Να κυλάνε- η δουλειά των νερών
Δουλειά της γης- να γυρνά.
Δουλειά των νέων φρουρών-
τριποδώντας να ορμάνε μπροστά.
Με βηματάκια- γέρικη ειν’ η ζωή.
Με την κόκκινη σημαία τροχάδην!
Με κομσομόλικη εκατομμυρίων ορμή εμπρός!
Μα και τούτο δε φτάνει.
Ομάδι κάτω απ’ των βιβλίων τη σκέπη
Ώσπου τα γράμματα το χρώμα να χάνουν
Στη σπορά και στο θέρο της σκέψης εμπρός!
Μα και τούτο δε φτάνει.
Απ’ τα πιο ψηλά τα ύψη σαν κύμα σ’ επίθεση κύλα!
Μ’ αίστημα νέο την ίδια σου τη σκέψη σπιρούνιασε!
Μα και τούτο είναι λίγο.
Σαν κιλίμι το σύμπαν ανέμισέ το γερά.
Απ’ το σύμπαν τίναξε το σπόρο.
Δώσε διάτα να πετά αριστερά
Του σύμπαντος ακέριο το σβώλο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου