Η σφαίρα που έδινε το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη τέλος στη ζωή του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, έμελλε να πυροδοτήσει ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ξεσπάσματα στη μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας. Συσσωρευμένη για χρόνια στα υπόγεια ρεύματα, άλλοτε εκφρασμένη σε συγκροτημένους αγώνες, άλλοτε άναρθρη και υπόκωφη, η οργή ξεχείλισε μέσα σε λίγα λεπτά και κατέκλυσε τα πάντα για εβδομάδες. Οργή μιας γενιάς χωρίς φωνή, καταδικασμένη στην ανασφάλεια, με ένα μέλλον κλεμμένο και σκοτεινό. Αλλά και οργή για το κράτος και τους μηχανισμούς του που σκοτώνουν ανήλικα παιδιά στα Εξάρχεια, στοχεύοντας συνολικά στην ανυπακοή και τον τσαμπουκά της νεολαίας.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη στιγμάτισε και καθόρισε μια ολόκληρη γενιά και μια ολόκληρη περίοδο. Η περίοδος έχει αλλάξει και μαζί της έχει αλλάξει και τη νέα γενιά.. Ο Δεκέμβρης ήταν αυτό ακριβώς, μια εικόνα από το μέλλον, ή ακόμα καλύτερα ένα ερώτημα που αναζητά ακόμα απάντηση. Ήταν η αρχή μιας περιόδου και το τέλος μιας άλλης. Το σίγουρο είναι ότι τρία χρόνια μετά οι σφαίρες τους βουίζουν όλο και περισσότερο στα αυτιά μας. Το σίγουρο είναι ότι σήμερα έχουμε 100 φορές περισσότερους λόγους για να εξεγερθούμε.
Πρώτα και κύρια για να τιμήσουμε τον αδικοχαμένο φίλο, συμμαθητή, αδερφό, Αλέξη, για να δείξουμε ότι η μνήμη μας δε σβήνει μαζί με τα κροκοδείλια δάκρυα των «επισήμων». Να σημάνουμε μήνυμα αγώνα ενάντια σε ένα σύστημα που δολοφονεί, για να καταδικάσουμε και πάλι και τους φυσικούς αυτουργούς του εγκλήματος που σε λίγο θα κυκλοφορούν ελεύθεροι, τη στιγμή που ποινικοποιούνται λαϊκές μάχες, όπως η παρέλαση του λαού της 28ης Οκτωβρίου. Να φωνάξουμε ότι δε θα θρηνήσουμε ξανά άλλους αθώους νεκρούς. Το μόνο που θα θάψουμε είναι ένα νεκρό σύστημα που ζει ρουφώντας το αίμα στους εργαζόμενους και τη νεολαία όλης της γης.
Σήμερα, το κοινωνικό υπέδαφος πάνω στο οποίο πάτησε ο Δεκέμβρης του 2008, είναι απείρως πιο εκρηκτικό. Η κρίση που τότε φανέρωνε τα πρώτα της σημάδια, έχει σήμερα βυθίσει την κοινωνία σε μια κοινωνική άβυσσο χωρίς τέλος. Την κυβέρνηση των δολοφόνων της ΝΔ, διαδέχτηκε το ΠΑΣΟΚ, η πιο λαομίσητη εκλεγμένη κυβέρνηση της σύγχρονης Ελλάδας για να ακολουθήσει μια πραξικοπηματική κυβέρνηση των τραπεζών και της κοινοβουλευτικής δικτατορίας. Η ντόπια και διεθνής συμμορία των καπιταλιστών και των εκπροσώπων τους δεν επιδιώκει πια μόνο την οικονομική αφαίμαξη του πληθυσμού, αλλά την ουσιαστική διάλυση ολόκληρου του κοινωνικού ιστού, τον αφανισμό του εργαζόμενου λαού και το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου.
Το «μαύρο μέλλον» για το οποίο μιλούσαν τότε οι νέοι που εξεγείρονταν είναι εδώ. Το «μαύρο παρόν» γίνεται πραγματικότητα από το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΝ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Αυτή η ανίερη συμμαχία του κεφαλαίου στρέφει τα πυρά της ενάντια σε ολόκληρη την κοινωνία. Χτυπά πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους και τα εργασιακά δικαιώματα πετσοκόβοντας μισθούς και συντάξεις, καταργώντας συλλογικές συμβάσεις και τρομοκρατώντας με απολύσεις και εφεδρείες. Χτυπά τη νεολαία σε πολλαπλά επίπεδα. Τα σχολεία δεν έχουν βιβλία ενώ σε λίγο δε θα έχουν ούτε θέρμανση. Τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ βρίσκονται σε θέση μάχης απέναντι στο νόμο – έκτρωμα της Διαμαντοπούλου (ν.4009/2011). Οι εργαζόμενοι νέοι βρίσκονται στην εργασιακή περιπλάνηση, την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα με «κουρεμένους» μισθούς εξαιτίας του Συμφώνου Πρώτης Απασχόλησης. Συνολικά χτυπιούνται τα δημοκρατικά δικαιώματα με κατασταλτική και νομικοδικαιική θωράκιση του κράτους («τρομονόμοι»), στρατιωτικοποίηση της αστυνομίας (δημιουργία νέων υπερεξοπλισμένων σωμάτων ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ), καταπάτηση της ιδιωτικής σφαίρας και της προσωπικής ζωής με κάμερες και άλλα προηγμένα συστήματα ασφαλείας και παρακολούθησης. Το κράτος – «Μεγάλος Αδελφός» υποστασιοποιείται μετατρέποντας την κοινωνία σε μια οργουελική δυστοπία, όπως είχε προβλέψει ο George Orwell στο βιβλίο του «1984».
