ΣΤΑΧΤΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΚΟΣΜΕ ΓΕΡΑΣΜΕΝΕ! - ένα σύντομο flashback στο 2013

"...Κανένας όμως δε συγχαίρει ένα δάσκαλο, επειδή δίδαξε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα. Τον συγχαίρει ενδεχομένως επειδή επέλεξε αυτό το λειτούργημα. Πάντοτε όμως στην ιστορία έρχεται μια στιγμή που όποιος λέει ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα, τιμωρείται με θάνατο. Ο δάσκαλος το ξέρει καλά. Και η ουσία δεν είναι να ξέρεις ποια ανταμοιβή ή ποια τιμωρία περιμένει αυτή τη συλλογιστική. Η ουσία είναι να ξέρεις αν δύο και δύο κάνουν ή δεν κάνουν τέσσερα. Κι οι συμπολίτες μας που έπαιξαν τότε τη ζωή τους κορόνα γράμματα, έπρεπε κάποτε να αποφασίσουν αν ζούσαν ή όχι μέσα στην πανούκλα, κι αν έπρεπε να την παλέψουν."

Α.Καμύ "Η Πανούκλα"

Μια από τις πιο «μαύρες» χρονιές έρχεται στο τέλος της. Το 2013, η χρονιά του βγαλμένου από άλλες εποχές παύσης του σήματος της ΕΡΤ, η χρονιά της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, η χρονιά της βίαιης επίθεσης στην Υγεία (με μπροστάρη τον αγαπημένο μας καλικάντζαρο Άδωνη), η χρονιά της επιδρομής στην τριτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, μια χρονιά με άλλα τόσα «όμορφα» έρχεται στο τέλος της. Ένα τέλος φυσική συνέχεια όλων όσων εκτυλίχθηκαν στη διάρκεια της, που έρχεται να μας υπενθυμίσει ότι η κρίση, η εξαθλίωση, η αθλιότητα αυτού του συστήματος δε γνωρίζουν από Χριστούγεννα και γιορτές.

Χριστούγεννα στην Αθήνα ή και σε άλλα μεγάλα αστικά κέντρα κι ένα γκρι πέπλο σκεπάζει την πόλη. Η αιθαλομίχλη, γέννημα-θρέμμα της φτώχειας και της ανέχειας, είναι το αποτέλεσμα της καύσης ακατάλληλων στερεών καυσίμων σε τζάκια και σόμπες. Οι συνέπειες για την υγεία, εύκολο κανείς να τις φανταστεί: αναπνευστικά προβλήματα και σοβαρή επιβάρυνση για τις ευαίσθητες ομάδες, αλλά και αυξημένος κίνδυνος καρκινογένεσης. Αυτά φέρνει η αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου, όσο κι αν η κυβέρνηση κάνει τα στραβά μάτια, ουσιαστικά καθιστώντας υπεύθυνους αυτούς που δεν έχουν για πετρέλαιο και αναγκάζονται να στραφούν στη λύση της καύσης αμφιβόλου ποιότητας στερεών καυσίμων για να ζεσταθούν. Κι όλα αυτά με πρόσφατες τις μνήμες του θανάτου 13χρονης στη Θεσσαλονίκη και 2 φοιτητών πέρυσι στη Λάρισα από αναθυμιάσεις από αυτοσχέδιο μαγκάλι.

Μέσα στο τοπίο της αιθαλομίχλης, ένα λευκό φως ήρθε φέτος τα Χριστούγεννα να αλλάξει τα βράδια μας. «Λευκή Νύχτα» το ονόμασαν στην Αθήνα, όπως και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας όπου δοκιμάστηκε αυτό το «νέο φρούτο» μες στη χρονιά. Καταστήματα ανοιχτά μέχρι τις 11 το βράδυ, στο όνομα της αναζωογόνησης της αγοράς (και πες καλά στην Αθήνα, στην Καλαμάτα ήταν μέχρι τις 4 τα ξημερώματα), με πεταμένο το τυράκι κιόλας της παράτασης της λειτουργίας κάποιων μουσείων.Είναι η ίδια λογική που ήθελε τον προηγούμενο καιρό τα καταστήματα ανοιχτά κατά καιρούς και τις Κυριακές, για να «βγει ο κόσμος να ψωνίσει». Λες και, ως δια μαγείας, όταν ξημερώνει Κυριακή ή όταν πλησιάζει 11 το βράδυ γεμίζουν οι (λεηλατημένες) τσέπες του (χτυπημένου από χίλιες μεριές) καταναλωτή και μπορεί πλέον να κάνει τις αγορές του, αγορές που αδυνατούσε όλη την προηγούμενη εβδομάδα, όλη την προηγούμενη ημέρα.Αυτά τα μέτρα «τόνωσης της αγοράς» έχουν, βέβαια, στόχο διττό: από τη μία να αυξηθεί «όπως-όπως» ο τζίρος, «γιατί με την αγορά νεκρή πώς θα ‘ρθει η ανάπτυξη;», από την άλλη να πάρουν πίσω ό,τι αυτονόητο είχε ως τώρα ο εργαζόμενος, τα ωράρια του και τις αργίες του, προμηνύοντας καιρούς ακόμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης, με το πρόσχημα «της αναγκαιότητας θυσιών μέχρι να βγούμε από την κρίση». Από τις πιο ωραίες απαντήσεις για τη «Λευκή Νύχτα» έδωσε το βιβλιοπωλείο της Πολιτείας: «Η Πολιτεία ΔΕΝ συμμετέχει στη ‘’Λευκή Νύχτα’’. Όλοι ξέρουμε ότι το έλλειμμα ΔΕΝ βρίσκεται στις εργάσιμες ώρες Κυριακάτικα ή τη νύχτα».

Η Υγεία δε θα μπορούσε να λείπει από την εορταστική επικαιρότητα. Και όχι, το κρίσιμο θέμα δεν είναι το σκάνδαλο Τομπούλογλου και η πάταξη της διαφθοράς από τους Ράμπο της κυβέρνησης Σαμαρά, για να γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα. Τη σήψη και τα υπόγεια παιχνίδια που παίζονται σε αυτόν το χώρο τα ξέρουμε καιρό. Η σοβαρή είδηση έρχεται από τη Χίο, με το θάνατο τραυματία, ο οποίος δε διακομίστηκε εγκαίρως στο νοσοκομείο, γιατί, όπως δήλωσε ο Άδωνις σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, «Είχαμε ταυτοχρόνως δύο περιστατικά. Δυστυχώς συμβαίνουν δυστυχήματα. Το ασθενοφόρο λειτουργούσε και ήταν σε άλλο περιστατικό». Με τη νέα πολιτική, τη «μη σπάταλη», την αναγκαία ανεξαρτήτως μνημονίων κατά τον Άδωνι, οι κλάδοι των οδηγών και πληρωμάτων των ασθενοφόρων καταργούνται (χαρά οι ιδιώτες-γεράκια που παραμονεύουν), αφήνοντας κενά και ελλείψεις, που σκοτώνουν, κυριολεκτικά, όπως μας έδειξε το παράδειγμα της Χίου.

Και για να δούμε ποιας όμορφης χρονιάς το τέλος ήταν τα παραπάνω, ας δούμε σε επικεφαλίδες μερικά από τα στιγμιότυπα του 2013:

Το μαύρο στην ΕΡΤ, το λουκέτο στη δημόσια τηλεόραση και ραδιοφωνία με στυλ «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»

Η αποκάλυψη του πραγματικού προσώπου της Χρυσής Αυγής, με την επίθεση σε αφισοκόλληση μελών του ΠΑΜΕ και τις δολοφονίες των Σαχζάτ Λουκμάν (17 Ιανουαρίου) και Παύλου Φύσσα (12 Σεπτεμβρίου) και το μετέπειτα παιχνίδι της θεωρίας των 2 άκρων.

Η επίθεση στον τομέα της Παιδείας, στη δευτεροβάθμια με το χτύπημα των εργασιακών σχέσεων των καθηγητών, το θεσμό της μαθητείας στα ΕΠΑΛ κ.α. και στην τριτοβάθμια με το σχέδιο Αθηνά και την διαθεσιμότητα των διοικητικών υπαλλήλων (με τις γνωστές συνέπειες που 3 μήνες τώρα συζητάμε)

Η επικείμενη διάλυση του ΕΟΠΥΥ, η κατάργηση της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και οι επικείμενες αλλαγές στην παροχή φαρμάκων.

Η ανεργία στο 27% και τα 360.000 σπίτια χωρίς ρεύμα

Η έξαρση ρατσιστικών φαινομένων, από τους μετανάστες εργάτες της Μανωλάδας και τις «φράουλες με αίμα» στο διασυρμό των οροθετικών ιεροδούλων

Η δολοφονία του νεαρού που ζήτησε τα δεδουλευμένα της κοπέλας του από μπράβο του εργοδότη της, η πιο ακραία έκφραση της όλο και αυξανόμενης εργοδοτικής αυθαιρεσίας και της στυγνής επίθεσης του Κεφαλαίου στον εργαζόμενο λαό

Η φρίκη του κέντρου κράτησης μεταναστών της Λαμπεντούζα στην Ιταλία και ο θάνατος 42 μεταναστών στα ανοιχτά της

Και άλλα πολλά…

Επικεφαλίδες σαν τις παραπάνω μπορούν να γεμίζουν πολλές γραμμές ακόμα. Είναι αυτό, όμως, το μέλλον μας; Αν κοιτάξουμε πίσω στο 2013 που φεύγει, θα δούμε ότι υπάρχουν κάποιες αχτίδες ελπίδας. Οι απεργίες των δασκάλων και των καθηγητών, η απεργία διαρκείας των διοικητικών υπαλλήλων, πλήθος άλλων απεργιών αγωνιζόμενων κλάδων, οι πρώτες απόπειρες συντονισμού των αγωνιζόμενων κομματιών μεταξύ τους, το πλήθος αντιφασιστικών συλλαλητηρίων ενάντια στο τέρας της Χρυσής Αυγής, η εικόνα του ξεσηκωμού στη γειτονική Τουρκία, την Αίγυπτο και τη μακρινή Ταϋλάνδη, όλες εκείνες οι φωνές που φοβισμένα ή όχι αντιτάσσονται στη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος.  Ενός συστήματος με όνομα: του Καπιταλισμού.

Με το καλό να μας έρθει, λοιπόν, το 2014, με αντίσταση στους χώρους δουλειάς, με συντονισμένες απαντήσεις στις πολύπλευρες επιθέσεις Κυβέρνησης-Ε.Ε.-Κεφαλαίου όπου κι αν αυτές εκδηλωθούν, με αγώνες που θα ανοίξουν το δρόμογια ένα διαφορετικό αύριο, ένα αύριο χωρίς εκμετάλλευση, ένα αύριο χωρίς αδικία.

Κι όπως είχε πει κι ο αποθανών το 2013 Lou Reed σ’ ένα τραγούδι του:

'Hey babe, take a walk on the wild side'