ΑΥΣΤΗΡΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΕΤΕΙΣ…

Αντί καλωσορίσματος

Εάν νομίζεις ότι εμείς θα σου πούμε συγχαρητήρια για τις υψηλές επιδόσεις σου στις πανελλαδικές εξετάσεις και για την επιλογή σου στο μηχανογραφικό δελτίο, τότε καλύτερα να σταματήσεις την ανάγνωση κάπου εδώ.

Εάν νομίζεις  πως η είσοδός σου στην ξακουστή Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών ισοδυναμεί με επαγγελματική και κοινωνική καταξίωση, με διαβατήριο για την εφ’ όρου ζωής ευημερία και ευτυχία τότε καλύτερα απλά να κλείσεις αυτήν την μπροσούρα ή μάλλον να την πετάξεις στον πλησιέστερο κάδο απορριμμάτων.

Εάν, συνάδελφε ή συναδέλφισσα, θεωρείς πως επειδή «έπιασες» τις δεκάδες χιλιάδες μόρια της Νομικής έπιασες και τον παπά απ’ τα… φρύδια, δυστυχώς πρέπει να απαλλαγείς από αυτήν σου την φαντασιοπληξία το συντομότερο δυνατόν. Δηλαδή, και να μην απαλλαγείς από μόνος σου, η ίδια η πραγματικότητα θα σε προσγειώσει απότομα. Διότι, εξαιτίας της παγκόσμιας κρίσης του συστήματος («ποιου συστήματος;;!» Ε, του καπιταλισμού ντε!) δεχόμαστε ως εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μετανάστες κλπ τη σφοδρότερη επίθεση στα δικαιώματα και τις ανάγκες μας από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και μετά. Αν, τέλος έχεις σχηματίσει την εντύπωση πως εσύ, με τις «ιδιαίτερες ικανότητές» σου, κάπως θα καταφέρεις να την σκαπουλάρεις από αυτήν την κωλοκατάσταση και να μην οδηγηθείς στην ανεργία, την υποαμειβόμενη και ανασφάλιστη εργασία, την εργασιακή περιπλάνηση κλπ, ή επειδή εν τέλει «μπορεί να μην είναι και τόσο σκατά τα πράγματα», τότε επίτρεψέ μας να σε καλωσορίσουμε στη σκοτεινή πλευρά της πραγματικότητας…

Πραγματικά, είναι αδύνατον να υποκριθεί κανείς πως μπορεί να περάσει στη σχολή του τόσα χρόνια, μένοντας ανεπηρέαστος από αυτά που συμβαίνουν. Θέλοντας και μη, οφείλουμε να προστατέψουμε τους εαυτούς μας και τα Πανεπιστήμια, από την παρακμή και τον ξεπεσμό. Δεν θα υπακούσουμε στις επιταγές κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, δεν θα πάμε σαν πρόβατα επί σφαγή, επειδή «δεν μας ενδιέφερε» ή επειδή αυτά είναι «για τους πολιτικοποιημένους». Όχι. Οφείλουμε να κάνουμε την οργή μας δύναμη αντίστασης και ανατροπής απέναντι στο σάπιο κατεστημένο που μας περιβάλλει.

Για να εξηγούμαστε, όμως: γιατί θεωρούμε την κατάσταση σάπια, γιατί χρειάζεται ένα κίνημα αντίστασης και ανατροπής για να αλλάξει η ζωή μας;

Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε όταν ανακαλύψαμε πως «λεφτά δεν υπάρχουν». Κάπως έτσι άρχισε να μπαίνει στην καθημερινότητά μας η Τρόικα, το ΔΝΤ, το Μνημόνιο, τα ομόλογα, τα hedge funds, η κρίση, το EFSF, ο μηχανισμός στήριξης∙ λέξεις και φράσεις ακατανόητες, ξένες προς την καθημερινή ζωή. Στην πραγματικότητα, μετά την υπαγωγή του ελληνικού κράτους στο λεγόμενο «μηχανισμό στήριξης» (εδώ γελάμε…) του ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο), της ΕΚΤ (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και της ΕΕ (Ευρωπαϊκή Ένωση), την ψήφιση των περίφημων «Μνημονίων», τα οποία καθορίζουν περίπου μια συνολική αναδιάρθρωση της καθημερινότητάς μας, τις τρομακτικές μειώσεις – πραγματικό ψαλίδισμα σε μισθούς και συντάξεις, της διάλυση της Δημόσιας Υγείας και Παιδείας, το ξεδιάντροπο ξεπούλημα όλου του δημόσιου πλούτου αντί πινακίου φακής, η καθημερινότητά μας δεν είναι καθόλου ίδια. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Παρόμοια κατάσταση επικρατεί και για τους εργαζόμενους και το λαό της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Ιρλανδίας… Φαίνεται δηλαδή πως αυτή η κρίση δεν είναι μια «ελληνική ιδιαιτερότητα». Αντίθετα, είναι μια κρίση του συστήματος, είναι μια κρίση που ξεκίνησε από το πολιτικό, οικονομικό κέντρο του συστήματος, την «καρδιά του κτήνους» τις ΗΠΑ, με την κατάρρευση της Lehman Brothers και εξαπλώθηκε με ρυθμούς πανδημίας σε ολόκληρο τον πλανήτη.

Η καπιταλιστική κρίση, βέβαια, δεν είναι κάτι γενικό και αόριστο, κάτι που αφορά οικονομικούς αναλυτές, καλοπληρωμένους δημοσιολόγους και τραπεζίτες. Είναι κάτι που αφορά πρωτίστως εμάς, γιατί επηρεάζει και χτυπά εμάς. Έτσι, άρχισε μία επίσκεψη στον γιατρό να κοστίζει 5 ευρώ, το αντίτιμο των εισιτηρίων για τις μετακινήσεις να αυξάνεται συνεχώς, τα εναπομείναντα και με αιματηρούς αγώνες λαϊκά προνόμια σε παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση να περικόπτονται κ.ά. Και όλα αυτά για να εξοικονομήσουμε «όλοι μαζί» χρήματα (εξάλλου, «μαζί τα φάγαμε»…) για να σώσουμε «όλοι μαζί» το σύστημα που κλυδωνίζεται και εν τέλει να σωθούμε «όλοι μαζί». Λες και δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα σ’ αυτούς που διοικούν και διοικούνται. Σ’ αυτούς που διευθύνουν (ναι, στ’ αφεντικά και την εργοδοσία αναφερόμαστε…) και σ’ αυτούς που υπακούουν κι εκτελούν, με λίγα λόγια εργάζονται. Λες και το σύστημα δεν έχει δομικές αδυναμίες στον πυρήνα της αρχιτεκτονικής του, οι οποίες όταν, ανά περιόδους, έρχονται στην επιφάνεια με τη μορφή κρίσης να είναι οι εργαζόμενοι και η νεολαία αυτοί που μόνιμα πληρώνουν τη λυπητερή.

 Μέσα σ’ όλα αυτά, έρχεται να προστεθεί η ραγδαία κοινωνική και εκλογική άνοδος της Χρυσής Αυγής, η οποία μέσα από την ρατσιστική και παρακρατική δράση της, προσπαθεί να διχάσει το λαό και να τον αποπροσανατολίσει από τους πραγματικούς αντιπάλους του, στρέφοντας τον στους μετανάστες εργάτες και την Αριστερά. Γι’ αυτό και πρέπει κάθε φοιτητικός σύλλογος, κάθε γειτονιά, κάθε εργατικό σωματείο να αποτελέσουν κύτταρο αντίστασης στον σύγχρονο φασισμό.

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ 

ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ

Εργαζόμενοι και νεολαία, όμως, δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Τα τελευταία δύο χρόνια σήκωσαν το γάντι της αντιπαράθεσης απέναντι στις μνημονιακές κυβερνήσεις που μαζί με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ έχουν επιβάλει στη χώρα μας μια σύγχρονη χούντα. Η 5η Μάη, τα κινήματα ενάντια στα χαράτσια, τους φόρους και τα διόδια, το κίνημα της Κερατέας, η προσπάθεια λαϊκής αυτοοργάνωσης στις πλατείες της αγανάκτησης και της οργής το περσινό καλοκαίρι, μα πάνω απ’ όλα οι εργατικοί αγώνες με τις μεγάλες απεργίες και τις καταλήψεις εργοστασίων και τόπων δουλειάς, δημιουργούν ένα ανηφορικό μα φωτεινό μονοπάτι για διέξοδο από αυτήν την άβυσσο. Ο ηρωικός αγώνας των εργατών της Ελληνικής Χαλυβουργίας για πάνω από εννέα μήνες, η απόφαση του σωματείου της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής για κατάληψη και αυτοδιαχείριση του εργοστασίου στη Θεσσαλονίκη αφού παρέμειναν για μήνες απλήρωτοι, η αντίσταση στη δημιουργία μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική και εκατοντάδες άλλοι μικροί ή μεγάλοι αγώνες αποτελούν λαμπρές σελίδες στην ιστορία του κινήματος και φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση.

Ξεχωριστή θέση στις σελίδες της σύγχρονης ιστορίας του λαϊκού κινήματος διαθέτει το φοιτητικό κίνημα. Όσο εσείς ήσαστε μαθητές Λυκείου η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ με τις επιταγές της ΕΕ και του ΔΝΤ ψήφισε στις 24 Αυγούστου 2011 τον εκτρωματικό νόμο 4009/2011 με στόχο να κατεδαφίσουν το δημόσιο δωρεάν πανεπιστήμιο. Σύσσωμο το φοιτητικό κίνημα αλλά και μερίδες της ακαδημαϊκής κοινότητας και των διοικητικών υπαλλήλων με συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις έβαλαν φραγμό στα σχέδια της συγκυβέρνησης και του Υπουργείου. Με 300 καταλήψεις διάρκειας ενός και πλέον μήνα το Σεπτέμβριο, μαζικές διαδικασίες βάσης και δυναμικές πορείες στήσαμε το δικό μας οδόφραγμα απέναντι στα σχέδιά τους. Η μη εφαρμογή του νόμου και η πορεία προς την ανατροπή του συνεχίστηκε και μες στη χρονιά με το μπλοκάρισμα των Συμβουλίων Διοίκησης – δούρειων ίππων για την εφαρμογή των βασικών διατάξεων του νόμου μέσα στις σχολές.

Το ίδιο επιθετικά ξεκινά, όμως, κι η φετινή χρονιά. Το νόμο 4009/2011 έρχεται να συμπληρώσει – «διορθώσει» ο νέος πιο επιθετικός νόμος του Υπουργού Αρβανιτόπουλου για τα ΑΕΙ, ο οποίος αποσκοπεί στη διάλυση του δημόσιου δωρεάν πανεπιστημίου προβλέποντας τα εξής:

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΕΙ

·         Άμεση κατάργηση της κάθε φοιτητικής παροχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πρόβλεψη του νόμου για μη παροχή δωρεάν συγγραμμάτων από το εαρινό εξάμηνο και στο εξής, το οποίο σε συνδυασμό με την τεράστια υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων, τις περικοπές σε σίτιση και στέγαση έχουν ως στόχο την μετακύλιση του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητών.

·         Ένταση επιχειρηματικής λειτουργίας. Τα φοιτητικά αμφιθέατρα μετατρέπονται σε άμεσο προθάλαμο μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων καθώς η επιβίωση ολόκληρων σχολών και τμημάτων εξαρτάται από το πόσο θυσιάζουν την γνώση και την έρευνα για τις ανάγκες της αγοράς. Εμείς από την πλευρά μας τους λέμε: ούτε σκέψη για δίδακτρα και στο χτίσιμο ενός πανεπιστημίου με ταξικούς φραγμούς, για λίγους και εκλεκτούς της ελίτ.

·         Τσάκισμα των πτυχίων και διάλυση της εργασιακής προοπτικής. Πρόκειται για αντικατάσταση των ενιαίων πτυχίων, με τον ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος αντιστοιχεί σε ένα άθροισμα απλών πιστωτικών μονάδων και όχι επαγγελματικών δικαιωμάτων. Έτσι, το νέο πανεπιστήμιο θα παράγει αποφοίτους με εξατομικευμένα πτυχία, με απλή δηλαδή πιστοποίηση συγκεκριμένων δεξιοτήτων και αγορασμένων πληροφοριών και θρυμματισμένων γνώσεων. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την περιορισμένη δυνατότητα διεκδίκησης κοινών επαγγελματικών δικαιωμάτων 

(βλέπε κατάργηση συλλογικών συμβάσεων).

·         Κατάργηση κάθε δημοκρατικής κατάκτησης εντός των πανεπιστημίων. Με την κατάργηση του ασύλου, εξαφανίζεται κάθε δυνατότητα προβολής ριζοσπαστικών ιδεών, εναλλακτικού λόγου, ανατρεπτικής δράσης. Ο συνδικαλισμός και η πολιτικοποίηση ποινικοποιούνται, ενώ η συμμετοχή μάνατζερ και εξωπανεπιστημιακών στη διοίκηση των Ιδρυμάτων, η οποία υποτίθεται θα εξυγιάνει το διαπλεκόμενο και βρώμικο «πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης», θα δημιουργήσει περισσότερα φαινόμενα διαφθοράς παρά θα πατάξει τα ήδη υπάρχοντα.

·         Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών – Τσάκισμα κάθε φοιτητικού δικαιώματος. Και ξανά μαθητής! Με αλυσίδες μαθημάτων, όριο ν+2, το υπουργείο θα εξισώνει κάθε κινητοποίηση με διαγραφές φοιτητών και εκβιαστικές απολύσεις πανεπιστημιακών δασκάλων δημιουργώντας ένα χυδαίο κλίμα εκβιασμού.

ΠΤΥΧΙΟ ΝΟΜΙΚΗΣ! ΔΟΥΛΕΙΑ?

Και τελικά, μέσα από χίλιες δυο φουρτούνες, κατάφερες να πάρεις πτυχίο νομικής. Μάτωσες για να συλλέξεις όσες περισσότερες πιστωτικές μονάδες μπορούσες ώστε να είσαι ανταγωνιστικός έναντι των συναδέλφων σου, αλλά τελικά όσο και να έψαξες δουλειά δε βρήκες. Έκανες δύο χρόνια απλήρωτη άσκηση σε δικηγορικό γραφείο κάνοντας όλη τη λάντζα και δουλεύοντας ατελείωτες ώρες και τώρα περιμένεις να ανταμειφθούν οι κόποι σου. Αλλά... τα 590 ευρώ για τους νέους μέχρι τα 25 ευρώ είναι το μόνο σίγουρο ενώ η ανεργία ξεπερνά το 50%.Κι ακόμη κι αν πιάσεις δουλειά αυτή είναι με τους αθλιότερους όρους του εργοδότη στην ατομική σύμβαση εργασίας. Κι εσύ αναρωτιέσαι μήπως πρέπει να γίνεις πιο ανταγωνιστικός έναντι των συναδέλφων σου? Έτσι ματώνεις οικονομικά για να μπορέσεις να παρακολουθήσεις σεμινάρια και προγράμματα κατάρτισης ώστε να συλλέξεις περισσότερες πιστωτικές μονάδες. Όμως τελικά, όποιος έχει τα περισσότερα λεφτά θα μπορέσει να γίνει ανταγωνιστικότερος, κι έτσι βγαίνεις εκτός παιχνιδιού, καταδικασμένος σε μια ζωή με άθλιο μισθό και εργασία.

Και κάπου εδώ σκέψου, αν ακολουθήσει ο καθένας τον ατομικό του δρόμο θα τρέχει διαρκώς σε έναν αγώνα δίχως τέλος. Αν όμως αγωνιστούμε συλλογικά για τη ζωή και το μέλλον μας, τότε μόνο ίσως ζήσουμε ελεύθερα και ανθρώπινα.

ΜΕΤΑ ΤΟ 5ΜΕΛΕΣ, ΤΟ 15ΜΕΛΕΣ ΤΙ?

Στο σχολείο τα 5μελή και 15μελή συμβούλια ήταν οι δομές μέσα από τις οποίες μπορούσες εσύ και οι συμμαθητές σου να διεκδικήσετε δικαιώματα και να κατοχυρώσετε τις διεκδικήσεις σας. Στη σχολή αυτό γίνεται μέσα από τα συλλογικά όργανα 

του φοιτητικού συλλόγου, στα οποία θα προσπαθήσουμε να σε εισάγουμε με μια περιγραφή της λειτουργίας τους.

Φοιτητικός Σύλλογος

Γενική Συνέλευση…

Είναι το ανώτερο αποφασιστικό όργανο του Συλλόγου. Στην Γ.Σ. συμμετέχουν το σύνολο των φοιτητών της Σχολής και είναι το μόνο πεδίο όπου μπορούν να αντιπαρατεθούν πολιτικές απόψεις, να διαμορφωθούν συνειδήσεις και να διαπαιδαγωγηθούν ολόκληρες γενιές στο να αμφισβητούν και να διεκδικούν όσα τους ανήκουν. Ο καθένας έχει δικαίωμα να μιλήσει, να συζητήσει, να αποτιμήσει και να αποφασίσει. Η Συνέλευση είναι το ζωντανό και αμεσοδημοκρατικό κύτταρο του Φοιτητικού Κινήματος, καθώς είναι μία διαδικασία οργανωμένη από τα κάτω που δίνει τη δυνατότητα σε όλους να κάνουν οι ίδιοι πολιτική για τον εαυτό τους. Δε θέλουμε οι Γ.Σ. να είναι όργανα των παρατάξεων, ούτε Γ.Σ. που θα συγκαλούνται σε περιόδους έξαρσης του κινήματος. Θέλουμε οι συνελεύσεις να γίνονται όσο το δυνατόν συχνότερα, ώστε να αποφασίζουμε συλλογικά για τα προβλήματά μας. Η Γενική Συνέλευση μπορεί να καλεστεί με τέσσερις διαφορετικούς τρόπους:

·                Μετά από ορισμό της από προηγούμενη Γ.Σ.

·                Με συλλογή υπογραφών.

·                Αυτόκλητα, με την παρουσία στο αμφιθέατρο του απαραίτητου αριθμού  ατόμων.

·                Με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου

Η σωστή λειτουργία της συνέλευσης, αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορούν οι φοιτητές να εκπροσωπούνται από τις δομές του φοιτητικού κινήματος. Τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια πως παρατηρείται μια αποπτώχευση της κουβέντας εντός των φοιτητικών συλλόγων. Γι’ αυτό οφείλουμε όλοι με την παρουσία μας να βοηθήσουμε στη διεξαγωγή πολιτικών και μαζικών γενικών συνελεύσεων που θα μπορούν να αποτελούν πραγματικό ζωντανό κύτταρο της πολιτικής κουβέντας του φοιτητικού κινήματος.

Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.)

Το Δ.Σ. αποτελεί το εκτελεστικό όργανο του συλλόγου και αναλαμβάνει να συγκεκριμενοποιεί και να επανακατοχυρώνει την τοποθέτησή του όπως αυτή προκύπτει από την Γενική Συνέλευση. Στη σχολή μας αποτελείται από 9 έδρες οι οποίες μοιράζονται με βάση το συσχετισμό που καταγράφεται στις φοιτητικές εκλογές. Πρέπει, λοιπόν, να ξεκαθαριστεί πως το διοικητικό συμβούλιο οφείλει να αποφασίζει με βάση τις κατευθύνσεις της γενικής συνέλευσης, επικυρώνοντας στην πραγματικότητα τις αποφάσεις της, μακριά από τη λογική του «παραγοντομαζέματος».  Είμαστε αντίθετοι με τη λογική των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ οι οποίες μεταχειρίζονται το ΔΣ με τέτοιο τρόπο ώστε να βάζει φραγμό στις ενέργειες του φοιτητικού κινήματος, οδηγώντας το σε γραφειοκρατικοποίηση και εκφυλισμό.

Φοιτητικές εκλογές

Οι φοιτητικές εκλογές πραγματοποιούνται μια φορά το χρόνο και σκοπό έχουν την καταγραφή των πολιτικών συσχετισμών του φοιτητικού κινήματος. Κατά τη γνώμη μας, οι εκλογές θα πρέπει να γίνονται κάθε χρόνο, χωρίς τη στήριξη εξωτερικών παραγόντων, με πολιτικά ανοιχτά ψηφοδέλτια, ανοιχτής πολιτικής στήριξης, με ενιαίο εκλογικό κανονισμό που θα προβλέπει λευκά ψηφοδέλτια, παραβάν, κοινό τρόπο κατανομής εδρών στο Δ.Σ.

.

Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων

Το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων (ΣΓΣκΚ) αποτελεί, σε περιόδους όξυνσης, το όργανο εκείνο που συντονίζει τους κινητοποιούμενους συλλόγους και συνολικοποιεί με έναν πιο άμεσο τρόπο τις πολιτικές θέσεις του φοιτητικού κινήματος . Σε όλες, σχεδόν, τις στιγμές στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος προέκυπτε η ανάγκη ύπαρξης ενός δευτεροβάθμιου οργάνου, το οποίο θα μπορούσε να κατοχυρώνει την ενιαία πανελλαδική πολιτική έκφραση του φοιτητικού σώματος και να αναγκάζει όλες τις δυνάμεις να τοποθετούνται κεντρικά επί του συνόλου της πολιτικής ατζέντας.

ΕΝ ΤΕΛΕΙ: ΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ; Για τι παλεύουμε και πώς

Είμαστε σχήμα και όχι παράταξη γιατί:

Είμαστε ανεξάρτητοι από το κράτος, τους θεσμούς του και την κυρίαρχη ιδεολογία. Είμαστε οικονομικά ανεξάρτητοι, δεν χρηματοδοτούμαστε και ούτε δεχόμαστε να χρηματοδοτούμαστε από κανέναν. Θεωρούμε πως η πολιτική πρέπει να παράγεται «από τα κάτω» μακριά από λογικές ανάθεσης όπως το κλασικό σχήμα: «κάποιοι πολιτικολογούν-καθοδηγούν και κάποιοι ακούνε-εκτελούν»

Πραγματοποιούμε ανοιχτές διαδικασίες. Με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζουμε ότι τα ερωτήματα που μας απασχολούν και η πολιτική που παράγουμε γίνεται από και προς εμάς τους ίδιους (τους φοιτητές…).  Μόνον έτσι διασφαλίζεται ότι οι αποφάσεις της ΑΝΤΙΝΟΜΙΑΣ θα είναι συνεχώς ζωντανές και επίκαιρες. Θεωρούμε πως πραγματικά μπορούν να οικοδομηθούν δημοκρατικές διαδικασίες βάσης που θα εκφράζουν και θα κινητοποιούν τους φοιτητές.

Για αυτό και συμμετέχουμε στην

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (ΕΑΑΚ)

 Επειδή θεωρούμε κομβικό στοιχείο της παρέμβασής μας τον ενιαίο και ενεργό συντονισμό μας, με άλλα αριστερά σχήματα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που υπηρετούν το σχέδιο για μια πραγματικά άλλη ανεξάρτητη και πάνω  απ’ όλα αντι-ΕΕ και αντικαπιταλιστική Αριστερά, παλεύοντας για το κοινωνικά αναγκαίο και όχι για το καπιταλιστικά εφικτό, για όσα δηλαδή έχουμε ανάγκη. Μια αριστερά που απορρίπτει το υπάρχον κοινωνικοπολιτικό σύστημα εκμετάλλευσης και καταπίεσης της κοινωνικής πλειοψηφίας από την κυρίαρχη πολιτική μπλε ή πράσινης απόχρωσης. Θέλουμε να είμαστε μια αριστερή κίνηση που θα παλεύει για την ανατροπή της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, στο πανεπιστήμιο αλλά και στην κοινωνία, παλεύοντας παράλληλα για τη βελτίωση των όρων που σπουδάζουμε και θα δουλέψουμε αύριο.

Στον αγώνα για ένα καλύτερο σήμερα και αύριο, σε καλούμε να πορευτούμε μαζί. Η κυβέρνηση (σημερινή ή αυριανή),ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΕΕ, ΔΝΤ και όλο το σύστημα του κεφαλαίου συνεχίζουν να επιτίθενται στα δικαιώματά μας με ακόμα μεγαλύτερη σφοδρότητα. Ο αγώνας μας είναι διαρκής και θα συνεχιστεί. Γιατί δε θα υπακούσουμε σ’ αυτούς που καταπατούν τα δικαιώματά μας στην παιδεία, την εργασία, τη δημοκρατία. 

Ραντεβού λοιπόν στους δρόμους!!!