Κάλεσμα στη Γενική Συνέλευση της Τρίτης

Όλοι και όλες στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου μας!

Πολλοί από εμάς αναρωτιούνται γιατί είναι ακόμα κλειστό το πανεπιστήμιο, πολλοί ρωτούν γιατί συνεχίζουν με τόση επιμονή οι διοικητικοί τον απεργιακό τους αγώνα αφού “καλά ως εδώ αλλά τώρα πρέπει να ανοίξουμε γιατί μπορεί να χαθεί και το εξάμηνο”, πολλοί μπορεί να απορούν γιατί πρέπει να τη πληρώνουν οι φοιτητές για τα λάθη της κυβέρνησης ή για τη διάρκεια του αγώνα των διοικητικών, άλλοι απλά ψάχνουν τρόπο να συμμετάσχουν σε όλο αυτό αλλά δε βρίσκουν ένα τρόπο...

          ας τα πάρουμε ένα ένα όμως...

1) για τον αγώνα των εργαζομένων στα πανεπιστήμια

Εδώ και δύο μήνες οι διοικητικοί των ιδρυμάτων μας απεργούν με τους υπαλλήλους από το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Στο πλευρό τους στάθηκαν και πολλοί καθηγητές του ΕΜΠ αλλά και το φοιτητικό κίνημα που με καταλήψεις που έβγαλε μέσα από τις γενικές του συνελεύσεις. Απεργούν γιατί η κυβέρνηση και το υπουργείο έπρεπε να τηρήσει το λόγο της στην τρόικα και ευρύτερα την Ε. Ε. Και να προβεί στις απαιτούμενες απολύσεις. Πρώτο κρούσμα οι διοικητικοί μαζί με πολλούς ακόμα δημοσίους υπαλλήλους, όπως οι καθηγητές των λυκείων, των γυμνασίων και σε ένα επόμενο στάδιο των πανεπιστημίων. 1.349 διοικητικοί υπάλληλοι πρέπει λοιπόν να τεθούν σε “διαθεσιμότητα”, που είναι ουσιαστικά ο προθάλαμος της απόλυσής τους.  Εργαζόμενοι απολύονται από τη μια μέρα στην άλλη χωρίς περαιτέρω προοπτική επαναπρόσληψης, χωρίς να μπορούν να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, ενώ η απόλυσή τους συνδέεται νομοτελειακά με την παράληση των ιδρυμάτων μας και των βασικών λειτουργιών τους. Βιβλιοθήκες, γραμματείες, εργαστήρια είτε δε θα λειτουργούν καθόλου, είτε θα υπολειτουργούν συντελώντας στην υποβάθμιση του δημοσίου πανεπιστημίου. Άρα και να ανοίξει το πανεπιστήμιο, πώς θα λειτουργεί; πρέπει να ανοίξουμε πάση θυσία χωρίς να κοιτάμε τους όρους με τους οποίους θα φοιτούμε αν απολυθούν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι;

2) γιατί η θέση μας αντιστοιχεί να είναι στο πλευρό τους.

Γιατί αν συμβούν όλα αυτά πέρα από το ότι πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι πετιούνται στο δρόμο, με ό,τι σηματοδοτεί αυτό και για το δικό μας εργασιακό μέλλον, και από το ο,τι παραλύει η λειτουργία του πανεπιστημίου, οι απολύσεις σημαίνουν και κάτι ακόμα για εμάς. Οι απολύσεις των εργαζόμενων στις σχολές μας αποτελούν το πρώτο βήμα διευκόλυνσης και δρομολόγησης της αναδιάρθρωσης που σήμερα φέρει το όνομα “σχέδιο Αθηνά”. Οι απολύσεις τους διευκολύνουν τις διοικητικές συγχωνεύσεις σχολών και τμημάτων ή και κατάργηση κάποιων και στο επόμενο βήμα, τις συγχωνεύσεις γνωστικών αντικειμένων. Αυτές σημαίνουν τη διάσπαση του ενιαίου ως τώρα πτυχίου και τη διάλυση των εργασιακών μας δικαιωμάτων που αυτό μας κατοχύρωνε. Τέτοιες διατάξεις δεν είναι κάτι το καινούριο, είναι αυτές που από τότε που ψηφίστηκε η ευρωπαϊκή συνθήκη της Μπολόνια πάνε να μας εφαρμόσουν και δε μπορούν. Μαζί με το “Αθηνά” προβλέπονται επίσης οι περαιτέρω περικοπές σε φοιτητικές παροχές, η κατάργηση του ασύλου και άρα της δυνατότητάς μας να σηκώνουμε αντιστάσεις, όπως όριζε να γίνει και ο νόμος – πλαίσιο Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, ενώ όταν ανοίξει η σχολή, ανοίγει κι ο δρόμος για την εφαρμογή των νέων πρότυπων εσωτερικών κανονισμών που εκτός των άλλων εισηγούνται τη διαγραφή μας στα 6 χρόνια και την παραπομπή σε πειθαρχικό όποιου φοιτητή δε “συμμορφώνεται” με το νέο καθεστώς μέσα στις σχολές. Κι όλα αυτά με το “μπαμπούλα” της αξιολόγησης πάνω από τ κεφάλια μας να μας θυμίζει συνεχώς ότι αν δεν εφαρμόσουμε τους νόμους και τα σχέδια του Υπουργείου θα αξιολογείται χαμηλά το ίδρυμά μας, θα χρηματοδοτείται  σύμφωνα με την ανταποδοτικότητα του με  βάση τις ανάγκες της αγοράς και θα κλείνεικαι θα κλείνει!

Αυτά σημαίνουν για μας οι απολύσεις των διοικητικών και το να ζητάμε άνευ όρων να ανοίξει η σχολή μας. Γι αυτό ο αγώνας τους για δημόσια – δωρεάν εκπαίδευση μας αφορά άμεσα.

3) Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς;

Εμείς από το δικό μας μετερίζι, το σύλλογό μας δεν είμαστε με δεμένα τα χέρια. Ο τρόπος για να αγωνιστούμε βρίσκεται στις συλλογικές μας διαδικασίες. Με το να συμμετάσχουμε όλοι στη Γενική μας Συνέλευση, μπορούμε να βγούμε από την ατομική μας κατάθλιψη και να αναζητήσουμε από κοινού τον τρόπο να αγωνιστούμε στο πλευρό των διοικητικών.  Μέσα από μια διαδικασία όπου μαζί θα συζητήσουμε και θα αποφασίσουμε για το ίδιο μας το παρόν και το μέλλον. Να δώσουμε ζωή σε μια διαδικασία που για μας οφείλει να είναι κύτταρο δημοκρατίας και αγώνα για το σύλλογό μας. Να συμμετάσχουμε όλοι σε μια διαδικασία που ο καθένας έχει λόγο για αυτό που εν τέλει τον ίδιο αφορά ως κομμάτι μιας συλλογικής ταυτότητας που είναι ο φοιτητικός μας σύλλογος. Για να βγει ο σύλλογός μας στο δίκαιο αγώνα που διεξάγεται στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και της κοινωνίας.

Ειδικά τώρα που απειλούν να ανοίξουν με ΜΑΤ τη σχολή μας την Τρίτη για να λειτουργήσει πάση θυσία, επιβάλλοντας με τη βία τα σχέδιά τους εμείς οφείλουμε να δώσουμε μια ηχηρή απάντηση. Δε θα τους αφήσουμε να διαλύσουν το δημόσιο – δωρεάν πανεπιστήμιο και τα δικαιώματά μας. Θα είμαστε όλοι εκεί για να στηρίξουμε τον αγώνα των διοικητικών, τον κοινό μας αγώνα.

Όλοι στη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών Νομικής την Τρίτη στις 3!