Πάρτυ Αντινομίας-ΕΑΑΚ !!

Για το δικαίωμα στην εργασία, του φοιτητή, του νέου εργαζόμενου-δικηγόρου

Για το δικαίωμα στην εργασία by Αντινομία Εαακ

Πανεκαπαιδευτικό συλλαλητήριο

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ–ΕΕ–ΔΝΤ  ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ! 

ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!

Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΜΑΡΤΗ, 12 μμ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια χρειάζονται δωρεάν βιβλία και όχι σχέδια για άμεση ή σταδιακή κατάργηση της δωρεάν διανομής τους. Διεκδικούμε δωρεάν παιδεία για όλους. Ούτε δεκάρα από τις τσέπες των γονιών για βιβλία, πετρέλαιο, λειτουργικές δαπάνες, γραφική ύλη κλπ. Ούτε ευρώ για το τοκογλυφικό χρέος!

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι δημόσια ιδρύματα και όχι ιδιωτικές/κερδοσκοπικές επιχειρήσεις. Διαμορφώνουν το πρόγραμμά τους με βάση τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών για ολόπλευρη γνώση και κλείνουν τις πόρτες τους στους ιδιώτες, τους χορηγούς, τις εταιρείες.

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια έχουν ανάγκη από εκπαιδευτικούς και γονείς που θα αμείβονται αξιοπρεπώς και όχι από οικονομική εξαθλίωση, ανεργία και φτώχεια. Παλεύουμε για κατάργηση του βαθμολογίου – μισθολογίου, για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις των εκπαιδευτικών, αξιοπρεπείς μισθούς, ψωμί και σταθερή - μόνιμη εργασία για όλο το λαό.

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια χρειάζονται δημοκρατία και όχι αξιολόγηση, απολύσεις, φόβο και υποταγή. Αγωνιζόμαστε για παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατική συλλογική λειτουργία του σχολείου, ενάντια στην αξιολόγηση – χειραγώγηση, για να μην περάσει το αυταρχικό Π.Δ. του Υπουργείου Παιδείας για την αξιολόγηση       

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια χρειάζονται μαζικούς διορισμούς για να καλυφθού τα κενά και επιστημονικό προσωπικό για τα ΤΕΙ, όχι απολύσεις και διαθεσιμότητα. Η κυβέρνηση μιλά για «εξορθολογισμό» την ίδια στιγμή που κάνει αλαλούμ τα προγράμματα σπουδών και ισοπεδώνει τις δημόσιες υπηρεσίες

Κάτω το σχέδιο Αθηνά!

Αγώνας τώρα για την εκπαίδευση των αναγκών μας!

Το σχέδιο «Αθηνά» φέρνει σαρωτικές αλλαγές στο χάρτη των πανεπιστημίων. Αντίθετα όμως με τις ύποπτα έντονες και συχνές εξαγγελίες για απλώς «χωροταξικές αλλαγές», η ουσία του σχεδίου έγκειται στη επιβολή ολοένα και περισσότερων ταξικών διαστάσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: χαρακτηριστικό και φρικαλέο παράδειγμα, το γεγονός ότι χιλιάδες φοιτητές θα πρέπει λόγω των συγχωνεύσεων να μετακομίσουν, την ώρα που δυσκολεύονται να σπουδάσουν ακόμη και στον τόπο διαμονής τους!

40 ιδρύματα (26 ΑΕΙ και 14 ΤΕΙ) γίνονται 32 (20 ΑΕΙ και 12 ΤΕΙ) ενώ από τις υπάρχουσες 85 σχολές και 533 τμήματα μένουν 386 τμήματα! Τα Πανεπιστήμια Στερεάς Ελλάδας, Δυτικής Ελλάδας και Δυτικής Μακεδονίας βάζουν λουκέτο. 5 από τα 7 μεγάλα ΑΕΙ της Αττικής καθώς και τα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά αποκτούν κοινή διοίκηση, μέχρι να συγχωνευτούν και αυτά ή να βάλουν λουκέτο. Αυτός είναι ο περίφημος εξορθολογισμός! Υπερσυγκεντρωτικές διοικήσεις μιας χούφτας ανθρώπων να καταστρέφουν τις ζωές χιλιάδων.

Να είναι σίγουροι ότι οι φοιτητές δεν θα βοηθήσουν ούτε λίγο στην εφαρμογή των σχεδίων τους. Μαζί με όλη την νεολαία και τους εργαζόμενους θα απαιτήσουν το δικαίωμα στις σπουδές, την δουλειά με δικαιώματα και  μία αξιοπρεπή ζωή, ανατρέποντας την πολιτική που φέρνουν Κυβερνήσεις-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφάλαιο.

Όλοι–ες, εκπαιδευτικοί, γονείς, μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο ΣΑΒΒΑΤΟ 2 ΜΑΡΤΗ, 12 μμ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ!

ΔΑΠ: ο βασικός εκφραστής ενός συστήματος που σαπίζει

ΔΑΠ by Αντινομία Εαακ

Σχέδιο Αθηνά και το νέο πανεπιστήμιο

Το Νέο Μνημονιακό Πανεπιστήμιο!

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε μπροστά στην πλήρη αναδιάρθρωση του ελληνικού πανεπιστημίου. Έχοντας υποστεί ήδη την επιβολή, χωρίς καμιά νομιμοποίηση από εμάς και με καμία αποδοχή από την πλευρά του φοιτητικού κινήματος και των φοιτητικών συλλόγων, ορισμένων μόνο διατάξεων του νόμου Αρβανιτόπουλου (ν.4076/2012) το Υπουργείο και η Κυβέρνηση συνεχίζουν την επίθεση. Νέο στοιχείο στα μεγαλεπήβολα σχέδια τους είναι το περίφημο «Σχέδιο Αθηνά», το οποίο έρχεται ως επιστέγασμα του νόμου Αρβανιτόπουλου και συνολικά της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης να ολοκληρώσει την διάλυση του ελληνικού πανεπιστημίου και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

«Σχέδιο Αθηνά»

Το σχέδιο αυτό προβλέπει ριζική αναδιάρθρωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, με δυσχερείς επιπτώσεις στους φοιτητές, τους διοικητικούς εργαζόμενους και ορισμένους καθηγητές. Προβλέπει συγχωνεύσεις και καταργήσεις τμημάτων, σχολών μέχρι και ολόκληρων ιδρυμάτων. Πιο συγκεκριμένα στο στόχαστρο μπαίνουν οι σχολές της επαρχίας όπου καταργούνται δεκάδες τμήματα, αναγκάζοντας εν καιρώ οικονομικής κρίσης και λιτότητας φοιτητές ακόμα και επί πτυχίω να μετακομίσουν εκεί όπου το τμήμα τους θα μεταφερθεί ή θα συγχωνευτεί! Προφανώς αυτό σημαίνει εξωφρενική οικονομική επιβάρυνση των φοιτητών και των οικογενειών τους. Και να 'ταν μόνο αυτό! Το «Σχέδιο Αθηνά» πλήττει κυρίως τα ΤΕΙ καθώς ο αριθμός τους μειώνεται στο 50%, ενώ δεύτερος χαμένος της υπόθεσης είναι τα τμήματα  ανθρωπιστικών και κοινωνικών επιστημών τα οποία πλέον, θεωρούνται περιττά στα πλαίσια συγχρονισμού κι ένταξης του πανεπιστημίου στις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Στο χορό μπαίνουν ακόμη και μεγάλα ιδρύματα της Αθήνας όπως το Πάντειο, το Χαροκόπειο, η ΑΣΟΕΕ ή Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, η Γεωπονική Σχολή, το Πανεπιστήμιο Πειραιά. Όλα αυτά θα συγκροτήσουν μια... ομοσπονδία (!) ιδρυμάτων: το «Αδαμάντιος Κοραής». Όσον αφορά εμάς τους φοιτητές του τμήματος Νομικής, η Σχολή ΝΟΠΕ καταργείται! Το Οικονομικό και το Πολιτικό τμήμα συγχωνεύονται με τα ΕΜΜΕ, ενώ η Νομική «σπάει» αποτελώντας πια ένα τμήμα μόνη της.

Τι σημαίνει αυτό;

Σε πρώτο και πιο προφανές επίπεδο, προκύπτει ότι λιγότερες σχολές σημαίνει λιγότερες θέσεις εντός τους και άρα...λιγότεροι εισακτέοι! Ήδη στα μηχανογραφικά των μαθητών που δίνουν πανελλήνιες φέτος έχει προαναγγελθεί η μείωση των σχολών επιλογής στο μισό. Άρα, παρά τους κόπους των μαθητών και την καταβολή των οικογενειακών εισοδημάτων στα φροντιστήρια το νέο πανεπιστήμιο χωρά μόνο ένα μικρό κομμάτι των αυριανών φοιτητών.

Οι λιγότερες σχολές όμως ακολουθούνται επίσης από την υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Γιατί όταν μειώνονται οι σχολές αυτό αποτελεί χυδαίο πρόσχημα για την παράλληλη μείωση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό για την εκπαίδευση. Αποτέλεσμα της μείωσης της χρηματοδότησης είναι προφανώς η μετακύλιση του κόστους σπουδών στους φοιτητές και τις οικογένειές τους. Την ίδια στιγμή και με την ίδια δικαιολογία απολύεται διοικητικό και διδακτικό προσωπικό των σχολών σε μια εποχή που η εργασία έστω και με 400 ευρώ  θεωρείται προνόμιο.

Το μεγαλύτερο πλήγμα όμως  θα αφορά τα πτυχία μας. Γιατί οι συγχωνεύσεις που ευαγγελίζονται Υπουργείο και Κυβέρνηση δε θα μείνουν μόνο στο διοικητικό επίπεδο. Αναφέρεται ξεκάθαρα στο «Σχέδιο Αθηνά» η συγχώνευση και των γνωστικών αντικειμένων των σχολών που συγχωνεύονται. Επακόλουθο της συγχώνευσης γνωστικών αντικειμένων είναι όμως η ρευστοποίηση των προγραμμάτων σπουδών και η επίτευξη του διαχρονικού στόχου των ελληνικών κυβερνήσεων και του μεγάλου ελληνικού και ευρωπαϊκού κεφαλαίου από την υπογραφή ακόμη της ευρωπαϊκής συνθήκης της Μπολόνια: τη διάσπαση του ενιαίου πτυχίου και την αντικατάστασή του από τις πιστωτικές μονάδες που ο καθένας ξεχωριστά θα προσπαθεί να συλλέξει και να προσθέσει στον ατομικό φάκελο προσόντων του. Ο ανταγωνισμός εντείνεται όσο ποτέ εντός των σχολών ενώ διαλύεται κάθε έννοια συλλογικής διεκδίκησης,. Διευκολύνεται εξίσου η διάσπαση του κύκλου σπουδών σε bachelor και master το οποίο και θα πρέπει να πληρώνουμε καταβάλλοντας δίδακτρα.

Η διάσπαση του ενιαίου πτυχίου είναι  το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των σημερινών φοιτητών – αυριανών εργαζόμενων. Ο ενιαίος τίτλος σπουδών, το σημερινό «αδιάσπαστο» πτυχίο, κατοχύρωνε έως έναν βαθμό έναν προστατευτικό μανδύα στα εργασιακά δικαιώματα των αποφοίτων από την εργοδοτική αυθαιρεσία και την τρομοκρατία του μεγάλου κεφαλαίου στην αγορά εργασίας. Πλέον, ο ανταγωνισμός στην αγορά για μια θέση εργασίας θα είναι ακόμα οξύτερος. Τα αφεντικά θα είναι σε θέση να επιλέγουν με τα πιο αυστηρά κριτήρια τον κατάλληλο τύπο εργαζόμενου, ενώ θα μπορούν να διαμορφώνουν με πολύ μεγαλύτερη άνεση το  κάθε φορά απαραίτητο «προσοντολόγιο». Αυτό φαινομενικά μοιάζει αξιοκρατικό και δίκαιο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι μόνο δίκαιο για την εργοδοσία καθώς η απουσία συλλογικής κατοχύρωσης, η διάσπαση των εργασιακών δικαιωμάτων και η αδυνατότητα ενιαίας διεκδίκησης θα ρίχνει τους μισθούς και τα μεροκάματα προς τα κάτω, θα αναγκάζει τους εργαζόμενους να επανακαταρτίζονται συνεχώς («δια βίου μάθηση» και πράσσειν άλογα…) ενώ θα κάνει πολύ χειρότερες τις συνθήκες εργασίας.

Σχολή ΝΟΠΕ

Συγκεκριμένα για τη Νομική το γεγονός ότι δε συγχωνεύεται δεν πρέπει να μας καθησυχάζει. Αντίθετα, πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα καθώς η αποκοπή της κι η ανάδειξή της σε μία σχολή ανοίγει το δρόμο για την εισαγωγή κατευθύνσεων εντός της. Οι κατευθύνσεις αυτές δε θα μας επιβληθούν από μόνες τους. Θα εφαρμοστούν μέσω του κοσμήτορα μόνο πλέον της Νομικής! Πρόκειται για το θεσμικό εκείνο όργανο που θα συγκεντρώνει, όπως ορίζεται ξεκάθαρα στο νόμο-Αρβανιτόπουλου, υπερεξουσίες σχετικά με το σύλλογό μας και τη λειτουργία του χωρίς βέβαια να αναγνωρίζει σε εμάς καμία δυνατότητα συμμετοχής! Η αυθαιρεσία και αυταρχικότητα του οργάνου αυτού γίνεται αντιληπτή από τη διαδικασία εκλογής του ακόμη! Γιατί ο κοσμήτορας της Νομικής θα είναι ένας εκ των τριών υποψηφίων που το Συμβούλιο Ιδρύματος θα έχει υποδείξει προς ψήφιση! Τι θα σημάνει όμως η εισαγωγή κατευθύνσεων στη Νομική; Θα σημάνει ότι θα γίνουμε κι εμείς θύματα της διάσπασης του ενιαίου μας πτυχίου και του κατακερματισμού συνεπώς των εργασιακών μας δικαιωμάτων τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν ιδιωτικές νομικές σχολές. Θα γίνουμε οι ειδικευμένοι εργαζόμενοι που θα πρέπει να πληρώνουν για να επανακαταρτίζονται και θα δέχονται να δουλεύουν υπερωρίες σε μεγαλοδικηγόρους και εταιρείες για μισθούς πείνας!

Νόμος 4076    

Αν αναλογιστούμε ακόμη και το ότι, σύμφωνα με το νόμο 4076, ήδη έχει εισαχθεί εισοδηματικό κριτήριο στη λέσχη σίτισης, εστίες κλείνουν και από το επόμενο εξάμηνο θα πληρώνουμε για τα συγγράμματά μας οδηγούμαστε ξεκάθαρα στην απομαζικοποίηση του πανεπιστημίου και στη χυδαία καταδυνάστευση των φοιτητικών κεκτημένων και δικαιωμάτων! Τα εκλεγμένα με την άθλια και αντιδημοκρατική διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας Συμβούλια Ιδρύματος, ως άλλος «δούρειος ίππος» έρχονται με τον πλέον αυταρχικό τρόπο να επιβάλουν τη νέα πραγματικότητα σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.                 

Γι’ αυτό κι εμείς θα αντισταθούμε στο μέλλον που μας ετοιμάζουν! Κανένα σχέδιο δε θα μπει πάνω από τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Κανένας νόμος δε θα αντικαταστήσει τα κεκτημένα μας! Καμία αναδιάρθρωση δε θα περάσει! Αρνούμαστε να γίνουμε φοιτητές στα πανεπιστήμια των αναγκών της αγοράς! Αρνούμαστε να γίνουμε οι αυριανοί άνεργοι ή οι ελαστικοί εργαζόμενοι που ονειρεύεστε! Εμείς, ενωμένοι σε ένα ενιαίο, ισχυρό φοιτητικό κίνημα μαζί με τους εργαζόμενους και τους καθηγητές θα μπούμε εμπόδιο στα σχέδια που Υπουργείο, Κυβέρνηση-ΕΕ και ΔΝΤ μας επιβάλλουν! Γι’ αυτό και δε θα αφήσουμε κανέναν να καταστρέψει τη γενιά μας! Θα βγούμε ξανά στο δρόμο διεκδικώντας το δικαίωμά μας για δημόσια δωρεάν παιδεία, δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια! Σ’ αυτούς τους καιρούς τολμάμε να αγωνιζόμαστε! 

40 χρόνια!

40 χρόνια από την ηρωική κατάληψη της Νομικής στις 21 Φλεβάρη του 1973! Οι φοιτητές μπροστάρηδες τότε του λαϊκού αγώνα κατέλαβαν τη Νομική σχολή, οχυρώθηκαν στην ταράτσα και σηματοδότησαν την κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης του λαού που συνεχίστηκε με το Πολυτεχνείο και οδήγησε στην ανατροπή της χούντας. Η ιστορία του λαϊκού κινήματος παραμένει ζωντανή και επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε.

Συγκυβέρνηση                                     Κεφάλαιο                                         Εκπαιδευτική Αναδιάρθρωση            Φασισμός

Ευρωπαϊκή Ένωση                             Μνημόνια                                          Σχέδιο «Αθηνά»                                       

ΔΝΤ                                                        «Εθνικό Σχέδιο δράσης για την απασχόληση των νέων»

Ή αυτοί θα μας ισοπεδώσουν ή εμείς θα τους ανατρέψουμε!

Νομική 21 Φλεβάρη 1973

40 χρόνια κλείνουν σήμερα από την ηρωική κατάληψη της Νομικής στις 21 Φλεβάρη του 1973. Οι φοιτητές μπροστάρηδες τότε του λαικού αγώνα κατέλαβαν τη Νομική σχολή, οχυρώθηκαν στην ταράτσα και σηματοδότησαν την κορύφωση της αντιδικτατορικής πάλης του λαού που συνεχίστηκε με το Πολυτεχνείο και οδήγησε στην ανατροπή της χούντας. Μια ιστορική επέτειος που σηματοδοτεί και σήμερα 40 χρόνια μετά τον αγώνα για την ανατροπή της σημερινής τροικανής χούντας των μνημόνιων και των αγορών, της κρατικής βίας, των διώξεων, των επιστρατεύσεων, της φτώχειας, της ανεργίας των αυτοκτονιών. Η ιστορία του λαϊκού κινήματος παραμένει ζωντανή και επίκαιρη όσο ποτέ άλλοτε. Μας καλεί να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης για την κοινωνική μας απελευθέρωση. Ή αυτοί θα μας ισοπεδώσουν ή εμείς θα τους ανατρέψουμε.

Ακολουθεί το χρονικό:

"Οι πρώτες άξιες λόγου φοιτητικές αντιδράσεις κατά τη διάρκεια της δικτατορίας εμφανίσθηκαν στις αρχές του 1972, με τη συγκρότηση των Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα (ΦΕΑ), που αμφισβητούσαν ανοιχτά τα διορισμένα από τη χούντα διοικητικά συμβούλια των φοιτητικών συλλόγων. Στα πανεπιστήμια δραστηριοποιούνταν οργανώσεις κατά κύριο λόγο από την Αριστερά («Ρήγας Φεραίος», «Αντι-ΕΦΕΕ», «ΑΑΣΠΕ» κ.α).

Το Νοέμβριο του 1972 η δικτατορία, θέλοντας να θολώσει τα νερά, προκήρυξε εκλογές στους φοιτητικούς συλλόγους, τις οποίες κέρδισαν οι προσκείμενοι σε αυτή φοιτητές. Τα πολλά περιστατικά νοθείας που αναφέρθηκαν, συνετέλεσαν στη δημιουργία ένας μαχητικού και ριζοσπαστικοποιημένου φοιτητικού κινήματος.

Από την αρχή του 1973 οι φοιτητές βρίσκονταν σε αναβρασμό. Στις 5 Φεβρουαρίου οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αποφασίζουν γενική αποχή από τα μαθήματα. Η Χούντα απαντά στις 13 Φεβρουαρίου με τη δημοσίευση του νομοθετικού διατάγματος 1347, με το οποίο δινόταν η δυνατότητα στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας να ανακαλεί τις αναβολές στράτευσης των φοιτητών που απείχαν από τα μαθήματά τους. Η απόφαση αυτή αποτέλεσε τη θρυαλλίδα της επελθούσας φοιτητικής έκρηξης.

Την ίδια ημέρα και την επομένη γίνεται συγκέντρωση και διαδήλωση μέσα στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Η Αστυνομία παραβιάζει το πανεπιστημιακό άσυλο, εισβάλλει στο Ίδρυμα και συλλαμβάνει 11 φοιτητές που τους παραπέμπει σε δίκη. Σχεδόν αμέσως και παρά τις αντιδράσεις, 88 φοιτητές έλαβαν φύλλο πορείας για να παρουσιαστούν στο στρατό.

Στις 21 Φεβρουαρίου 1973, 4.000 φοιτητές καταλαμβάνουν το κτίριο της Νομικής Αθηνών στην οδό Σόλωνος. Στο Συντονιστικό της κατάληψης μετείχαν γνωστές προσωπικότητες της δημόσιας ζωής σήμερα (Στέφανος Τζουμάκας, Νίκος Μπίστης, Όλγα Τρέμη). Από την ταράτσα του κτιρίου καλούν το λαό της Αθήνας να συμπαρασταθεί στον αγώνα τους για δημοκρατικές ελευθερίες και απαγγέλλουν τον όρκο: «Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ' όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση: α) των ακαδημαϊκών ελευθεριών, β) του πανεπιστημιακού ασύλου, γ) της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων».

Οι πρυτανικές αρχές ανέχονται σιωπηρά την κατάληψη, χωρίς να ζητήσουν την επέμβαση της αστυνομίας. Πολιτικοί, πνευματικοί άνθρωποι, ακόμη και στρατηγοί εν αποστρατεία σπεύδουν να υπερασπιστούν τους φοιτητές.

Το βράδυ της επόμενης ημέρας (22 Φεβρουαρίου) άρχισε η αποχώρηση των καταληψιών, με την κάλυψη χιλιάδων διαδηλωτών, που κατέκλυσαν τους δρόμους γύρω από τη Νομική. Ωστόσο, υπήρξαν συγκρούσεις με την αστυνομία και παρακρατικούς, με αποτέλεσμα τραυματισμούς και συλλήψεις διαδηλωτών.

Η λαϊκή κινητοποίηση εμψύχωσε τους φοιτητές, που προχώρησαν και σε δεύτερη κατάληψη της Νομικής (20 Μαρτίου 1973). Αυτή τη φορά, οι πρυτανικές αρχές ζήτησαν την επέμβαση της αστυνομίας και η κατάληψη τελείωσε με δεκάδες τραυματίες και συλλήψεις φοιτητών και διαδηλωτών. Όμως, ο δρόμος για το Πολυτεχνείο (17 Νοεμβρίου 1973) είχε ανοίξει."

από εδώ και εδώ

Κείμενο συμβολής της ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ για τη Γενική Συνέλευση του Φ.Σ. Νομικής (19/2/2013)

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ «ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ» ΓΙΑ ΜΑΣ

Δύο εικόνες από την επικαιρότητα μπορούν να περιγράψουν σε μεγάλο βαθμό τη σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα των μνημονίων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Στην πρώτη εικόνα, έξω από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, χιλιάδες πολίτες στα όρια της εξαθλίωσης συνωστίζονταν για μια σακούλα πορτοκάλια. Την ίδια ώρα μέσα στη βουλή οι τρεις αρχηγοί της κυβέρνησης συζητούσαν για την… «ανάπτυξη»! Στη δεύτερη εικόνα η διαπόμπευση των τεσσάρων συλληφθέντων της Κοζάνης και οι βασανισμοί τους.

Και οι δύο εικόνες αποτελούν όψεις της κρατικής βίας, της βίας που γεννάει  το καπιταλιστικό σύστημα, που ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης τους επιτίθεται πιο λυσσαλέα στο λαό. Λαό, που όπως στην πρώτη εικόνα, τον θέλει σκυφτό και γονυπετή να εκλιπαρεί για τα στοιχειώδη, να στρέφεται ενάντια στον πιο αδύναμο  και να είναι ευγνώμων στους κάθε λογής «φιλάνθρωπους» βιομήχανους, τραπεζίτες κτλ. Αν ωστόσο του περάσει από το μυαλό να αγωνιστεί για να κερδίσει τα αυτονόητα, του έχει ετοιμάσει το μήνυμα με τη δεύτερη εικόνα.

Με το δόγμα του «Νόμου και της Τάξης» προσπαθούν να καταστείλουν κάθε φωνή που αντιστέκεται και διεκδικεί τα αυτονόητα: το δικαίωμα στην αξιοπρεπή ζωή, στην εργασία με δικαιώματα, τη μόρφωση, τη δημοκρατία. Αυτό είναι και το μόνο όπλο που απέμεινε στην «ισχυρή» κυβέρνηση Σαμαρά για να αντιμετωπίσει τον «εχθρό» λαό, αυτή είναι η τελευταία επιλογή που έχουν για να επιβάλλουν τα εξοντωτικά μέτρα τους. Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα και το τελευταίο διάστημα, που η μόνη απάντηση της κυβέρνησης στους αγώνες των εργαζομένων που ξεσπούσαν, ήταν η πολιτική επιστράτευση των απεργιών (ΜΕΤΡΟ, ναυτεργάτες), με πιστούς συμμάχους τα ΜΜΕ που προωθούσαν τον κοινωνικό κανιβαλισμό συκοφαντώντας τους απεργούς.

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΤΗΣ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ!

Η κατάσταση στην νεολαία δεν διαφέρει σχεδόν καθόλου. Διατηρώντας την πανευρωπαϊκή «πρωτιά» στην ανεργία στους νέους (54%), έχοντας οι περισσότεροι από εμάς αποχαιρετήσει συγγενείς, γνωστούς και φίλους που μετανάστευσαν στο εξωτερικό για ένα (λίγο) καλύτερο μέλλον, ακούσαμε το γενικό γραμματέα του Υπουργείου Οικονομικών κ. Μέργο να δηλώνει με περίσσιο θράσος ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι υψηλός [αξίζει να σημειωθεί πως ο κατώτατος μισθός για τους υπαλλήλους άνω των 25 ορίζεται στα 586 ευρώ, ενώ για τους υπαλλήλους κάτω των 25, λόγω και του συμφώνου πρώτης απασχόλησης, στα 510 ευρώ!]

Τη «λύση» για το «πρόβλημα του παράλογα, υψηλού κατώτατου μισθού» την έχουν βρει από καιρό η συγκυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ και ακούει στο όνομα «εθνικό σχέδιο δράσης για την απασχόληση των νέων».  το σχέδιο δράσης που παρουσιάστηκε όχι μόνο δεν λύνει κανένα από τα οξυμένα προβλήματα της νεολαίας, αλλά συγκροτεί ένα βαθύτατα ταξικό και εκμεταλλευτικό πλέγμα μαθητείας, ολιγόμηνης,  κακοπληρωμένης δουλειάς και ανεργίας. Επί της ουσίας, αποτελεί το πρώτο δώρο της νέας χρονιάς από την άθλια τρικομματική συγκυβέρνηση προς το κεφάλαιο και τους επιχειρηματίες καθώς τους δίνει την δυνατότητα, αξιοποιώντας και το αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο των προηγούμενων ετών, να απολύουν εργαζόμενους με κατοχυρωμένα δικαιώματα και να προσλαμβάνουν νέους με μισθούς πείνας(ΜΙΣΘΟΙ 400-460 ευρώ).

Το μέλλον που ετοιμάζουν για την νέα γενιά είναι αυτό της ανελέητης εκμετάλλευσης, της δουλειάς για ένα κομμάτι ψωμί για όσους «ξεφύγουν» από τον εφιάλτη της ανεργίας, της ζωής χωρίς δικαιώματα.

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ

Το σύνολο των κατευθύνσεων και των επιδιώξεων του σχεδίου «Αθηνά» πάει χέρι-χέρι με την εφαρμογή του Μνημονίου 3 στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, τους νόμους Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου και τη συνολικότερη επίθεση στην εκπαίδευση. Μια επίθεση που σαν στόχο έχει τη συνολική αναδιαμόρφωση του πανεπιστημιακού «χάρτη», έτσι που να εξυπηρετεί πλήρως τις ανάγκες του «σύγχρονου» Πανεπιστημίου. Του πανεπιστημίου που θα συμβάλει στην ανάπτυξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου μέσω των αποφοίτων που θα «παράγει» και με την ίδια τη λειτουργία του.

Κεντρικό ρόλο για την κατάρτιση και υλοποίηση του σχεδίου «Αθηνά» παίζει η αξιολόγηση των ιδρυμάτων, που γίνεται με βάση τις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων. Σχολές και ιδρύματα που, «παράγουν» ανταποδοτική έρευνα, έχουν αρκετά προγράμματα «δια βίου μάθησης» και δεν έχουν περιττά έξοδα (αξιοπρεπείς μισθούς, φοιτητική μέριμνα κτλ) αξιολογούνται θετικά. Αντίθετα όσα δεν πληρούν αυτά τα κριτήρια ή τις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς οδηγούνται είτε σε κλείσιμο είτε σε «συμμόρφωση». Το σχέδιο «Αθηνά» έρχεται να εντείνει ακόμα περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς στην εκπαίδευση. Άμεσα πετάει στο δρόμο φοιτητές που οι σχολές τους κλείνουν, ή δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στην μετακίνηση τους σε άλλη πόλη μετά τις συγχωνεύσεις. Ο αριθμός των εισακτέων μειώνεται ενώ η φοιτητική μέριμνα ουσιαστικά καταργείται (μέσω και της υποχρηματοδότησης).

Πέρα, όμως, από τις μετακινήσεις και συγχωνεύσεις τμημάτων, επιφέρει ακόμα ένα διπλό «χτύπημα». Διαλύει την εργασιακή προοπτική των σπουδαστών και φοιτητών, και ταυτόχρονα υποβαθμίζει και περιπλέκει τα γνωστικά αντικείμενα. Συγκεκριμένα στη σχολή ΝΟΠΕ, το τμήμα της Νομικής «αυτονομείται» και δημιουργείται ξεχωριστή σχολή. Έτσι, στρώνεται το έδαφος για ακόμα μεγαλύτερες περικοπές σε συγγράμματα-σίτιση-στέγαση και για περαιτέρω μείωση προσωπικού, αφού θα μειωθούν οι προϋπολογισμοί. Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι δημιουργούνται οι προϋποθέσεις έτσι ώστε στο μέλλον να διασπαστεί το ενιαίο πτυχίο της Νομικής με τη δημιουργία κατευθύνσεων που θα εξειδικεύουν το γνωστικό αντικείμενο (π.χ. κατεύθυνση ποινικού, αστικού) διασπώντας έτσι και τα ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα που το πτυχίο της νομικής κατοχυρώνει. 

Σε αυτό το σημείο να ξεκαθαρίζουμε πως ο Φοιτητικό Σύλλογος Νομικής δεν θα δεχθεί καμιά περικοπή των συγγραμμάτων, όπως προβλέπει σχετική εγκύκλιος αλλά και το τελευταίο μνημόνιο, δεν θα αφήσει κανένα φοιτητή να διαγραφεί. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους, δεν θα αφήσουμε κανένα συνάδελφό μας έρμαιο στα χέρια κανενός, κανείς μόνος του!

Βάζουν τη γενιά μας και τα δικαιώματά της στο απόσπασμα! Ανεργία, μισθοί των 400 ευρώ, διελυμένα σχολεία και Πανεπιστήμια. Το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του μέσα στην κρίση βρίσκουν στη νεολαία ένα πολύ κομβικό ρόλο προκειμένου να επιβάλουν τις νέες εργασιακές σχέσεις και όλες τις μεταρρυθμίσεις που έχουν ανάγκη για την κερδοφορία τους. 

ΣΧΕΔΙΟ ΜΑΣ: Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥΣ!

Προσπαθούν να καθηλώσουν τους νέους γιατί αυτοί είναι που θα καλεστούν την επόμενη μέρα να εργαστούν και καταλαβαίνουν πως αν κάποιος μπορεί να τους βάλει φραγμό και να αντρέψει τα σχεδιά τους η νεολαία θα παίξει καθοριστικό ρόλο όπως το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Πολυτεχνείο, Μάης του '68, Δεκέμβρης του '08 και ιστορία συνεχίζεται. Οι νέες εξεγέρσεις είναι μπροστά μας και το σύστημα προετοιμάζεται να τις αντιμετωπίσει και να έχει το μικρότερο κόστος.

Η κυβέρνηση και η πολιτική της δεν είναι τόσο ισχυρή όσο θέλουν να δείχνουν. Δεν πάμε βήμα πίσω από που δικαιούμαστε, από αυτά που έχουμε ανάγκη. Η απάντηση του φοιτητικού κινήματος πρέπει να είναι ηχηρή και αποφασιστική! Μακριά από τις κουβέντες των διοικήσεων, διάφορων καθηγητών και των τσικό του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στα πανεπιστήμια (βλ. ΠΑΣΠ και ΔΑΠ) που  μιλάνε για διάλογο με το Υπουργείο. Δεν έχουμε τίποτα να πούμε με τους δολοφόνους μας! Τώρα με μεγάλους ενωτικούς αγώνες όσοι πληττόμαστε να βγούμε μπροστά και να βάλουμε φρένο στην εφαρμογή του σχεδίου ΑΘΗΝΑ, να μην επιτρέψουμε καμία μετακίνηση και κλείσιμο σχολής. Να συνδεθεί ο αγώνας μας με τους εργαζόμενους και όλη την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία για να ανατρέψουμε την πολιτική Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ την αντιλαϊκή τους πολιτική και τα φασιστικά τους στηρίγματα. Για να επιβάλουμε τις σύγχρονες ανάγκες και τα δικαιώματα μας. Ο αγώνας θα είναι μακρύς και δύσκολος αλλά είμαστε αποφασισμένοι να τον κάνουμε, γιατί ξέρουμε καλά πως εμείς έχουμε το δίκιο και την δύναμη!

Απαιτούμε – Διεκδικούμε: 

·         Απόσυρση των: σχεδίου «ΑΘΗΝΑ», νόμων Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, νόμων για την αξιολόγηση.

·         Κάτω το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των νέων».

·         Κάτω η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.

·         Ανατροπή του μνημονίου και των αντιλαϊκών μέτρων.

·         ΚΑΝΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΑΠ’ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΜΑΣ. 

·         Ούτε ένα ευρώ από τις τσέπες μας για πάσο, σίτιση, στέγαση. 

·         Αποκλειστική Κρατική Χρηματοδότηση των σχολών μας. Καμία σύνδεση της αξιολόγησης με την χρηματοδότηση. Αύξηση της χρηματοδότησης σύμφωνα με τις ανάγκες μας 

·         Διαγραφή του χρέους, αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις, λεφτά για εκπαίδευση-υγεία-ασφάλιση, ούτε ένα ευρώ για το χρέος. 

·         Ρήξη με την ΕΕ και το ευρώ. Ανατροπή της νέας δανειακής σύμβασης. 

·         Κατάργηση των ΚΕΣ και της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Όχι στο Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων. 

·         Έξοδος από τον ΚΕΧΑΕ. Μπλοκάρισμα της Μπολόνια. Ενιαία πτυχία. Όχι στις πιστωτικές μονάδες. Όχι στην αξιολόγηση. 

·         Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Κατάργηση του σύμφωνου 1ης απασχόλησης. 

·         Δουλειά με δικαιώματα για όλους- Μείωση των ωρών εργασίας-Μόνιμη δουλειά για όλους με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα-Κάτω τα χέρια από τις συλλογικές συμβάσεις 

·         Αλληλεγγύη σε αυτούς που υπέστησαν τα φρικτά βασανιστήρια στη ΓΑΔΑ, σ’ όσους εμποδίζεται το δικαίωμα συμμετοχής στις διαδηλώσεις μέσω των προκλητικών προσαγωγών τους . 

·         Κάτω τα χέρια από το Άσυλο και τις δημοκρατικές ελευθερίες- κόντρα στην τρομοκρατία Κράτους- Κυβέρνησης-Εργοδοτών και της φασιστικής Χρυσής Αυγής 

·        Όχι στον τρομονόμο Κανένας περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Ελευθερία στην πολιτική δράση...

Γενική Συνέλευση

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΝΟΜΙΚΗΣ

ΤΡΙΤΗ 19/2, ώρα 13:00, ΑΜΦ 1

Η ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ-ΕΑΑΚ καλεί όλους τους φοιτητές της Νομικής να συμμετάσχουν στη Γενική Συνέλευση της Δευτέρας 18/2. Σας καλούμε γιατί στην εποχή των μνημονίων, της ανεργίας και της κατάργησης των δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού και της νεολαίας πιστεύουμε πως μόνο με τους συλλογικούς μας αγώνες μπορούμε να νικήσουμε!

Σας καλούμε λοιπόν να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε για:

  

Την καταδίκη του σχεδίου «Αθηνά» σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

Την καταδίκη του σχεδίου δράσης για την απασχόληση των νέων

Τη συμμετοχή του συλλόγου στην πανεργατική-πανελλαδική απεργία την Τετάρτη στις 20/2

Στο κάλεσμα για Γενική απεργία την Τετάρτη 20-2 θα ανταποκριθούμε συλλογικά! Όχι από υποχρέωση, ούτε από συνήθεια. Θα ανταποκριθούμε γιατί η μάχη ενάντια στα μνημόνια, την ανεργία και τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων μας αφορά άμεσα. ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ Να γίνουμε «βουβές ουρές» στους ΟΑΕΔ ή σε κάποιο γραφείο μετανάστευσης! ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να δουλεύουμε σαν άνθρωποι με λιγότερες ώρες δουλειάς και επαγγελματικά και ασφαλιστικά δικαιώματα!

Τώρα ήρθε η ώρα να δώσουμε τη μάχη για δημόσια δωρεάν παιδεία-δουλειά με δικαιώματα και ζωή με αξιοπρέπεια, κόντρα στο πανεπιστήμιο της αγοράς και των απολύσεων, κόντρα στο κοινωνικό σφαγείο που μας ετοιμάζουν! 

«Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων»

Εδώ ολόκληρο

Tο «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων». Εκμεταλλευόμενη τα τεράστια ποσοστά ανεργίας που μαστίζουν τη νεολαία, η κυβέρνηση παρουσίασε  το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων», μια σύμπραξη των υπουργείων Παιδείας, Ανάπτυξης και Εργασίας. Το σχέδιο δράσης αφορά στους νέους άνεργους 15-35 ετών (χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες: 15-24 και 25-35), με ιδιαίτερες διατάξεις για την κάθε ηλικιακή ομάδα και με έμφαση (όπως αναφέρεται) στους νέους με χαμηλά τυπικά προσόντα.

Βασικά στοιχεία του σχεδίου:

1. Μετατρέπει το δικαίωμα της νεολαίας στη δουλειά σε προνόμιο στην απασχόληση.
2. Θεσπίζει 5μηνες συμβάσεις εργασίας (αναφέρονται ως 5μηνη πρακτική άσκηση/εργασιακή εμπειρία) στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με «μισθό» που κυμαίνεται μεταξύ 340-450 ευρώ/μήνα. Ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις υπάρχουν που ο μισθός για τους άνω των 25, πτυχιούχους ΑΕΙ, με πλήρες ωράριο, φτάνει τα 625 ευρώ το μήνα. Δεν καθορίζεται πουθενά το ωράριο, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις καλύπτεται μόνο η ασφάλιση έναντι κινδύνου ή ατυχήματος (όχι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όχι μετρήσιμος χρόνος συνταξιοδότησης).
3. Διευρύνεται σε όλες τις σχολές και τμήματα ο θεσμός της (υποχρεωτικής) πρακτικής άσκησης. Με μισθούς για τα ΑΕΙ μέχρι 340ευρώ/μήνα με ανώτατο όριο τα 1200 ευρώ (ανεξάρτητα από το αν η διάρκεια της πρακτικής υπερβαίνει τους 3,5 μήνες) και για τα ΤΕΙ (με υποχρεωτική διάρκεια πρακτικής τουλάχιστον 6 μήνες) μέχρι 340ευρώ/μήνα σε ιδιωτικό φορέα και μέχρι 500ευρώ/μήνα σε δημόσιο φορέα. Προφανώς η ασφάλιση περιλαμβάνει μόνο την κάλυψη έναντι κινδύνου, ατυχήματος κλπ.
4. Χαρίζει στους εργοδότες  τις εργοδοτικές εισφορές ενός χρόνου, εφόσον αυτοί διατηρήσουν τη σύμβαση του νέου απασχολούμενου για ένα χρόνο.

Τα στοιχεία που αναφέρθηκαν καθιστούν παραπάνω από σαφή το χαρακτήρα του «σχεδίου απασχόλησης των νέων». Κατά πολύ χειρότερο του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης- των 592ευρώ, πάει να απαντήσει στα οξυμένα προβλήματα της νεολαίας υπό το πρίσμα της (περεταίρω) κερδοφορίας και επιβίωσης του κεφαλαίου. Χρησιμοποιώντας δε το αντεργατικό οπλοστάσιο των προηγούμενων ετών, λειτουργεί και σαν μοχλός πίεσης προς τα κάτω, εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών. Βάζει τους εργαζόμενους χρόνων, με θεμελιωμένα δικαιώματα σε οξύ ανταγωνισμό με τους νέους «πρακτικάριους», προκειμένου να κρατήσουν τη θέση τους. Ουσιαστικά το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων» πετυχαίνει ένα διπλό στόχο: από τη μια νομιμοποιεί στην πράξη το αντεργατικό οπλοστάσιο των μνημονίων και της ΕΕ, είναι «εικόνα απ το –άμεσο- μέλλον» της εργασιακής περιπλάνησης, επανακατάρτισης, «θεσμοθετημένης» ανεργίας μέχρι τα 35 (αξίζει εδώ να υπολογίσουμε το εξής: έστω ότι κάποιος βρίσκει μόνιμη δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα στα 35, προσθέτοντας τα 35 χρόνια υποχρεωτικής ασφάλισης, θεμελιώνει δικαίωμα σύνταξης στα 70, εφόσον φυσικά τα 35 αυτά χρόνια, δεν έχει διακόψει καθόλου τη δουλειά-ασφάλιση). Από την άλλη, το περιβόητο πια σχέδιο δράσης, οξύνει τον ενδοεργατικό εμφύλιο, προωθώντας τη λογική του σκυμμένου κεφαλιού απέναντι στην πιθανή απόλυση, την αποδοχή της «λύσης ανάγκης» των 350 ευρώ σε σχέση με το τίποτα κ.ο.κ.

Εμφανίζονται επίσης και τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας». Τα προγράμματα αυτά αποτελούν επί της ουσίας 5μηνες συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και τοπικών φορέων (δήμοι) με τη διαμεσολάβηση μιας σειράς ΜΚΟ ή των τοπικών εργατικών κέντρων που παίζουν ξεκάθαρα το ρόλο πλέον του εργοδότη.  Είναι συμβάσεις που συνάπτονται έξω από τα όρια ακόμη και αυτών των λειψών εργατικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει ( χαρακτηριστικά οι συμβασιούχοι υπογράφουν ότι δεν δικαιούνται άδειες, και ότι εξαιρούνται από κάθε συλλογική σύμβαση εργασίας) και στόχο έχουν να αντικαταστήσουν το σύνολο των εργασιακών σχέσεων στους φορείς του δημοσίου και των κοινωνικών υπηρεσιών. Μιλάμε επί της ουσίας για σκλαβοπάζαρα εργασίας εξαιρετικά μαζικά (σε κάθε νομό αντιστοιχούν πάνω από 1000 εργαζόμενους σε τέτοια προγράμματα), που ήρθαν για να μείνουν (χαρακτηριστικά αναφέρεται, ότι ενώ τρέχουν ήδη προγράμματα στους περισσότερους νομούς, ανακοινώνονται νέα με ακόμη χειρότερους όρους εργασίας), και συγκεντρώνουν ένα τεράστιο κομμάτι της σύγχρονης εργασιακής επισφάλειας.

Απαιτούμε:

Ακύρωση στην πράξη του επαίσχυντου "σχεδίου"!

Κατάργηση όλων αντεργατικών νομοθετημάτων!

Δουλειά για όλους! με επαγγελματικά δικαιώματα!

Καμιά θυσία για το κεφάλαιο! Δεν θα γίνει η νεολαία το θύμα της κρίσης τους!

Επιστρέφουμε στην προϊστορία του εργατικού δικαίου

Για να μπορούμε να κάνουμε μια ακριβή αποτίμηση των μνημονιακών νομοθετικών μέτρων στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων τα τελευταία τρία χρόνια, θα πρέπει να ξανασκεφτούμε την ιστορία από τη "γένεση".

Ο συνδικαλισμός γενικά είναι ο τρόπος που έχουμε οι εργαζόμενοι και γενικότερα η κοινωνία να μη γινόμαστε δούλοι της ανάγκης βιοπορισμού και να μην υποτασσόμαστε στην ισχύ και τη βία του ισχυροτέρου.

Τα τελευταία τρία χρόνια, με την καταστροφή του συστήματος Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και της Διαιτησίας, το κέντρο βάρους για τη ρύθμιση των όρων εργασίας έχει μετατοπιστεί από το συλλογικό στο ατομικό επίπεδο, πρακτικά στην εξουσία υπαγόρευσης του εργoδότη.

Το σχέδιο για την τροποποίηση του Ν. 1264 θα αποτελέσει, αν υλοποιηθεί, ένα χειρουργικό χτύπημα στο βασικό συνδικαλιστικό δικαίωμα (τρόπος οργάνωσης και λειτουργίας του συνδικαλισμού) και στο δικαίωμα απεργίας.

Το δικαίωμα των εργαζομένων να είναι ενεργητικά και όχι παθητικά υποκείμενα στη διαδικασία ρύθμισης των όρων εργασίας πλήττεται καίρια. Μιλώντας για συνδικαλιστικά δικαιώματα, θα πρέπει να έχουμε στον νου μας ότι δεν καλλιεργούμε ένα είδος νομικού φετιχισμού, αλλά ότι αναφερόμαστε ευθέως και αμέσως στους υλικούς όρους αξιοπρεπούς ύπαρξης - διαβίωσης.

Χωρίς τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, επιστρέφουμε στην προϊστορία του εργατικού δικαίου. Από ορισμένες πλευρές προβάλλεται η καταχρηστική άσκηση δικαιωμάτων, όπως του δικαιώματος της απεργίας, για τη δικαιολόγηση των μνημονιακών μέτρων. Ωστόσο, ο συνδικαλισμός συνυφαίνεται τόσο στενά με τους υλικούς όρους αξιοπρεπούς διαβίωσης, ώστε θα ήταν χρήσιμο να θυμηθούμε: Όπως όταν ο αέρας είναι μολυσμένος δεν παύουμε να αναπνέουμε, αλλά προσπαθούμε να τον καθαρίσουμε, έτσι και με τον συνδικαλισμό. Αν και, μιλώντας για κατάχρηση, ο νούς μας θα πρέπει να πάει κυρίως σε όλη την παρασιτική και διαπλεκόμενη λειτουργία των επενδυτικών και των παραδοσιακών τραπεζών, αυτού που κατ' εφυμησμόν ονομάζεται αγορά, χωρίς να έχει ιδιαίτερη σχέση με την πραγματική οικονομία.

Άρις Καζάκος, καθηγητής Εργατικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ

Μπροσούρα της Πρωτοβουλίας κατά του ευρώ και της ΕΕ

Μπροσούρα της Πρωτοβουλίας κατά του ευρώ και της ΕΕ by Αντινομία Εαακ