Σήμερα, η κραυγή πραγματικής δημοκρατίας και άρνησης του αυταρχισμού που ήχησε το Δεκέμβρη, είναι αναγκαία τη στιγμή που κάθε έννοια της έχει καταλυθεί, που η χώρα κυβερνάται από τις τράπεζες και τα ΜΑΤ. Ο Δεκέμβρης όμως μας έδειξε και κάτι ακόμη. Μας άνοιξε τα μάτια για να δούμε πως βρισκόμαστε στην εποχή των εξεγέρσεων, πως δεν είναι μόνο ένας νόμος ή μια κυβέρνηση, αλλά και ένα σύστημα, πως μπορούμε να κοιτάμε και να παλεύουμε και πέρα από αυτό. Και σήμερα, μετά από γιγαντιαίους αγώνες, με τη δυναμική και τα όρια τους, ο Δεκέμβρης θα μας βρει ξανά στο δρόμο. Στις διαδηλώσεις εκείνης της μέρας αλλά και σε όλο το επόμενο διάστημα, η νεολαία και όλος ο λαός θα στείλουν σημάδι ανασυγκρότησης και επανέναρξης της τεράστιας κοινωνικής αναμέτρησης που θα μας βγάλει νικητές.
Σήμερα, οι άνεμοι της εξέγερσης και της κοινωνικής επανάστασης πνέουν από και προς κάθε σημείο του ορίζοντα. Από το Ουισκόνσιν, τη Νέα Υόρκη και το κίνημα Occupy Wall Street, μέχρι τις άγριες συγκρούσεις εργατών και αστυνομίας στην κρατικοκαπιταλιστική Κίνα. Από τους εξεγερμένους Ζαπατίστας (ΕΖLN) και τον ηρωικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα που δίνουν με το όπλο στο χέρι εδώ και 20 χρόνια διεκδικώντας την αυτοδιάθεση των Ινδιάνων χωρικών στην επαρχία Τσιάπας του Μεξικού, μέχρι την τελευταία μεγαλειώδη απεργία στη Μ. Βρετανία. Στην Ελλάδα, εργαζόμενοι και νεολαία απέναντι στα Μνημόνια, τα Μεσοπρόθεσμα την ΕΕ και το ΔΝΤ προέταξαν το συλλογικό δρόμο του αγώνα και της αντίστασης. Με απεργίες – καταλήψεις – διαδηλώσεις – συγκρούσεις είπαν το δικό τους ΟΧΙ στις δυνάμεις του κεφαλαίου, τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και την Τρόικα.
Με την εμπειρία που μας έδωσαν η εξέγερση του Δεκέμβρη και ο διετής αγώνας ενάντια στη συμμαχία ΚΕΦΑΛΑΙΟ-ΕΕ-ΔΝΤ, πρέπει να αναδιοργανώσουμε τα μέσα πάλης μας. Μόνιμες συνελεύσεις σε σχολεία και σχολές, σωματεία και γειτονιές. Μαθητικές – φοιτητικές – εργατικές – λαϊκές επιτροπές και πρωτοβουλίες παντού με πυρήνα τους το κοινωνικό ζήτημα: την αναχαίτιση της επίθεσης του καπιταλισμού και τη χάραξη γραμμής ανατροπής με την εξουσία στα χέρια των εργαζομένων και του λαού.
Συνάδελφε και συναδέλφισσα, μην αφήνεις το κλίμα τρόμου που προσπαθούν να δημιουργήσουν τα ΜΜΕ και η Συγκυβέρνηση να σε αποθαρρύνει. Τώρα που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει δεν υπάρχει άλλη λύση από τον συλλογικό αγώνα. Αγωνίσου για τα μικρά και τα μεγάλα. Για το κομμένο σύγγραμμα στο Ειδικό Ποινικό, την απόσυρση του νόμου – έκτρωμα της Διαμαντοπούλου μέχρι τη διαγραφή του χρέους και την έξοδο από την ΕΕ. Τελικός στόχος: η κατάργηση εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και η είσοδος στο «Βασίλειο της Ελευθερίας» (Κ. Μαρξ).
ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΤΡΙΤΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 17:00 στα ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου