Βαδίζουμε στη 10η εβδομάδα απεργιακού αγώνα των διοικητικών υπάλληλων με απόφαση και της ομοσπονδίας τους που αποφάσισε εκ νέου 5νθήμερη απεργία για το διάστημα 11-15/11. Κι ενώ αύριο οι διοικητικοί έχουν εξαγγείλει γενική συνέλευση προς συναπόφαση της συνέχισης του δίκαιου και μαχητικού τους αγώνα, ο πρόεδρος της Νομικής Σχολής Φορτσάκης σπεύδει να δηλώσει ανερυθρίαστα ότι η δημόσια εκπαίδευση έχει παραλύσει εξ αιτίας της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων και καλεί ως εκ τούτου σε άνοιγμα του παν/μιου και έναρξη των μαθημάτων από αύριο Δευτέρα 11-11-13. Τολμά μάλιστα να κάνει ψευδεπίγραφες και ανιστόρητες νύξεις περί πρωτοφανούς χρονικά παύσεως της πανεπιστημιακής λειτουργίας. Καλό θα ήταν όμως-και ανάλογο της θέσης του-να ερευνά καλύτερα τις πηγές του διότι κατά την περίοδο της κατοχής όχι απλά δε λειτουργούσε το πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά είχε υποστεί και βανδαλισμό από τις ναζιστικές δυνάμεις του άξονα.
Το κλείσιμο του πανεπιστημίου είναι λοιπόν έγκλημα. Παραδόξως συμφωνούμε. Μόνο που για εμάς κλείσιμο του πανεπιστημίου είναι η μεθοδευμένη γραμμή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που αποκρυσταλώνεται στο τρίπτυχο υποβάθμιση-επιχειρηματικοποίηση -ξεπούλημα του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου. Η συνεχής κι αδιάλειπτη καθολικότητα της «ζωτικής δημόσιας υπηρεσίας», την οποία συνιστά το πανεπιστήμιο κατά το Φορτσάκη, εμείς βλέπουμε να μετατρέπεται ,ταχύρυθμα πλέον, σε ένα υπερεξειδικευμένο πεδίο με διασπασμένα πτυχία και κατακερματισμένα εργασιακά δικαιώματα όπου η εκπαίδευση αντικαθίσταται από το αέναο κυνήγι της ανταγωνιστικότητας κι όπου τεμαχισμένα γνωστικά αντικείμενα αντί να καλύπτουν μια ολόκληρη επιστήμη συνδυάζονται με μια απατηλή διεπιστημονικότητα για να εξυπηρετήσουν εντέλει τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς.
«Ούτε ο πρύτανης και η Σύγκλητος έχουν την εξουσία να αναστέλλουν τη λειτουργία του πανεπιστημίου, εκτός αν καταλύεται η ακαδημαϊκή ελευθερία, ούτε οι εργαζόμενοι δικαιούνται να την παρεμποδίζουν με το πρόσχημα ότι απεργούν. Τη σοβαρότητα της παρανομίας επιτείνει το ότι συντελείται σε βάρος των φοιτητών, των νέων ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν το πανεπιστήμιο στην πιο κρίσιμη ηλικία και που καταδικάζονται ουσιαστικά σε απώλεια πολύτιμου χρόνου ζωής. » Και θα αναρωτηθεί κανείς, μα γιατί βρε αδερφέ τέτοια πρεμούρα ξαφνικά; Έχει καταλυθεί καμιά ακαδημαϊκή ελευθερία;Τι επειδή κάθε τόσο εισβάλουν τα ΜΑΤ στο πανεπιστημιακό άσυλο όπως το πρόσφατο παράδειγμα της ΑΣΟΕΕ; Βρίσκουν τώρα και αυτοί οι πολεμοχαρείς εργαζόμενοι το "πρόσχημα" ότι τίθενται σε διαθεσιμότητα και βάλθηκαν στην επαναστατική γυμναστική ; Δεν είναι "παρανομία" σε βάρος των νέων ανθρώπων «να χάνουν τώρα πολύτιμο χρόνο ζωής» παραβλέποντας σαφώς το επουσιώδες των δεκάδων επιχειρήσεων lock out ανά τακτά διαστήματα κατά τη διάρκεια της χρονιάς για την «ασφάλεια της πανεπιστημιακής κοινότητας» και την αποφυγή «εγκληματικών ενεργειών από φοιτητικές μειονότητες»; Να είναι τα ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα και οι δραστηριότητες του πανεπιστημίου που σε σύνδεση με τα ιδιωτικά συμφέροντα αποτελούν για άλλη μια φορά πολιορκητικό κριό και εντείνουν τις πιέσεις από τις διοικήσεις κι από μερίδες καθηγητών;
Και μολονότι οι δικαστικές αρχές έχουν κατ’ επανάληψη κινηθεί μα γνώμονα την εξυπηρέτηση καθεστωτικών-συστημικων συμφερόντων(αυθαίρετη πολύμηνη προφυλάκιση του αγωνιστή Κώστα Σακκά, εισβολή ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της ΕΡΤ μετα από την κυβερνητική εντολή) εντούτοις στην συγκεκριμένη υπόθεση η απεργία δεν κρίθηκε καν καταχρηστική από τα εν λόγω όργανα γεγονός που επιβεβαιώνει μέχρι εξαντλήσεως το δικαίωμα των διοικητικών στη συνέχισή της απεργίας με τα ίδια ακριβώς αιτήματα που έχουν προβληθεί έως τώρα. Επιπλέον, την Τετάρτη, μέρα της πανεργατικής, κυβερνητικές διαρροές άφησαν να εννοηθεί ότι θα σταλούν παραπεμπτικά σε πειθαρχικό στους 270 απεργούς που δε λύγισαν στον εκβιασμό της απογραφής παρακάμπτοντας για άλλη μια φορά το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Βέβαια για τον πρόδερο του τμήματος δικαστικές διαταγές και εισαγγελικές παρεμβάσεις δεν επιλύουν τα προβλήματα παρόλο που αντιφάσκοντας σημειώνει ότι η οιαδήποτε διατάραξη της λειτουργίας του ιδρύματος είναι "ποινικά κολάσιμη".
Για τη σημερινή κατάσταση των ιδρυμάτων δεν ευθύνεται ούτε η ανεπαρκής προετοιμασία του υπουργείου παδείας ούτε τα ασαφή κριτήρια. Οι οριζόντιες περικοπές δε θα εξορθολογίζονταν με μία πληρέστερη αιτιολογία πολύ απλά διότι τόσο το αστικό κυβερνητικό μπλοκ όσο και το μαύρο μέτωπο Κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ δεν ενδιαφέρεται για την εξυγίανση της εκπαίδευσης. Δε μετριάζονται τα δυσμενή αποτελέσματα κρατώντας τους "χρήσιμους" τη στιγμή που οι κρατικές δάπανες για κοινωνικές παροχές καταβαθρώνονται και ξεπουλιούνται (βλέπε τον παιάνα που έπλεξε ο Υπ.Υγείας Άδωνης στα ιδιωτικά νοσοκομεία ή τα ιδωτικά ΙΕΚ που ξεφυτρώνουν σε κατευθύνσεις που καταργούνται από τα ΕΠΑΛ). Κι εντέλει ποια αξιολόγηση θα καθορίσει τους χρήσιμους και τους άχρηστους; Όταν οι διοικητικοι-όπως τόσοι και τόσοι κλαδοι καθημερινά-αντιμετωπίζονται σα μια μάζα εργαζομένων που πρέπει απλά να απολυθεί,αδιάφορα τους είναι τα πιο αντικειμενικά και αξιοκρατικά κριτήρια.Συνεπώς μην επιρρίπτουμε ευθύνες στους απεργούς περί "μαξιμαλιστικών" αιτημάτων ή περί αδιαφάνειας και νεποτισμού. Το ίδιο ρουσφετολογικό σύστημα σας ανέδειξε και εσάς κε Φορτσάκη και καθόλου σίγουροι δεν είμαστε για το κατά πόσο "χρήσιμος" μας είστε .Όποτε και αν εμφανιστείτε βεβαίως βεβαίως.
Δεν υπάρχουν λοιπόν ούτε μαξιμαλιστικές ούτε μινιμαλιστικές απαιτήσεις εκ μέρους των απεργών ούτε πρόκειται περί αδιαλλαξίας μικροπολιτικών συμφερόντων.Όταν η βάση της κοινωνικής διαστρωμάτωσης είναι πάντα εκείνη που θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό σε κάθε κρίση τότε μιλάμε για συγκρούσεις ταξικές. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος από το να σηκωθεί πύργος ατίθασος και απείθαρχος απέναντι στον κυβερνητικό ολοκληρωτισμό. Η απεργία των διοικητικών συνεχίζεται γιατί είναι δίκαιη και ενοχλητική.Κανείς δεν περίμενε από ένα κλάδο με ελάχιστη έως ανύπαρκτη αγωνιστική εμπειρία να βαστήξει τοσο καιρο και με τέτοια δυναμική.
Εμείς, ως φοιτητιώσα νεολαία οφείλουμε να συγκρότήσουμε ένα φοιτητικό κίνημα σε άμεση σύνδεση με τους εργαζομένους στηρίζοντας απεργίες διαρκείας που να συντονίζονται από τα κάτω υπερβαίνοντας τον γραφεικρατικό συνδικαλισμό,απεργίες που μέσα από το καμίνι της ταξικής πάλης θα χτυπούν στη ρίζα του τον ατομικισμό και θα σφυρηλατούν το συλλογικό υποκείμενο.Ο διάλογος της λογικής του δημοσίου συμφέροντος που ευαγγελίζεται ο Φορτσάκης δεν είναι παρά γραμμή υποταγής δεδομένου ότι τόσο η φοιτητική όπως κι η εργατική συνδιοίκηση δεν είναι παρά μία φενάκη.Λίγες μέρες πριν από την 17η Νοέμβρη καλούμαστε να αναμετρηθούμε με ένα πιο αναβαθμισμένο ρόλο ούτως ώστε ο τριήμερος εορτασμός του Πολυτεχνείου να λάβει χαρακτήρα κεντρικοπολιτικού γεγονότος.Ο λαός και η νεολαία καλούνται να λάβουν πάλι θέσεις μάχης ενάντια στους σύγχρονους δυνάστες τους αλλά και σε όσους πάνε να καπηλευτούν την οργή και τη δύναμη τους. Εμείς απάντάμε με την πάλη μας για ενιαία πανεπιστημιακή δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση και για πλήρη εργασιακά δικαιώματα.Θέτουμε σαν αντιπρόταγμα ένα πανεπιστήμιο στα χέρια των φοιτητών και των εργαζομένων για ένα μέλλον που θα καλύπτει τις ανάγκες μας και για μια παιδεία που θα απελευθερώνει και θα αφυπνίζει.
Εδώ το άρθρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου