Η νέα μας αφίσα

Λίγα λόγια για την ανασυγκρότηση του Φοιτητικού μας Συλλόγου

Λίγα λόγια

για την ανασυγκρότηση του Φοιτητικού μας Συλλόγου

Πολύ απλά, πού βρισκόμαστε…

Μολονότι η κατάσταση των Γενικών Συνελεύσεων έχει βελτιωθεί κατά πολύ τα τελευταία χρόνια, δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να έχουμε Γενικές Συνελεύσεις όπως θα τις θέλαμε, με τις πλέον κατάλληλες συνθήκες, ζωντανή και ουσιαστική κουβέντα και μαζικότητα. Θεωρούμε ότι η αναμόρφωση των Γενικών Συνελεύσεων και ευρύτερα του φοιτητικού συλλόγου και των διαδικασιών του, περνάει και μέσα από την αλλαγή στις δομές του, με κατεύθυνση οι φοιτητές να έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο και να συντάσσονται με το πολιτικό σχέδιο που τους εκφράζει. 

Λίγα (αλλά ουσιαστικά) λόγια, πριν περάσουμε σε συγκεκριμένες προτάσεις

Χωρίς να είμαστε «ανεξάρτητοι» από τις ιδέες και τις πρακτικές μας,  μιας και κουβαλάμε την ταυτότητα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς που συγκρούεται με την κυρίαρχη πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου, θεωρούμε πως ο φοιτητικός σύλλογος δεν είναι μαγαζάκι κανενός, καμιάς κυβέρνησης, καμιάς κυβερνητικής νεολαίας (ΔΑΠ->ΟΝΝΕΔ-Ν.Δ) και κανενός πολιτικού χώρου γενικά. Ο Φοιτητικός Σύλλογος συγκροτείται και πορεύεται πέρα από το τί συγκεκριμένα θέλουμε εμείς ή ο καθένας ξεχωριστά, έχει δικιά του αυτόνομη οντότητα, δεν είναι εργαλείο στα χέρια κανενός. Αντίθετα οι πολιτικές δυνάμεις είναι εργαλεία εξυπηρέτησης διαφορετικών συμφερόντων. Εμείς από τη δικιά μας πλευρά δηλώνουμε υπηρέτες και εργαλεία των φοιτητών και πάνω από όλα των συμφερόντων αυτών που πλήττονται περισσότερο, των εργαζομένων, του λαού και της κοινωνίας. Με αυτόν τον τρόπο δρούμε και στο πλαίσιου του Φοιτητικού μας Συλλόγου.

Για το λόγο αυτό, θέλουμε ένα Φοιτητικό Σύλλογο που θα κάνει συνελεύσεις, εκδηλώσεις και θα πραγματοποιεί δράσεις όπως του αξίζουν. Επιθυμούμε αυτές οι δράσεις να είναι σε αγωνιστική κατεύθυνση, όμως ο Φ.Σ είναι εκείνος που θα αποφασίσει, ως συλλογικό υποκείμενο, όχι εμείς. Ανένταχτοι όλων των ετών, οργανωμένοι σε πολιτικές συλλογικότητες, φοιτητές-εργαζόμενοι, εργαζόμενοι εργολαβικοί στο πανεπιστήμιο, ο Φοιτητικός Σύλλογος είναι σπίτι όλων τους.

Ο Φοιτητικός Σύλλογος πρέπει να είναι εκείνη η ασπίδα της πληττόμενης πλειοψηφίας των φοιτητών που διασφαλίζει το δικαίωμα τους στις σπουδές, στη δημόσια-δωρεάν παιδεία και σε μία ζωή με αξιοπρέπεια. Προκειμένου λοιπόν ο Φ.Σ να αποκτήσει στιβαρή οντότητα και να αποφύγει τις τάσεις παραταξιοποίησής του (χωρίς αυτό να αποκλείει τις υπάρχουσες στα πανεπιστήμια πολιτικές δυνάμεις), αλλά και δίχως να υποκύπτουμε σε έναν στείρο φορμαλισμό που θα ήθελε να προδικάσει την κάθε λεπτομέρεια ζωντανών διαδικασιών, προτείνουμε τα εξής: 

Οι Προτάσεις-Γενικό Πλάνο των Βημάτων Ανασυγκρότησης του Φ.Σ

Για τις Γενικές Συνελεύσεις:

• Προεδρείο συγκροτημένο από έναν εκπρόσωπο κάθε πολιτικής δύναμης, και 5 (ή λιγότερους) ανένταχτους φοιτητές που δηλώνουν τη διαθεσιμότητά τους και βγαίνουν με κλήρωση. Το Προεδρείο είναι υπεύθυνο για την απρόσκοπτη διεξαγωγή της διαδικασίας.
• Σειρά ομιλητών (οργανωμένων και ανένταχτων) με κλήρωση.  \
• Πρακτικά που κρατά το Προεδρείο, και στα οποία καταγράφεται η σειρά ομιλητών και τυχόν παρατηρήσεις επί της διαδικασίας.  
• Χρόνος ομιλητών (15 λεπτά) 
• Σύντομες ερωτήσεις προς τους ομιλητές, μετά από κάθε τοποθέτηση. Σύντομες απαντήσεις από τους ομιλητές. 
• Ανάγνωση των πλαισίων απόφασης. 
• Ψηφοφορία των πλαισίων απόφασης.  
• Το πλαίσιο απόφασης και τα ψηφίσματα που ψηφίστηκαν μπαίνουν στα πρακτικά.

Για την παρουσία του Φ.Σ:

• Συγκρότηση ενός ιστότοπου (blog) του Φοιτητικού Συλλόγου όπου θα αναρτώνται αυστηρά και μόνο οι αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ), οι αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και οι εκδηλώσεις του Φ.Σ, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι αποφάσεις και οι εκδηλώσεις δεν μπορούν να δημοσιεύονται και από άλλα μέσα. Το blog θα το διαχειρίζονται ένας εκπρόσωπος από κάθε πολιτική δύναμη, και πέντε (ή λιγότεροι) φοιτητές που θα μπορούν να δηλώνουν τη διαθεσιμότητά τους στο Προεδρείο μιας Γενικής Συνέλευσης και θα βγαίνουν με κλήρωση.  
• Τραπεζάκι και χώρος μέσα στη σχολή του Φοιτητικού Συλλόγου, όπου θα τοποθετούνται ή θα αναρτώνται φωτοτυπημένες οι αποφάσεις των οργάνων του Φ.Σ  και ενημερώσεις για εκδηλώσεις του, προκειμένου να μπορούν να ενημερώνονται απρόσκοπτα όλα τα μέλη του Συλλόγου.
• Συγκρότηση ταμείου του Φοιτητικού Συλλόγου που διαχειρίζεται το Δ.Σ. Η οικονομική κατάσταση του ταμείου του Συλλόγου δημοσιοποιείται με ευθύνη του Δ.Σ. Η διαχείριση του ταμείου θα κατευθύνεται στη χρηματοδότηση δράσεων με βάση τις αποφάσεις του Συλλόγου. 
• Απόκτηση σφραγίδας του Φοιτητικού Συλλόγου, όπως είχε και στο παρελθόν, προκειμένου να μπορεί να αναγνωρίζει ο καθένας τα έγγραφα του Φ.Σ

Άλλες μορφές του Φ.Σ :

Καλούμε στη σύγκληση συνελεύσεων έτους όπου θα καταγράφονται τα προβλήματα-αιτήματα κάθε έτους και θα προσανατολίζονται στη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης του Φ.Σ στην οποία θα συζητιούνται τα ζητήματα αυτά και θα παίρνονται συλλογικές αποφάσεις. Αντιλαμβανόμαστε τις συνελεύσεις έτους ως βήματα κάθε έτους προς τη Γενική Συνέλευση του συλλόγου και όχι ως αυτόνομες επιτροπές όπου μερικοί από κάθε έτος αποφασίζουν εξ ονόματος όλης της σχολής. Κριτήριο για τη διεξαγωγή συνελεύσεων ετών είναι ένα αυτοτελές ζήτημα που απασχολέι συγκεκριμένο έτος, και προωθώντας και το άνοιγμά του στην ανώτατη συλλογική διαδικασία, τη Γενική Συνέλευση. Θεωρούμε πως οι συνελεύσεις ετών δεν είναι πάγιο όργανο του Φ.Σ αλλά συγκαλούνται (ή δεν συγκαλούνται) από πολιτικές δυνάμεις ή τον ίδιο το Φ.Σ ή ανένταχτους φοιτητές και κρίνονται πολιτικά με βάση την ad hoc, σε συγκεκριμένα ζητήματα, χρησιμότητά τους.  Οι συνελεύσεις έτους θα πρέπει να αποτελούν ζωντανό κύτταρο της ευρύτερης ζωής του Φ.Σ τροφοδοτώντας τη Γενική Συνέλευση και τροφοδοτούμενες από αυτήν.

Σε αυτό το πλαίσιο, με συλλογικούς ανυποχώρητους αγώνες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, σε σύνδεση και συντονισμό με όποιον αγωνίζεται στην ίδια κατεύθυνση. Το ριζοσπαστικό φοιτητικό κίνημα έχει ακόμα πολλά να δώσει στους κοινωνικούς αγώνες για το δικαίωμα στην εκπαίδευση, το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα στη ζωή.

Κείμενο κατάληξης του πανελλαδικού διημέρου της ΕΑΑΚ (1-2/11/2013)

keimeno_dihmerou by Αντινομία Εαακ

Χ σημεία για να συστηθούμε

αντινομια-εαακ by Αντινομία Εαακ

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΡΑΣΗΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ!

Εργαζόμενοι και εργαζόμενες, νέοι και νέες

Το αυταρχικό μαστίγιο που κρατά στα χέρια της η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μαζί με τους τροικανούς επιτρόπους της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, σφυρίζει όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο στυγνά πάνω από τους εργαζόμενους και νέους που αγωνίζονται συλλογικά, αλλά και πάνω από κάθε ξεχωριστό κεφάλι που σηκώνεται για να προασπίσει το μισθό, τη θέση εργασίας, τον ελεύθερο χρόνο, τη σύνταξη, το εισόδημα, τη δημόσια παιδεία και υγεία, το σπίτι, το μαγαζί, το χωράφι και το περιβάλλον από το τσεκούρι των μνημονίων. Σε μια εποχή πρωτόγνωρου κοινωνικού πλούτου, ο νέος εργασιακός μεσαίωνας των αγορών, των τραπεζιτών, των πολυεθνικών μονοπωλιακών ομίλων, σέρνει μαζί του μια σύγχρονη απολυταρχία που ρίχνει βαριά τη σκιά της στις παλιές ιστορικές κατακτήσεις και στις νέες ανάγκες των εργαζομένων και του λαού για δημοκρατία και ελευθερία. Στη χώρα μας, ο αντιδημοκρατικός κυβερνητικός παροξυσμός φτάνει σε σημείο κορύφωσης:

-Αφού εξαπέλυσαν χημικό πόλεμο με τις ορδές των ΜΑΤ και της ΔΙΑΣ κατά των εργατικών λαϊκών συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, στις πλατείες, στις Σκουριές, στους υπό διαθεσιμότητα καθηγητές, στους σχολικούς φύλακες και αλλού, κι αφού κατάργησαν το πανεπιστημιακό άσυλο κι εφάρμοσαν τη βιομηχανία των «προληπτικών» προσαγωγών φοιτητών, έφτασαν στο αποκορύφωμα της απαγόρευσης των συγκεντρώσεων κατά της ελληνικής Προεδρίας και της ΕΕ με χουντικής έμπνευσης διάταγμα. Συνέλαβαν και δικάζουν τον καθηγητή Παύλο Αντωνόπουλο, για «συμμετοχή σε παράνομη συγκέντρωση» την οποία απαγόρευσε ο διευθυντής της ΓΑΔΑ, κατ’ εντολή του υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Στη δίκη αυτή δικάζεται η συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του συνέρχεσθαι και το δημοκρατικό αγωνιστικό φρόνημα.

-Αφού συκοφάντησαν κι έσπασαν με τα ΜΑΤ μαχητικές απεργίες, όπως στην Ελληνική Χαλυβουργία, απέλυσαν ή απείλησαν με απόλυση αγωνιστές συνδικαλιστές και εργαζόμενους, όπως στους διοικητικούς υπαλλήλους των ΑΕΙ, κι αφού καταδίκασαν σχεδόν κάθε απεργία ως «παράνομη και καταχρηστική», σέρνουν στα δικαστήρια τους χαλυβουργούς και ολόκληρη την ΕΕ της ΠΟΕ-ΟΤΑ, εφάρμοσαν και τη βιομηχανία των επιστρατεύσεων, όπως στην ΟΛΜΕ και τους ναυτικούς, με αποκορύφωμα την πολιτική επιστράτευση διαρκείας επί ένα χρόνο των εργαζομένων στο Μετρό.

-Αφού έστησαν ένα αντιδημοκρατικό νομικό, ελληνικό και ευρωπαϊκό οπλοστάσιο στο όνομα της «καταπολέμησης της τρομοκρατίας», εφαρμόζουν την τηλεοπτική και επικοινωνιακή τρομοκρατία ενάντια σε κάθε πολιτική και κοινωνική δύναμη και φωνή που εναντιώνεται στην πολιτική τους με τη συκοφαντία του «συνοδοιπόρου της τρομοκρατίας». Αποκορύφωμα η στοχοποίηση αγωνιστών, όπως ο συνταγματολόγος Δημ. Μπελαντής, που η ΝΔ έχει το θράσος να ζητά τη διαγραφή από το κόμμα του.

-Κι αφού ανέχτηκαν, υπέθαλψαν και ενίσχυσαν τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή και τη δολοφονική εγκληματική δράση της, τώρα την αποστρατεύουν για να εκσυγχρονίσουν αποδεχόμενοι πλευρές της αντεργατικής, φασιστικής και ρατσιστικής πολιτικής της, αφήνοντας στο απυρόβλητο επιχειρηματίες, εφοπλιστές, μιντιάρχες και τις διασυνδέσεις τους στον κρατικό μηχανισμό, ενώ το φάντασμα της Ακροδεξιάς απλώνεται πάνω από όλη την Ευρώπη. Με το δόγμα των «δυο άκρων», η κυβέρνηση, ταυτίζοντας το λαϊκό ανυποχώρητο αγώνα με το νεοφασισμό, στρέφεται κατά του «εχθρού λαού».

Η μόνιμη προσφυγή της αντιδραστικής πολιτικής στην καταστολή είναι επίδειξη δύναμης αλλά δεν αποτελεί ένδειξη δύναμης της κυβέρνησης. Το μαστίγιο είναι απόδειξη αδυναμίας ενός συστήματος που σε εποχή βαθιάς κρίσης του δεν μπορεί να πείσει, δεν μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί το καρότο της συναίνεσης. Ωστόσο, η αδυναμία τους δεν σημαίνει ότι οι κυρίαρχοι γίνονται λιγότερο επικίνδυνοι. Χρειάζεται για αυτό να ορθώσουμε ένα ενωτικό μέτωπο πάλης για τις εργατικές λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα, ένα μέτωπο αλληλεγγύης και κοινής δράσης, ανεξάρτητα από πολιτική τοποθέτηση, σε κάθε κλάδο και εργαζόμενο που αγωνίζεται και διώκεται, για να νικήσει ο καθένας χωριστά και όλοι μαζί.

Η τρομοκρατική, αυταρχική και κατασταλτική επιδρομή της κυβέρνησης και της τρόικα μπορεί να ανατραπεί!  Στην κατεύθυνση αυτή, διεκδικούμε κι απαιτούμε άμεσα από την κυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και από κάθε κυβέρνηση, από τη δικαστική εξουσία και το μιντιακό κατεστημένο:

-Την αθώωση του Παύλου Αντωνόπουλου. Την παραίτηση του αστυνομικού διευθυντή της ΓΑΔΑ Κ. Μαχαιρίνα και του υπουργού Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδια ως άμεσα υπεύθυνων για τις απαγορεύσεις των συγκεντρώσεων. Την κατάργηση κάθε νόμου και αστυνομικής πρακτικής που απαγορεύει ή περιστέλλει το δικαίωμα στην ελεύθερη συγκέντρωση και διαδήλωση. Την κατάργηση των χημικών, της οπλοφορίας κατά των λαϊκών διαδηλώσεων και τη διάλυση των ΜΑΤ και των ομάδων ΔΙΑΣ. Την επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου.

-Την άρση της επιστράτευσης των εργαζόμενων στο μετρό, την κατάργηση των νόμων που επιτρέπουν την επιστράτευση και κάθε νόμου που περιστέλλει το δικαίωμα στην απεργία. Το σταμάτημα της δικαστικής βιομηχανίας κατά των απεργιών. Την άρση των πειθαρχικών και δικαστικών διώξεων κατά των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ.

-Την ανάκληση των συκοφαντικών στοχοποιήσεων πολιτικών δυνάμεων και αγωνιστών από τη ΝΔ και τα αντίστοιχα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, την κατάργηση των ελληνικών και ευρωπαϊκών τρομονόμων, που βαφτίζουν «τρομοκρατία» το μαχητικό λαϊκό κίνημα.

-Την αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής και του ρατσισμού με την πλήρη πολιτική απομόνωση και άμεση σύλληψη, παραπομπή σε δίκη και παραδειγματική τιμωρία όλων των εγκληματιών και δολοφόνων της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής και των συνεργατών τους σε αστυνομία, στρατό, μέσα ενημέρωσης και επιχειρηματίες χορηγούς της.

Η ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΥΤΑΡΧΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΪΚΑΣ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ!

ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 22/1/14, ΣΤΙΣ 6 μ.μ. ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟ, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ, ΠΕΜΠΤΗ, 22/1/14, 9 π.μ.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ, ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ, ΑΘΗΝΑΣ 67, ΤΡΙΤΗ 28/1/14, 1 μ.μ.

:: Επιτροπή Πρωτοβουλίας Δημοκρατικών Αντιφασιστικών Κινήσεων, Συνδικάτων και Λαϊκών Φορέων ::

Οι ταινίες "Οκτώβρης" και "Απεργία" του Σεργκέι Αιζενστάιν

"Οκτώβρης"

"Απεργία"

Για το σκηνοθέτη

Στις 22 Ιανουαρίου του 1898 ήρθε στον κόσμο ο άνθρωπος που έμελλε να αλλάξει μια για πάντα τον παγκόσμιο κινηματογράφο, αποτελώντας παράλληλα τον κορυφαίο εκπρόσωπο του Σοβιετικού κινηματογράφου. Ο Σεργκέι Αϊζενστάιν δεν ήταν όμως μόνο ένας σπουδαίος σκηνοθέτης αλλά υπήρξε και ο πρωτοπόρος της τέχνης του μοντάζ, επηρεάζοντας με το έργο του όλους τους μεταγενέστερους κινηματογραφιστές.

Γεννήθηκε στη Ρίγα της Λετονίας, από εύπορη οικογένεια, που του εξασφάλισε μία καλή μόρφωση και όλα τα εχέγγυα για το μέλλον του. Η σκηνοθετική ευφυϊα του φάνηκε από τα πρώτα του βήματα, καθώς με τη δεύτερη ταινία του, το 1925, άλλαξε οριστικά την ιστορία του κινηματογράφου.

Το «Θωρηκτό Ποτέμκιν» αναγνωρίζεται ως ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου, ενώ η σκηνή με το πανικόβλητο και αλαφιασμένο πλήθος να τρέχει στα σκαλιά της Οδυσσού κυνηγημένο από τον τσαρικό στρατό, θεωρείται η καλύτερη σκηνή στην ιστορία του κινηματογράφου.

Είχε προηγηθεί η «Απεργία», το 1924, και ακολούθησαν το «Οκτώβρης ή Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» (1928), το λυρικό «Γενική Γραμμή» (1929), το «Αλέξανδρος Νιέβσκυ» και «Το λιβάδι του Μπεζίν», ενώ το 1945 σκηνοθετεί το «Ιβάν ο Τρομερός» και ένα χρόνο αργότερα το 1946 γυρίζει και το δεύτερο μέρος του της ταινίας. Ο Αϊζενστάιν σκόπευε να γυρίσει και το τρίτο μέρος, της τριλογίας, όμως στις 9 Φεβρουαρίου του 1948 πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία πενήντα χρόνων.

Πέρα από κινηματογραφικός σκηνοθέτης, ο Σεργκέι Αϊζενστάιν, υπήρξε και θεατρικός, ανεβάζοντας στη Μόσχα πολλά έργα, ανάμεσά τους το «Η αυτού μεγαλειότης, η πείνα», «Μάκβεθ του Σαίξπηρ», «Σοφός Άνθρωπος του Οστρόβσκι» και «Μάσκες αερίου», ενώ έγραψε και αρκετά δοκίμια στα οποία αναλύει τα έργα και την τεχνική του και διατυπώνει τις σκέψεις του για την 7η τέχνη.

Για την "Απεργία"

Η Οχτωβριανή Επανάσταση λειτούργησε σαν αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους Σοβιετικούς κινηματογραφιστές που στα μέσα της δεκαετίας του '20 δημιούργησαν τη μοναδική, σημαντικότατη, στιλιστική κατεύθυνση στην ιστορία του κινηματογράφου, που δομείται πάνω σε ρητές προπαγανδιστικές προθέσεις! Η «ΑΠΕΡΓΙΑ» - πρώτη, μεγάλου μήκους, βωβή, ταινία του πιονιέρου του σύγχρονου κινηματογράφου Σεργκέι Αϊζενστάιν - άφησε παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα μια χούφτα ταινίες που στο διηνεκές, θα κατατάσσονται μεταξύ των ύψιστων αισθητικών επιτευγμάτων του σινεμά - συνιστά ένα διακριτό πολιτικό φιλμ, από πλευράς Ιστορίας, Αισθητικής και Θεωρίας. Στόχος -θεωρητικός και πρακτικός- ο έλεγχος των ψυχικών και πνευματικών διαδικασιών στο θεατή, με τρόπο που η επίδραση της ταινίας να ταυτίζεται με το στόχο που ο σκηνοθέτης προκαθόρισε, στόχος που με τη σειρά του, ταυτίζεται με την αναγκαιότητα της επανάστασης και την εδραίωσή της στις συνειδήσεις των εργατικών, φτωχών λαϊκών στρωμάτων της αχανούς χώρας των μπολσεβίκων!

Εργαλείο, στην επίτευξη του παραπάνω στόχου, το «μοντάζ». Ο καθοριστικής σημασίας, για την κινηματογραφική εμπειρία του θεατή, τρόπος συνδυασμού των μεμονωμένων εικόνων. Οι θεωρίες του μοντάζ γεννήθηκαν από το μοντάζ το ίδιο και δεν ήταν προϊόν κάποιας αφηρημένης θεωρίας, αλλά αποτέλεσμα μιας πολύ συγκεκριμένης κατάστασης ύψιστης ανάγκης! Η έλλειψη ακατέργαστου φιλμ ήταν επείγουσα - χάρη στο μποϋκοτάζ της αντίστοιχης τοτινής «δημοκρατικής κοινότητας» στο νεαρό σοβιετικό κράτος. Ετσι γεννήθηκε η ανάγκη πειραματισμού, με χρήση σύντομων θραυσμάτων εικόνων, από τις οποίες συχνά απουσίαζε η εσωτερική συνοχή. Την περίοδο της επέμβασης των συνασπισμένων ιμπεριαλιστών στη χώρα των Σοβιέτ, το μπολσεβίκικο κράτος επένδυε ό,τι σελιλόιντ έβρισκε και όποιους τεχνικούς πόρους μπορούσε να κινητοποιήσει, στην αδιαπραγμάτευτη αναγκαιότητα των καιρών, την προπαγάνδα. Που, τα τρένα της αγκιτάτσιας διακινούσαν στα μήκη και πλάτη της επικράτειας, στις δύσκολες στέπες και τα πεινασμένα πολεμικά μέτωπα. Στα σύντομα, σα φυλλάδιο, φιλμ εικονογραφημένα απλά και λαϊκά, με κομμουνιστικές θέσεις και συνθήματα, το κέντρο βάρους έπεφτε στη σύνθεση κινηματογραφημένων επικαίρων από τα μέτωπα, μαζί με παλαιότερο υλικό που «κοβόταν και ραβόταν» συνεχώς, χρησιμοποιώντας το ίδιο υλικό, για νέους πολιτικούς στόχους. Από τον πειραματισμό αυτό γεννήθηκε η πεποίθηση για την καθοριστική σημασία του μοντάζ ως προς το φιλμικό αποτέλεσμα: δυο εικόνες δημιουργούν σύγκρουση, σοκ και απρόβλεπτες έννοιες, ένα τρίτο καινούριο στοιχείο.

Η θεωρία του «μοντάζ της σύγκρουσης» του Αϊζενστάιν συνίσταται στο ότι το σινεμά δε μιλά ποτέ μέσω μιας μεμονωμένης εικόνας και ότι οι διαφορετικές εικόνες σε αντιπαράθεση ενεργούν σαν λέξεις σε μια φράση. Από την πεποίθηση αυτή γεννήθηκαν οι αρχές του μοντάζ... που δώρισαν στο σοβιετικό κινηματογράφο ζωτικότητα επαναστατική σε όλα τα επίπεδα και θέληση να οικοδομήσει κάτι εντελώς καινούριο, πάνω στα θεμέλια της ενθουσιώδους αλληλεγγύης και των νέων ιδεών, πολιτικών και καλλιτεχνικών...

Την εποχή που ο Αϊζενστάιν ξεκίνησε να δουλεύει με την «ΑΠΕΡΓΙΑ» είχε ελάχιστη γνώση των τεχνικών πτυχών της σκηνοθεσίας. Διαμόρφωσε ωστόσο μια μοντερνιστική θεωρία του μοντάζ βασισμένη στην ψυχολογία της πρόσληψης και το διαλεκτικό υλισμό, ικανή να εκφράζει αφηρημένες ιδέες, δημιουργώντας εννοιολογικές σχέσεις μέσα από πλάνα αντίθετου οπτικού περιεχομένου. Το μοντάζ της κυνικής σφαγής των απεργών από τις τσαρικές δυνάμεις καταστολής και η εικόνα της σφαγής ενός βοδιού, συνιστά εκδήλωση του μεταφορικού σχήματος του διανοητικού μοντάζ, στοιχείο κι αυτό που, για πρώτη φορά, δίνει τη δυνατότητα στο φιλμ να επικοινωνεί με τους δικούς του όρους, χωρίς δάνεια περιεχομένου ή μορφής από άλλα μέσα. Στην «ΑΠΕΡΓΙΑ» που δομείται σε 6 μέρη, ο σκηνοθέτης δε χρησιμοποιεί το μοντάζ μόνο για σκοπούς ρυθμικούς και αφηγηματικούς. Πηγαίνει παραπέρα αρθρώνοντας μεταφορικές και ρητορικές δηλώσεις μέσω αυτού. Ούτε επικεντρώνεται αποκλειστικά στους μπολσεβίκους με το τραγικό τέλος. Δείχνει τους λακέδες της διεύθυνσης του εργοστασίου, τον ιδιοκτήτη και τους ρουφιάνικους εργοδοτικούς μηχανισμούς, χέρι χέρι, με τις οπλισμένες δυνάμεις καταστολής του κράτους των αφεντικών.

Στην «ΑΠΕΡΓΙΑ» η αφήγηση είναι συλλογική, ο σκηνοθέτης προτάσσει το θέμα της συλλογικότητας, οι απεργοί της φάμπρικας πρέπει να ιδωθούν σαν ένα σώμα. Η ταινία μας καλεί να ακούσουμε με πολύ μεγάλη προσοχή τις διακηρύξεις του δημιουργού της για τον κινηματογράφο σα σύνθεση τέχνης και επιστήμης. Η «ΑΠΕΡΓΙΑ» δεν αποτελεί απλό πείραμα στην προσέγγιση αυτής της σύνθεσης αλλά, ολόκληρο πειραματικό εργαστήρι, γράφει ο Αμερικανός ιστορικός του κινηματογράφου και σκηνοθέτης Jay Leyda το 1960.

Για τον "Οκτώβρη" ή αλλιώς τις 10 μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο

Την άνοιξη του 1927 η ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος και η «Sov-kino» ανέθεσαν στον Αϊζενστάιν τη δημιουργία κινηματογραφικής ταινίας για τη 10η επέτειο της Επανάστασης των Μπολσεβίκων. Ο Αϊζενστάιν και ο συν-σεναριογράφος του Γκριγκόρι Αλεξαντρόφ χρησιμοποίησαν εκατοντάδες προσωπικές μαρτυρίες, συνεντεύξεις, φωτογραφίες, έντυπα παντός είδους, καθώς και το βιβλίο του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζον Ριντ «Δέκα Ημέρες που Συγκλόνισαν τον Κόσμο» συνθέτοντας ένα λεπτομερέστατο σενάριο με τον τίτλο «Οκτώβρης» το οποίο, αρχικά, κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Επανάστασης. Οπως, όμως συνέβη και με το «ΠΟΤΕΜΚΙΝ» ο Αϊζενστάιν, την ύστατη στιγμή, αποφάσισε να εστιάσει μόνο σε κάποια αντιπροσωπευτικά της Επανάστασης επεισόδια που έλαβαν χώρα στο Λένινγκραντ, από το Φλεβάρη έως τον Οκτώβρη του 1917...

Τι να πει κανείς για τον «ΟΚΤΩΒΡΗ», αυτήν την πειραματική ταινία τεραστίων διαστάσεων, αυτό το «εργαστήρι» που ανέλαβε την πρακτική εφαρμογή των θεωριών του διανοητικού μοντάζ, τις οποίες θεωρίες ο Αϊζενστάιν δοκιμάζει πια μπροστά σε πλατείες κατάμεστες από ένα ζωντανό, σύγχρονο και απαιτητικό κοινό. Η συνεκδοχή (χρήση του μέρους που συμβολίζει το όλο) σε πλείστα σημεία, παρούσα. Τα τουφέκια που ανεμίζουν στον αέρα μας πληροφορούν ότι ο στρατός ενώθηκε με τους Μπολσεβίκους. Τα χέρια των γραφειοκρατών που μανιωδώς προσπαθούν να συνδεθούν τηλεφωνικά, μας κοινωνούν ότι η κυβέρνηση του Κερένσκι έχει χάσει πια τον έλεγχο. Απειρα και τα επινοήματα ρητορικής που χρησιμοποιεί ο Αϊζενστάιν ώστε να μεγιστοποιήσει την ιδεολογική δύναμη της ταινίας. Από σύνθετους συμβολισμούς στο εσωτερικό του κάδρου, μέχρι απλά κινηματογραφικά τεχνάσματα...

Στην πολυσυζητημένη σεκάνς της κρεμαστής γέφυρας, το αγωνιωδώς αργό σήκωμα της γέφυρας με το κρεμασμένο, ζωντανό ακόμα, άσπρο άλογο από τη μια, και από την άλλη η εικόνα με τα μαλλιά της κοπέλας που δολοφονήθηκε στη διαδήλωση, ο Αϊζενστάιν υποδηλώνει το χωρισμό του τότε Πέτρογκραντ στα δυο από την Επανάσταση. Υπήρξαν και σύγχρονοι του Αϊζενστάιν που στάθηκαν κριτικά στην ταινία την οποία κατηγόρησαν για υπερβολικό φορμαλισμό, που ενδιαφέρεται περισσότερο να αναδείξει την «περιπλοκότητα» των δικών του κινηματογραφικών μηχανισμών, παρά το επαναστατικό της περιεχόμενο. Ιδιαίτερα, σε κάποια σημεία στα οποία το διανοητικό μοντάζ σφετερίζεται τα αφηγηματικά του συμφραζόμενα, τείνοντας προς τη δημιουργία συμβόλων χωρίς αναφορά, σύμβολα που δεν αποκτούν νόημα ούτε σε επίπεδο αφαίρεσης, ούτε και σαν αντικείμενα καθαυτά... Πάντως δεν θα πρέπει να υπάρχει άνθρωπος που να μη γνωρίζει και αναγνωρίζει τον Αϊζενστάιν και τον «ΟΚΤΩΒΡΗ» του...

Πηγή 1    Πηγή 2

90 χρόνια από το θάνατο του Λένιν

Στις 21 Γενάρη 1924, ώρα 6.50` το βράδυ, ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν άφησε την τελευταία του πνοή στο Γκόρκι.

Θα θάψουμε τον πιο απλό άνθρωπο
απ’ όλους όσους έζησαν στη γη.
Απλός ναι, αλλ’ όχι σαν κι αυτούς
που το βλέμμα τους
πηγαίνει να καταλήξει στη λεκάνη τους.
Με μια ματιά που επόπτευε ολάκερη τη γη,
αγκάλιαζε αυτό που ο χρόνος σκέπαζε ξανά.
Σαν και σας και σαν εμένα, ίδιος κι απαράλλαχτος,
μόνο που στην άκρη των ματιών του,
ο στοχασμός περισσότερο ζαρώνει το πετσί,
και που τα χείλια του είναι πιο σκληρά και ειρωνικά.
Δεν είχε τη σκληράδα του σατράπη πάνω στ’ άρμα
που σε συντρίβει με μια μόνο κίνηση
των χαλιναριών.
Ανθρώπινος, τρυφερός για το σύντροφο,
για τον εχθρό, η σκληράδα του σιδέρου.
Είχε, όπως έχουμε και μεις, αδυναμίες,
κ’ είχε γιατρευτεί απ’ τις αρρώστιες,
δίχως ποτέ να πλαγιάσει.
Έτσι, εμένα το μπιλλιάρδο, το μάτι μου γυμνάζει.
Γι’ αυτόν ήταν σκάκι, των αρχηγών
το ταιριαστό παιχνίδι.
Και περνώντας απ’ το σκάκι
στον πραγματικό εχθρό,
αλλάζοντας μ’ ανθρώπους τα χτεσινά τα πιόνια
έβαλε την εργατική διχτατορία
πάνω από τις φυλακές και τα κάστρα του κεφαλαίου.
(Βλ. Μαγιακόφσκι από την πρώτη επέτειο του θανάτου του Λένιν)

Απόφαση του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής για τη διεξαγωγή εμβόλιμης εξεταστικής για τους επί πτυχίω φοιτητές

Απόφαση του ΔΣ του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής

H Γενική Συνέλευση τμήματος που έγινε χωρίς καμιά δημοσιότητα και κοινοποίηση προς τους φοιτητές, ακόμη και χωρίς να λάβει υπόψιν την απόφαση της Συγκλήτου για μη απώλεια του εξαμήνου, απόφάσισε να να χαθεί το εξάμηνο στη Νομική. Ακολουθώντας και εμμένοντας στην  υλοποίηση της απόφασης του Συλλόγου μας για κανονική διεξαγωγή των εξαμήνων ενάντια στο ρεβανσισμό του προέδρου Φορτσάκη και του τμήματος συνολικά, καταδικάζουμε την επιλογή των θεσμικών οργάνων να παρακάμπτουν τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων και την προσπάθεια από μέρους τους να εφαρμόσουν πτυχές του Ν. Διαμαντοπούλου(13 εβδομάδες διδασκαλίας) καθώς και να υποδαυλίσουν τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των φοιτητών.

Ο ΦΣ Νομικής μένοντας πιστός στην απόφαση της τελευταίας του ΓΣ για το θέμα του εξαμήνου καταδικάζει τις αποφάσεις των θεσμικών οργάνων και πιέζει προς τη διεξαγωγή νέας Γενικής Συνέλευσης τμήματος ευρέως κοινοποιήμενη σε όλους τους φοιτητές της σχολής και αποφασίζει παράσταση διαμαρτυρίας στη Γραμματεία της σχολής με αιτήματα στη Γενική Συνέλευση τμήματος:

1. Εξεταστική εμβόλιμη για τους επί πτυχίω το Μάρτη 

2. Διπλή εξεταστική του Ιουνίου(16 Μαθήματα)

3. Να ανοίξει το σύστημα δήλωσης μαθημάτων με ανώταττο όριο τα 16 μαθήματα και δυνατότητα δήλωσης όλων των μαθημάτων εαρινού και χειμερινού εξαμήνου.


Εμείς από την πλευρά μας, σαν ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ, εκτός από τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης τμήματος, καλούμε και σε διεξαγωγή Συνελευσης των επί πτυχίω φοιτητών και ει δυνατόν σε Γενική Συνέλευση προκειμένου οι ίδιοι οι φοιτητές να συντονίσουν τις δράσεις τους και να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους αυτό που κανένας Φορτσάκης δεν μπορεί να διασφαλίσει(όπως έχει αποδείξει πολλές φορές στο παρελθόν).

Εμβόλιμη εξεταστική για τους επί πτυχίω φοιτητές

Χαμένη εξεταστική? Δεν θα πάρουμε…

Αντίθετα, διεκδικούμε τη διεξαγωγή εμβόλιμης εξεταστικής για τους επί πτυχίω φοιτητές σύμφωνη με τις επιλογές και τις ανάγκες τους κατά τη διάρκεια του Χειμερινού εξαμήνου και παράλληλα με τα μαθήματα! Η εξεταστική να διεξαχθεί με βάση τις αποφάσεις των ίδιων των φοιτητών.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά όμως πρώτα

Τι είπε το τμήμα Νομικής και ο Πρόεδρος?

Η Τετάρτη 18/12 ήταν η μοιραία εκείνη μέρα που εν κρυπτώ συνεδριάσε η Γενική Συνέλευση Τμήματος Νομικής και με λύπη διαπίστωσε ότι το εξάμηνο στη Νομική Αθήνας είχε χαθεί… Τόσος ήταν ο πόνος του προέδρου που ανακοίνωσε άμεσα χωρίς καθυστέρηση την απώλεια του εξαμήνου παραβαίνοντας με αυτόν τον τρόπο ακόμα και την απόφαση της Συγκλήτου, ούτε λόγος φυσικά για το τι λένε οι φοιτητές που υφίστανται τις διαπιστώσεις του ιδιαίτερα ευαίσθητου σε αυτά τα θέματα Φορτσάκη(τόσο που δεν μπορεί να αντικρίσει τους φοιτητές του στα μάτια-δεν πατά στη σχολή). Μαζί με το εξάμηνο φυσικά αποφασίστηκε να χαθεί και η Χειμερινή εξεταστική, εφόσον η εξεταστική που ξεκίνησε στις 7 Γενάρη αποτέλεσε συνέχεια αυτής του Σεπτέμβρη. Και την εξεταστική απολείπειν λοιπόν ο Κος Φορτσάκης μαζί με τον πρωθυπουργό Αντώνιον και τον υπουργό Κωνσταντίνο βέβαια οι οποίοι όλοι μαζί από κοινού θέλησαν έτσι να δώσουν και ένα καλό μάθημα στους φοιτητές και στους εργαζόμενους της Νομικής αλλά και του ΕΚΠΑ για να κάθονται σαν καλά παιδιά και φρόνιμα από δω και πέρα και να μη τους … αντιμιλούν(για 3 συνεχόμενους μήνες μάλιστα)! Διέπραξαν άλλωστε ένα βαρύτατο αδίκημα: να διεκδικήσουν τα δικαιώματα τους, να εκπληρώσουν το καθήκον τους απέναντι στους εαυτούς τους και την υπόλοιπη κοινωνία και να αντιμιλήσουν σε αυτήν την εθνοσωτήρια κυβέρνηση, ακόμα και να αμφισβητήσουν την εθνοσωτήρια Ευρωπαϊκή Ενωση και τα εθνοσωτήρια μέτρα της.

Σε τέτοιους καιρούς το να κάνεις όλα τα παραπάνω αποτελεί βαρύτατο αδίκημα για την κυβέρνηση και το έχει καταστήσει αυτό σαφές φτιάχνοντας ολόκληρη θεωρία(των 2 άκρων) απαγορεύοντας διαδηλώσεις και συναρθροίσεις καταστέλλοντας απεργίες και κάνοντας εν τέλει καθαρές δηλώσεις («εκτός από τη Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί και η ακραία αντιπολίτευση που μιλάει για έξοδο από τo NATO, το ευρώ και την ΕΕ» Σαμαράς σε εκδήλωση στην Ουάσιγκτον τον περασμένο Οκτώβρη, «Το να αμφισβητείς κάθε επιτυχία της χώρας σου{=μνημόνια} είναι σαν να σπρώχνεις τον κόσμο στον εξτρεμισμό!»)

Καλά όλα αυτά. Γιατί όμως η Νομική ειδικά?

Απορίας άξιο είναι το γιατί από όλες τις σχολές του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ που ήταν κλειστές όλο αυτό το διάστημα λόγω της απεργίας των διοικητικών, η Νομική Αθήνας είναι η μόνη σχολή που εκτιμήθηκε «από τα πάνω» ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει το εξάμηνο και τη χειμερινή εξεταστική. Ποιο είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της σχολής που την διακρίνει από τις υπόλοιπες; Τα δημοσιεύματα κάνουν λόγο για την ανάγκη διατήρησης της ανταγωνιστικότητας της Νομικής σε σχέση με τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια. Δεν λένε βέβαια τα δημοσιεύματα αυτά ότι ανταγωνιστικότητα στη γλώσσα της ΕΕ  σημαίνει μείωση του προϋπολογισμού για την παιδεία, δίδακτρα, περικοπή των φοιτητικών παροχών, φοιτητικά δάνεια και πλήρης επιχιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου. Καθοριστικό είναι επίσης και το ιδιαίτερο συμβολικό ειδικό βάρος της Νομικής για να καθιερωθεί στη συνείδηση των φοιτητών και ευρύτερα της κοινωνίας ότι όποιος δίνει αγώνες για τα δικαιώματα του στο σήμερα και απέναντι σε αυτήν την κυβέρνηση και την τρόικα βγαίνει όχι απλά χαμένος αλλά εξοντωμένος.

Τι είπαν οι φοιτητές όμως?

Η Πέμπτη 19/12 ήταν η μέρα που πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής στην οποία εμείς οι φοιτητές αποφάσισαμε τα εξής αυτονόητα: 1)Να μη χαθεί κανένα εξάμηνο και καμιά εξεταστική 2)Να μην οδηγηθούμε σε συμπιεσμένα-εντατικοποιημένα εξάμηνα και fast-track εξεταστικές 3)Αντιστοιχία Εξεταστέας και διδαχθείσας ύλης 4)Εμβόλιμη εξεταστική για τους επί πτυχίω φοιτητές αμέσως μετά τα χριστούγεννα. Τέλος, η απόφαση καλούσε σε διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης Τμήματος.

Τι να κάνουμε τώρα?

Πρώτα από όλα, Δεν θα απολογηθούμε σε κανέναν για το ότι αγωνιστήκαμε μαζί με τους διοικητικούς για να μπλοκάρουμε τις αλλαγές που επιβάλλονται αυτήν τη στιγμή στο Πανεπιστήμιο, είτε αυτές λέγονται απολύσεις και ελαστικές σχέσεις εργασίας είτε λέγονται δίδακτρα και επιχειρηματικοποίηση. Αναρωτιόμαστε αν και κατά πόσον αρμόζει σε έναν νέο τον 21ο αιώνα να σπουδάζει σαν σκλάβος σε ρωμαϊκή γαλέρα. Και παράλληλα να ζητάει και ευχαριστώ! Εμείς από την ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ σ’ αυτό το σημείο είμαστε ξεκάθαροι: δεν θα κάνουμε βήμα πίσω από τις ανάγκες μας, δεν θα αφήσουμε κανέναν Πρύτανη, κανέναν Πρόεδρο, κανέναν Υπουργό, κανένα manager ή μεγαλοαφεντικό να πατήσει πάνω στο σβέρκο μας για να τη βγάλει καθαρή στην κρίση. Θα διεκδικήσουμε μέχρι τέλους τα δικαιώματα της φοιτητικής πλειοψηφίας για ενιαία πτυχία για ενιαία ένταξη στην αγορά εργασίας, σφαιρική εποπτεία πάνω στο γνωστικό αντικείμενο, δωρεάν πρόσβαση σε σίτιση, στέγαση και συγγράμματα. Παλεύουμε για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και δυνατότητα να μπορούμε να πάρουμε το πτυχίο μας χωρίς να έχουμε από πάνω μας κανένα μασκοφόρο(ή μη τελοσπάντων) εκδικητή Φορτσάκη και κάθε Φορτσάκη, κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση. Για να μην ξεχνιόμαστε ο Φορτσάκης είναι αυτός που έχει αποφύγει σκόπιμα να εμφανιστεί σε δύο συγκλήτους έχοντας  αφήσει χιλιάδες φοιτητές σε αγωνία, είναι αυτός που προσωπικά έβαλε πλάτη για να χαθεί το εξάμηνο και η χειμερινή εξεταστική. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα λοιπόν από τον Κο Φορτσάκη, πόσο μάλλον να επικαλούμαστε το λογικό του και την ευαισθησία του για να μας κάνει χάρες.

Γι’ αυτό και τώρα διεκδικούμε να μη χαθεί η χειμερινή εξεταστική, αλλά να διεξαχθεί κανονικά, όπως δεκάδες φορές στο παρελθόν έχει διασφαλίσει το Φοιτητικό Κίνημα, εμβόλιμη εξεταστική για τους επί πτυχίω φοιτητές οι οποίοι και βρίσκονται και στη χειρότερη θέση από όλους μετά  από αυτήν την απόφαση. Και αυτό γιατί δεν είχαν την ευκαιρία για νέα δήλωση μαθημάτων και εξέταση την χειμερινή περίοδο με αποτέλεσμα την ανατροπή του προγραμματισμού τους για αποπεράτωση των σπουδών τους, Η στέρηση της χειμερινής εξεταστικής από τους επί πτυχίω φοιτητές εμποδίζει την αποπεράτωση των σπουδών τους σύμφωνα με τις δικές τους προτιμήσεις και ανάγκες και ανατρέπει τον μετέπειτα προγραμματισμό τους με την αφαίρεση του δικαιώματός τους να εξεταστούν τόσο στη χειμερινή όσο και στην εαρινή εξεταστική.

Η εξεταστική αυτή να διεξαχθεί κατά τη διάρκεια του εαρινού εξαμήνου, παράλληλα με τη διδασκαλία των μαθημάτων και παρά τη σχετική απαγόρευση του Νόμου Διαμαντοπούλου. Να γίνει σύμφωνα με τους όρους και τις ανάγκες των ίδιων των φοιτητών οι οποίοι είναι και οι μόνοι που μπορούν να αποφασίζουν για αυτά τα ζητήματα, τα οποία αφορούν αυτούς και μόνο αυτούς χωρίς παράλληλα να επιβαρυνθεί άλλο κομμάτι των φοιτητών(πχ μεταπτυχιακοί-άλλοι προπτυχιακοί φοιτητές).  Γι’ αυτό και τοποθετούμαστε υπέρ της διεξαγωγής Συνέλευσης των επί πτυχίω φοιτητών προκειμένου οι ίδιοι οι φοιτητές να συγκροτηθούν πρώτα και να διεκδικήσουν την εμβόλιμη εξεταστική και δευτερευόντως να καθορίσουν οι ίδοι τους όρους διεξαγωγής της εξεταστικής. Σε αυτό το σημείο όμως να έχουμε καθαρό το εξής: τίποτα δεν θα μας δοθεί έτσι απλόχερα, κανένα «αίτημα» υπογεγραμμένο ή μη από τους φοιτητές δεν θα ρίξει από μόνο του σαν ώριμο καρπό την υλοποίηση του-αντίθετα όλα τα αιτήματα μας, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο μπορούν να γίνουν απτή υλική πραγματικότητα μόνο χάρη στη δικιά μας συλλογική κινητοποίηση. Μεγαλοκαθηγητάδες, πρόεδροι, αντιπρόεδροι, υπουργοί, πρωθυπουργοί μόνο το δικό μας Κίνημα φοβούνται, μόνο μπροστά από αυτό θα κάνουν πίσω!

Καμιά υποχώρηση – Καμιά ηττοπάθεια! Επιθετική υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας απέναντι σε αυτούς που πολεμικά πάνε να μας τα πάρουν όλα!

Για την κατάσταση στις φοιτητικές εστίες

Σπουδές χωρίς φαγητό, ρεύμα και θέρμανση

Φοιτητική Εστία Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου: ένα δωμάτιο σε αυτό το ψυχρό και ποτισμένο με υγρασία κτήριο, όπου δεν υπάρχει θέρμανση και ζεστό νερό, η τάση του ρεύματος συχνά πέφτει και ολόκληροι όροφοι βυθίζονται στο σκοτάδι, είναι αυτή την περίοδο το όνειρο δεκάδων φοιτητών χαμηλού εισοδήματος. Οσοι δεν χωρέσουν, ενδέχεται να γυρίσουν πίσω...

Υπάρχει χειρότερο από το να είσαι φοιτητής και να μένεις σε μια παλιά Φοιτητική Εστία χωρίς θέρμανση και ζεστό νερό, χωρίς Ιντερνετ και ενίοτε χωρίς καθόλου ρεύμα και φαγητό; «Ναι, υπάρχει», λένε οι οικότροφοι που σπουδάζουν σε πέντε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας.

Το χειρότερο γι' αυτούς είναι να «μη χωράς».

Να ανήκεις δηλαδή στους εκατοντάδες φοιτητές που προέρχονται από οικογένειες χαμηλού εισοδήματος, αλλά δεν εξασφαλίζουν τελικά δωμάτιο στη Φοιτητική Εστία, όχι επειδή δεν καλύπτουν τις προϋποθέσεις, αλλά επειδή δεν υπάρχει χώρος.

Την ίδια στιγμή, στις Σέρρες και στη Λάρισα δύο κτήρια που χτίστηκαν για να εξυπηρετήσουν τη στέγαση των φοιτητών παραμένουν άδεια και αναξιοποίητα, ενώ στις ήδη υπάρχουσες Φοιτητικές Εστίες της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, δωμάτια αδειάζουν και αντί να υποδεχθούν αμέσως κάποιον από τη λίστα αναμονής, διατίθενται ξανά έπειτα από μήνες.

Μπαλάκι

Μία από τις βασικές αιτίες αυτής της χαοτικής κατάστασης είναι, σύμφωνα με τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους φοιτητές, η γραφειοκρατία. Οι Φοιτητικές Εστίες υπάγονται οικονομικά στο Ιδρυμα Νεολαίας και Διά Βίου Μάθησης (ΙΝΕΔΙΒΙΜ), ενώ οι διοικητικές αποφάσεις λαμβάνονται από το εκάστοτε πανεπιστημιακό ίδρυμα. «Είμαστε το μπαλάκι που πετάει ο ένας στον άλλον» υποστηρίζει φοιτήτρια από τη Θεσσαλονίκη.

«Αν δεν γίνω δεκτός στην Εστία, θα γυρίσω πίσω» λέει ο Χρήστος, πρωτοετής στο ΤΕΙ Αθηνών. Κι ενώ αυτή την περίοδο στην Αθήνα γίνεται η αξιολόγηση των αιτήσεων που έστειλαν οι φοιτητές για το φετινό ακαδημαϊκό έτος, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας εκατοντάδες είναι αυτοί που σπουδάζουν χωρίς στέγη.

Τρανταχτό παράδειγμα, οι 50 φοιτητές της Πάτρας, που δεν χωράνε στην Εστία και «έμειναν ξεκρέμαστοι και φιλοξενούνται από δω κι από κει». Αραγε θα συνεχίσουν τις σπουδές τους ή θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το Πανεπιστήμιο και να επιστρέψουν στον τόπο τους;

ΠΑΤΡΑ

Αστεγοι φοιτητές

Η υγρασία τρώει το παλιό κτήριο της Φοιτητικής Εστίας στην Πάτρα, το οποίο γίνεται λίμνη με την πρώτη βροχή. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως είναι να μην έχεις καθόλου δωμάτιο» λέει η Αναστασία, φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο Πατρών. «Αυτή τη στιγμή εκκρεμούν 50 αιτήσεις. Υπάρχουν πάνω από 50 φοιτητές, ξεκρέμαστοι, στο δρόμο, που φιλοξενούνται από δω κι από κει μέχρι να δουν αν θα πάρουν τελικά δωμάτιο. Το πρόβλημα αυτό πάντα υπήρχε, δεν επαρκούσαν ποτέ τα δωμάτια, κάποιοι έμεναν έξω παρ' όλο που πληρούσαν τις προδιαγραφές. Παλιά όμως μάς νοίκιαζαν δωμάτια σε ξενοδοχεία. Τώρα λόγω της οικονομικής κρίσης αυτά τα κονδύλια έχουν κοπεί». Πρωτοετής στο Μαθηματικό της Πάτρας, ο Δημήτρης Αναγνώστης ελπίζει σε ένα δωμάτιο στη Φοιτητική Εστία. «Μέχρι τώρα έμενα σε μια κοπέλα, φίλη μου από τα Φάρσαλα. Για πολύ λίγο καιρό νοίκιασα ένα σπίτι επιβαρύνοντας πολύ τους γονείς μου. Παρ' όλο που το ενοίκιο με όλα τα έξοδα μαζί είναι 180 ευρώ, δεν μπορούν να συνεισφέρουν, γιατί το οικογενειακό εισόδημα είναι πολύ χαμηλό, κάτω από 7.000 ευρώ. Σε λίγες μέρες θα αφήσω το σπίτι και δεν θα έχω πού να μείνω. Δεν θέλω να αφήσω το Πανεπιστήμιο» λέει απογοητευμένος ο 18χρονος φοιτητής. «Ολοι εδώ λένε ότι τα δωμάτια είναι λίγα και οι φοιτητές πολλοί. Φοβάμαι πως δεν θα με δεχτούν» συνεχίζει ο ίδιος. Ενας συμφοιτητής του από τη Σπάρτη, ο οποίος δεν είχε την τύχη να γνωρίζει κάποιον στην Πάτρα, μέχρι να πάρει απάντηση από την Εστία πήγε αυθημερόν μόνο για την εγγραφή στο Πανεπιστήμιο και επέστρεψε στην πόλη του, χωρίς να παρακολουθήσει ούτε ένα μάθημα.

ΑΘΗΝΑ-ΦΕΕΜΠ

Κάθε χρόνο και χειρότερα

Ενα χρόνο ακριβώς (17.1.2013) μετά το ρεπορτάζ της «Ε» στη Φοιτητική Εστία του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΦΕΕΜΠ) η εικόνα είναι η ίδια, ίσως και χειρότερη. Η θέρμανση, το νερό και το ηλεκτρικό ρεύμα θεωρούνται πολυτέλεια για τους περίπου 450 οικότροφους φοιτητές που ζουν σε μια Εστία 31 ετών γεμάτη προβλήματα.

Φωτογραφία από το περσινό ρεπορτάζ της «Ε». Μια ηλεκτρική σόμπα θερμαίνει τους φοιτητές, όταν δεν πέφτει το ρεύμα

Κι όμως, ένα δωμάτιο σε αυτό το ψυχρό και ποτισμένο με υγρασία κτήριο, όπου η τάση του ρεύματος συχνά πέφτει και οι διαρροές στα υδραυλικά έχουν αποτέλεσμα άλλοι όροφοι να πλημμυρίζουν και άλλοι να μένουν χωρίς νερό, είναι αυτή την περίοδο το όνειρο δεκάδων φοιτητών χαμηλού εισοδήματος.

Η προθεσμία για τις αιτήσεις μόλις έληξε και η αγωνία κορυφώνεται. «Αν δεν με πάρουν, υπάρχει περίπτωση να γυρίσω πίσω στα Γιάννινα» λέει ο 18χρονος Χρήστος, πρωτοετής φοιτητής στο ΤΕΙ Αθηνών. Ο ίδιος είναι προετοιμασμένος για τις συνθήκες διαβίωσης που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, αν τελικά πάρει κλειδί για ένα από τα μικρά δωμάτια, που συχνά βυθίζονται στο σκοτάδι.

Αν σε τρία γειτονικά δωμάτια είναι αναμμένα τα σώματα θέρμανσης, το ρεύμα πέφτει. Wi-fi δεν υπάρχει, οι κοινόχρηστοι χώροι έχουν ερημώσει, ενώ τα βράδια, ο ελλιπής φωτισμός δυσκολεύει και ενίοτε τρομάζει τους φοιτητές που επιστρέφουν.

Τους βλέπεις να πηγαινοέρχονται στα κοινόχρηστα μπάνια κρατώντας δικές τους ντουζιέρες για να κάνουν μπάνιο με κρύο ή -αν μένουν στους πρώτους ορόφους- με χλιαρό νερό. Ο Χρήστος όμως είναι αποφασισμένος. «Ας με βάλουν στον 9ο και ας κάνω μπάνιο με κρύο νερό, δεν πειράζει. Θα ζεσταίνω με το μπρίκι. Από το να γυρίσω πίσω, καλύτερα».

ΛΑΡΙΣΑ

Αδειο κτήριο από αμέλεια

Οι Φοιτητικές Εστίες στη Λάρισα οικοδομήθηκαν πρόσφατα. «Εχουν ρεύμα και ζεστό νερό. Θέρμανση πότε έχουν, πότε δεν έχουν» λέει ο Νίκος Γεωργιάδης, φοιτητής Μηχανολογίας στο ΤΕΙ Λάρισας. Την περασμένη χρονιά, πολλοί φίλοι του πρωτοετείς από γειτονικές πόλεις, από την Καρδίτσα, τον Βόλο και τα Τρίκαλα, εγκατέλειψαν το όνειρο των σπουδών και επέστρεψαν στον τόπο τους, επειδή δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν δωμάτιο στην Εστία. «Οσοι θέλουν να στεγαστούν και δεν τα καταφέρνουν, περιθωριοποιούνται» τονίζει ο Γιώργος. Την ίδια στιγμή, δίπλα από τις ήδη υπάρχουσες Εστίες, βρίσκεται ένα καινούργιο κτήριο 300 δωματίων, η κατασκευή του οποίου ανατέθηκε σε εργολάβο, προκειμένου να ενισχύσει τη στέγαση των φοιτητών. Σύμφωνα με τον Γιώργο, «είναι έτοιμο και παραμένει άδειο. Το βλέπουμε καθημερινά. Αυτό είναι κάτι περισσότερο από αμέλεια».

Φεύγουν επειδή δεν βρίσκουν δωμάτιο

Παρά την ικανοποιητική εικόνα που παρουσιάζουν οι εγκαταστάσεις στη Φοιτητική Εστία του Πολυτεχνείου Κρήτης, στα Χανιά, και ενώ οι συνθήκες είναι καλύτερες σε σύγκριση με άλλες Εστίες της χώρας (σ.σ. έχουν πλυντήρια, θέρμανση, ηλιακούς θερμοσίφωνες, Ιντερνετ), λίγοι φοιτητές παίρνουν το πολυπόθητο κλειδί.

«Οι υπόλοιποι, αν και δικαιούνται δωμάτιο λόγω εισοδήματος, μένουν απ' έξω -αυτή τη στιγμή περίπου 100 άτομα. Κάποιοι υποστηρίζονται ιεραρχικά -από το χαμηλότερο προς το υψηλότερο εισόδημα- με 150 ευρώ για να συμπληρώσουν για το ενοίκιο. Αρκετοί όμως φεύγουν» λέει ο γυμναστής του Πολυτεχνείου, Νίκος Ζιώγας.

Τα τελευταία χρόνια είδε αρκετούς φοιτητές του να μαζεύουν τα πράγματά τους και να επιστρέφουν στον τόπο τους, καθώς οι ίδιοι δεν μπορούσαν να υποστηρίξουν οικονομικά τη διαμονή και τη σίτισή τους.

Σύμφωνα με τον κ. Ζιώγα, «έχει γίνει πρόταση για αξιοποίηση μιας παλιάς εγκατάστασης, του κτηρίου της Ψυχιατρικής, η οποία θα μπορούσε να καλύψει τη στέγαση περίπου 300 ατόμων».

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ-Β' ΦΕΘ

Περίμενε να ζεσταθείς

Κλασική σκηνή στη Β' Φοιτητική Εστία Θεσσαλονίκης (ΦΕΘ). Η Εύα βάζει στην πρίζα το ηλεκτρικό μάτι για να μαγειρέψει το βραδινό φαγητό, ενώ στο γειτονικό δωμάτιο μια άλλη φοιτήτρια ανάβει το αερόθερμο. Το ρεύμα πέφτει. Βγαίνουν ταυτόχρονα έξω, «τι έχεις ανάψει;» ρωτάει η μία την άλλη, «περίμενε να βράσω κάτι και μετά θα ζεσταθείς» λέει η Εύα Δερμιτζάκη, τελειόφοιτη Οδοντιατρικής.

 

ΦΕΕΜΠ. Αθλια υδραυλικά, υγρασία παντού

«Τα δωμάτια είναι μικρά, όταν περπατάς στους διαδρόμους πέφτουν σοβάδες από τους τοίχους, συχνά είμαι χωρίς φως. Πλυντήρια δεν υπάρχουν, αρκετά δωμάτια δεν έχουν πλακάκια στο πάτωμα». Κι όμως η Εύα, από την Κρήτη, θεωρεί τον εαυτό της τυχερό που κατάφερε να εξασφαλίσει ένα δωμάτιο στην Εστία, μία από τις τέσσερις που υπάγονται διοικητικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

Παιδί από οικογένεια χαμηλού εισοδήματος η ίδια, φοβάται πως θα επαναληφθεί το περσινό σενάριο και θα μείνει μια ολόκληρη Εστία χωρίς σίτιση. «Πέρσι δεν είχαμε φαγητό για ένα μήνα! Με τις περσινές διαθεσιμότητες, δεν υπήρχαν υπάλληλοι να κάνουν τις προμήθειες.

Το ίδιο φοβόμαστε ότι θα γίνει και φέτος». Αν και στο κτήριο υπάρχει θέρμανση, δεν υπάρχει πάντα ζεστό νερό. «Τα δωμάτια είναι λίγα και τα παιδιά που είναι έξω πολλά.

Αυτό που παρατηρούμε όλοι, είναι ότι υπάρχουν δωμάτια ανεκμετάλλευτα. Συχνά βλέπω διαφημιστικά φυλλάδια έξω από τις πόρτες, χτυπάς και ακούς την ηχώ, ξέρεις ότι δίπλα σου δεν μένει κανείς.

Κανονικά μόλις αδειάζει δωμάτιο, αμέσως μπαίνει ο επόμενος. Πέρσι υπήρξε δωμάτιο που έμεινε κενό για περισσότερους από 6 μήνες» τονίζει η νεαρή φοιτήτρια. Το γεγονός ότι τη δέχτηκαν τελικά στην Εστία, το αποδίδει στην επιμονή της.

 «Εχω καταλάβει ότι πρέπει να ασκήσεις πίεση στη διεύθυνση για να σε πάρουν. Πρέπει να διεκδικήσεις το δικαίωμά σου, εφ' όσον έχεις εισόδημα κάτω από το όριο ή κοινωνικά κριτήρια. Εμένα αρχικά δεν με είχαν δεχτεί· μου είχαν πει ότι είμαι πέμπτη στη λίστα αναμονής. Επειτα από δύο ημέρες έκανα μια γραπτή ένσταση και μου έδωσαν 5 κλειδιά να διαλέξω δωμάτιο...».

από e-net

Ακαδημαϊκές συμμορίες

του πανεπιστημιακού Παναγιώτη Σωτήρη

Το άρθρο, γραμμένο από μια δημοσιογραφική πένα γνωστή για την εκκωφαντική μονομέρειά της υπέρ των «μεταρρυθμίσεων» στην εκπαίδευση, τον κ. Απόστολο Λακασά, ήταν αρκούντως αποκαλυπτικό. Το Συμβούλιο Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Αθηνών περνάει από ανάκριση τους υποψηφίους Κοσμήτορες των Σχολών. Το περιεχόμενο της ανάκρισης αφορά το πώς θα εφαρμόσουν το νέο νόμο εφόσον με  γραπτές τοποθετήσεις και δράσεις έχουν τοποθετηθεί εναντίον του και εάν θα καλέσουν την αστυνομία σε περίπτωση που οι φοιτητές με τις διαμαρτυρίες τους διακόψουν μια συνεδρίαση της Συγκλήτου. Δεσμεύονται μάλιστα ότι θα απορρίψουν τις υποψηφιότητες όσων έχουν ταχθεί κατά του νόμου…

Μάλιστα, ένα μέλος του Συμβουλίου, η κ. Κιντή, που πρόσφατα εγκατέλειψε τη… ΔΗΜΑΡ επειδή της φάνηκε υπερβολικά αριστερή και η οποία το καλοκαίρι του 2013 κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής κινητοποίησης των φοιτητών μαζί με τον πρόεδρο του Συμβουλίου Ιδρύματος κ. Μπερτσιμά κάλεσε την αστυνομία να εισβάλει στο κτίριο της Πρυτανείας, σπεύδει να ξεκαθαρίσει ότι έχουν «την ευθύνη να επιλέξουν τους κατάλληλους». Ενώ ο αναπληρωτής πρόεδρος του Συμβουλίου κ. Παπαγεωργίου δήλωσε ότι θα «προχωρήσουν σε ουσιαστικό έλεγχο των προσόντων και των ικανοτήτων των υποψηφίων». Είναι σαφές ότι η επιλογή θα γίνει με αμιγώς φρονηματικά κριτήρια και με γνώμονα το εάν οι υποψήφιοι για να διοικήσουν τα ιδρύματα και τις σχολές θα είναι αρκούντως συμμορφωμένοι με το κυρίαρχο αγοραίο και αυταρχικό πρότυπο για την ανώτατη εκπαίδευση.

Με αυτό τον τρόπο μπαίνει οριστική ταφόπλακα σε ένα στοιχείο που σφράγισε το ελληνικό πανεπιστήμιο για σχεδόν 30 χρόνια: τη δημοκρατική εκλογή των οργάνων διοίκησης. Ο νέος νόμος δίνει το δικαίωμα στο Συμβούλιο Ιδρύματος να ελέγξει ουσιαστικά τις υποψηφιότητες και την εκλογή. Επιπλέον, η ανάδειξη των διοικήσεων θα γίνεται όχι μόνο στη βάση προεπιλεγμένων υποψηφιοτήτων αλλά και με αποκλεισμό των φοιτητών. Στην πραγματικότητα θα είναι μια αποστειρωμένη διαδικασία διορισμού διοικήσεων έτοιμων να εφαρμόσουν πλήρως το νέο πλαίσιο και να συγκρουστούν με τα κινήματα των φοιτητών, των εργαζομένων και των διδασκόντων. Άλλωστε, η βαθιά αυταρχική λογική του νέου νόμου, που είχε – ας μην ξεχνάμε – ως βασική πλευρά την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, έχει ήδη φανεί στις επαναλαμβανόμενες εισβολές αστυνομικών δυνάμεων σε πανεπιστημιακά ιδρύματα.

Στην πραγματικότητα τα Συμβούλια Ιδρύματος θεσπίστηκαν και εκλέχτηκαν για να αποτελέσουν τον πραγματικό πόλο εξουσίας μέσα στα Πανεπιστήμια, τους βασικούς φορείς της επιχειρηματικής μετάλλαξης της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης. Συναπαρτίζονται από πανεπιστημιακούς των ιδρυμάτων και τα περιβόητα «εξωτερικά μέλη», δηλαδή ακαδημαϊκούς του εξωτερικού και εκπροσώπους της «επιχειρηματικής κοινότητας» (έτσι π.χ. στο Πανεπιστήμιο Αθηνών συμμετέχει π.χ. ο πολύς κ. Τουρκολιάς διευθύνων σύμβουλος της Εθνικής Τράπεζας). Μέχρι τώρα η στάση τους ήταν η εχθρότητα απέναντι στις κινητοποιήσεις (με επαναλαμβανόμενες ανακοινώσεις για «Ανοιχτές Σχολές»), η αντιπαλότητα προς τους στους εκλεγμένους Πρυτάνεις (πρακτικά το Συμβούλιο Ιδρύματος του Πανεπιστημίου Αθηνών έχει ζητήσει την παραπομπή του εκλεγμένου Πρύτανη κ. Πελεγρίνη), η πλήρης αποδοχή των καταστροφικών διαθεσιμοτήτων – απολύσεων και των περικοπών και η διεκδίκηση να ελέγξουν τις υπό ίδρυση πανεπιστημιακές εταιρείες (ΝΠΙΔ) που θα «αξιοποιούν» την ερευνητική δαπάνη και την πανεπιστημιακή περιουσία.

Ο ορίζοντας των Συμβουλίων είναι μια πλήρως επιχειρηματική εκδοχή διοίκησης των πανεπιστημίων, ανάλογη με αυτή που π.χ. οδήγησε το Πανεπιστήμιο Middlesex στην Αγγλία το 2010 να κλείσει το τμήμα Φιλοσοφίας, παρότι είχε τεράστιο διεθνές κύρος ή την πρόσφατη πρόσκληση της διοίκησης του Πανεπιστημίου του Λονδίνου προς την αστυνομία να επιτεθεί σε διαμαρτυρόμενους φοιτητές

Γι’ αυτό το λόγο και τώρα, μπροστά στις εκλογές των Κοσμητόρων και των Πρυτάνεων, με τη μεθοδικότητα συμμορίας που θέλει να ελέγξει τη δική της περιοχή και να απαλλαγεί από τυχόν ενοχλητικούς ανταγωνιστές, σπεύδουν να δείξουν με κάθε τρόπο ποιος είναι ο πραγματικός φορέας εξουσίας μέσα στα πανεπιστήμια. Για να ανοίξουν το δρόμο στους χορηγούς, στα δίδακτρα και στις μαζικές διώξεις όσων αγωνίζονται ενάντια στη θεσμική αθλιότητα που διαμόρφωσε το δίδυμο της καταστροφής, η Άννα Διαμαντοπούλου και ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος.

Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξουν εκείνες οι δυνάμεις της αντίστασης που θα κάνουν ό,τι χρειάζεται ώστε αυτές οι ακαδημαϊκές συμμορίες να εκδιωχθούν από την ανώτατη εκπαίδευση πριν ολοκληρώσουν το καταστροφικό τους έργο.

ΥΓ (16.1.2014) Τελικά, το Συμβουλιο Ιδρύματος του ΕΚΠΑ αποφάσισε στις 15/01, με εμφανή κυνισμό και εκδικητικότητα, να αποκλείσει και επίσημα την κ. Ελένη Καραμαλέγκου, γνωστή για τη συνδικαλιστική της δράση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από τη διαδικασία για την εκλογή Κοσμήτορα της Φιλοσοφικής Σχολής.

από Unfollow

Πελάτες στο Νέο Πανεπιστήμιο της κρίσης τους?

Πελάτες στο Νέο Πανεπιστήμιο κυβερνήσεων-ΕΕ?

Δεν θα πάρουμε…

Τα τελευταία χρόνια επιχειρείται η διάλυση της εκπαίδευσης και του όποιου δημοσίου-δωρεάν χαρακτήρα της είχε απομείνει, και η επιβολή της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης του εκπαιδευτικού συστήματος και της παρεχόμενης γνώσης.

Η Αρχή είναι το Ημισυ του Παντός

Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε με τη διεύρυνση – γενίκευση της «αγοράς υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης» και την «απελευθέρωσή» της, ένα πεδίο πολύ υψηλής κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά και με την πλήρη προσαρμογή της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στις «νέες» απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, όπως τις σχεδιάζουν τα διεθνή επιτελεία - ΟΟΣΑ, Διεθνής Τράπεζα, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου.

Την πολιτική αυτή υιοθέτησε η ΕΕ με την γνωστή συνθήκη της Μπολόνια και τις διαδοχικές εξειδικεύσεις της, η οποία προβλέπει τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ), με τους τρεις κύκλους σπουδών, και του Ευρωπαϊκού Χώρου Έρευνας (ΕΧΕ). Πολιτική που επιβάλλει μέσω της στοχευμένης χρηματοδότησης και των ρυθμίσεων στα ζητήματα της εργασίας (αφού η παιδεία παραμένει τυπικά θέμα εθνικής πολιτικής).

Η επίθεση που εξαπολύεται-οι στρατηγικοί της κόμβοι

•    Η σταδιακή ιδιωτικοποίηση σημαντικών λειτουργιών των ιδρυμάτων (όπως καθαριότητα, φύλαξη, αλλά και μέρος της διοικητικής λειτουργίας, σίτιση φοιτητών, αλλά και στέγαση σε ορισμένες περιπτώσεις), με την παράδοσή τους σε εργολάβους που εφαρμόζουν κανόνες μαύρης στυγνής εκμετάλλευσης στους εργαζομένους που χρησιμοποιούν (βλ. τα αποκαλυπτικά γεγονότα στο ΑΠΘ).
•    Η μεθοδευμένη κατάργηση της δημόσιας χρηματοδότησης για υποδομές (υπολογιστές, δίκτυα, κτίρια) και εξοπλισμό εκπαιδευτικό και ερευνητικό. Μετά την ουσιαστική κατάργηση των κονδυλίων από τις «δημόσιες επενδύσεις», που αποτελούσαν την κύρια πηγή χρηματοδότησης για υποδομές και εξοπλισμό, τα ιδρύματα οδηγήθηκαν στην ένταξη αυτών των δαπανών σε ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης (ΚΠΣ, ΕΣΠΑ), μετά την λήξη οποίων δεν υπάρχει πλέον ουσιαστικά κρατική χρηματοδότηση.
•    Η διείσδυση μέσα στα ιδρύματα της αγοραίας αντίληψης με την ανταγωνιστικότητα, τη βιωσιμότητα, τον κατατεμαχισμό βασικών ακαδημαϊκών λειτουργιών σε επιμέρους δράσεις και «παραδοτέα πακέτα», τις «υπεργολαβίες». Κάτι που επιβλήθηκε μέσα από τη διεκδίκηση και διαχείριση της σημαντικής ευρωπαϊκής χρηματοδότησης για την «αναμόρφωση» των προγραμμάτων σπουδών και για τη μαζική ίδρυση μεταπτυχιακών σπουδών τύπου Μπολόνια.

•    Η εδραίωση του επιχειρηματικού πανεπιστημίου και η μετάλλαξη των ακαδημαϊκών σχέσεων σε σχέσεις ανταποδοτικές και οικονομικές, μέσα από τη διεκδίκηση και τη διαχείριση της ευρωπαϊκής (μοναδικής σχεδόν πηγής) χρηματοδότησης για την επιστημονική έρευνα. Σχέσεις οι οποίες ανέδειξαν ισχυρές ολιγομελείς ομάδες, που σε διαπλοκή με την εκάστοτε πολιτική εξουσία και τη διοίκηση, διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στην πορεία των ιδρυμάτων.

•    Η σύμπραξη με ιδιωτικές επιχειρήσεις και η προσαρμογή μεγάλου μέρους της πανεπιστημιακής ερευνητικής δραστηριότητας στις απαιτήσεις των μεγάλων, ευρωπαϊκών κυρίως, επιχειρήσεων. Συνθήκες που επέβαλε η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Μια συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η περιθωριοποίηση των κοινωνικών και ανθρωπιστικών επιστημών και κάθε ερευνητικού πεδίου που δεν είναι «επιλέξιμο» από τους χρηματοδότες.

Δε θα γίνουμε η γενιά της ανεργίας και της μετανάστευσης!

Ένας πιο «αφανής» σκοπός της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, είναι η ένταση των μεταναστευτικών ροών από την Ελλάδα στο εξωτερικό, δεδομένης της ανεργίας, πράγμα που ωφελεί τους εγχώριους εργοδότες, που με την απειλή «ή θα δεχτείς τον μισθό σου ή θα καταλήξεις άνεργος-μετανάστης» πετυχαίνεις τους κατώτερους δυνατούς μισθούς. Ωφελεί όμως και την καπιταλιστική Ε.Ε συνολικά, αφού προσφέρεται σε πανευρωπαικό επίπεδο ειδικευμένο φτηνό και εθελόδουλο εργατικό δυναμικό, με εξισωμένα (προς τα κάτω) επαγγελματικά δικαιώματα, καταρτισμένο με παρεμφερή προγράμματα σπουδών. Ο οικονομικός στραγγαλισμός των ιδρυμάτων, που την περίοδο των μνημονίων πήρε δραματικές διαστάσεις, βοηθά στην απαξίωση της τριβοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα και στρώνει το δρόμο για τη ‘’διάδοχη κατάσταση’’ των επί πληρωμή πανεπιστημίων και της ξενιτιάς. 

Επίσης, στο πλαίσιο αυτής της μνημονιακής πολιτικής, επιβλήθηκε το «κούρεμα» των αποθεματικών των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, για να «συμβάλλουν» (μαζί με τα ταμεία και τα νοσοκομεία) στο PSI. Στη συνέχεια, επέβαλαν την παράδοση της ακίνητης περιουσίας των ιδρυμάτων στο ΤΑΙΠΕΔ.  Η μνημονιακή εξόντωση της δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης συνεχίστηκε με τη συμμετοχή των ιδρυμάτων  στην «ανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών! Έτσι, πρόθυμες διοικήσεις υπακούοντας, σχεδόν χωρίς δημοσιοποίηση, «συνεισέφεραν» ακόμη και με τα κληροδοτήματα, που σε ορισμένα, ιδιαίτερα στα μεγάλα ιστορικά ιδρύματα, είναι πολύ σημαντικά περιουσιακά στοιχεία.

Το Χρέος μας, απέναντι στους εαυτούς μας και στην κοινωνία

Το διοικητικό προσωπικό, που δέχτηκε το πρώτο μεγάλο πλήγμα, αντέδρασε με τον μεγαλειώδη αγώνα του. Οι διοικητικοί εργαζόμενοι, 400 ‘’διαθέσιμοι’’ προς απόλυση υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται την εργασία, τη ζωή και την αξιοπρέπειά τους, αλλά και την επιβίωση του ίδιου του πανεπιστημίου. Επέβαλαν τον σεβασμό του αγώνα τους στον υπουργό που δήλωνε ότι «δεν συνομιλεί με απεργούς» και τον υποχρέωσαν σε αναδίπλωση. 

Οφείλουμε να διδαχτούμε από αυτούς, ενόψει των αγώνων που έρχονται, ενάντια στο Νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, τους Εσωτερικούς Κανονισμούς και κυρίως το βάθεμα της εκμετάλλευσης φοιτητών-εργαζομένων! Φοιτητές-εργαζόμενοι μία φωνή και μια γροθιά για την ανατροπή!