Στις 21 Γενάρη 1924, ώρα 6.50` το βράδυ, ο Βλαντίμιρ Ιλίτς Λένιν άφησε την τελευταία του πνοή στο Γκόρκι.
Θα θάψουμε τον πιο απλό άνθρωπο
απ’ όλους όσους έζησαν στη γη.
Απλός ναι, αλλ’ όχι σαν κι αυτούς
που το βλέμμα τους
πηγαίνει να καταλήξει στη λεκάνη τους.
Με μια ματιά που επόπτευε ολάκερη τη γη,
αγκάλιαζε αυτό που ο χρόνος σκέπαζε ξανά.
Σαν και σας και σαν εμένα, ίδιος κι απαράλλαχτος,
μόνο που στην άκρη των ματιών του,
ο στοχασμός περισσότερο ζαρώνει το πετσί,
και που τα χείλια του είναι πιο σκληρά και ειρωνικά.
Δεν είχε τη σκληράδα του σατράπη πάνω στ’ άρμα
που σε συντρίβει με μια μόνο κίνηση
των χαλιναριών.
Ανθρώπινος, τρυφερός για το σύντροφο,
για τον εχθρό, η σκληράδα του σιδέρου.
Είχε, όπως έχουμε και μεις, αδυναμίες,
κ’ είχε γιατρευτεί απ’ τις αρρώστιες,
δίχως ποτέ να πλαγιάσει.
Έτσι, εμένα το μπιλλιάρδο, το μάτι μου γυμνάζει.
Γι’ αυτόν ήταν σκάκι, των αρχηγών
το ταιριαστό παιχνίδι.
Και περνώντας απ’ το σκάκι
στον πραγματικό εχθρό,
αλλάζοντας μ’ ανθρώπους τα χτεσινά τα πιόνια
έβαλε την εργατική διχτατορία
πάνω από τις φυλακές και τα κάστρα του κεφαλαίου.
(Βλ. Μαγιακόφσκι από την πρώτη επέτειο του θανάτου του Λένιν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου