Φέτος συμπληρώνονται 45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, που σαν γεγονός έχει χαραχτεί στη συλλογική μνήμη των ανθρώπων ως μια από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία της χώρας. Λόγω αμφισβητήσεων και καπηλεύσεων που έχουν σημειωθεί στην πρόσφατη ιστορία μας (βλ. δηλώσεις φασιστών που αρνούνται την ύπαρξη νεκρών ή προσπάθεια στησίματος πολιτικής καριέρας εκμεταλλευόμενοι τα γεγονότα), είναι αναγκαίο να πάρουμε ξεκάθαρη τοποθέτηση κόντρα στην επιχείρηση ενταφιασμού του ανατρεπτικού μηνύματος της 17ης Νοέμβρη που απευθύνεται σε κάθε νέα γενιά για να της θυμίζει και να την εμπνέει για την αξία της συλλογικής πάλης και για το τι αυτή μπορεί να καταφέρει.
Για μας λοιπόν έχει σημασία να θυμόμαστε
Γιατί όταν η ίδια η Ιστορία μένει ζωντανή και δεν πέφτει στη λήθη, αυτό δίνει δύναμη στους νέους αγωνιζόμενους φοιτητές και εργαζομένους. Προβληματίζει για τα ως τώρα κεκτημένα, τους μελλοντικούς στόχους των αγώνων μας, τις νέες απαιτήσεις, τους κινδύνους.
Γιατί στη μεταπολιτευτική περίοδο που ακολούθησε πολλοί προσπάθησαν να ξεχάσουν ή να ωραιοποιήσουν την μαύρη περίοδο της επταετίας… Όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό της χώρας τα τελευταία χρόνια αναφέρεται στη χούντα των συνταγματαρχών σαν ένα γεγονός που οφείλεται σε μεμονωμένους φασιστικούς θύλακες, στον τότε Ελληνικό στρατό. Σωρεία αστικών κομμάτων μάλιστα, δεν δίστασαν μετά τη πτώση της χούντας να σπεύσουν να διεκδικήσουν αντιχουντικά παράσημα, όταν καθ’ όλη τη διάρκεια της επταετίας, οι τότε πολιτικοί τους αρχηγοί βρίσκονταν στα καμπαρέ του Παρισιού και στα πολυτελή ξενοδοχεία της Σουηδίας.
Οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν σε Μουσεία!
Αυτή η μέρα υποδεικνύει ένα χρέος για μας και έτσι αποκτά ένα ιδιαίτερο νόημα. Βαδίζει στα χνάρια εκείνου του Νοέμβρη και η νέα κοινωνική πραγματικότητα την εμπλουτίζει με ένα σύγχρονο μήνυμα αγώνα.
Έτσι, αγωνιζόμαστε ακόμα για τα βασικά αιτήματα που συμπυκνώνει το σύνθημα των φοιτητών/τριων του Πολυτεχνείου «ψωμί-παιδεία-ελευθερία»: δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους, εξασφαλισμένα εργασιακά δικαιώματα, ελευθερία για τους λαούς που ξεριζώνονται βίαια από τον τόπο τους και θαλασσοπνίγονται στο Αιγαίο ή δολοφονούνται στον Έβρο. Διεκδικούμε την διατήρηση και επανακατοχύρωση του ασύλου στους πανεπιστημιακούς χώρους κόντρα στο πόρισμα Παρασκευόπουλου. Γιατί επιθυμούμε τον δικό μας χώρο έκφρασης, κοινωνικοποίησης και πολιτικοποίησης χωρίς την παρέμβαση κατασταλτικών αστυνομικών δυνάμεων που μας θέλουν πειθήνιους/ες. Ζητάμε την απαραίτητη φοιτητική μέριμνα με παροχή ασφαλούς στέγης και δωρεάν σίτισης και μεταφορών σε όλους/ες τους/τις πληττόμενους/ες φοιτητές/τριες.
Αγωνιζόμαστε ενάντια στις μηχανεύσεις εκφασισμού της κοινωνίας όπως τις έχουμε βιώσει με την δολοφονική δράση της Χρυσής Αυγής, την πρόσφατη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, την βία και καταστολή απ’ το ίδιο το κράτος που έδειξε τα δόντια του στην αθώα Ηριάννα και τον Περικλή και στον Τάσο Θεοφίλου, την κοινωνία της ξενοφοβίας, της τοξικοφοβίας και του ρατσισμού. Πηγαίνουμε κόντρα στις ανθρωποφαγικές και αντιμεταναστευτικές πολιτικές της Ε.Ε και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα κλειστά σύνορα, τις στρατιωτικές βάσεις σε όλο τον κόσμο (και δη στην Ελλάδα) και τον πόλεμο.
Κλείνοντας, θυμίζουμε ότι πριν από δυο βδομάδες πραγματοποιήθηκε στη σχολή μας η πρώτη γενική συνέλευση της χρονιάς, σε πολύ καλό κλίμα και με ουσιαστική συζήτηση των παραπάνω θεμάτων της επικαιρότητας τόσο σε σχέση με την ίδια τη σχολή αλλά και όχι μόνο. Παρόλο που εν τέλει δεν συμπληρώθηκε απαρτία για να πάρουμε απόφαση, εκτιμάμε ότι ανοίχθηκαν δυνατότητες για το σύλλογό μας να ξανασυνεδριάσει μαζικά και να πάρει απόφαση για όλα τα ζητήματα που τον αφορούν, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο. Γιατί ως σχήμα που παρεμβαίνουμε στο σύλλογο δε θεωρούμε τους εαυτούς μας ως «ειδικούς» που πρέπει μόνοι τους να παίρνουν τις αποφάσεις. Καλούμε λοιπόν σε μαζική συμμετοχή στην συνέλευση της Τρίτης αλλά και σε ανοιχτή συνδιαμόρφωση του πολιτικού πλαισίου με τις δράσεις (που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα) και το οποίο θα καταθέσουμε προς ψήφιση-στήριξη ως πολιτική δύναμη.
Η 17η Νοέμβρη δεν είναι μια αποστεωμένη επέτειος που έχασε το περιεχόμενό της και απομένει μια νεκρή, επετειακή μέρα για πανηγυρισμούς, λάβαρα, συμφιλίωση και ευτελείς συγκινήσεις. Στέκει και υποδεικνύει τους νέους δρόμους μπροστά στις νέες προκλήσεις. Γι’ αυτό τη διεκδικούμε όλα τα καταπιεσμένα υποκείμενα, για να βγούμε εμείς μπροστά· και στις 17 Νοέμβρη αλλά και κάθε μέρα.
Οι αγώνες συνεχίζονται εν έτει 2018 μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα. Για όσα ονειρευόμαστε, για το παρόν και το μέλλον μας, αποφασίζουμε οι ίδιοι/ες.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΉ ΣΥΝΈΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΌΓΟΥ ΤΗΝ ΤΡΊΤΗ 13/11, ΣΤΗ 13.00, ΑΜΦ. 1.
Οι αγώνες συνεχίζονται εν έτει 2018 μέσα και έξω από τα αμφιθέατρα. Για όσα ονειρευόμαστε, για το παρόν και το μέλλον μας, αποφασίζουμε οι ίδιοι/ες.
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΉ ΣΥΝΈΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΌΓΟΥ ΤΗΝ ΤΡΊΤΗ 13/11, ΣΤΗ 13.00, ΑΜΦ. 1.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου