Κείμενο καλέσματος σε Ενωτική Πρωτοβουλία(Ιούνης 2013)

Διανύουμε μια μακρά περίοδο δομικής καπιταλιστικής κρίσης, όπου οι δυνάμεις του κεφαλαίου στην αδυναμία τους να βρουν διέξοδο από αυτήν, εξαπολύουν τρομερή και πολυεπίπεδη επίθεση στις δυνάμεις της εργασίας, του λαού και της νεολαίας, με απολύσεις, κάθετες μειώσεις μισθών, καταπάτηση των δικαιωμάτων, περικοπές σε συντάξεις, υποχρηματοδότηση και ξεπούλημα παιδείας, υγείας, και άλλων δημοσίων αγαθών όπως το ρεύμα και το νερό. Η άγρια καταστολή συνοδεύει πάντα την εφαρμογή αυτών των «μέτρων».

Στον αντίποδα, ο εργαζόμενος λαός απάντησε με ηρωικές απεργίες και κινητοποιήσεις σε επιχειρησιακό και κλαδικό, τοπικό και υπερτοπικό επίπεδο. Τελευταία όμως εμφανίζει σημάδια κόπωσης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν υπάρχουν αγώνες (ναυτεργάτες, Χαλυβουργία, απεργοί Μετρό κ.α) που τελικά καταστέλλονται ή καταστέλλονται εξ αρχής μόνο με την απειλή των κινητοποιήσεων τους(όπως συνέβη με τους εκπαιδευτικούς, που κηρύχτηκαν σε «προληπτική» επιστράτευση πριν καν αποφασίσουν να απεργήσουν. Φωτεινός φάρος είναι τις τελευταίες μέρες ο αγώνας που δίνεται στην ΕΡΤ ο οποίος έχει αγκαλιαστεί από ένα πολύ μεγάλο μέρος του λαού και της νεολαίας και έχει γίνει σημαία της πάλης απέναντι σε κυβέρνηση-τρόικα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να ανασυγκρoτηθεί το εργατικό και ευρύτερο λαϊκό κίνημα σε νέα βάση, αντισυνδιαχειριστική και «από τα κάτω», σε όλους τους χώρους δουλειάς, στις σχολές, στα σχολεία, στις γειτονιές με δικά του όργανα, χωρίς τη κηδεμονία της επίσημης ρεφορμιστικής αριστεράς και των ξεπουλημένων γραφειοκρατικών ηγεσιών(ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ). Για να ορίζει ο ίδιος ο λαός τις εξελίξεις και τους αγώνες. 

Στα πλαίσια της στρατηγικής του αστισμού για αλλαγή του συνολικού συσχετισμού δύναμης εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας εντάσσεται και η αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος, έτσι ώστε να μπορεί να παράγει τους απόφοιτους-μελλοντικούς εργαζόμενους που η εποχή του μνημονίου επιβάλλει-απόλυτα προσαρμοσμένους στις ανάγκες της αγοράς. Παράλληλα με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση επιχειρείται στα πλαίσια του γενικότερου «συμμαζέματος» των δημοσιονομικών αλλά και της ανάγκης του κεφαλαίου για μείωση του «κόστους» της παιδείας, να μειωθεί δραστικά η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, μετακυλίοντας το κόστος των σπουδών στις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους και εντείνοντας άρα τους ταξικούς φραγμούς, ενώ συγχρόνως ανοίγεται περισσότερος χώρος για την επιχειρηματική πρωτοβουλία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση (βλ. Εργολαβίες στα Ιδρύματα, ισοτίμηση πτυχίων των ανώτατων ιδρυμάτων με αυτά των κολεγίων, συμμετοχή επιχειρήσεων μέσω εκπροσώπων τους στη διοίκηση των πανεπιστημίων) και τη στενή πρόσδεσή της στις ορέξεις της Αγοράς.

