Αυτοί χτίζουν το νέο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο στις πλάτες φοιτητών και εργαζομένων…

Εμείς θα μείνουμε σιωπηλοί και αδιάφοροι;;

Φτάσαμε σε μία ακόμα εξεταστική περίοδο στη Νομική και όλα κυλούν ήρεμα… Είναι όμως αυτή η αλήθεια;; Μάλλον όχι! Η πραγματικότητα είναι πως αυτή η ομαλότητα που δήθεν επικρατεί στη σχολή μας είναι τόσο ψεύτικη όσο κι η «έξοδος στις αγορές» για την ελληνική οικονομία! Τα πανεπιστήμια δεν έπαψαν στιγμή να βρίσκονται στο επίκεντρο της βάρβαρης πολιτικής κυβέρνησης και ΕΕ που σαρώνουν τις ζωές της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Πιο συγκεκριμένα:

Αυτήν την περίοδο αποφασίζεται ο εσωτερικός κανονισμός του ΕΚΠΑ, δηλαδή το καταστατικό λειτουργίας του ιδρύματος που κατοχυρώνει και επίσημα όλες τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις για την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Μιλάμε:

- για αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών με τη διάσπαση σε τρεις κύκλους σπουδών: προπτυχιακής φοίτησης (3ετούς), μεταπτυχιακής (2ετούς) και διδακτορικών σπουδών με ενδιάμεσες εξετάσεις. Στον πρώτο κύκλο θα παρέχονται γενικές και σκόρπιες γνώσεις που δεν θα κατοχυρώνουν καμία εργασιακή προοπτική. Δεν αποκλείονται τα δίδακτρα στον πρώτο κύκλο, ενώ για το δεύτερο (θεωρείται μεταπτυχιακός) είναι δεδομένα. Για δωρεάν συγγράμματα δε γίνεται ούτε λόγος… Με την υποτίμηση αυτή της εργασίας μας και της ζωής μας θέλουν να ξεπεράσουν την κρίση του συστήματος.

- για άμεση σύνδεση του πανεπιστημίου με επιχειρήσεις. Από τη μία οι εργολαβίες μέσα στις σχολές εξαπλώνονται. Όχι μόνο η σίτιση, η στέγαση, η φύλαξη, η καθαριότητα αλλά κι οι γραμματείες θα δίνονται σε εργολάβους που θα υπερεκμεταλλέυονται εργαζόμενους για 400ευρώ. Εδώ έρχονται και δένουν οι απολύσεις των φυλάκων, του μόνιμου διοικητικού προσωπικού και των καθαριστριών. Εικόνα από το μέλλον του πανεπιστημίου οι καθαρίστριες της σχολής που αφού παρέμεναν απλήρωτες για 7 μήνες απολύθηκαν τελικά από τον εργολάβο(Σιμωνετάτος ΑΕ και ΣΙΑ). Το πανεπιστήμιο ανοίγει κανονικά τις πόρτες του στις εταιρίες που μπορούν πλέον να αγοράζουν ακαδημαϊκές έδρες, να νοικιάζουν εργαστηριακό εξοπλισμό, να κερδοφορούν πάνω στην έρευνα(ναι, ακόμα και στη Νομική). Να διαμορφώνουν το πρόγραμμα σπουδών με γνώμονα τα κέρδη τους και με σκοπό την άντληση αναλώσιμων εργαζομένων κομμένων και ραμμένων στα μέτρα τους(βλέπε σε μας μεγάλες δικηγορικές εταιρίες σαν αυτή του προέδρου Φορτσάκη), με κατακερματισμένη γνώση απολύτως προσανατολισμένη στις ανάγκες της αγοράς! Αυτό σημαίνει πως περιστατικά όπως αυτά που είδαμε με τις 3 έδρες που εξαγόρασε η ΔΕΗ ή με τα επιμορφωτικά μαθήματα εταιρειών στις σχολές (oralB στην οδοντιατρική, vodafone στην Πάντειο) γίνονται κομμάτι της ημερήσιας διάταξης.

Βήμα το βήμα χτίζεται το νέο επιχειρηματικό πανεπιστήμιο...

Στα συντρίμμια της δημόσιας δωρεάν παιδείας (επιβολή διδάκτρων, πλήρης διάλυση της φοιτητικής μέριμνας: εστίες, σίτιση, συγγράμματα), τα ιδρύματα παραδίδονται στους επιχειρηματικούς κύκλους(βλέπε τη σύνθεση του Συμβουλίου Ιδρύματος σε ΕΚΠΑ, Γεωπονική, ΕΜΠ...), τα γνωστικά αντικείμενα κατακερματίζονται σε πακέτα δεξιοτήτων. Μιλάμε για ένα πανεπιστήμιο που θα χωράει λιγότερους φοιτητές, θα μας καλεί να πληρώνουμε για τις σπουδές μας, θα έχει χάσει τον όποιο δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα που οι αγώνες μας είχαν κατακτήσει. 

Ένα πανεπιστήμιο που θα εκχωρεί πλευρές της λειτουργίας του και της έρευνας στις εταιρίες και τους εργολάβους(ΝΠΙΔ θα διαχειρίζονται τις οικονομικές πηγές των πανεπιστημίων). Ένα πανεπιστήμιο που θα παράγει γνώσεις κι έρευνα για τα συμφέροντα των επιχειρηματιών κι όχι των κοινωνικών αναγκών, όπου θα βγαίνουμε απόφοιτοι «καταρτισμένοι κι εξειδικευμένοι» με μόρφωση με το σταγονόμετρο, χωρίς ολοκληρωμένη εποπτεία του αντικειμένου μας. Ένα αυταρχικό πανεπιστήμιο που δε θα χωρά καμία συλλογική διαδικασία και διεκδίκηση. Θα επενδύει στο φόβο της διαγραφής, στην εντατικοποίηση των σπουδών, στα ιδεολογήματα του ατομικού δρόμου για να βγαίνουμε απόφοιτοι υποταγμένοι, χωρίς εμπειρίες συλλογικής οργάνωσης και πάλης.

Εμείς θα τους απαντήσουμε;; Θα κλείσουμε τα μάτια στο παρόν και το μέλλον που μας επιβάλλουν;; Ή θα σηκώσουμε κεφάλι;;

- Να πάμε στην «ομαλότητα» και τη «σταθεροποίηση» τους κόντρα!

- Ο φοιτητικός μας σύλλογος και συνολικά το φοιτητικό κίνημα να πάρει θέση ενάντια στην καταστροφή του πανεπιστημίου, των σπουδών και των ζωών μας! Να περάσουμε στην αντεπίθεση! Να ορθώσουμε το ανάστημά μας σε Συμβούλια Ιδρύματος, Υπουργεία, Κυβερνήσεις και Τρόικες, να τους θυμίσουμε ότι εμείς οι φοιτητές και οι νέοι δεν υποτασσόμαστε σε νόμους και κανονισμούς που τους χαντακώνουν τη ζωή και το μέλλον.

- Τα πανεπιστήμιά μας να είναι ανοιχτά για να σπουδάζει όλη η νεολαία με βάση τις ανάγκες της. Θα κλείσουμε τις πόρτες στις πολυεθνικές που θέλουν να μετατρέψουν τις σχολές μας σε κάστρα επιχειρηματικής δραστηριότητας για να βγάζουν λεφτά οι λίγοι!

- Μπλοκάρουμε οποιαδήποτε εφαρμογή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων μέσα στις σχολές μας! Οι εσωτερικοί κανονισμοί να μείνουν στα χαρτιά!

- Παλεύουμε και διεκδικούμε τώρα Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους. Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο. Καμία διαγραφή φοιτητή! Κανένας να μη πεταχτεί έξω από τις σπουδές του! Μέριμνα που να εξασφαλίζει ότι κανένας δε θα πληρώσει ούτε ένα ευρώ παραπάνω για σίτιση, συγγράμματα και αναλώσιμα. Μόρφωση κι έρευνα που θα υπηρετεί τις κοινωνικές ανάγκες!

- Να σπάσουμε το κλίμα ηττοπάθειας κι απλής διαμαρτυρίας που υπάρχει μέσα στις σχολές. Να επανακαθορίσουμε το συλλογικό. Χρειάζεται διάρκεια, αποφασιστικότητα, μαχητικότητα. Χρειάζονται ζωντανοί φοιτητικοί σύλλογοι, μαζικές συνελεύσεις, αγώνες με χαρακτηριστικά επιβολής, φοιτητικό κίνημα με συντονισμό των φοιτητικών συλλόγων στη βάση των γενικών τους συνελεύσεων.

- Κοινή πάλη με τους διοικητικούς των πανεπιστημίων οι οποίοι μετά τα παραμύθια της κυβέρνησης για «Κινητικότητα» και διάφορα άλλα ωραία βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της απόλυσης, με τις καθαρίστριες της ΝΟΠΕ που απολύθηκαν από την εργολαβία και τις αγωνιζόμενες καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών. Από το Δεκέμβρη μέχρι σήμερα, τα ΑΕΙ δουλεύουν με ανεδαφικές «υποσχέσεις» για δήθεν «πλάνα διάσωσης» που διαμορφώνονται πάνω και κάτω από το τραπέζι από «σωτήρες» των απολυόμενων εργαζόμενων. Το ζήτημα δεν είναι πόσα ανεδαφικά μας υπόσχονται. Το ζήτημα είναι πόσα πιστεύουμε και τι αποδεχόμαστε ως παρόν κι ως μέλλον μας.

Να ακουστεί η φωνή της πληττόμενης νεολαίας, από κοινού με τους εργαζομένους! Ανατρέπουμε τα σχέδια κυβέρνησης- τρόικας για τις σχολές μας!