Λογικό είναι να μη σας νοιάζει για το Ρωμανό...

Μόνο ένα τεταρτάκι - Νύχτα αϋπνίας: είναι η έκφραση για τις βασανιστικές ώρες, που διαστέλλονται χωρίς την προοπτική λήξης και χαράματος, με τη μάταιη προσπάθεια να ξεχαστεί η κενή διάρκεια. Τρομακτικές όμως είναι οι νύχτες αϋπνίας, όταν ο χρόνος συστέλλεται και διαρρέει άκαρπα ανάμεσα από τα δάκτυλα. Ένας σβήνει το φως ελπίζοντας σε πολύωρη ανάπαυση που θα μπορούσε να τον βοηθήσει. Μη μπορώντας όμως να κατευνάσει τις σκέψεις, σπαταλάει το ιαματικό απόθεμα της νύχτας, και ωσότου φθάσει να μη βλέπει τίποτα πια με κλεισμένα τα μάτια που τσούζουν, ξέρει ότι είναι πολύ αργά και ότι σε λίγο θα τον ξεσηκώσει η αυγή. Παρόμοια μπορεί να εκπνέει για τον θανατοποινίτη η τελευταία διορία, ασυγκράτητη και ανεκμετάλλευτη.

Αυτό όμως που αποκαλύπτεται σε τούτη τη συστολή των ωρών, είναι η αρνητική εικόνα του εκπληρωμένου χρόνου. Αν σε αυτόν η δύναμη της εμπειρίας σπάζει τα μαγικά δεσμά της διάρκειας και συγκεντρώνει τα παρελθόντα και τα μελλοντικά στο παρόν, στη βεβιασμένη αϋπνία της νύχτας η διάρκεια προκαλεί αφόρητη φρίκη. Η ζωή του ανθρώπου γίνεται στιγμή, όχι επειδή καταργεί τη διάρκεια, αλλά επειδή περιπίπτει στο μηδέν και αφυπνίζεται μέσα της η επίγνωση της ματαιότητας ενόψει της κακής απεραντοσύνης του χρόνου. Στους υπερδυνατούς χτύπους του ρολογιού ακούει κανείς τα έτη φωτός να χλευάζουν το μετρημένο διάστημα της δικής του ύπαρξης. Οι ώρες, που ως δευτερόλεπτα έχουν ήδη περάσει, προτού το εσωτερικό αισθητήριο τις αντιληφθεί, και τον αφαρπάζουν στην πτώση τους, του αναγγέλλουν, ότι μαζί με όλη τη μνήμη είναι καταδικασμένο στη λήθη μέσα στη νύχτα του σύμπαντος... (Adorno -Minima Moralia)

«Τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα» και άλλα δημοκρατικά παραμύθια

Στο γνωστό παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ο αυτοκράτορας, έχει εξαπατηθεί για να αγοράσει ένα απαγορευτικά ακριβό κουστούμι που υποτίθεται ότι είναι ορατό μόνο σε όσους είναι έξυπνοι, ικανοί και ευυπόληπτοι. Περιτριγυρισμένος από επαγγελματίες κόλακες και άλλους που χαμογελούν χαζά και γονατίζουν, ο αυτοκράτορας – αλαζόνας, αγνοεί τη γύμνια του και περνά μέσα στην πόλη με το νέο του κοστούμι, μέχρι που ένα παιδί τολμά να εκφράσει ό, τι όλοι οι άλλοι σκέπτονταν, αλλά πολύ φοβόνταν να πουν μήπως χαρακτηριστούν ως ηλίθιοι ή ανίκανοι: «Αυτός δεν φοράει τίποτα !»

Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα δεν είναι τίποτα άλλο από τους δημοκρατικούς θεσμούς και την αστική νομιμότητα. Ο αναρχικός Νίκος Ρωμανός σαν το παιδί του παραμυθιού αποκαλύπτει την γύμνια που έχει το σημερινό καθεστώς του αστικοκοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού: Ο αυτοκράτορας είναι γυμνός, δεν φοράει τίποτα. Ότι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό, αλλά στηρίζεται στον αυταρχισμό και την βαρβαρότητα. Συνθήκη που βιώνει ο κοινωνικός αγωνιστής Νίκος Ρωμανός από την αρχή της σύλληψης του.

Αφού του επέτρεψαν να δώσει εξετάσεις για να σπουδάσει και τα κατάφερε, αφού προσπάθησαν να τον αφομοιώσουν με «βραβεύσεις» και να τον δωροδοκήσουν με χρηματικά βραβεία και αρνήθηκε, στην συνέχεια η δημοκρατία μέσω του υποτιθέμενου σωφρονιστικού της συστήματος τον εκδικείται με μια γελοία δικαιολογία περί πιθανής απόδρασης του και άλλες εικασίες. Υπό το σκεπτικό αυτό η εξουσία αναγάγεται στον πανοπτικό ρυθμιστή επί παντός επιστητού και σε αυτό το κληρονομικό χάρισμα που μπορεί μελλοντολογικά να προβλέπει τι πρόκειται να πράξει ο καθένας, τότε είμαστε όλοι ως κοινωνία όχι απλά ύποπτοι, αλλά ισόβια και εκ των προτέρων καταδικασμένοι.

Για να μη γίνει η κοινωνία φυλακή

6 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου ζούμε μια νέα δολοφονία, αυτή την φορά σε αργή κίνηση, αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα: του αναρχικού Ν. Ρωμανού! Να τνα τη σταματήσουμε!Μαζί με αυτήν και την συγκυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου που έχει ήδη συμφωνήσει το νέο Μνημόνιο  σπρώχνοντας στην απόγνωση και το θάνατο (εργασιακό, κοινωνικό, ηθικό ακόμα και βιολογικό) χιλιάδες ανθρώπους, μια ολόκληρη γενιά.

Η αρνητική απόφαση του Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Πειραιά να δεχτεί το δίκαιο αίτημα του Ν. Ρωμανού, επιβεβαιώνει με τον πιο βάρβαρο και αυταρχικό τρόπο, το ρόλο του δικαστικού σώματος ως αναγκαίου και απαραίτητου συμπληρώματος δημοκρατικής επικάλυψης ενός στην ουσία  ολοκληρωτικού καθεστώτος, που αρνείται να εκπληρώσει το αυτονόητο αίτημα στη γνώση και τη μόρφωση ενός φυλακισμένου.

Αποκαλύπτει ότι  κράτος και κυβέρνηση  επιβιώνουν μέσα από την τιμωρία και τον ρεβανσισμό ενάντια σε όποιον  δεν υποκύπτει πολιτικά και ιδεολογικά στις επιλογές και τους μηχανισμούς του. Οι δικαστές που με χαρακτηριστική ευκολία βγάζουν στην παρανομία απεργίες, στέλνουν στη φυλακή διαδηλωτές, που αθωώνουν παρανομίες επιχειρηματιών, που συναγελάζονται με τους ισχυρούς του χρήματος και της εξουσίας, αδιαφορούν προκλητικά και σπρώχνουν χωρίς δισταγμό στο θάνατο τον απεργό πείνας Ν. Ρωμανό.

Το μήνυμα τους όμως, έχει πολλαπλούς παραλήπτες

Όλους αυτούς που η ζωή τους συνθλίβεται κάτω από το βάρος της αντιλαϊκής πολιτικής Κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ. Και το μήνυμα είναι καθαρό: ή θα υποταχθείτε ή θα συνθλιβείτε κάτω από τη μπότα της αστυνομίας, του παρακράτους, της δικαιοσύνης. Για αυτό κι ο αγώνας των απεργών πείνας πρέπει να δοθεί από όλους, για να σπάσει η τρομοκρατία της κυβέρνησης. Στεκόμαστε ενεργά στο πλάι των αγωνιστών που με όπλο την ίδια τους τη ζωή διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Ασφυξία για μια ανάσα ελευθερίας!