Κάλεσμα σε άτομα και πολιτικές συλλογικότητες για Πρωτοβουλία Αγώνα ενάντια στην επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου

«Ο μεσσίας θα έρθει όταν πλέον δεν είναι απαραίτητος, θα έρθει μόνο τη μέρα μετά την άφιξη του»

  F. Kafka, Αφορισμοί.

   

Η «Ελπίδα» του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε, είδε, και απήλθε.

  

Μέσα στα αμφιθέατρα στα πανεπιστήμια, στα νερά της Μεσογείου πάνω σε βάρκες με κίνδυνο θανάτου, σε καταυλισμούς και σε χώρους εργασίας με φόβο, στα μυαλά μας και στα όνειρά μας-ένας είναι ο εχθρός που μας στοιχειώνει, που κατατρώει τις ζωές μας, που κλέβει την αθωότητα και κάτι από τις ψυχές μας. Η Λογική του Κέρδους. Είναι τόσο αμείλικτη και τόσο σκληρή, σαν μηχανισμός, που μπορεί να υπολογίσει πόσα παιδιά χωράνε να μεγαλώσουν και να μορφωθούν, και πόσα όχι, πόσοι μετανάστες και εργαζόμενοι χωράνε να τους εκμεταλλευτούν, και πόσοι όχι. Μας λένε ότι όλα είναι ιδιωτικά, πως όλα είναι για το κέρδος, πως μόνο αν είναι ιδιωτικά και είναι για το κέρδος, ίσως, μπορεί, να είναι και για τους ανθρώπους. Η σίτιση, τα συγγράμματα, η στέγαση στις φοιτητικές εστίες (το φαγητό, τα βιβλία, τα σπίτια), ήδη σε πολλά μέρη της Ελλάδας έχουν κοπεί οριστικά, και η εναλλακτική που μας δίνουν, είναι  να τα παραχωρήσουμε όλα αυτά σε κάποιον επιχειρηματία, για να μπορεί να βγάζει λεφτά αυτός και να πληρώνουμε εμείς.

   

Την ώρα που οι διαθεσιμότητες-απολύσεις εργαζομένων στα πανεπιστήμια συνεχίζονται, την ώρα που τζάμπα εργασία αποσπάται από τους φοιτητές σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, αλλά πάνω από όλα, την ώρα που αποσπάται το μυαλό τους, η δημιουργικότητά τους, ο ελεύθερος νεανικός τους χρόνος, κάθε μέρα, σε αυτή την βασανιστική παραγωγή των εαυτών τους από το πανεπιστήμιο για την αγορά, σαν να ήταν εμπορεύματα. Έτοιμοι να δουλέψουν χωρίς δικαιώματα, αδυνατώντας να ασκήσουν οποιαδήποτε κριτική, να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω, προσφέροντας τους εαυτούς τους αμαχητί για όποιον προλάβει να τους εκμεταλλευτεί. Ναι, οι φοιτητές τελειώνουν τις σχολές τους χωρίς εργασιακά δικαιώματα, εκτός και αν έχουν γνωριμίες, από κάπου να καλοπιαστούν, μάλιστα συμβαίνει και κάτι ακόμα. Μέχρι να τελειώσουν, έχουν φροντίσει διάφοροι καθηγητές να τους βγάλουν το λάδι, να τους εκδικούνται, να τους προσβάλουν, να τους υποτιμούν.

  

Ναι, συμβαίνουν όλα αυτά, και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!!! Η Φτώχεια θέλει καλοπέραση, μας λέει, μαζί με τα αφεντικά σε όλες (σχεδόν όλες, ευτυχώς) τις γωνιές της Ελλάδας και της Γης, μαζί και με την Ε.Ε, και με άλλα τέτοια ανθρωπιστικά ιδρύματα. Η «καλοπέραση» είναι κάποιο φοιτητικό επίδομα, ή επίδομα ανεργίας, και μια ψεύτικη ελπίδα ότι θα «προκόψεις», αν αντεπεξέλθεις στο εξοντωτικό πρόγραμμα ζωής που έχουν ετοιμάσει για σένα, χωρίς ακριβώς τη σύμφωνη γνώμη σου (λες και αποφάσισες ποτέ πραγματικά εσύ για τη ζωή σου) και το οποίο λέει πως θα εκπαιδεύεσαι, θα καταρτίζεσαι, θα ματώνεις μια ζωή να εξειδικεύεσαι διαρκώς, μπας και βρεις μια δουλειά. Σε μια δικηγορική εταιρεία, στην περίπτωσή μας, να κάνεις και τα ψώνια του μεγαλοδικηγόρου, υποαμοιβόμενος και με τρία λεπτά διάλειμμα για τουαλέτα-ναι, έχει συμβεί και αυτό, και άλλα πολλά συμβαίνουν στο πραγματικό κόσμο, που είναι ο πραγματικός γιατί δεν είναι ο μόνος δυνατός.

  

Για εμάς το έγραφε ο Kafka, στον αφορισμό του-για να μην πιστέψουμε ξανά σε κανένα Μεσσία, αλλά να μη χάσουμε την πίστη στη δυνατότητα ενός μεσσιανισμού χωρίς Μεσσία, τη πίστη στη δυνατότητα ενός καλύτερου μέλλοντος που μπορούμε να κατακτήσουμε εμείς οι ίδιοι.

  

Στην Αντινομία-ΕΑΑΚ, βλέπουμε στο κτίριο της ΝΟΠΕ, και οπουδήποτε αλλού, τη δυνατότητα να αντισταθούν οι φοιτητές ενάντια στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, της εκπαίδευσης, της κοινωνίας. Σε άτομα που συμμετέχουν στο αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο, σε πολλά μεμονωμένα άτομα και ομάδες ατόμων που δεν έχουν κάποια μόνιμη σχέση με την πολιτική, και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις της σχολής, βλέπουμε τη δυνατότητα  να οικοδομήσουμε από κοινού αντιστάσεις ενάντια στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, της εκπαίδευσης, της κοινωνίας. Όχι για να διασώσουμε το παλιό της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αλλά για να προστατέψουμε ό,τι αξίζει να προστατευτεί, τους ανθρώπους, τις ιδέες, τα υλικά μας συμφέροντα,  να αρνηθούμε ό,τι αξίζει κανείς να το αρνηθεί, και να αντισταθούμε απέναντι σε ό,τι αξίζει κανείς αντισταθεί. Να κάνουμε πράξη την ενότητα στη δράση ενάντια στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, ενάντια σε όλες τις πλευρές της, τις πιο μικρές και τις πιο μεγάλες, ενάντια στις περικοπές στα συγγράμματα, ενάντια στις απολύσεις των εργαζομένων του πανεπιστημίου, ενάντια στα δίδακτρα, ενάντια στην ιδιωτική ιδιοκτησία της γνώσης που έχουν παράγει πολλοί και την εκμεταλλεύονται λίγοι.

Θέλουμε να σας καλέσουμε σε μια ανοιχτή πρωτοβουλία αγώνα, που θα συσπειρώνει φοιτητές και εργαζομένους της Νομικής, του Οικονομικού, του Πολιτικού, θα συνεδριάζει τακτικά, και θα αποφασίζει δημοκρατικά σε κάθε συγκυρία σε ποιά επιχειρηματική πλευρά του πανεπιστημίου πρέπει να αντισταθεί, όλα τα άτομα και τις πολιτικές συλλογικότητες, που στα λόγια είναι-είμαστε με αυτό, αλλά στη πράξη ελάχιστα πράγματα καταφέραμε να κάνουμε έως τώρα. Επιδιώκουμε η πρωτοβουλία αυτή να γίνει κτήμα των γενικών συνελεύσεων, των φοιτητών και των εργαζομένων του συλλόγου μας, και επιδιώκουμε και να μην μείνουμε αδρανείς, να μην ασχοληθούμε μόνο με την «καριέρα» μας, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που μένουν αδρανείς, που όλη την ενεργητικότητά τους ξέρουν να την επενδύουν στην καριέρα τους, και ταυτόχρονα, κάπου κάπου, ζητούν και τα «δημοκρατικά τους δικαιώματα», χωρίς να συμμετέχουν ενεργά στη συλλογική μας ζωή οι ίδιοι.

Είμαστε αισιόδοξες και αισιόδοξοι για τη νέα χρόνια, πιστεύουμε πως μπορούν πολλές πολιτικές δυνάμεις και πολλές διαφορετικές αντιλήψεις, να δράσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν έχουμε καμία ντροπή να διαπιστώσουμε, για παράδειγμα, παρά τις διαφωνίες μας, πως ο Ριζοσπάστης περιέγραφε σωστά την ουσία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για τα πανεπιστήμια, αναφερόμενος στο νομοσχέδιο του πρώην Υπ. Παιδείας Μπαλτά:

«Το συμπέρασμα είναι ότι οι διατάξεις του πολυνομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση επιδιώκουν να θέσουν σε πιο λειτουργικές βάσεις το πανεπιστήμιο-επιχείρηση, που δομείται μέσω αλλεπάλληλων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, με κορύφωση ως τώρα τον προηγούμενο νόμο-πλαίσιο, το ν. 4009/2011. Ταυτόχρονα, υιοθετώντας κάποιες δευτερεύουσες διεκδικήσεις του προηγούμενου διαστήματος, η κυβέρνηση επιδιώκει να ενσωματώσει το κίνημα (Δημήτρης Κοιλάκος είναι μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, Ριζοσπάστης, Σάββατο 30 Μάη 2015 - Κυριακή 31)»

Όμως καλά περιέγραφε την ουσία της κατάστασης, αρκετά πριν, και ένας ανώνυμος αναρχικός φοιτητής στο διαδίκτυο, γράφοντας τα εξής:

«Το Κράτος, με το μέτρο των διαγραφών, επιδιώκει να εντατικοποιήσει τους ρυθμούς των σπουδών μας, να μας πειθαρχήσει και να μας εκπαιδεύσει ως πειθήνια όντα. Το Πανεπιστήμιο γίνεται, με αυτό τον τρόπο, πιο παραγωγικό για τα αφεντικά και προσελκύει περισσότερες επενδύσεις, αφού αποκτά κύρος. Έτσι, προωθείται η περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση του. Ακόμη, άμεση επιδίωξη των κρατικών σχεδιασμών είναι να εμποδίσουν την πολιτικοποίηση των φοιτητών και των φοιτητριών και την συμμετοχή τους σε συλλογικές διαδικασίες και αγώνες. Τέλος, η εντατικοποίηση διαιρεί τους φοιτητές και τις φοιτήτριες σε εργατικούς και τεμπέληδες»
    
Πιστεύουμε, πως αρκετοί πρώην και νυν «φιλο-σύριζα», έχουν οδηγηθεί σε αυτοκριτική ή θα οδηγηθούν σε αυτοκριτική, και θα στραφούν ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, θα συμμαχήσουν μαζί μας. Πιστεύουμε, πάνω από όλα, στη δύναμη του πλήθους της νεολαίας και των εργαζομένων, πως μπορούν να χτίσουν τη δική τους ζωή, χωρίς να βάζουν τα κέρδη πάνω από τον εαυτό τους, χωρίς ρατσισμό, φασισμό και ξενοφοβία, χωρίς κανένα από τα σκοτάδια του παρελθόντος.

 «Πολλοί νέοι απαιτούν, παραδόξως, να τους παρέχονται «κίνητρα», αξιώνουν περιόδους μαθητείας και διαρκή εκπαίδευση· σ’ αυτούς έγκειται να ανακαλύψουν αυτό που πρόκειται να υπηρετήσουν, όπως οι πρόγονοί τους ανακάλυψαν, όχι χωρίς δυσκολία, τις πειθαρχίες».

Gilles Deleuze, Η κοινωνία του ελέγχου




         Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΝΟΜΙΚΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1:30