Στο Πακιστάν, στις Φιλιππίνες, τη Σρι Λάνκα, την Ινδονησία, την Ταϊλάνδη και το Βιετνάμ άνδρες γυναίκες και παιδιά εργάζονται σα σκλάβοι για να φτιάξουν τις μπάλες, τα παπούτσια και τις σωβρακοφανέλες, εμπορεύματα απαραίτητα για να πλαισιώνονται με θέαμα τα σάρκινα εμπορεύματα που κάνουν ντρίμπλες και κάνουν έτσι τις ταμπέλες της Αdidas, της Nike, των Macdonalds, και όλων των πολυεθνικών που πίνουν εργατικό αίμα να λάμπουν απ' την επίπεδη τηλεόραση, καθώς άστεγοι μαζεύονται σε στρατόπεδα και εργάτες σκοτώνονται στο Σάο Πάολο και το Ρίο, για να φτιαχτούν οι αρένες όπου εξαπολύονται ευθύβολα σουτ, επί της ουσίας με ανθρώπινα κρανία, όπως τον παλιό καλό καιρό, όταν και εφευρέθηκε το σπορ. Και σκίζουν τον αέρα οι άγριες ιαχές εκστασιασμένων τουριστών.
Όλα αυτά είναι αγάπη οικουμενική και σφαιροειδής πάνω σε χρυσό τρόπαιο.
---
Κόλαση στο Ιράκ, κόλαση στην Ουκρανία, κόλαση στη Βραζιλία, νεκροί και πρόσφυγες παντού, ξύλο, απολύσεις και καταδίκες στην εργατική τάξη, και στο βάθος του τούνελ το τραίνο των ομαδικών απολύσεων για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου