…Το κόκκινο γκράφιτι σε κυβερνητικό κτήριο στο Σαράγεβο αποτυπώνει το μέγεθος της εξαθλίωσης και της οργής που έχει οδηγήσει τη διαιρεμένη Βοσνία-Ερζεγοβίνη σε βίαιες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα, όπου η ΕΕ και το ΔΝΤ έχουν οδηγήσει την ανεργία στο 40%.
Κάτι κινείται στα Βαλκάνια…. και είναι πολύ ελπιδοφόρο!!
Το «μαύρο» φόντο: Μια διαλυμένη απ’ τις ιδιωτικοποιήσεις και την επέλαση του ξένου κεφαλαίου οικονοµία και ένα διαιρεµένο κράτος που κυβερνάται από εθνικά χρωματισμένες πολιτικές γραφειοκρατίες και την επιστασία µιας υπερεθνικής ιµπεριαλιστικής γραφειοκρατικής ελίτ. Η εδώ και καιρό υποβόσκουσα κοινωνική οργή εκφράστηκε µαζικά την προηγούµενη εβδομάδα, όταν αρχικά η εξέγερση πυροδοτήθηκε απ’ τους ταξικούς αγώνες στην Τούζλα, όπου οι εργάτες πέντε πρώην κρατικών εργοστασίων της περιοχής κλιμάκωσαν τις κινητοποιήσεις τους ενάντια στη μη καταβολή των μισθών τους, την ιδιωτικοποίηση και το κλείσιμο των εργοστασίων. Σύντοµα ο αγώνας αγκαλιάστηκε απ’ όλη την κοινωνία σε πάνω από τριάντα πόλεις της Βοσνίας εργαζόμενοι, άνεργοι και άλλα πληττόμενα κοινωνικά στρώµατα ξέσπασαν βίαια εναντίον όλων των συµβόλων της εξουσίας, αλλά και με έντονο αντι-εθνικιστικό χαρακτήρα.
Περισσότερα από 15 κυβερνητικά κτήρια λεηλατήθηκαν, αυτοκίνητα πολιτικών αστικών κομμάτων αναποδογυρίστηκαν και πετάχτηκαν σε κοίτες ποταµών, τα γραφεία των κοµµάτων εξουσίας και των εθνικιστικών κοµµάτων καταστράφηκαν και οι δυνάµεις καταστολής αντιµετωπίστηκαν µε ανάλογη βία µε αυτή που και οι ίδιες χρησιµοποίησαν εναντίον των διαδηλωτών. Το κράτος προσπάθησε να απαντήσει εκφοβιστικά µε εκατοντάδες συλλήψεις, εισβολές σε σπίτια και χαρακτηρισµό των διαδηλωτών ως «χούλιγκανς», όµως η προσπάθεια τροµοκράτησης δεν πτόησε τους διαδηλωτές. Επίσης, για πρώτη φορά µετά το διαµελισµό της πρώην Γιουγκοσλαβίας οργανώθηκαν πορείες αλληλεγγύης στις πρωτεύουσες των γειτονικών κρατών µε συνθήµατα όπως το «Μία εργατική τάξη, ενιαία πάλη» (Κροατία) και αντι-ΕΕ τόνο (Σερβία).
Είναι γεγονός ότι η εξέλιξη αυτής της εξέγερσης θα κριθεί και δεν θα είναι οπωσδήποτε σε θετική κατεύθυνση, αφού έντονες είναι οι διεργασίες από το αστικό σύστημα και τους εκπροσώπους του να στρέψουν τα αιτήματα του κινήματος σε ακίνδυνα μονοπάτια. Όμως, ο ξεσηκωμός εργαζομένων και νεολαίας είναι κάτι εξαιρετικά ελπιδοφόρο.
Οι εξεγέρσεις από την Τουρκία μέχρι τη Βοσνία – Ερζεγοβίνη, απ’ την Ελλάδα του 2008 μέχρι τους μετανάστες που ξεσηκώνονται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους καταπιεσμένους σε κάθε ήπειρο, δείχνουν ότι στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης και της «σιδερένιας φτέρνας» του συστήματος μόνη λύση για την εργατική τάξη και τη νεολαία είναι η ανατροπή της επίθεσης του κεφαλαίου ! Όταν η εξαθλίωση γίνεται ο κανόνας για την πληττόμενη κοινωνική πλειοψηφία και το μόνο μέλλον που επιφυλάσσεται για τη νεολαία είναι η ανεργία και η μετανάστευση, η εξέγερση και η επανάσταση δεν είναι ουτοπία, αλλά ο μόνος δρόμος!
Ας γίνει λοιπόν η Βοσνία για τους υπόλοιπους βαλκανικούς λαούς σπίθα που θα φέρει τη φωτιά της επανάστασης ενάντια στο ζοφερό παρόν/μέλλον και το σκοταδισμό που επιβάλλει το κεφάλαιο σε βάρος της εργατικής τάξης και της νεολαίας που θα βιώσει με τον πιο σκληρό τρόπο τη νέα κατάσταση που φτιάχνουν, γιατί “αν δεν καώ, αν δεν καείς κι εσύ, πώς θα γίνουν τα σκοτάδια λάμψη;”
Νίκη στους αγώνες των λαών για μία καλύτερη ζωή
Να γίνει σε όλα τα Βαλκάνια-παντού ... της Βοσνίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου