Τετάρτη 22 Φλεβάρη στις 17:00 στο ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Να μη ψηφιστεί ο εφαρμοστικός νόμος της ασφαλιστικής και εργασιακής κατεδάφισης

ΟΛΗ Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ-ΕΕ ΔΝΤ

Σπεύδει να εκτελέσει τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους  η κυβέρνηση και εισάγει με τη μορφή του κατεπείγοντος τον εφαρμοστικό νόμο στη βουλή για να ψηφιστεί άρον-άρον η σφαγή των συντάξεων και των μισθών.

Οι υποτακτικοί του κεφαλαίου και των τραπεζιτών, βιάζονται να ολοκληρώσουν το πραξικόπημα που καταργεί το ασφαλιστικό σύστημα, το εργατικό δίκαιο, τις Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και νομιμοποιεί την εργασιακή ζούγκλα.

Κάθε ώρα παραμονής τους στη κυβέρνηση είναι επικίνδυνη, ως ελεύθεροι σκοπευτές πυροβολούν την εργατική τάξη ,τα λαϊκά στρώματα και τη νεολαια και σπέρνουν φτώχεια, ανεργία, οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση.

ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!  ΕΙΝΑΙ ΩΡΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ

ΛΑΪΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ  ΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑ, ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ ΠΟΥ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΙΣ ΖΩΕΣ  ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ, ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΕ. ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ


ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 22 ΦΛΕΒΑΡΗ  ΣΤΙΣ 17:00
ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ (Όθωνος και Αμαλίας)

ΝΑ ΜΗ ΨΗΦΙΣΤΕΙ Ο ΕΦΑΡΜΟΣΤΙΚΟΣ

Για τα χθεσινά γεγονότα

Αν δεν μπορείς να το πεις ζωγράφισέ το που λέμε...

Ας προσπαθήσουμε όμως να δώσουμε τουλάχιστον μία περιγραφή :

Στη πρώτη εικόνα παρουσιάζεται με ιδιαίτερη ευκρίνεια η αμερόληπτη στάση που κρατά μεγάλη μερίδα των ΜΜΕ  απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις. Μία στάση που μας κάνει να απορούμε αναρωτόμενοι μήπως και ήταν χθες στο σύνταγμα ο Μπόμπολας ή ο Πρετεντέρης και δεν τους είδαμε.

Στην δεύτερη εικόνα παρουσιάζεται ο Κος Πρωθυπουργός μας να συγχαίρει θερμά τους συντελεστές των χθεσινών γεγονότων. Όπως οι καλοί μας τρόποι επιβάλλουν, θα ξεκινήσουμε από την κυρία. Η Κα Μπακογιάννη φαίνεται να ανταποκρίνεται επάξια στη βαριά πολιτική κληρονομιά που άφησε ο πατέρας της. Τούτες τις δύσκολες ώρες στέκεται ακλώνητη στο πλάι των εταίρων μας, της καλής μας Ευρωπαϊκής Ενώσεως και του ακλόνητου εθνοσωτήρα ΔΝΤ οι οποίοι σε ρόλο μπάτμαν και ρόμπιν αποσωβούν με αυταπάρνηση την χρεοκοπία μας. Η στάση της μας κάνει να προσευχόμαστε κρυφά τα βράδια για να ξαναμπεί στη βουλή. Οι Κοι Παπανδρέου και Σαμαράς εμφανίζονται εύθυμοι μιας και κατάφεραν (με σημαντική καθυστέρηση, ας μην ξεχνάμε, καθώς οι αγορές άνοιγαν δευτέρα πρωί και το μνημόνιο ψηφίστηκε τα μεσάνυχτα) να σώσουν την πατρίδα μας για ακόμη μία φορά. Στο βλέμμα του Παπανδρέου ίσως να διακρίνεται μία μικρή μελαγχολία όχι γιατί το μνημόνιο που πέταξε ο Μαυρίκος δεν βρήκε τον Βενιζέλο( το σέβας απέναντι στη δημοκρατία είναι εξάλλου κατά πολύ υπέρτερο των εσωκομματικών) αλλά γιατί η συλλογική σύμβαση δεν πήγε στα 299,99 ευρώ όπως είχε υποσχεθεί σε γνωστούς και φίλους που νοιάζονται τους εργαζόμενους όσο και αυτός. Ο Κος Σαμαράς από την άλλη είναι ιδιαίτερα ανακουφισμένος καθώς έχει σηκωθεί καιρό τώρα από την αντιμνημονιακή ξαπλώστρα που το πρόσφερε σε τιμή ευκαρίας το πολιτικό σύστημα και έχει ξεμουδιάσει, έτοιμος πια να γίνει ο πρωτομάστορας της νέας Ελλάδας. Ο τελευταίος Κος είπε να μασκαρευτεί μιας και πλησιάζουν οι απόκριες και είναι έτοιμος τώρα να πάρει τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού για τις πολύτιμες υπηρεσίες που το πρόσφερε μαζί με τους (ένστολους πάλι αν και χωρίς κουκούλα) συναδέλφους του. Για αυτούς που δεν εικονίζονται αλλά κάνουν τα ίδια με τον τελευταίο νομίζουμε πως εξίσου ο Παπαδήμος θα ήθελε να τους σφίξει το χέρι(και ας του το σπάσουν) δίνοντας σε αυτόν και τα πιστά του ΜΜΕ το υπερθέαμα που χρειάζονται....

Στις 12 Φεβρουαρίου οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι φοιτητές, ποτάμια λαού πλημύρισαν το κέντρο βροντοφωνάζοντας την αντίθεση τους στο κοινωνικό σφαγείο που έχει στήσει απέναντί τους η συγκυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ μαζί με όλο το αστικό μπλοκ εξουσίας. Παρέμειναν στο σύνταγμα, στην ακαδημίας, τη σταδίου, τη πανεπιστημίου, την ομόνοια και σε δεκάδες άλλα σημεία του κέντρου και δεν εγκατέλειψαν τη θέση τους παρά το χημικό πόλεμο που εξαπέλυσε η αστυνομία και τα διάφορα τσιράκια της. Ο αγωνιζόμενος λαός και η ανυπόταχτη νεολαία αντιστάθηκαν επί ώρες, κατάφεραν για κάποια ώρα να σπάσουν ακόμα και το άβατο του συντάγματος, παρέμειναν περήφανοι στους δρόμους. Ένας τέτοιος λαός δε νικιέται. Ο αγώνας δεν τελειώνει σήμερα. Συνεχίζεται αύριο και κάθε μέρα, μέχρι την τελική νίκη. 

Η νίκη θα είναι δύσκολη, αλλά θα είναι δική μας!

ΛΑΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ

Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ –ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ -ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ-ΑΓΩΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΡΑ! ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΤΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ ΝΔ ΛΑΟΣ ΕΕ ΔΝΤ

Συμφώνησαν οι αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ στη σφαγή των εργατικών δικαιωμάτων, στην επιβολή της πιο βάρβαρης εργασιακής ζούγκλας, για να ανοίξει γρήγορα ο δρόμος γρήγορα για τη σύναψη του δεύτερου υπερμνημόνιου που θα περιλαμβάνει το ευρωσύμφωνο και τη νέα δανειακή σύμβαση και για προχωρήσει το περιβόητο PSI, δηλαδή η ληστεία των εισφορών των εργαζόμενων και η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων.

Παρά τους δραματικούς τόνους και τους θεατρινισμούς τους, η αλήθεια είναι μία: ΤΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΛΑ, για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις των δανειστών, των τραπεζιτών και του ΣΕΒ, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο στην εξαθλίωση και τη φτώχεια τους εργαζομένους. Μαχόμενοι(!) συμφωνούν στο προσύμφωνο του νέου μνημονίου που δρομολογεί μια νέα κοινωνική καταστροφή:

Τη μείωση του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, του επιδόματος ανεργίας και την κατάργηση επί της ουσίας των κλαδικών συμβάσεων. Την περικοπή των συντάξεων. Άμεσες και μαζικές απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Νέες μειώσεις μισθών για τους εργαζόμενους στις πρώην ΔΕΚΟ. Δραστική μείωση των κονδυλίων για υγειονομικές και κοινωνικές παροχές. Συμφωνήθηκε ακόμα η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, για λογαριασμό των μεγαλομετόχων και των τραπεζιτών.

Αυτές οι εξελίξεις αφορούν όλη την Ευρώπη, καθώς στο έδαφος της περιβόητης «οικονομικής διακυβέρνησης» της ΕΕ, προωθείται ένα δεύτερο Μάαστριχτ αφάνταστα πιο αντιλαϊκό από το πρώτο. Πρωτοφανής επιτήρηση, αυτόματες σαρωτικές περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες. Με το Δημοσιονομικό Σύμφωνο που προωθείται για τις αρχές Μάρτη, οι τράπεζες, οι πολυεθνικές και η ΕΕ θα αποφασίζουν για τα πάντα, οι επιταγές τους γίνονται Σύνταγμα, τα συμφέροντα του κεφαλαίου θα γίνουν απόλυτος νόμος για τους λαούς της Ευρώπης.

Με απίστευτο κυνισμό ΕΕ – ΔΝΤ και το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ – ΝΔ – ΛΑΟΣ στήνουν για μια ακόμη φορά σκηνικό ωμού εκβιασμού: Αποδοχή των νέων μέτρων ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία! Το δίλημμα είναι πλαστό: ζητούν και αποδοχή των νέων μέτρων και η χρεοκοπία είναι βέβαιη. Εκβιάζουν και επιτίθενται, αλλά φοβούνται κιόλας ότι η λαϊκή οργή θα γίνει ποτάμι αγώνα και θα τους πνίξει.

Επενδύουν στο φόβο για να παγώσουν τις αντιδράσεις των εργαζομένων, να καθηλώσουν τις αντιστάσεις του κόσμου της δουλειάς που βρίσκεται ήδη στο χείλος του γκρεμού και καταλαβαίνει περισσότερο από ποτέ πως το πραγματικό δίλημμα είναι: Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΑΥΤΟΙ. Μπροστά σε αυτή τη λαίλαπα το εργατικό κίνημα δεν έχει άλλο δρόμο.

Οι αστικές πολιτικές δυνάμεις ενώθηκαν για να εφαρμόσουν αυτή την πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ μας έβαλε στο Μνημόνιο και στο καθεστώς επικυριαρχίας της Τρόικα. Η ΝΔ που δήλωνε «εχθρός» του Μνημονίου τώρα ετοιμάζεται υπογράψει το νέο Μνημόνιο, ενώ το ΛΑΟΣ λειτουργεί σαν «λαγός» των πιο αντιλαϊκών πολιτικών. Απέναντι στο δικό τους ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ, πρέπει να οικοδομήσουμε το δικό μας αντίπαλο δέος. Το δικό μας μέτωπο ρήξης και ανατροπής των εργαζόμενων. Βασική προϋπόθεση είναι η αλληλεγγύη, η συμπόρευση και η κοινή δράση των αγωνιζόμενων κλάδων και όλων όσων θέλουν να παλέψουν για την ανατροπή της επίθεσης. Η απεργία που έγινε στις 7/2 έδειξε για ακόμα μια φορά τις αγωνιστικές διαθέσεις. Όμως αυτή η ιστορική επίθεση δεν ανατρέπεται με 24ωρες τουφεκιές, αλλά με αποφασιστικό αγώνα διαρκείας και άμεση απεργιακή κλιμάκωση για να τους διώξουμε.

Οργανώνουμε τον αγώνα μας με γενικές συνελεύσεις! Παίρνουμε αγωνιστικές αποφάσεις!Κατεβαίνουμε στους δρόμους και δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν. Απέναντι στους εκβιασμούς τους απαντάμε με λαϊκό ξεσηκωμό. Μόνο ο αγωνιζόμενος λαός μπορεί να ανατρέψει το μαύρο μέτωπο συγκυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ και να διεκδικήσει μια ζωή αξιοβίωτη και τον πλούτο που του ανήκει.

KAMIA ANOXH – KAMIA ANAMONH.

Η ΑΥΤΟΙ Η ΕΜΕΙΣ!

Συνεχίζουμε:

ΠΕΜΠΤΗ 9/2 Συλλαλητήριο, συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 6.00 μμ

Να γίνει αυτό η αρχή για καθημερινή κάθοδο στις πλατείες και στο Σύνταγμα

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟ 10-11/2, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 12/2 στο Σύνταγμα στις 6.00

ΑΣΥΛΟ ώρα μηδέν

Για τα μισά προβλήματα που ταλανίζουν τη χώρα σήμερα φταίει το άσυλο! Ευτυχώς, όμως,

η καλή η κυβερνησούλα μας το κατήργησε! Επιτέλους! Τι χρειάζεται, εξάλλου, το άσυλο σε

μια δημοκρατία; Τώρα πια η εγκληματικότητα θα πέσει κατακόρυφα, θα λυθεί το

μεταναστευτικό, τα παιδιά θα σταματήσουν να κάνουν χρήση ναρκωτικών γιατί δε θα έχουν

άσυλο να τα προστατεύει, οι κύριοι αστυνομικοί θα κυνηγάνε και θα συλλαμβάνουν τους

«ταραξίες» που θα βγαίνουν στο δρόμο να διαδηλώσουν για τα αυτονόητα δικαιώματά τους

και όλα τα προβλήματα της μικρής μας Ελλαδίτσας θα λυθούν μια για πάντα! Λέτε να

βγούμε κι απ’ την κρίση;…

Όσο γελοία και απαράδεκτα κι αν ακούγονται όλα τα παραπάνω, τα επιχειρήματα που

χρησιμοποιεί το υπουργείο υπέρ της άρσης του ασύλου κάθε φορά που τίθεται το θέμα, δεν

απέχουν και πολύ από αυτό το ύφος… Για να μην υπάρχουν, λοιπόν, αλλοιώσεις και

διαστρεβλώσεις εννοιών και αξιών ας δούμε κάποια πράγματα για το πανεπιστημιακό άσυλο.

Tο πολιτικό Άσυλο είναι ένας πανάρχαιος θεσμός. Μπορούμε να πούμε , ότι υπάρχει από την εποχή των αρχαίων ιερών και κατόπιν των αρχαίων σχολών. Σε αυτά τα μέρη κατέφευγαν, ως ικέτες, αρκετοί άνθρωποι, οι οποίοι διώκονταν. Tο να εισέλθει κάποιoς στο άσυλο και να τους συλλάβει ή κακοποιήσει, θεωρείτο μία κακή και ιερόσυλη πράξη. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι και τα αρχαία πανεπιστήμια διέθεταν Άσυλο.

Καθώς πηγαίνουμε στην νεότερη και σύγχρονη εποχή, καλό είναι να επισημάνουμε

την ύπαρξη πανεπιστημιακού Ασύλου στο πρώτο πανεπιστήμιο του Δυτικού Κόσμου, που είναι το πανεπιστήμιο της Bologna(τι τραγική ειρωνεία ε;),το οποίο ιδρύθηκε το 1088

στην Ιταλία. Αυτό το άσυλο θεσμοθετήθηκε με ένα νομικό κείμενο το οποίο ονομάζεται

Authentica Habita(ή Constitutio Habita), σκοπός του οποίου ήταν να ανακηρυχθεί το

πανεπιστήμιο χώρος των θεραπόντων, δηλαδή των υπηρετών, της Επιστήμης, δίχως

καμία άλλη εξωτερική εξουσία , να μπορεί να παρέμβει και να άρει αυτήν την ανεξαρτησία.

Το πανεπιστημιακό άσυλο, και πιο συγκεκριμένα η απαγόρευση της εισόδου αστυνομικών

στο Πανεπιστήμιο χωρίς άδεια της Συγκλήτου, αποτελούσε ήδη από το 19ο αιώνα εθιμικό

δίκαιο και των ελληνικών ΑΕΙ. Βέβαια, οι απόψεις περί δημοκρατικών ελευθεριών άλλαζαν

κατά καιρούς, με αποκορύφωμα την δικτατορία το 1967, και δυστυχώς κατάλοιπα κάποιων

απόψεων-τάσεων της τότε κυβέρνησης βλέπουμε και σήμερα. Μεταπολιτευτικά, τον Μάιο

του 1977, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Μπλέτσας γνωμοδότησε ότι πανεπιστημιακό

άσυλο δεν υφίσταται κι ότι η αστυνομία έχει δικαίωμα και καθήκον να μπαίνει όποτε θέλει

στα ΑΕΙ. Οι θυελλώδεις αντιδράσεις ανάγκασαν τον υπουργό Παιδείας Γεώργιο Ράλλη να

ξεκαθαρίσει ότι «η κυβέρνηση αναγνωρίζει ουσιαστικά και στην πράξη το πανεπιστημιακό

άσυλο».

Σήμερα, το άσυλο θεσμοθετείται σε διάφορες χώρες της Ευρώπης (Ελλάδα, Γαλλία,

Γερμανία, κ.α), με παρόμοιο θεσμικό πλαίσιο, και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί

παγκόσμια πρωτοπορία της Ελλάδας! Η πρωτοτυπία της χώρας μας έγκειται στο γεγονός πως το 2011, η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ καταργεί το άσυλο επειδή έχουμε δημοκρατία! Κι εδώ είναι ανάγκη να καταλάβουμε όλοι γιατί η κατάργηση του ασύλου αποτελεί μια από τις πιο φασιστικές διατάξεις του νόμου-πλαισίου για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ και γιατί οι εκφραστές του «δημοκρατικού» πολιτικού μας συστήματος έσπευσαν να ζητωκραυγάσουν το γεγονός.

Ανέκαθεν το άσυλο αποτελούσε το κέντρο των κινημάτων και των αγώνων του λαού μας. Μες στη δική του αγκαλιά οργανωνόταν η πάλη ενάντια στα αυταρχικά καθεστώτα και τις αποφάσεις κυβερνήσεων που αποσκοπούσαν στη μείωση ή την αφαίρεση θεμελιωδών δικαιωμάτων του λαού. Την ίδια στιγμή, οι εκφραστές της κάθε κυβέρνησης αλλά και συνολικά του κάθε πολιτικού συστήματος, αναγνώριζαν στο άσυλο και διέκριναν ξεκάθαρα σ’ αυτό, τον εχθρό τους. Κι αυτός ο εχθρός δεν ήταν άλλος πέρα από την ελευθερία της έκφρασης, την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την οργάνωση της αντίδρασης ενάντια στη φίμωση της λαϊκής φωνής και την καταπάτηση των κεκτημένων με αίμα δικαιωμάτων του λαού.

Με την επίσημη κατάργηση του ασύλου-διότι άτυπα το κράτος έχει παραβιάσει άπειρες φορές το άσυλο στο παρελθόν- χάνεται αυτόματα η προμετωπίδα των κοινωνικών αγώνων…

Και αυτό, την ίδια στιγμή που το όργιο καταστολής αυξάνεται συνεχώς, η ανάγκη για αγώνες είναι πιο επιτακτική από ποτέ και η κυβέρνηση δείχνει τα πιο αυταρχικά χαρακτηριστικά της μεγαλύτερης, άτυπης μεν, χούντας δε, μετά τη μεταπολίτευση…

Ειδικότερα δε όσον αφορά το κτίριο της νομικής η τακτική κατάργησης του ασύλου προχωρά ακάθεκτη. Καθημερινά σχεδόν ερχόμαστε αντιμέτωποι με εικόνες αστυνομικών, οι οποίοι προφανώς δε δρουν αυθόρμητα, είτε να περιφρουρούν το χώρο έξω από τη σχολή είτε σε αρκετές πλέον περιστάσεις να επιτίθενται σε μετανάστες-μικροπωλητές καθιστώντας κι εμάς μάρτυρες τέτοιων γεγονότων. Να σημειώσουμε εδώ ότι η δράση τους αυτή άρχισε με την ψήφιση του νόμου Διαμαντοπούλου. Προφανώς εγκληματίες για την ελληνική αστυνομία και τον κ. Καμίνη είναι οι μετανάστες, οι φοιτητές και οι καθηγητές και όχι οι έμποροι ναρκωτικών. Τέτοιο είναι λοιπόν το θέαμα έξω από τη σχολή μας ώστε να μας κάνει εύκολα να καταλάβουμε τη στοχοποίηση που υφίσταται και αποσκοπεί στην εφαρμογή της διάταξης του νόμου για το άσυλο. Πέρα από αυτό, ας αναλογιστούμε επίσης την απαξιωτική εικόνα που δημιουργείται μέσα από αυτή την κατάσταση για το δημόσιο, ελληνικό πανεπιστήμιο. Μια εικόνα που δίνει πάτημα στους υπερασπιστές του νόμου να επικαλεστούν την ανάγκη για αλλαγή της μέχρι τώρα λειτουργίας του . Δεν είναι δυνατόν λοιπόν έξω από ένα χώρο φοίτησης όπου κυκλοφορούν φοιτητές και καθηγητές να διεξάγονται επιθέσεις και ρίψεις τοξικών ουσιών.

Επειδή η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο έγινε ένας κύκλος συναντήσεων με φοιτητές και καθηγητές όλου του Ν. Ο. Π. Ε. που πήρε απόφαση οι σύλλογοι φοιτητών , τα τμήματα των καθηγητών και η κοσμητεία με κοινό κείμενο να κοινωνικοποιήσουν και να προπαγανδίσουν το ζήτημα της υπεράσπισης του ασύλου και του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου.

Το άσυλο αποτελεί αναπόσπαστο κεκτημένο του πανεπιστημίου και άκρατο στοιχείο δημοκρατικότητας. Η προσπάθεια κατάργησής του εκτός από αντιδημοκρατική είναι εξίσου παράλογη. Αν ο καθένας μας καθίσει και σκεφτεί ένα-ένα τα επιχειρήματα του υπουργείου, θα μπορέσει να τα αναιρέσει απλά και μόνο με τη λογική του. Ήρθε, λοιπόν, η ώρα, όλοι μαζί και ο καθένας χώρια, να διαφυλάξουμε και να απαιτήσουμε πίσω το άσυλο έχοντας στο μυαλό μας πως: η καταπάτησή του ταυτίζεται με χουντικές κυβερνήσεις ενώ η υπεράσπισή του με τους αγώνες του ελληνικού λαού. Μήπως η προσπάθεια κατάργησής του σας θυμίζει κάτι?

Η υπεράσπισή του είναι καθήκον μας και δικαίωμά μας.