Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο ήδη υπάρχει [κι έχει βρωμίσει απ’το κεφάλι]

Τη στιγμή που η συνολική ρητορεία περί υπεράσπισης του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου περιστρέφεται-και όχι άδικα-γύρω από την επιβολή διδάκτρων, φαίνεται να διαφεύγει από την αντίληψη μας ότι κομμάτια της πανεπιστημιακής λειτουργίας εδώ και καιρό δουλεύουν με όρους ιδιωτικού τομέα. Το φαινόμενο αυτό εντοπίζεται στην κορυφή της τριτοβάθμιας πυραμίδας ,με άλλα λόγια στα μεταπτυχιακά, διδακτορικά και τα σεμινάρια.

|τι εννοούμε|

Παρατηρώντας τη λειτουργία των μεταπτυχιακών, ακόμα κι όσα δεν έχουν κάνει υποχρεωτική την πληρωμή διδάκτρων, σταδιακά αποκτούν χαρακτηριστικά που θα έλεγε κανείς ότι προσιδιάζουν περισσότερο στην αγορά παρά σε ‘’δημόσιο αγαθό’’. Δηλαδή τα πανεπιστήμια δεν αποκτούν με έναν αυτοματοποιημένο τρόπο  κάποιον ιδιώτη-ιδιοκτήτη αλλά αρχίζουν να δουλεύουν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια απόδοσης αρχικά στις μεταπτυχιακές σπουδές και κατ’επέκταση στις προπτυχιακές βαθμίδες υπό τη μορφή ερευνητικών προγραμμάτων.

Οι καθηγητές εκμεταλλευόμενοι τις δομές του πανεπιστημίου οργανώνουν σεμινάρια επί πληρωμή ή δημιουργούν κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης που μοιράζουν πιστοποιήσεις. Αντιλαμβάνονται εν ολίγοις την ευκαιρία που τους παρουσιάζει το διαρκές άγχος των σπουδαζόντων για επιπλέον χαρτούρα ώστε να μπορέσουν να δώσουν μία-προσωρινή-διέξοδο στο σαφάρι της εργασιακής περιπλάνησης που τους περιμένει την επαύριον.

Το ερευνητικό κομμάτι τροφοδοτείται αλλά και λειτουργεί με βάση το χρήμα. Ακολουθεί ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια με στόχο αφενός την άμεση κερδοφορία αντλώντας κέρδος από την αμισθί εργασία των φοιτητών και αφετέρου την έρευνα πάνω σε αντικείμενα που ανοίγουν δρόμους στην καπιταλιστική αξιοποίηση. Το πανεπιστήμιο επομένως τροφοδοτώντας γνωσιολογικά την καπιταλιστική αναδιάρθρωση ψάχνει νέα πεδία εκμετάλλευσης για την αγορά και το κεφάλαιο.

|στα καθ’ημάς|

Κάπως έτσι και την περασμένη Πέμπτη 27 του φλεβάρη στο μάθημα της Διοικητικής Δικονομίας ο καθηγητής Παναγιώτης Λαζαράτος διακίνησε «ενημερωτική επιστολή της επιστημονικής εταιρείας διοικητικής δικαιοσύνης» της οποίας και προεδρεύει προς του φοιτητές του κλιμακίου του. Περί τίνος πρόκειται; Απλούστατα, ο εν λόγω καθηγητής καλεί τους νομικάριους να συμμετάσχουν στις επιστημονικές εκδηλώσεις και διοργανώσεις της εταιρείας του  aka να εργαστούν σε αυτόν τσάμπα ! Η άμισθη εργασία μπορεί να ποικίλει από την ανεύρεση δικογράφων μέχρι τη σύνταξη διατριβών κ.ο.κ. ‘’Εμ και κερατάς εμ και δαρμένος’’ όμως που λέει ο σοφός λαός αφού για να συμμετάσχεις στο μαγαζάκι πρέπει να καταθέσεις το ποσό των 20€ σε λογαριασμό τραπέζης EUROBANK ως συνδρομή για το έτος 2014.

|και που είναι το πρόβλημα ; θα κάνεις και τα κονέ σου…|

Το πρόβλημα είναι ότι το υφιστάμενο και παρακμάζον εκπαιδευτικό σύστημα ακόμα και στις ‘’καλύτερες’’ μέρες του δεν ήταν ταξικά ουδέτερο. Αντιστοίχως τώρα η διαχείριση της κρίσης του με την επιχειρηματική αναδιάρθρωση δεν είναι ταξικά ουδέτερη. Όπως αποτυπώνεται ήδη από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση με το σχεδιασμό του Νέου Λυκείου στρατηγικός στόχος είναι η συρρίκνωση του τομέα της παιδείας ως έξοδο του κρατικού προϋπολογισμού και η όξυνση των ταξικών φραγμών πετώντας μεγάλο μέρος μαθητών έξω από την ανώτατη εκπαίδευση (εξετασιοκεντρικός βραχνάς ήδη από την 1^η Λυκείου/κατάργηση κατευθύνσεων από τα τεχνικά λύκεια/ συγχνωνεύσεις σχολείων/ αύξηση μαθητών ανά τμήμα/ διαθεσιμότητες καθηγητών) . 

Έτσι και στο πεδίο της τριτοβάθμιας ,αν κι εφόσον κατορθώσεις να περάσεις, επιβάλλονται ήδη από τα φοιτητικά σου χρόνια οι ‘’νέες σχέσεις εργασίας’’. Με την παρείσφρηση εταιρειών και επιχειρηματικών φορέων εντός του πανεπιστημίου καλούμαστε να παράγουμε έργο (από τη συλλογή εγγράφων στο πλαίσιο άτυπης μαθητείας έως και την κεκαλυμμένη υπό τη μορφή ερευνητικού προγράμματος εργασία) παραδίδοντας εαυτούς θύματα της μαύρης αλλά τυπικά νομιμοποιημένης (!) εκμετάλλευσης.

Και αυτό γιατί ο ‘’δημόσιος’’ χαρακτήρας έχει πάψει προ πολλού να υπάρχει σε κάθε τομέα, γνωστικό αντικείμενο και περιοχή γνώσης και έρευνας που το καπιταλιστικό σύστημα θεωρεί ‘’άξιο λόγου’’. Γι’αυτό και η απόδειξη δεν βρίσκεται απλά στα ενδεχόμενα δίδακτρα των προπτυχιακών αλλά στην κατασκευή ενός δικτύου παράπλευρων εκπαιδευτικών και ερευνητικών δομών. Μια γκρίζα ζώνη ανάμεσα στον υποτιθέμενο ‘’δημόσιο χαρακτήρα’’ της εκπαίδευσης και στην άμεση επιχειρηματική ανασυγκρότηση της. Το εκπαιδευτικό/ερευνητικό κομμάτι του πανεπιστημίου ακολουθεί απλά το χρήμα. Ποιος πληρώνει; Γι’αυτόν δουλεύουμε.. Εν ανάγκη αν πχ τώρα με τη ριζική αναμόρφωση των εργασιακών σχέσεων καταργηθεί το Συλλογικό Εργατικό Δίκαιο από το πρόγραμμα σπουδών όλοι οι οιονεί νομικοί δε θα το διδάσκονται καν εφόσον τομείς όπως το Εμπορικό Δίκαιο χαίρουν περισσότερης βαρύτητας ως πιο πρόσφοροι για το κεφάλαιο !

|και για τους δύσπιστους…ιδού κι ο νέος νόμος| 

- Άρθρο 58 § 1α

‘’Ύστερα από σύμφωνη γνώμη του Συμβουλίου του Ιδρύματος, μπορεί να συνίσταται σε κάθε ΑΕΙ νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ), για την αξιοποίηση και διαχείριση του συνόλου ή μέρους των πόρων…’’

- Άρθρο 58 § 5 

‘’Η παραγωγή και διάθεση προϊόντων και η παροχή υπηρεσιών έναντι τιμήματος στο πλαίσιο ερευνητικών στόχων του ιδρύματος αυτοτελώς ή με τη σύσταση θυγατρικών εταιρειών ή σε συνεργασία με άλλους φορείς ή με τη συμμετοχή του σε οποιοδήποτε παραγωγικό φορέα ή επιχείρηση

ια) η εκχώρηση ή διάθεση άδειας εμπορικής εκμετάλλευσης προϊόντων διανοητικής ιδιοκτησίας, έναντι τιμήματος που καθορίζεται συμβατικά, σε άλλον οργανισμό ή επιχείρηση οποιασδήποτε μορφής (…)’’

Κατά βάση απελευθερώνει τους καθηγητές από περιορισμούς χάρη στην ίδρυση ΝΠΙΔ ανά ίδρυμα για την εμπορευματική εκμετάλλευση  προϊόντων που προκύπτουν από τα αποτελέσματα ερευνών στις οποίες οι ίδιοι ηγούνται. 

|κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι|

Όλως τυχαίως η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ ως φερέφωνο των αστικών επιτελείων του συστήματος και ουραγός στην επιχειρηματική αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης οργανώνει εντός του Μαρτίου διήμερο συνέδριο προπαγανδίζοντας την σύνδεση της νομικής σχολής με την αγορά εργασίας. Εδώ βέβαια η συμμετοχή είναι λιγάκι τσιμπημένη στα 110€ .Τι να γίνει, εδώ για να δουλέψεις άνευ αποδοχών στην εταιρεία του Λαζαράτου απαιτείται αντίτιμο, για να γαλουχηθείς στο πώς θα απομυζούν κέρδος από τις πλάτες σου, να μην δώσεις κατιτίς  παραπάνω ; Είναι όμως και σε ξενοδοχείο πέντε αστέρων διότι ‘’η κρίση θέλει καλοπέραση’’ ή μάλλον να γίνουμε μισθωτοί σκλάβοι αλλά ας έχουμε και τα στρας ενός ψευδεπίγραφου lifestyle να θαμπώνουν τη μελλοντική μιζέρια της εργασιακής μας υποδούλωσης. 

Και η ΔΑΠ ξέρει να πλέκει τέτοια φληναφήματα ευφημισμών όταν αντί διεκδίκησης κωδίκων και συγγραμμάτων που περικόπτονται προτάσσει το ηλεκτρονικό σύγγραμμα (λες κι η μεγάλη μάζα των φοιτητών που πλήττονται θα αποκτήσει ως δια μαγείας τάμπλετ), όταν στη δαμόκλειο σπάθη της διαγραφής εργαζόμενων φοιτητών απαντά με κατάρες περί ‘’αιώνιων’’, όταν στις αθρόες απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων βρίσκει πάτημα να υλοποιήσει την πάγια θέση της για εργολαβική αποικιοποίηση  του πανεπιστημίου και τη συνεπακόλουθη καταπάτηση του ασύλου από ιδιώτες security. 

|αντί επιλόγου…|

Εμείς όμως αντιπαλεύουμε το φαινόμενο ΔΑΠ, όπως συγκρουόμαστε ήδη και θα συγκρουόμαστε και σα μελλοντικοί εργαζόμενοι με την πολιτική των φασιστικών πολιτικών φορέων που αυτή εκπροσωπεί όπως ,πρόσφατο παράδειγμα, η εκλογική κάθοδος δικηγόρων της ΧΑ με τις πλάτες του Νέο Δημοκράτη προέδρου του ΔΣΘ. Ούτε είλωτες στις νομικές γαλέρες του Λαζαράτου ή του όποιου Λαζαράτου θα δεχτούμε ποτέ να γίνουμε. Υπάρχει ένα αίτημα ταξικό, εργατικό, απελευθερωτικά γνωσιολογικό που θα μάχεται ενάντια τόσο στην επιχειρηματικοποίηση της παιδείας όσο και στην υποτίμηση της εργασίας και της ζωής μας εν γένει.