ΓΙΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ (σκέλος αστυνομικού)
Περίοδος εξεταστικής Σεπτεμβρίου λοιπόν και εν μέσω άγχους και διαβάσματος, χθες, Πέμπτη 20/9, με έκπληξη αντικρίσαμε τα θέματα του Αστυνομικού Δικαίου, του μαθήματος υποχρεωτικής επιλογής του προγράμματος σπουδών της Νομικής σχολής του ΕΚΠΑ.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι από τη φύση του το μάθημα αυτό, καθώς ασχολείται με την κρατική καταστολή και τη νόμιμη βία που ασκούν τα σώματα ασφαλείας, είναι βαθιά πολιτικό-ιδεολογικό. Μεταφέρει την ιδεολογία του αστικού κράτους περί αντεγκληματικής πολιτικής, ασχολείται με την έννοια της «τρομοκρατίας», ώστε οι φοιτητές/τριες, έχοντας πλέον πειστεί για την αναγκαιότητα του μονοπωλίου της βίας από το κράτος και των δογμάτων άμυνας-ασφάλειας, να απαντήσουν «κριτικά» σε διάφορα ερωτήματα με βάση την επικαιρότητα. Εξίσου γνωστή είναι σε μας και η υπεύθυνη καθηγήτρια του μαθήματος, η Ζωή Παπαϊωάννου, ως μέλος νομοπαρασκευαστικών επιτροπών του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης με πλούσιο συγγραφικό έργο (πχ «Η ηλεκτρονική επιτήρηση των δημόσιων συναθροίσεων και συγκεντρώσεων από τις αστυνομικές αρχές») και με ουκ ολίγα ρατσιστικά σχόλια στις παραδόσεις της στο μάθημα της Σύνθεσης Δημοσίου.
Αλλά στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου κατάφεραν να μας εκπλήξουν. Πέρα από τη γνώμη που μπορεί να σχηματίζει η κάθε ατομικότητα ή συλλογικότητα για τη δράση και την πολιτική ανάλυση της αναρχικής συλλογικότητας «Ρουβίκωνας», το κατά πόσο συμφωνεί ή διαφωνεί με τις πρακτικές και τον πολιτικό της λόγο, είναι πραγματικά άξιο προσοχής το πώς χρησιμοποιείται η δράση της συγκεκριμένης ομάδας (που ομολογουμένως «πουλάει» και στα μίντια) για να περάσει στους/στις φοιτητές/τριες -μέσω ενός μαθήματος προπτυχιακών σπουδών- η πολιτική ατζέντα και ιδεολογία της αστικής τάξης και των διάφορων «ανήσυχων και αγανακτισμένων πολιτών». Γιατί αυτό επιχειρείται ξεδιάντροπα, όταν υπάρχει το ερώτημα «πώς κρίνετε τυχόν χρήση στρατιωτικού εξοπλισμού (τανκς, χειροβομβίδες κλπ) για την αποτροπή και καταστολή επιθέσεων εναντίον πρεσβειών και δημοσίων κτιρίων». Αυτό το ερώτημα και άλλα πολλά τέθηκαν, συνοδεία δημοσιεύματος της "Καθημερινής", όπου κάνει λόγο για την "επίθεση του Ρουβίκωνα στην πρεσβεία του Ιράν".
Είμαστε ενήμεροι/ες για τους μύχιους πόθους της αστικής τάξης και των εκπροσώπων της περί στρατιωτικοποίησης της αστυνομίας και όξυνσης των μέσων καταστολής του εσωτερικού εχθρού. Το έχουμε επανειλημμένα τονίσει σε κείμενά μας και σε αναλύσεις μας. Επιβεβαιώνεται από την ίδια την πραγματικότητα καθημερινά, είτε από τη νομοθέτηση όλο και σκληρότερων πλαισίων καταστολής στο όνομα της «γενικής πρόληψης» (βλ 187 Α, συζητήσεις για αλλαγή του Ποινικού Κώδικα, το ιδιώνυμο έγκλημα στην υπόθεση των πλειστηριασμών, η κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας), είτε από την αύξηση των μέτρων της επιτήρησης και του ελέγχου (βλ. πρόσφατο πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου για την βία στα Πανεπιστήμια).
Επειδή όμως λέμε και ξαναλέμε ότι η Νομική είναι πολιτική (ή αλλιώς ότι στη Νομική γίνεται πολιτική) και ότι ο νόμος είναι αποτέλεσμα συσχετισμών δύναμης της κάθε περιόδου, έχουμε να απαντήσουμε τα εξής στην κυρία Παπαϊωάννου (και στην κάθε κυρία Παπαιωάννου):
Στη συνταγματική και την έννομη τάξη όπως τη γνωρίζουμε τουλάχιστον μέχρι σήμερα και που κανένας φασίστας δεν έχει καταφέρει να τη μετασχηματίσει στα ολοκληρωτικά μοντέλα που ονειρεύεται αυτός ,λόγω πιέσεων και επιθετικών διεκδικήσεων των διαφόρων κινημάτων, υπάρχουν κάποια αστικά, στοιχειωδώς θεμελιωμένα δικαιώματα· το αν και κατά πόσο τηρείται ο σεβασμός τους στις σημερινές συνθήκες κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού ή το αν ένα κίνημα θα έπρεπε να ευαγγελίζεται αποκλειστικά την υπεράσπισή τους είναι άλλη κουβέντα. Σε αυτήν λοιπόν την έννομη τάξη δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να σταθεί νομικά και συνταγματικά το ερώτημα της κυρίας Παπαϊωάννου, αν δηλαδή είναι εφικτή η αντιμετώπιση με τανκς πολιτών που είναι άοπλοι και πετάνε μπογιές ή φυλλάδια. Επίσης υπενθυμίζουμε ότι με τανκς εισέβαλε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος στο Πολυτεχνείο εναντίον άοπλων φοιτητών, σε συνθήκες χούντας, δηλαδή ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Από την πλευρά μας λοιπόν και για όσο μας αναλογεί ως φοιτητές/τριες της νομικής σχολής και ως αυριανοί/ες δικηγόροι, δε θα αφήνουμε τίποτα τέτοιο αναπάντητο, είτε μέσα στα αμφιθέατρα είτε έξω από αυτά. Η συγκεκριμένη ερώτηση αλλά και άλλες που έχουμε ανά τα χρόνια δει είναι τόσο έωλες και άτοπες που δε δικαιολογείται να μπαίνουν καν ως δήθεν «ανεξάρτητες» ερωτήσεις κρίσεως σε εξετάσεις. Διαφορετικά, να περιμένουν ανάλογες απαντήσεις, οι οποίες φυσικά στο πλαίσιο του σεβασμού της ελευθερίας της γνώμης και της δημοκρατίας θα πρέπει να χαίρουν σεβασμού.
Γιατί μέσα στα συνέδρια της Νομικής με το ΝΑΤΟ, στις αφηγήσεις για τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας, στον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και την αρπαγή της λαϊκής κατοικίας κρύβεται ιδεολογία και όχι απλά νομικοτεχνικοί κανόνες. Είναι η ιδεολογία της αστικής τάξης και του κεφαλαίου που προσπαθεί να δικαιολογήσει τη ντροπή των μικρών παιδιών στη Μόρια που αποπειρώνται να αυτοκτονήσουν, των ανθρώπων που μένουν άνεργοι/ες και άστεγοι/ες, του 5νθήμερου 4άωρου με 200 ευρώ και όλης της φρίκης που ζούμε καθημερινά.
Τίποτα λοιπόν δε θα μένει αναπάντητο. Γιατί υπάρχουμε και εμείς απ’ την άλλη μπάντα με τη δικιά μας ιδεολογία. Και είμαστε πολλοί/ες και οργισμένοι/ες.