Η συνολική αλλαγή του πανεπιστημιακού χάρτη, έχει άλλους δύο βασικούς πυλώνες: πρώτον οι απόφοιτοι πρέπει πλέον να είναι πολύ πιο ευέλικτοι ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να επανακαταρτίζονται συνεχώς ανάλογα με τις ορέξεις των εργοδοτών τους. Αυτό επιδιώκεται μέσω του σπασίματος του ενιαίου πτυχίου και της δημιουργίας των ατομικών φακέλων προσόντων. Δεύτερον, οι απόφοιτοι πρέπει να έχουν τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα τους κάνουν πολύ πιο πειθήνιους και υποταγμένους, για αυτό και εντατικοποιούνται οι ρυθμοί σπουδών  και εντείνεται η πειθάρχηση της φοιτητικής νεολαίας(διαγραφές, αλυσίδες μαθημάτων, πειθαρχικά κτλ) και γίνεται μια προσπάθεια διάλυσης των συλλογικών αναπαραστάσεων (κατάργηση του θεσμικού ρόλου των φοιτητικών συλλόγων, αποσυγκρότηση του φοιτητικού συνδικαλισμού).

Υπό αυτό το πρίσμα, το τοπίο που δημιουργείται για μια ολόκληρη γενιά είναι αυτό που ήδη βιώνουμε όλοι: όλο και πιο δύσκολες σπουδές με όλο και μεγαλύτερο κόστος και όλα αυτά για ένα μέλλον με αυξανόμενα ποσοστά ανεργίας(60% στους νέους) και μετανάστευσης και για τους «πιο τυχερούς» πολύ χαμηλά μεροκάματα και ανασφάλιστη εργασία. 

Είναι χρέος λοιπόν της δικιάς μας αριστεράς να μπορέσει να κάνει την λεγόμενη γενιά των 300 ευρώ, γενιά της ανατροπής. Να μπορέσει αφενός να αρθρώσει αντιστάσεις στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και αφετέρου να ξανακάνει τη νεολαία ισχυρό σύμμαχο του εργαζόμενου λαού. Δεδομένης της ενσωμάτωσης της ΑΡΕΝ και του ΜΑΣ στις αδιέξοδες πολιτικές ενσωμάτωσης και απομονωτισμού αντίστοιχα, πέφτει στις πλάτες των σχημάτων της ΕΑΑΚ, ως αντικαπιταλιστικών δυνάμεων στις σχολές, το βάρος της πολιτικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης των φοιτητικών συλλόγων.

Για να ανταποκριθεί όμως στα καθήκοντα της νέας εποχής η ΕΑΑΚ θα πρέπει να ξεπεράσει τις αντιφάσεις και τις παθογένειές της. Τέτοιες παθογένειες είναι προϊόν των εσωτερικών συγκρούσεων και εντάσεων στην ΕΑΑΚ τα τελευταία χρόνια και είναι προϊόν της κρίσης ηγεμονίας στο εσωτερικό του μορφώματος η οποία οδηγεί ορισμένες αντιλήψεις στο εσωτερικό του να προσπαθούν να απαντήσουν στην έλλειψη πολιτικής ηγεμονίας της πρότασής τους με οργανωτικό τρόπο. Οι διαφορές στη φυσιογνωμία των πολιτικών αντιλήψεων εντός της ΕΑΑΚ οφείλονταν στο διαφορετικό τρόπο που αντιμετωπίζεται το πρότυπο του εαακίτη αγωνιστή στη σχολή. Καθοριστικά ήταν πάντα και ο τρόπος συζήτησης των διαφωνιών εντός των σχημάτων, η πολιτική παρέμβαση της ΕΑΑΚ στις σχολές, το πώς αυτή θα μπορούσε να γίνει πλειοψηφική και σε οργανική σύνδεση με τους φοιτητές και την υπόλοιπη κοινωνία σε καιρούς σφοδρής καπιταλιστικής κρίσης.  

Η μάχη για την αλλαγή της πολιτικής στάσης της ΕΑΑΚ σε μια πιο αποτελεσματική, μαζική και ποιοτική πολιτική παρέμβαση, περνούσε σε ορισμένες περιπτώσεις και από οργανωτικές ρήξεις και διασπάσεις, ακριβώς γιατί η αντιδημοκρατική λειτουργία μιας σειράς σχημάτων δεν επέτρεπε με κανέναν τρόπο σε άλλα πολιτικά σχέδια να εκφραστούν στους συλλόγους, για αυτό το λόγο επιλέξαμε και την αποχώρηση από την ΡΑΠαΝ- ΣΑΦΝ και την ίδρυση του νέου σχήματος στο Σ.Φ. Νομικής.  

Υπήρξαν δύο κύματα αποχωρήσεων από την ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ, για διαφορετικούς πολιτικούς λόγους αλλά με κοινή την πεποίθηση όσων αποχώρησαν ότι δεν τους δίνεται η δυνατότητα να παλέψουν στο εσωτερικό της ΡΑΠαΝ- ΣΑΦΝ τα πολιτικά τους σχέδια για το φοιτητικό σύλλογο, το φοιτητικό κίνημα και τη σύνδεσή του με τη κεντρική πολιτική σκηνή της κοινωνίας εν μέσω καπιταλιστικής κρίσης. Ιδιαίτερα, όσον αφορά το πρώτο κύμα αποχώρησης, αυτό πήρε τη συγκεκριμένη πολιτική επιλογή γιατί ακριβώς ήθελε να δώσει τη πολιτική μάχη για να μεταστραφεί ο τρόπος με τον οποίο ο κάθε ΕΑΑΚίτης κι η κάθε ΕΑΑΚίτισσα αντιλαμβάνεται το σχήμα θέση-αντίθεση-σύνθεση έτσι ώστε να μπορούν τα σχήματα να βαθύνουν την πολιτική τους συγκρότηση πάνω στα πραγματικά ερωτήματα κι όχι στη βάση ψευτοδιπόλων. Ο γενικός στόχος ομως όσων στρατεύτηκαν με την ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ήταν να οδηγήσουν σε νέους δρόμους την πολιτικοποίηση του Φοιτητικού Συλλόγου Νομικής και να βοηθήσουν  το αγωνιστικό δυναμικό του συλλόγου, που δεν έβλεπε τον εαυτό του στη ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ λόγω της δυσλειτουργίας του μοναδικού τότε σχήματος, να ενώσει τις δυνάμεις του πάνω σε μια διαφορετική πολιτική λογική. Μέσω της ΑΝΤΙΝΟΜΙΑΣ κάναμε μια προσπάθεια, με τις υπαρκτές αντιφάσεις και τις προβληματικές της, να εκφράσουμε μια εναλλακτική αφήγηση και φυσιογνωμία για ένα αριστερό ριζοσπαστικό αντικαπιταλιστικό σχήμα στο σύλλογο μας πάντα όμως με κατεύθυνση τις νέες συνθέσεις και την ενότητα σε νέα βάση.  Αυτό συνέβη ενώ οι αποχωρήσαντες από τη ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ δεν συμφωνούσαν απαραίτητα στο ποιά πολιτική λογική θα ήταν αυτή, αλλά οπωσδήποτε στο ότι θα έπρεπε να αναπτυχθεί, σε κάθε περίπτωση, μέσα από ένα άλλο σχήμα.  

Παθογένειες όπως αυτές που περιγράφηκαν συνεχίζουν να εκφράζονται στο εσωτερικό του μορφώματος πανελλαδικά, λόγω της αδυναμίας να ηγεμονεύσει μια πολιτική λογική που θα περιγράφει έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης και λειτουργίας του μορφώματος. Ωστόσο, κατά τη γνώμη μας έχουν γίνει σημαντικά βήματα και προχωρήματα. Στη Νομική αναγνωρίζουμε τη φετινή χρόνια πως υπήρχε πολιτική βούληση εκατέρωθεν για καλύτερο συντονισμό των δύο σχημάτων η οποία αποτυπώθηκε σε ορισμένες κοινές πρωτοβουλίες, δράσεις και κείμενα παρέμβασης. Ο κοινός βηματισμός των δύο σχημάτων στις δύο μεγαλύτερες μάχες της χρονιάς που πέρασε, στις κινητοποιήσεις του συλλόγου ενάντια στο σχέδιο Αθηνά και στις φοιτητικές εκλογές, συνέβαλε καθοριστικά στη δυνατότητα να καταγράψουν τεράστιες νίκες για τα δεδομένα του Φ.Σ. Νομικής. Παρ’ όλα αυτά, σε περιόδους όξυνσης του φοιτητικού κινήματος, με κορυφαία στιγμή τη Συντονιστική Επιτροπή Κατάληψης και το Συντονιστικό Συνελεύσεων και Καταλήψεων, η σχέση των δύο σχημάτων έφτασε σε εξαιρετικά τεταμένο σημείο. Τα περιστατικά εκείνη την περίοδο έδειξαν μια κατάσταση σύγκρουσης. Τέτοιου είδους συγκρούσεις πρέπει να ξεπεραστούν σε αυτήν την κατεύθυνση θέλουμε να συμβάλλουμε και εμείς για να γίνει σε στρατηγικό επίπεδο δυνατή η ενοποίηση των σχημάτων σε νέα δημοκρατική και συντροφική βάση. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται για μας και αυτή η «προπαρασκευαστική» ενωτική πρωτοβουλία που γίνεται τώρα, με το κλείσιμο της χρονιάς.

Στόχος των ενωτικών θα πρέπει να είναι μια προσπάθεια να ενοποιούνται τα δύο σχήματα ως προς την παρέμβασή τους στο σύλλογο στη βάση των επιδίκων της συγκυρίας χωρίς αυτό να υπερπηδά με τεχνητό τρόπο τις αντιθέσεις που υπάρχουν στο εσωτερικό της ΕΑΑΚ και προφανώς διαπερνούν και τα δύο σχήματα της Νομικής, το καθένα ξεχωριστά αλλά και εν συνόλω. Το φετινό εκλογικό αποτέλεσμα της Νομικής δείχνει πως η ΕΑΑΚ στη σχολή ανέβηκε κατακόρυφα, όμως το γεγονός αυτό μπορεί να έχει διάφορες αναγνώσεις: σε αυτό συντέλεσε τόσο ο καλύτερος συντονισμός των σχημάτων, όσο και η διακριτή πολιτική παρέμβασή τους, καθώς το κάθε ένα προσέθετε στοιχεία στο πολιτικό έργο που η ΕΑΑΚ στη σχολή μας παρήγαγε όλη τη χρονιά.  Στο βαθμό που θα  προοδεύει η επίτευξη του παραπάνω στόχου, θα ωριμάζει και θα γίνεται δυνατός ο στόχος της ΕΑΑΚ για «ένα σχήμα ανά σχολή». Ένα σχήμα που χωρίς λογικές μικροηγεμονισμού, θα μπορεί να εκφράζει ένα μαζικότερο δυναμικό του συλλόγου.

Παίρνουμε λοιπόν τη πρωτοβουλία να υλοποιήσουμε τη προεκλογική δέσμευση των σχημάτων για ενωτική πρωτοβουλία μετά τις εκλογές. Καλούμε το σχήμα της ΡΑΠαΝ-ΣΑΦΝ σε κοινή διαδικασία, με άξονες: α) αποτίμηση της φετινής χρονιάς και των αποτελεσμάτων των φοιτητικών εκλογών β) εκτίμηση της κατάστασης της ΕΑΑΚ στη Νομική όπως εξελίχθηκε έως σήμερα γ) προοπτικές της ΕΑΑΚ για τη νέα χρονιά δ) σχέση του φοιτητικού συλλόγου με τους εργαζομένους και την κοινωνία (με αφορμή και τις κινητοποιήσεις στην ΕΡΤ).

Ιούνης 2013