Οι διεθνείς εξελίξεις μας έχουν παρουσιαστεί όλο αυτό το διάστημα μέσα από μια σύνθετη οπτικοακουστική προπαγάνδα, που ξεκίνησε απ’ το Mega και το ΣΚΑΪ και έφτασε μέχρι την απονομή των Όσκαρ, παρουσιάζοντας την πραξικοπηματική επιβολή ενός ακροδεξιού καθεστώτος απ’ την ΕΕ στην Ουκρανία, ως εξέγερση από ένα αυθόρμητο λαϊκό κίνημα κάποιων «ονειροπόλων»…[πάνω φωτογραφία Βοσνία-κάτω Ουκρανία]
Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική…
Νεοφασιστικές ομάδες ξεχύνονται στους δρόμους της χώρας, για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της ΕΕ και την ένταξη της χώρας σε αυτήν. H απουσία ενός μαχητικού, αντικαπιταλιστικού, ταξικού εργατικού κινήματος καθιστά το λαό πιόνι των εκάστοτε αστικών συμφερόντων. Έτσι απ’ τη μία στοιχίζονται οι υπερασπιστές του διεφθαρμένου φιλορωσικού καθεστώτος Γιανούκοβιτς και από την άλλη νεοφασιστικές ομάδες, που υπερασπίζονται τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα ΕΕ–ΗΠΑ.
Τα γεγονότα αυτά είναι ιστορικά, τόσο για την Ουκρανία, όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη. Ένα γρήγορο φλασμπάκ θυμίζει ότι οι πολιτικές του έκπτωτου, πλέον, προέδρου Γιανούκοβιτς βύθιζαν στη φτώχεια τον ουκρανικό λαό. Κοινωνικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες περιστέλλονταν, η αυταρχικότητα άνθιζε, ενώ η οικονομική κρίση είχε ήδη ριζώσει για τα καλά. Η άρνησή του, όμως, να συμπράξει με την ΕΕ και η στροφή του προς τη δανειακή συμφωνία διάσωσης με τη Ρωσία, ήταν το γεγονός που έκανε την ΕΕ να δείξει το αμείλικτο και βάρβαρο πρόσωπό της. Εκμεταλλευόμενη το φιλοδυτικό μέρος της χώρας και εξοπλίζοντας – στηρίζοντας παραστρατιωτικές νεοφασιστικές ομάδες πρωταγωνιστεί εμμέσως πλην σαφώς στις μεγάλες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, με στόχο την καθαίρεση του φιλορώσου πρόεδρου και την πραξικοπηματική εγκαθίδρυση μιας νέας φασιστοειδούς κυβέρνησης(στη φωτογραφία το τρίο της νέας μεταβατικής κυβέρνησης στην Ουκρανία με το πρωθυπουργό Γιατσένιουκ να χαιρετάει ναζιστικά και ... όχι κάποιον φίλο του όπως έχουν βαλθεί να μας πείσουν).
Διαφορετική στάση όμως έχει η ΕΕ στη Βοσνία. Απέναντι στην εργατική εξέγερση της Βοσνίας δείχνει το πιο επιθετικό της πρόσωπο οξύνοντας ακραία την καταστολή. Ενάντια σε ένα κίνημα με σαφή αντιεθνικιστική κατεύθυνση, που προτάσσει τα εργατικά συμφέροντα και με αντικαπιταλιστικούς στόχους πάλης, δεν βλέπει «ονειροπόλους» αλλά μαχητικούς αγώνες ανατροπής, γι’ αυτό τρέχει γρήγορα να το καταπνίξει.
Τα παραδείγματα της Ουκρανίας και της Βοσνίας δείχνουν ξεκάθαρα το ρόλο της ΕΕ, που συνειδητά επιλέγει το νεοφασιστικό ολοκληρωτισμό, ως νέα κυρίαρχη αστική πολιτική εναλλακτική στην καπιταλιστική κρίση, ειδικά εκεί όπου η οικονομική και κοινωνική κρίση μετατρέπεται σε ανοιχτή πολιτική κρίση. Όποιος αυτή τη στιγμή υπερασπίζεται την ΕΕ, είτε απ’ τη σκοπιά της κυβέρνησης, που υπόσχεται στήριξη στον ουκρανικό λαό με μεταφορά οικονομικής τεχνογνωσίας, είτε απ’ τη σκοπιά του ΣΥΡΙΖΑ, που ισχυρίζεται ότι μπορεί να την μεταλλάξει σε Ευρώπη των λαών, στην πραγματικότητα υπερασπίζεται τις νεοφασιστικές ορδές της ΕΕ και τελικά ένα σύστημα που γεννά νεκροταφεία.
Παράλληλα καταδεικνύεται έντονα και ο ρόλος του φασισμού, ως το μακρύ χέρι του συστήματος. Οι φασίστες είναι πάντα πρόθυμοι να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των κυρίαρχων και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Όπως στην Ουκρανία παλεύουν για την ΕΕ, έτσι και η Χρυσή Αυγή δεν αμφισβητεί ούτε το ευρώ, ούτε την ΕΕ, προσταττεύει στη Βουλή τα συμφέροντα των εφοπλιστών και στόχο έχει να διαλύσει του μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων (βλ. δουλεμπορικά γραφεία εργασίας). Υψηλά στην ατζέντα του φασισμού είναι πάντα η επίθεση στο εργατικό κίνημα και την Αριστερά, όπως αποδεικνύεται και απ’ την άμεση έκδοση νόμου για την απαγόρευση του ΚΚ Ουκρανίας.
Από την άλλη πλευρά όμως, καθόλου αθώα δεν είναι και η Ρωσία, όπου ο φαρισαϊσμός και η υποκρισία της δεν έχουν όρια. Βλέποντας να διακυβεύεται με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο η οικονομικοπολιτική της κυριαρχία και επιρροή στην ευρύτερη περιοχή, στέλνει στρατεύματα στην Κριμαία, με την πρόφαση του κινδύνου των ρωσόφωνων κατοίκων από τους ακροδεξιούς – εθνικιστές. Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι στα σχέδια της Ρωσίας μπαίνει με περίεργο τρόπο και η Ουκρανική Αριστερά και το ΚΚ Ουκρανίας, που παρά την ακραία επίθεση που έχει δεχθεί απ’ τους νεοναζί, με αποκορύφωμα το νόμο για την απαγόρευσή του, το προηγούμενο διάστημα δεν λειτουργούσε προωθητικά για το λαό της Ουκρανίας, αλλά αντίθετα εγκλωβίστηκε σε ένα στρεβλό σχέδιο στήριξης του διεφθαρμένου φιλορώσου Γιανουκόβιτς. Η ανυπαρξία ανατρεπτικής Αριστεράς οδηγεί τους λαούς στην υποτέλεια στα συμφέροντα της αστικής τάξης και στο φασισμό.
Το δίλημμα για τους λαούς, όμως, δεν είναι ΕΕ-ΗΠΑ ή Ρωσία. Το πραγματικό δίλημμα είναι Ουκρανία ή Βοσνία!
Το δρόμο στους λαούς δείχνει η εργατική εξέγερση της Βοσνίας, ο αγώνας για επιβίωση, κοινωνική δικαιοσύνη, δημόσια αγαθά, δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες, ενάντια σε ΕΕ–φασισμό. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία απ’ την Ουκρανία, μέχρι τη Βοσνία και από την Ελλάδα μέχρι την κάθε χώρα που υπάρχει καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, μόνο δρόμο έχουν την πάλη ενάντια στις καπιταλιστικές ολοκληρώσεις και το σύστημα, για την ανατροπή της βαρβαρότητας που ΕΕ-κεφάλαιο εκτοξεύουν, για την επανάσταση, για μια κοινωνία στα μέτρα των αναγκών μας και όχι στα μέτρα των ιμπεριαλιστικών τους πλάνων.
Να γίνει λοιπόν της…Βοσνίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου