Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον καινούριο τάχα κάτι να μας φέρει…

Εδώ και ένα χρόνο περίπου καλλιεργείται συστηματικά ένα κλίμα εθνικής έξαρσης και πατριωτικής αλλοφροσύνης. Θυμόμαστε καλά τα συλλαλητήρια- παρωδίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με το στρατιωτικό επιτελείο και την ορθόδοξη εκκλησία στην πρώτη γραμμή πιασμένους «αλά μπρατσέτα» και ακολουθούμενους από πλήθη φασιστών με ελληνικές σημαίες και αρχαιοελληνικές στολές. Θυμόμαστε καλά τους αφηνιασμένους πολιτικούς στα μέσα ενημέρωσης που φωνασκούσαν για την ελληνικότητα που παραδίδεται άνευ όρων απ’ την αριστερή κυβέρνηση. Το αίμα των εθνικιστών ελλήνων βράζει εδώ και ένα χρόνο και μόνο στο άκουσμα της λέξης «Μακεδονία». Και σαν να μην έφταναν τα συλλαλητήρια και οι πορείες, οι πολιτικές δηλώσεις και τα τηλεοπτικά παράθυρα, την τελευταία εβδομάδα «ξεσηκώνονται» και μαθητές γυμνασίων και λυκείων της βόρειας Ελλάδας. Σε 10 σχολεία της Μακεδονίας οι μαθητές κάνουν καταλήψεις και, φωνάζοντας πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες «Η Μακεδονία είναι Ελληνική», εκφράζουν με τον πλέον αποτελεσματικό τρόπο τον νεοελληνικό εθνικισμό. 

Δεν είναι μόνο οι φασίστες με την ελληνική σημαία στο χέρι, οι χρυσαυγίτες, και λοιποί ακροδεξιοί που εκφράζουν ανοιχτά τις εθνικιστικές απόψεις τους. Το γεγονός ότι και κομμάτι των μαθητών προσχωρεί σε αυτές είναι ιδιαιτέρως προβληματικό. Εύκολα μπορούμε να απαλλάξουμε τους μαθητές απ’ τις ευθύνες των πράξεών τους, κατηγορώντας το φασιστικό περιβάλλον τους. Σε κάθε περίπτωση, όμως ανεξάρτητα από το ποιος υποκινεί τις «εξεγέρσεις», πρέπει να αναλογιστούμε πως μια νέα γενιά εθνικιστών γαλουχείται αυτή τη στιγμή. 

Το θλιβερό είναι πως η γενιά αυτή των μαθητών χαίρει στήριξης: Σαφώς υποκινείται από μεγαλύτερους φασίστες κι έτσι ακροδεξιά μορφώματα κερδίζουν έδαφος σε επαρχιακές και υποβαθμισμένες περιοχές. Ταυτόχρονα, τα ΜΜΕ παίζουν τον δικό τους καθοριστικό ρόλο, προβάλλοντας τις δράσεις τους. Χαρακτηριστικό είναι πως ενώ το προηγούμενο διάστημα μαθητές της Πτολεμαΐδας έκαναν καταλήψεις, διεκδικώντας λύση σε σοβαρά προβλήματα των σχολείων τους (κτηριακά, έλλειψη καθηγητών, εξεταστικοί φραγμοί κλπ), αυτές δεν προβλήθηκαν πουθενά. Αντιθέτως, στην πολυπαιγμένη εθνικιστική πορεία μαθητών για την Μακεδονία ήταν εκεί ο δήμαρχος, παπάδες και τα κανάλια. Το γεγονός της μαθητικής πορείας αναπαρήγαγαν πληθώρα ΜΜΕ. Ποιος καλούσε αυτή την πορεία; Τα 15μελή; Μαθητικές συνελεύσεις; Όχι. Καλούσε μία πρωτοεμφανιζόμενη "Μαθητική Νεολαία Πτολεμαϊδας" με ένα ηλεκτρονικό αφισάκι. Το κάλεσμα αναπαράγουν κατευθείαν η ΕΡΤ Κοζάνης και 4-5 τοπικά site, παρότι η πηγή του καλέσματος είναι ένα ακροδεξιό-εθνικιστικό site. 

Επιπλέον, ο περίγυρος τους ευνοεί, με γονείς που αδιαφορούν και καθηγητές που άλλοτε φωνασκούσαν στο κλείσιμο των σχολείων απ’ τους «καταληψίες» και τώρα σφυρίζουν αδιάφορα. Αλλά και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ φέρει τεράστια ευθύνη για τον εθνικιστικό παροξυσμό. Είναι η κυβέρνηση της οποίας τα στελέχη ονόμασαν δημόσια, κατά τη διάρκεια του τριημέρου του Πολυτεχνείου, τους αγωνιστές φοιτητές «φασίστες», αξιοποιώντας στο έπακρο την αστοιχείωτη θεωρία των δύο άκρων. Αποκάλεσαν νεοφασίστες τους φοιτητές, αυτοί που όχι μόνο δεν αποκάλεσαν νεοφασίστα τον Κατσίφα -και το εθνικιστικό ασκέρι που ανέβηκε τις προάλλες στους Βουλιαράτες- αλλά του απένειμαν εθνική τιμή τηρώντας ενός λεπτού σιγή στη Βουλή, μετά από πρόταση της Χρυσής Αυγής. Αυτοί που σφίγγουν το χέρι του Κασιδιάρη στο Καστελλόριζο και στέλνουν πατριωτικά μηνύματα στην Τουρκία. Αυτοί που υποθάλπουν τους Μακεδονομάχους. Αυτοί που αφήνουν τους δολοφόνους του Ζακ και τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και τα παραδείγματα είναι ακόμα πολλά. 

Εμείς όμως ρωτάμε. Ποιον στ’ αλήθεια εξυπηρετεί ο εθνικισμός και ο φασισμός; Δεν εξυπηρετούν άρτια το υπάρχον σύστημα εκμετάλλευσης, αφού μας αποπροσανατολίζουν από τα υπαρκτά προβλήματα (μνημόνια, αντιλαϊκές πολιτικές, ΕΕ, υποχρηματοδότηση σε υγεία, παιδεία και κοινωνικές παροχές κλπ) και αντί να βλέπουμε τον αληθινό εχθρό, στοχοποιούμε τον αδύναμο; 

Πράγματι, ο καπιταλισμός είναι αυτός που γεννά τον φασισμό- ναζισμό. Είναι το ίδιο το σύστημα που χρειάζεται να τον θρέψει, ιδίως σε περιόδους καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας και φθοράς των κοινοβουλευτικών κομμάτων. Η αστική τάξη στηρίζει τα φασιστικά κόμματα, που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της (φθηνό εργατικό δυναμικό, δουλειά χωρίς δικαιώματα και ελευθερίες, πλήρης υποταγή). Χαρακτηριστικό ιστορικό παράδειγμα προς επίρρωση της θέσης αυτής, αποτελεί η ναζιστική Γερμανία, που στηρίχθηκε από τα ντόπια και ξένα αφεντικά.


[«Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός κι  ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός.» -  Μπέρτολτ Μπρέχτ   ]

... η δική μας απάντηση

Μπροστά στον συστηματικό εκφασισμό που επιχειρείται εμείς στεκόμαστε ορθοί και απαντάμε δυναμικά. Αναγνωρίζουμε τα πραγματικά ταξικά μας προβλήματα και τα βάζουμε με τη φτώχεια και όχι τους φτωχούς, την εκμετάλλευση, τον φασισμό, τον πόλεμο, την ανεργία. Παλεύουμε καθημερινά για να τσακίσουμε το φασισμό και το σύστημα που τον θρέφει. Δεν ξεχνάμε τον Φύσσα, τον Σαχζάτ Λουκμάν, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, τον Ζακ και όλα τα υπόλοιπα θύματα του φασισμού! Απέναντι σε όλους αυτούς που μας στερούν να παλέψουμε για την παιδεία των αναγκών μας, για ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια. Για να ζήσει η νεολαία πραγματικά ελεύθερη, με αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, μακριά από τη μισαλλαδοξία. Να μετατρέψουμε την εθνικιστική φιέστα στις 29/11 σε πανελλαδική μέρα πολύμορφης δράσης ενάντια στον φασισμό και τον εθνικισμό, από κοινού με τα σχολεία.




Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2018

Νοέμβρης 2018: 45 χρόνια από το Πολυτεχνείο, η φλόγα της εξέγερσης καίει ακόμα!

Φέτος συμπληρώνονται 45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που σαν γεγονός έχει χαραχτεί στη συλλογική μνήμη των ανθρώπων ως μια από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της χώρας. Λόγω αμφισβητήσεων και καπηλεύσεων που έχουν σημειωθεί στην πρόσφατη ιστορία μας (βλ. δηλώσεις φασιστών που αρνούνται την ύπαρξη νεκρών ή προσπάθεια στησίματος πολιτικής καριέρας εκμεταλλευόμενοι τα γεγονότα), είναι αναγκαίο να πάρουμε ξεκάθαρη τοποθέτηση κόντρα στην επιχείρηση ενταφιασμού του ανατρεπτικού μηνύματος της 17ης Νοέμβρη που απευθύνεται σε κάθε νέα γενιά για να της θυμίζει και να την εμπνέει για την αξία της συλλογικής πάλης και για το τι αυτή μπορεί να καταφέρει.

                                                                                Για μας λοιπόν έχει σημασία να θυμόμαστε

Γιατί όταν η ίδια η Ιστορία μένει ζωντανή και δεν πέφτει στη λήθη, αυτό δίνει δύναμη στους νέους αγωνιζόμενους φοιτητές και εργαζομένους. Προβληματίζει για τα ως τώρα κεκτημένα, τους μελλοντικούς στόχους των αγώνων μας, τις νέες απαιτήσεις, τους κινδύνους.
Γιατί στη μεταπολιτευτική περίοδο που ακολούθησε πολλοί προσπάθησαν να ξεχάσουν ή να ωραιοποιήσουν την μαύρη περίοδο της επταετίας… Όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό της χώρας τα τελευταία χρόνια αναφέρεται στη χούντα των συνταγματαρχών σαν ένα γεγονός που οφείλεται σε μεμονωμένους φασιστικούς θύλακες, στον τότε Ελληνικό στρατό. Σωρεία αστικών κομμάτων μάλιστα, δεν δίστασαν μετά τη πτώση της χούντας να σπεύσουν να διεκδικήσουν αντιχουντικά παράσημα, όταν καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας, οι τότε πολιτικοί τους αρχηγοί βρίσκονταν στα καμπαρέ του Παρισιού και στα πολυτελή ξενοδοχεία της Σουηδίας.

 

                                                           

 Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε Μουσεία!

Αυτή η μέρα υποδεικνύει ένα χρέος για μας και έτσι αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα. Βαδίζει στα χνάρια εκείνου του Νοέμβρη και η νέα κοινωνική πραγματικότητα την εμπλουτίζει με ένα σύγχρονο μήνυμα αγώνα. 
Έτσι, αγωνιζόμαστε ακόμα για τα βασικά αιτήματα που συμπυκνώνει το σύνθημα των φοιτητών/τριων του Πολυτεχνείου «ψωμί-παιδεία-ελευθερία»: δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, εξασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα, ελευθερία για τους λαούς που ξεριζώνονται βίαια από τον τόπο τους και θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο ή δολοφονούνται στον Έβρο. Διεκδικούμε την διατήρηση και επανακατοχύρωση του ασύλου στους πανεπιστημιακούς χώρους κόντρα στο πόρισμα Παρασκευόπουλου. Γιατί επιθυμούμε τον δικό μας χώρο έκφρασης, κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης χωρίς την παρέμβαση κατασταλτικών αστυνομικών δυνάμεων που μας θέλουν πειθήνιους/ες. Ζητάμε την απαραίτητη φοιτητική μέριμνα με παροχή ασφαλούς στέγης και δωρεάν σίτισης και μεταφορών σε όλους/ες τους/τις πληττόμενους/ες φοιτητές/τριες.    
Αγωνιζόμαστε ενάντια στις μηχανεύσεις εκφασισμού της κοινωνίας όπως τις έχουμε βιώσει με την δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής, την πρόσφατη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, την βία και καταστολή απ’ το ίδιο το κράτος που έδειξε τα δόντια του στην αθώα Ηριάννα και τον Περικλή και στον Τάσο Θεοφίλου, την κοινωνία της ξενοφοβίας, της τοξικοφοβίας και του ρατσισμού. Πηγαίνουμε κόντρα στις ανθρωποφαγικές και αντιμεταναστευτικές πολιτικές της Ε.Ε και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα κλειστά σύνορα, τις στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο (και δη στην Ελλάδα) και τον πόλεμο. 
    
Κλείνοντας, θυμίζουμε ότι πριν από δυο βδομάδες πραγματοποιήθηκε στη σχολή μας η πρώτη γενική συνέλευση της χρονιάς, σε πολύ καλό κλίμα και με ουσιαστική συζήτηση των παραπάνω θεμάτων της επικαιρότητας τόσο σε σχέση με την ίδια τη σχολή αλλά και όχι μόνο. Παρόλο που εν τέλει δεν συμπληρώθηκε απαρτία για να πάρουμε απόφαση, εκτιμάμε ότι ανοίχθηκαν δυνατότητες για το σύλλογό μας να ξανασυνεδριάσει μαζικά και να πάρει απόφαση για όλα τα ζητήματα που τον αφορούν, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Γιατί ως σχήμα που παρεμβαίνουμε στο σύλλογο δε θεωρούμε τους εαυτούς μας ως «ειδικούς» που πρέπει μόνοι τους να παίρνουν τις αποφάσεις. Καλούμε λοιπόν σε μαζική συμμετοχή στην συνέλευση της Τρίτης αλλά και σε ανοιχτή συνδιαμόρφωση  του πολιτικού πλαισίου με τις δράσεις (που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα) και το οποίο θα καταθέσουμε προς ψήφιση-στήριξη ως πολιτική δύναμη.

 Η 17η Νοέμβρη δεν είναι μια αποστεωμένη επέτειος που έχασε το περιεχόμενό της και απομένει μια νεκρή, επετειακή μέρα για πανηγυρισμούς, λάβαρα, συμφιλίωση και ευτελείς συγκινήσεις. Στέκει και υποδεικνύει τους νέους δρόμους μπροστά στις νέες προκλήσεις. Γι’ αυτό τη διεκδικούμε όλα τα καταπιεσμένα υποκείμενα, για να βγούμε εμείς μπροστά· και στις 17 Νοέμβρη αλλά και κάθε μέρα.

Οι αγώνες συνεχίζονται εν έτει 2018 μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα. Για όσα ονειρευόμαστε, για το παρόν και το μέλλον μας, αποφασίζουμε οι ίδιοι/ες.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΉ ΣΥΝΈΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΌΓΟΥ ΤΗΝ ΤΡΊΤΗ 13/11, ΣΤΗ 13.00, ΑΜΦ. 1.