«Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων»

Εδώ ολόκληρο

Tο «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων». Εκμεταλλευόμενη τα τεράστια ποσοστά ανεργίας που μαστίζουν τη νεολαία, η κυβέρνηση παρουσίασε  το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων», μια σύμπραξη των υπουργείων Παιδείας, Ανάπτυξης και Εργασίας. Το σχέδιο δράσης αφορά στους νέους άνεργους 15-35 ετών (χωρίζονται σε δύο υποκατηγορίες: 15-24 και 25-35), με ιδιαίτερες διατάξεις για την κάθε ηλικιακή ομάδα και με έμφαση (όπως αναφέρεται) στους νέους με χαμηλά τυπικά προσόντα.

Βασικά στοιχεία του σχεδίου:

1. Μετατρέπει το δικαίωμα της νεολαίας στη δουλειά σε προνόμιο στην απασχόληση.
2. Θεσπίζει 5μηνες συμβάσεις εργασίας (αναφέρονται ως 5μηνη πρακτική άσκηση/εργασιακή εμπειρία) στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα με «μισθό» που κυμαίνεται μεταξύ 340-450 ευρώ/μήνα. Ελάχιστες μόνο εξαιρέσεις υπάρχουν που ο μισθός για τους άνω των 25, πτυχιούχους ΑΕΙ, με πλήρες ωράριο, φτάνει τα 625 ευρώ το μήνα. Δεν καθορίζεται πουθενά το ωράριο, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις καλύπτεται μόνο η ασφάλιση έναντι κινδύνου ή ατυχήματος (όχι ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όχι μετρήσιμος χρόνος συνταξιοδότησης).
3. Διευρύνεται σε όλες τις σχολές και τμήματα ο θεσμός της (υποχρεωτικής) πρακτικής άσκησης. Με μισθούς για τα ΑΕΙ μέχρι 340ευρώ/μήνα με ανώτατο όριο τα 1200 ευρώ (ανεξάρτητα από το αν η διάρκεια της πρακτικής υπερβαίνει τους 3,5 μήνες) και για τα ΤΕΙ (με υποχρεωτική διάρκεια πρακτικής τουλάχιστον 6 μήνες) μέχρι 340ευρώ/μήνα σε ιδιωτικό φορέα και μέχρι 500ευρώ/μήνα σε δημόσιο φορέα. Προφανώς η ασφάλιση περιλαμβάνει μόνο την κάλυψη έναντι κινδύνου, ατυχήματος κλπ.
4. Χαρίζει στους εργοδότες  τις εργοδοτικές εισφορές ενός χρόνου, εφόσον αυτοί διατηρήσουν τη σύμβαση του νέου απασχολούμενου για ένα χρόνο.

Τα στοιχεία που αναφέρθηκαν καθιστούν παραπάνω από σαφή το χαρακτήρα του «σχεδίου απασχόλησης των νέων». Κατά πολύ χειρότερο του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης- των 592ευρώ, πάει να απαντήσει στα οξυμένα προβλήματα της νεολαίας υπό το πρίσμα της (περεταίρω) κερδοφορίας και επιβίωσης του κεφαλαίου. Χρησιμοποιώντας δε το αντεργατικό οπλοστάσιο των προηγούμενων ετών, λειτουργεί και σαν μοχλός πίεσης προς τα κάτω, εργασιακών δικαιωμάτων και μισθών. Βάζει τους εργαζόμενους χρόνων, με θεμελιωμένα δικαιώματα σε οξύ ανταγωνισμό με τους νέους «πρακτικάριους», προκειμένου να κρατήσουν τη θέση τους. Ουσιαστικά το «Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση των Νέων» πετυχαίνει ένα διπλό στόχο: από τη μια νομιμοποιεί στην πράξη το αντεργατικό οπλοστάσιο των μνημονίων και της ΕΕ, είναι «εικόνα απ το –άμεσο- μέλλον» της εργασιακής περιπλάνησης, επανακατάρτισης, «θεσμοθετημένης» ανεργίας μέχρι τα 35 (αξίζει εδώ να υπολογίσουμε το εξής: έστω ότι κάποιος βρίσκει μόνιμη δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα στα 35, προσθέτοντας τα 35 χρόνια υποχρεωτικής ασφάλισης, θεμελιώνει δικαίωμα σύνταξης στα 70, εφόσον φυσικά τα 35 αυτά χρόνια, δεν έχει διακόψει καθόλου τη δουλειά-ασφάλιση). Από την άλλη, το περιβόητο πια σχέδιο δράσης, οξύνει τον ενδοεργατικό εμφύλιο, προωθώντας τη λογική του σκυμμένου κεφαλιού απέναντι στην πιθανή απόλυση, την αποδοχή της «λύσης ανάγκης» των 350 ευρώ σε σχέση με το τίποτα κ.ο.κ.

Εμφανίζονται επίσης και τα προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας». Τα προγράμματα αυτά αποτελούν επί της ουσίας 5μηνες συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ και τοπικών φορέων (δήμοι) με τη διαμεσολάβηση μιας σειράς ΜΚΟ ή των τοπικών εργατικών κέντρων που παίζουν ξεκάθαρα το ρόλο πλέον του εργοδότη.  Είναι συμβάσεις που συνάπτονται έξω από τα όρια ακόμη και αυτών των λειψών εργατικών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει ( χαρακτηριστικά οι συμβασιούχοι υπογράφουν ότι δεν δικαιούνται άδειες, και ότι εξαιρούνται από κάθε συλλογική σύμβαση εργασίας) και στόχο έχουν να αντικαταστήσουν το σύνολο των εργασιακών σχέσεων στους φορείς του δημοσίου και των κοινωνικών υπηρεσιών. Μιλάμε επί της ουσίας για σκλαβοπάζαρα εργασίας εξαιρετικά μαζικά (σε κάθε νομό αντιστοιχούν πάνω από 1000 εργαζόμενους σε τέτοια προγράμματα), που ήρθαν για να μείνουν (χαρακτηριστικά αναφέρεται, ότι ενώ τρέχουν ήδη προγράμματα στους περισσότερους νομούς, ανακοινώνονται νέα με ακόμη χειρότερους όρους εργασίας), και συγκεντρώνουν ένα τεράστιο κομμάτι της σύγχρονης εργασιακής επισφάλειας.

Απαιτούμε:

Ακύρωση στην πράξη του επαίσχυντου "σχεδίου"!

Κατάργηση όλων αντεργατικών νομοθετημάτων!

Δουλειά για όλους! με επαγγελματικά δικαιώματα!

Καμιά θυσία για το κεφάλαιο! Δεν θα γίνει η νεολαία το θύμα της κρίσης τους!