Υπουργείο Παιδείας: Ψεύδη - μηχανορραφίες - απολύσεις - συκοφαντίες - απειλές

Η κρίση στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με επίκεντρο τις προωθούμενες από την κυβέρνηση διαθεσιμότητες των διοικητικών υπαλλήλων, ανέδειξε εμφατικά πολλές πτυχές τής ασκούμενης πολιτικής από την πλευρά της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας. Ο Αρβανιτόπουλος και οι συν αυτώ, δεν τήρησαν ούτε τα τελευταία (αστικά) προσχήματα, κατά την απόπειρα εφαρμογής των μνημονιακών οδηγιών, στο δρόμο της διάλυσης του δημόσιου πανεπιστημίου.

«πλεονάζον προσωπικό»

Πατώντας στο έδαφος της λασπολογίας και της συκοφαντίας που επιμελώς καλλιεργήθηκε όλο το προηγούμενο διάστημα από κυβέρνηση και ΜΜΕ σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων γενικά, το υπουργείο Παιδείας διακήρυξε την απόφασή του να προχωρήσει σε απολύσεις 1.349 διοικητικών υπαλλήλων πανεπιστημίων, καθότι αυτοί «πλεονάζουν». Έτσι ζήτησε «διαθεσιμότητα», τον εύγλωττο προθάλαμο της ανεργίας, για 498 διοικητικούς από τους 1.316 στο Ε.Κ.Π.Α., 399 από τους 883 στο Ε.Μ.Π., 169 από τους 747 στο Α.Π.Θ., 118 από τους 442 στο Παν/μιο Πατρών, 49 από τους 363 στο Παν/μιο Κρήτης, 33 από τους 302 στο Παν/μιο Θεσσαλίας, 48 από τους 288 στο Παν/μιο Ιωαννίνων, και 35 από τους 190 στο Οικονομικό Παν/μιο. Οι αριθμοί των διοικητικών προς διαθεσιμότητα αποτελούν προϊόν κάποιας μαύρης κληρωτίδας, και όχι βέβαια αποτέλεσμα “σχεδιασμού και εξορθολογισμού”. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, θα είχαμε προσλήψεις, και όχι απολύσεις.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το ίδιο το υπουργείο Παιδείας επέβαλε, σε αρχική φάση, «αξιολόγηση» στα πανεπιστήμια, με δικούς του, καθοδηγούμενους, όρους· όταν ακόμα και αυτή η ποδηγετημένη αξιολόγηση δεν «απέδωσε» (αλλά, αντίθετα, ανέδειξε 2.500 κενά!), την παρέκαμψε πλήρως, μαγειρεύοντας δικά του, απολύτως αυθαίρετα, αποτελέσματα! Ο πρύτανης του ΑΠΘ, και προεδρεύων της Συνόδου των Πρυτάνεων, Γ. Μυλόπουλος, έχει να παρατηρήσει σχετικά: «Το υπουργείο πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τα μη βολικά για το ίδιο σχέδια αξιολόγησης που τα Πανεπιστήμια εκπόνησαν βασισμένα στον δικό του αλγόριθμο, προχωρώντας αυθαίρετα σε κατανομή του προαποφασισμένου αριθμού πλεονάζοντος προσωπικού σε οκτώ Πανεπιστήμια, χωρίς την παραμικρή τεκμηρίωση». 

«τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα»

Όταν τα πανεπιστήμια προσέφυγαν στο ΣτΕ, ζητώντας να πληροφορηθούν τους αλγόριθμους με τους οποίους ο Αρβανιτόπουλος καταλήγει σε μαθηματικό αποτέλεσμα που υπαγορεύει 1.349 διαθεσιμότητες, διαπίστωσαν ότι οι επίσημοι σχεδιασμοί του υπουργείου παιδείας για το δημόσιο πανεπιστήμιο του μέλλοντος, προβλέπουν 1 διοικητικό υπάλληλο ανά 100 φοιτητές, και 1 διοικητικό υπάλληλο ανά 100 διδάσκοντες (!). 

Εννοείται ότι τα πανεπιστήμια του προοδευμένου δυτικού κόσμου, τα οποία πολλές φορές λειτουργούν με πλεονάζοντες νεοφιλελεύθερους όρους, έχουν καταφανώς καλύτερες αναλογίες διοικητικού προσωπικού προς φοιτητές και διδάσκοντες. Στη Μ. Βρετανία η αναλογία είναι περίπου 10 διοικητικοί ανά 100 φοιτητές, στη Γερμανία 11,5 διοικητικοί ανά 100 φοιτητές, αντίστοιχα. Φυσικά, στα γνωστά διεθνώς πανεπιστήμια, η αναλογία είναι ακόμη μεγαλύτερη: στο Cambridge, 16 διοικητικοί ανά 100 φοιτητές, στο University College London (UCL) 40 διοικητικοί ανά 100 φοιτητές, στο Imperial College London 55 διοικητικοί ανά 100 φοιτητές.

Αν είναι αξιοθαύμαστο πώς τα ελληνικά πανεπιστήμια κατάφεραν να λειτουργούν μέχρι σήμερα με 3,6 διοικητικούς υπαλλήλους ανά 100 φοιτητές, κατά μέσον όρο, τότε, σίγουρα, θα πρόκειται για θαύμα, αν κατορθώσουν να λειτουργήσουν με την προωθούμενη αναλογία, 1 προς 100!

μια εικόνα από το μέλλον;

Αν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας δεν ηττηθούν από τον αγώνα των διοικητικών, των φοιτητών και των λοιπών αγωνιζόμενων κομματιών του εκπαιδευτικού κόσμου και της κοινωνίας γενικότερα, αν τα σχέδια του Αρβανιτόπουλου δεν γίνουν σύντομα «παρελθόν», πώς διαμορφώνεται άραγε η εικόνα των διαφόρων τμημάτων ΑΕΙ στο άμεσο μέλλον;

Με βάση τους πίνακες διαθεσιμοτήτων τους οποίους τώρα έχει στα χέρια του ο υπουργός Παιδείας, είναι χαρακτηριστικό ότι στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας υπάρχουν γραμματείες ολόκληρων τμημάτων με ..μηδενικό αριθμό διοικητικού προσωπικού.

Συγκεκριμένα, στο τμήμα Χημείας, με 1862 προπτυχιακούς, 309 μεταπτυχιακούς, και 130 υποψήφιους διδάκτορες, με τις προωθούμενες διαθεσιμότητες απομένουν …0 διοικητικοί.

Στο τμήμα Φυσικής, με 2000 προπτυχιακούς, 300 μεταπτυχιακούς, και 150 υποψήφιους διδάκτορες, με τις προωθούμενες διαθεσιμότητες απομένουν …0 διοικητικοί.

Στο τμήμα Πληροφορικής, με 2051 προπτυχιακούς, 760 μεταπτυχιακούς, και 240 υποψήφιους διδάκτορες, με τις προωθούμενες διαθεσιμότητες απομένουν …0 διοικητικοί.

Τυχερές θα πρέπει να νοούνται οι γραμματείες, λόγου χάρη, της Φαρμακευτικής ή της Γαλλικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, οι οποίες αμφότερες κερδίζουν το δικαίωμα να εξυπηρετούνται από …1 διοικητικό υπάλληλο. Το ίδιο σκηνικό εμφανίζεται και σε άλλα ΑΕΙ, όπως στο ΕΜΠ, με τη γραμματεία των Χημικών Μηχανικών να μένει με 1 υπάλληλο, όπως ακριβώς και η γραμματεία των Ναυπηγών.

Ας σημειωθεί και αυτό: ο χυδαίος εκβιασμός τον οποίο άσκησε ο Αρβανιτόπουλος (που κάθεται στην καρέκλα ενός υπουργού «Παιδείας»), δηλαδή η «αυτοδίκαιη αργία» για όλους τους διοικητικούς που δεν θα έσπευδαν να υποβάλουν τα στοιχεία τους για την «αξιολόγησή» τους, θεωρητικά θα μπορούσε να είχε ως συνέπεια το άμεσο σφράγισμα πολλών γραμματειών, ή και όλων, αν δεν έπιανε τόπο η απειλή της αιφνίδιας απόλυσης. Πάντως, με τον έναν ή με τον άλλο σχεδιασμό, οι γραμματείες μένουν άδειες από εργαζομένους.

η θεσμική εγκατάλειψη του δημόσιου πανεπιστημίου

Άδειες δεν μένουν μόνο οι γραμματείες. Μένουν και οι βιβλιοθήκες (ενδεικτικά, για τις 3 βιβλιοθήκες του Πολυτεχνείου, από τους 23 βιβλιοθηκονόμους παραμένουν 6), εκτός αν τα βιβλία προγραμματιστούν να πηγαίνουν μόνα τους, με μαγικό τρόπο, στα χέρια των φοιτητών, όπως βλέπουμε να συμβαίνει στις ταινίες του Χάρι Πόττερ.

 Άδεια μένουν και τα εργαστήρια, άδειες και οι πανεπιστημιακές κλινικές, οι οποίες δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς υποστηρικτικό προσωπικό. Ίδια θα είναι και η τύχη για πολλές άλλες εκπαιδευτικές και ερευνητικές διαδικασίες. Αφύλακτες εγκαταλείπονται οι κτηριακές εγκαταστάσεις και οι υποδομές, οι χώροι εντός του πανεπιστημιακού ασύλου (ενδεικτικά, στο ΕΜΠ, απολύονται 29 από τους 31 εργαζόμενους του τμήματος προστασίας εγκαταστάσεων). Αφύλακτος και έκθετος πρακτικά μένει ο επιστημονικός εξοπλισμός.

Ασφαλώς, στη γωνία περιμένει τρίβοντας τα χέρια του από ικανοποίηση ο ιδιωτικός παράγοντας: αφενός, άμεσα, για να αναλάβει εργολαβικά τη φύλαξη και την προστασία άψυχου και έμψυχου υλικού, τη γραμματειακή υποστήριξη, τη μηχανογράφηση, την πληροφόρηση, όλα όσα έκαναν μέχρι σήμερα οι διοικητικοί· αφετέρου, για να μπει πιο δυναμικά, και πιο εύκολα μέσα στις καταρρέουσες σχολές, προκειμένου να κλείσει επωφελείς συμφωνίες, να διαπραγματευτεί ερευνητικά προγράμματα, να αγοράσει φτηνές τεχνολογίες, κλπ.

Εξάλλου, απόλυτα ικανοποιημένοι με τις συγκυρίες εμφανίζονται σήμερα οι κολεγιάρχες και ιδιοκτήτες πάσης φύσεως μεταλυκειακών παρα-εκπαιδευτηρίων. Σε καθημερινή βάση, τα ΜΜΕ, θάβοντας από τη μία πλευρά το δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως και τους φοιτητές που στηρίζουν με τις κινητοποιήσεις τους τον αγώνα των διοικητικών, εξαίρουν, ανοιχτά διαφημίζουν, την αδιατάραχτη, απαρασάλευτη, υποδειγματική λειτουργία των ιδιωτικών κολεγίων.

Αρβανιτόπουλος: διαθεσιμότητες,

με κάθε τρόπο!

Για την προώθηση των αντιεκπαιδευτικών και αντικοινωνικών πολιτικών τής κυβέρνησης και της τρόικας, ο υπουργός παιδείας είναι διατεθειμένος να μετέλθει κάθε πρόσφορο μέσο.

Του λόγου το αληθές αποδεικνύει και η πρόσφατη καταγγελία στην οποία προέβησαν τα ..δύο τρίτα τού Ειδικού Τριμελούς Υπηρεσιακού Συμβουλίου, σε βάρος του Αρβανιτόπουλου. 

Όταν ζήτησαν από την ηγεσία του υπουργείου να προχωρήσουν σε έλεγχο και επαλήθευση στοιχείων των διοικητικών υπαλλήλων, για να διαπιστώσουν αν έχει γίνει σωστά η μοριοδότησή τους (διαδικασία από την οποία εξαρτάται τόσο η κατάταξη, όσο και οι διάδοχες απολύσεις, εκατοντάδων εργαζομένων), αντικαταστάθηκαν παράτυπα· παρακάμπτοντας τις νόμιμες διαδικασίες και την αξιοποίηση των αναπληρωματικών μελών του Συμβουλίου, ο Αρβανιτόπουλος όρισε δύο υπαλλήλους τού υπουργείου Παιδείας, για να εγκρίνουν με συνοπτικές διαδικασίες -και χωρίς πολλές ερωτήσεις και έρευνες- τους τελικούς πίνακες μοριοδότησης.

Πολλές καταγγελίες και ενστάσεις έχουν δει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, για νοθεία και παραποίηση στοιχείων στις λίστες μοριοδότησης των διοικητικών υπαλλήλων. Φαίνεται ότι κάποιοι διοικητικοί πριμοδοτούνται με μόρια από το υπουργείο, ενώ άλλοι δεν εμφανίζονται καν στις λίστες στις οποίες οι ίδιοι είχαν απογραφεί.

Βέβαια, όλες οι παραποιήσεις και οι νοθείες δεν αλλάζουν το γεγονός ότι το μεγαλύτερο συντελούμενο έγκλημα είναι η ίδια η υπόθεση της διαθεσιμότητας των διοικητικών, το σχέδιο για τις εκατοντάδες απολύσεις και τη διάλυση του δημόσιου πανεπιστημίου.

εκβιασμών συνέχεια

Ο συνεχής και συνεπής αγώνας των διοικητικών ήδη έχει φέρει τον Αρβανιτόπουλο σε πολύ δύσκολη θέση. Κάθε μέρα που περνάει, τουλάχιστον ένα σενάριο από την πλευρά του υπουργείου διοχετεύεται στη δημοσίοτητα, σε μια απόπειρα του υπουργού να μετρήσει αντιδράσεις, να κάμψει το ηθικό των απεργών, να ανακατέψει την τράπουλα και τις αντιστάσεις των διοικητικών και του εκπαιδευτικού κόσμου. Τις περισσότερες φορές, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, με τις «συμβιβαστικές» προτάσεις που διατυπώνει, δεν παραχωρεί τίποτα, ή, στην καλύτερη περίπτωση, σε μια επίδειξη εμπαιγμού σε βάρος των διοικητικών, παραχωρεί ψίχουλα. Η περίφημη συμφιλιωτική «πρόταση των πέντε σημείων» του Αρβανιτόπουλου, αποτελεί προκλητική κοροϊδία σε βάρος των απεργών. Τους υπόσχεται: α) προσεκτική μελέτη όλων των ενστάσεων σχετικά με τις λίστες μοριοδότησης των διοικητικών (αφού πρώτα έστησε κανονικό «μαγειρείο» μορίων στα κεντρικά του υπουργείου του), β) αναδιάρθρωση των διοικητικών υπηρεσιών των πανεπιστημίων για να αντιμετωπιστεί η …υποστελέχωσή τους (την ίδια ώρα που τάχα απολύει «πλεονάζον προσωπικό»), γ) 400 προσλήψεις διδασκόντων στα ΑΕΙ (μετατρέποντας την υποχρέωσή του σε παραχώρηση), δ) αναδιάρθρωση του θεσμικού πλαισίου στο εργαστηριακό επιστημονικό προσωπικό των ΑΕΙ (σε πανεπιστήμια που δεν θα μπορούν πλέον να λειτουργήσουν), και ε) δώρο στους διοικητικούς που δεν απογράφηκαν στις ηλεκτρονικές πλατφόρμες, να βγουν από την κατάσταση της «αυτοδίκαιης αργίας» και να μπουν, απλώς, σε «καθεστώς διαθεσιμότητας». Όπως, πολύ εύστοχα, παρατήρησε εκπρόσωπος των απεργών διοικητικών, «ο υπουργός μας έσωσε από την ποινή του θανάτου, καταδικάζοντάς μας σε ισόβια»!

Όμως τα μαγειρέματα του υπουργού δεν σταματούν εδώ. Σε μια πρόσφατη προσπάθειά του να εκβιάσει από κοινού διοικητικούς και φοιτητές, ο Αρβανιτόπουλος υπενθύμισε το άρθρο 33 του νόμου 4009/2011 της Διαμαντοπούλου· σύμφωνα με αυτό, αν κάποιο μάθημα δεν έχει διδαχθεί 13 εβδομάδες, τότε το υπουργείο θεωρεί ότι δεν έχει διδαχθεί καθόλου, και, αν γίνουν εξετάσεις για το μάθημα αυτό, το υπουργείο τις ακυρώνει.

Βέβαια, ο υπουργός έχει τη μεγαλοσύνη να σώσει την εξεταστική για τους φοιτητές, με νομοθετική ρύθμιση που προωθεί, «αρκεί τα πανεπιστήμια να ανοίξουν τώρα». Αν οι διοικητικοί δεν σπάσουν, για τη σωτηρία του φοιτητικού εξαμήνου και της εξεταστικής, την απεργία τους, αν οι φοιτητές δεν πιέσουν τους διοικητικούς να δώσουν τέλος στον αγώνα τους, «αυτοδίκαιη» θα πρέπει να νοείται η εκδίκηση του υπουργείου, η τιμωρία σε βάρος του ΕΚΠΑ και του ΕΜΠ.

αγώνας μέχρι την τελική δικαίωση

Ο αγώνας των διοικητικών ήδη έχει γνωρίσει, σε κάποιες σχολές, 12 εβδομάδες συνεχών κινητοποιήσεων. Δεν κάμφθηκε.

Ήδη έχει γνωρίσει την επίταση των εκβιασμών, με την πιθανή ανεργία να μετατρέπεται σε βέβαιη, τη «διαθεσιμότητα» να μετατρέπεται σε άμεση «αργία». Δεν κάμφθηκε.

Ήδη έχει γνωρίσει τις απειλές και την τρομοκρατία του υπουργείου, με τον Αρβανιτόπουλο να δηλώνει, τις ημέρες μάλιστα εορτασμού της επετείου του Πολυτεχνείου, ότι θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο «ανοιχτά πανεπιστήμια», υπονοώντας, τα ΜΑΤ και την αστυνομία. Δεν κάμφθηκε.

Ήδη έχει γνωρίσει τη συκοφάντηση και τη λασπολογία, με τα μεγάλα ιδιωτικά κανάλια να αναλαμβάνουν ταυτόχρονα το ρόλο της υπεράσπισης, όσο και της διαφήμισης, των θέσεων του υπουργού. Δεν κάμφθηκε.

Ήδη έχει γνωρίσει τα καθοδηγούμενα, δήθεν ανεξάρτητα sites των φοιτητών που ζητούν «ανοιχτές σχολές» και έναρξη των μαθημάτων. Δεν κάμφθηκε.

Στον αγώνα των διοικητικών, ο οποίος ήδη έχει πετύχει πολλές μικρές νίκες, τα ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας μπορούν να δουν ένα αισιόδοξο μήνυμα αντίστασης στις αντιεκπαιδευτικές, αντικοινωνικές πολιτικές. Ή ίδια η πορεία στην οποία έχουν βαδίσει μέχρι σήμερα οι διοικητικοί, αποτελεί τη διαδρόμη προς την τελική δικαίωση του αγώνα τους.

Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΛΑΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, 1/12/2013