Ησυχία κάντε όταν τα παιδιά κοιμούνται. Όχι όταν τα σκοτώνουν.

Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην Ευρώπη-Φρούριο. 

Δε θα συνηθίσουμε τις καθημερινές εικόνες βίας, φρίκης και δυστυχίας, τους στοιβαγμένους μετανάστες που χωρίς φαγητό και νερό παρακαλούν για χαρτιά. Δε θα συνηθίσουμε τους πνιγμούς στη Μεσόγειο, τους θανάτους στα συρματοπλέγματα, το ξύλο και τα δακρυγόνα στις συνοριακές γραμμές. Δεν θ’ αφήσουμε έτσι τις εικόνες από τους βομβαρδισμούς και τα εγκλήματα των «ειρηνευτικών» αποστολών του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ, τη ρημαγμένη λωρίδα της Γάζας, τις  φρικαλεότητες του ISIS. Ό,τι λέγεται κομψά «κορύφωση μεταναστευτικών ροών» είναι προσφυγιά και ξεριζωμός, αποτέλεσμα πολιτικών, πολέμων και επεμβάσεων από όλες -κυριολεκτικά- τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς. Ο πόλεμος που προστάζει τόσο η ισλαμοφοβία του ISIS στη Μέση Ανατολή, αλλά και η "πολιτισμένη" Ευρώπη με τη σειρά της ( ΝΑΤΟ, ΟΗΕ) στο όνομα της "δημοκρατίας" και της "πάταξης της τρομοκρατίας ξεκινά από διαφωνίες για το μοίρασμα της πίτας, του κόσμου δηλαδή, καθώς όσο η παγκόσμια οικονομική κρίση βαθαίνει τόσο θα διαιωνίζονται και θα εντείνονται η φτώχεια η πείνα και οι πολεμικές συγκρούσεις με στόχο το ξεπέρασμά της.

Αφού, λοιπόν, καταφέρουν κάποιοι άνθρωποι να ξεφύγουν από τις βόμβες του ΝΑΤΟ και τις επιθέσεις του ISIS βρίσκουν εδώ τους φράκτες των συνόρων της Ευρώπης, και τη νεοφερμένη FRONTEX, υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό τη «λύση» του μεταναστευτικού ζητήματος. Μία «λύση» με «όπλα» την επιτήρηση στις χώρες εξόδου, αλλά φυσικά και με κανονικά όπλα προτεταμένα απέναντι στους κολασμένους της γης, που ψάχνουν απάγκιο σε μια αξιοβίωτη ζωή μακριά απ’ τον πόλεμο. Φυσικά κανένας λόγος δεν γίνεται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της για υπηρεσίες διάσωσης, υποδοχής και περίθαλψης των μεταναστευτικών ροών. Αντίθετα τα σύνορα «ανοίγουν» για συγκεκριμένο αριθμό μεταναστών με στόχο την υπερεκμετάλλευση ενός νέου εργατικού δυναμικού, που θα δουλεύει χωρίς χαρτιά, για ένα κομμάτι ψωμί, αναλώσιμοι εργάτες, σχεδόν «αόρατοι»!

Όσον αφορά την Ελλάδα, όλες οι κυβερνήσεις υπακούν πιστά τις κατευθύνσεις της ΕΕ για το μεταναστευτικό. Η σημερινή εξακολουθεί να στοιβάζει μετανάστες σε άθλιους χώρους υποδοχής, να παρατείνει το καθεστώς «παρανομοποίησης» των μεταναστών, αφού δεν τους δίνει χαρτιά για να ζήσουν με δικαιώματα και αξιοπρέπεια στη χώρα. Την ίδια ώρα που ο κυρίαρχος λόγος τους αποκαλεί «λαθρομετανάστες» το κράτος επιλέγει να τους καταστέλλει με τον πιο βίαιο τρόπο. Δεν έχουμε ξεχάσει ακόμα τις δολοφονίες στη Μανωλάδα, αλλά και την αθώωση των δολοφόνων αφεντικών.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολουθεί τυφλά την πολιτική της ΕΕ και στο ζήτημα των μεταναστών (βλ. συνθήκη Δουβλίνο 2),η οποία τους αναγκάζει να παραμείνουν στην χώρα εισόδου, εγκλωβίζοντας τους σε κελιά και στρατόπεδα συγκέντρωσης, και φυσικά δεν εκδίδει χαρτιά ώστε να μπορέσουν να μεταβούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως επιθυμούν.

 Κι εμείς;

Τι μπορούμε να κάνουμε; Εμείς, απέναντι στη "φιλανθρωπία" των ΜΜΕ, προτάσσουμε τη δική μας αλληλεγγύη, αυτή που δεν εξυμνείται ούτε προβάλλεται κατά κόρον. Συμμετέχουμε και συνδιοργανώνουμε δράσεις αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες, όπως η πρωτοβουλία του Φοιτητικού μας Συλλόγου να συλλέξει τρόφιμα και είδη πρώτη ανάγκης.  Στηρίζουμε την κατάληψη στο κτήριο του ΕΤΕΑΜ στη οδό Νοταρά 26 από συλλογικότητες, κόσμο του αγώνα και της αριστεράς, με σκοπό τη στέγαση προσφύγων για όσο χρειαστεί, στην οποία θέλουμε να εμπλακούν ενεργά οι φοιτητικοί σύλλογοι και κάθε κομμάτι του αγώνα, όπως και σε κάθε αντίστοιχη κινηματική πρωτοβουλία!

Προτάσσουμε την αλληλεγγύη, όχι ως θέση άμυνας, αλλά ως θέση μάχης στον κοινό αγώνα που έχουμε να δώσουμε ντόπιοι και πρόσφυγες, εργαζόμενοι και νεολαία για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας, ενάντια στον μονόδρομο που μας επιβάλλουν, έναν μονόδρομο που σπέρνει πολέμους, νεκρούς, φτώχεια και εξαθλίωση!

Γι’ αυτό το λόγο, παρ’ όλο που στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την κίνηση αλλυλεγγύης του φοιτητικού συλλόγου νομικής για συλλογή τροφίμων, θεωρούμε ότι η κίνηση των καθηγητών της Νομικής σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων κινείται σε εκφυλιστική κατεύθυνση. Κι αυτό γιατί ο δήμος Αθηναίων δεν έχει δικαίωμα να ζητά φιλανθρωπία για το προσφυγικό ζήτημα. Καθώς είναι ο δήμος που αφήνει τους εργαζόμενους απλήρωτους, που τα κονδύλια που παίρνει για τους πρόσφυγες τα δίνει σε μεγαλοεργολάβους. Ούτε βέβαια οι καθηγητές της νομικής μας συγκινούν ιδιαίτερα δεδομένου ότι την νομοθεσία που οδηγεί τους πρόσφυγες σε αυτό το αδιέξοδο όχι μόνο την στηρίζουν αλλά πολλοί συνέβαλαν στην συγγραφή της. Τόσο η σχολή όσο και ο δήμος αθηναίων έχουν χρέος να ανοίξουν κατάλληλους χώρους του δήμου και του πανεπιστημιακού ασύλου αντίστοιχα για την προσωρινή στέγαση των προσφύγων. Οφείλουν να πάρουν θέση για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, για τον φράχτη του Έβρου και για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Για τους εργαζόμενους, τη νεολαία κα τους μετανάστες στην Ελλάδα, σήμερα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος ικανοποίησης των αναγκών του, των δικαιωμάτων και των συνθηκών ζωής τους, πέρα από την επιβολή των δικών τους κόκκινων γραμμών, των δικών τους συνθηκών ύπαρξης, των δικών τους οργάνων και δομών. Είναι κοινωνικό και πολιτικό χρέος του ίδιου του εργατικού κινήματος, των πρακτικών του, όσων έδωσαν τιτάνιες μάχες την τελευταία εξαετία, να συγκρουστούν με τους ιστορικούς όρους που μας έφεραν εδώ, ντόπιους και μετανάστες. Να συγκρουστούμε μέχρι τέλους με τους μονόδρομους και τις ταξικές συμμαχίες τους, τις διεθνείς και εσωτερικές συμμαχίες που αναπαράγουν την εξαθλίωσή μας, τη συντριβή των επιθυμιών και αναγκών μας, τα εκβιαστικά διλήμματα ανάμεσα σε «Ευρωπαϊκή Ένωση» ή «χάος».

Γιατί στα μάτια κάθε πρόσφυγα δεν βλέπουμε τον «λαθραίο» που μας απειλεί, αλλά έναν συναγωνιστή απέναντι στην κοινωνική λαίλαπα που ζούμε. Γιατί οι «από πάνω» θέλουν να κάνουν και τη δικιά μας γενιά «σχεδόν αόρατη». Όμως εμείς μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες θα γίνουμε αυτό που φοβούνται, αυτό που μας αξίζει: το μέλλον του κόσμου!