Αυστηρά για πρωτοετείς... 2011

Τι είναι η ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ- Ε.Α.Α.Κ.?

Η ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ αποτελεί το αποτέλεσμα της προσπάθειας αγωνιστών της ριζοσπαστικής αριστεράς για τη δημιουργία μιας πραγματικά “άλλης” αριστεράς στο σύλλογο.Μέσα από την καθημερινή μας παρουσία στη σχολή θέλουμε να εκφράσουμε τις ανησυχίες ενός ευρύτερου ριζοσπαστικού δυναμικού στη νομική και να τις μετασχηματίσουμε σε ένα πραγματικά εκρηκτικό υλικό που θα πυροδοτήσει τους αγώνες του σήμερα και του αύριο.Ως πολιτική δύναμη θέλουμε να είμαστε εκείνοι οι οποίοι θα στήσουν τα οδοφράγματα απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές κατευθύνσεις που απειλούν την εκπαίδευση την τελευταία 20ετία.Αντιαναδιαρθρωτική πάλη λοιπόν, γιατί εμείς πιστεύουμε ότι μόνο μέσα από τις μάχες του σήμερα μπορούμε να οδηγηθούμε στις νίκες του αύριο. Βασισμένοι στις εμπειρίες της παρέμβασής μας στον κοινωνικό μας χώρο, τις εμπειρίες του φοιτητικού κινήματος αλλά και συνολικά τις εμπειρίες των κοινωνικών κινημάτων διαχρονικά, προσπαθούμε να διαγνώσουμε και να υπερασπιστούμε τα πραγματικά υλικά μας συμφέροντα ως νεολαίοι και ως φοιτητές.Με την αριστερά της ρήξης και της ανατροπής. Μακριά από τις λογικές του ακολουθητισμού και του ατομικισμού. Ενάντια σε αυτούς που μας θέλουν αδιάφορους και καριερίσκους εμείς προτάσσουμε τη συλλογική δράση. Οικοδομούμε μια πραγματικά αριστερή κουλτούρα.

Είμαστε σχήμα και όχι παράταξη γιατί:

Είμαστε ανεξάρτητοι. Ανεξάρτητοι από το κράτος και τους θεσμούς του, από κόμματα και παρατάξεις, από οποιαδήποτε μορφή χρηματοδότησης και συναλλαγής και από εξωτερικές πολιτικές «γραμμές». Θεωρούμε πως η πολιτική πρέπει να γίνεται “από τα κάτω” και προβάλουμε μια εναλλακτική πρόταση για το φοιτητικό συνδικαλισμό. Στηριζόμαστε μόνο στα δικά μας πόδια…

Πραγματοποιούμε ανοιχτές διαδικασίες.   Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζουμε ότι τα ερωτήματα που μας απασχολούν και η πολιτική που παράγουμε γίνεται από και προς τους ίδιους τους φοιτητές. Κατά συνέπεια δεν διαχωριζόμαστε σε διανοητές- υλοποιητές της πολιτικής γραμμής, αλλά πάντα προσπαθούμε να καταλήγουμε σε πραγματικές αναλύσεις που θα προκύπτουν από εξίσου πραγματικές συζητήσεις και συνθέσεις. Μόνο έτσι διασφαλίζεται ότι οι αποφάσεις της ΑΝΤΙΝΟΜΙΑΣ θα είναι συνεχώς ζωντανές και επίκαιρες. Θεωρούμε πως πραγματικά μπορούν να οικοδομηθούν δημοκρατικές διαδικασίες βάσης που θα εκφράζουν και θα κινητοποιούν τους φοιτητές. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε βήματα για νέες κοινωνικές δομές, για νέους τρόπους συνύπαρξης, για την πραγματική οικοδόμηση του οράματος για μία άλλη κοινωνία. Μία κοινωνία την οποία δεν θα κυβερνά η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, μία κοινωνία που θα είναι πραγματικά δίκαια. 

Για αυτό και συμμετέχουμε στην Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (ΕΑΑΚ). Επειδή θεωρούμε κομβικό στοιχείο της παρέμβασής μας, τον ενεργό συντονισμό μας με άλλα αριστερά σχήματα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ στη βάση μιας πραγματικά ανεξάρτητης αντικαπιταλιστικής αριστερής πρότασης.

Σε κάθε μια πλατεία, σε κάθε μια σχολή…

Σήμερα ζούμε το μεγάλο ξεπούλημα, ένα ξεπούλημα που ξεκινά από τους δημόσιους πόρους και τα κοινωνικά αγαθά και καταλήγει στο ίδιο το μέλλον μας.

Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε όταν ανακαλύψαμε ότι «λεφτά δεν υπάρχουν». Κάπως έτσι άρχισε να μπαίνει στην καθημερινότητά μας η Τρόϊκα, το ΔΝΤ και το μνημόνιο. Σε μια οικονομία χτυπημένη όλα αυτά τα χρόνια, με ένα τεράστιο έλλειμμα και ένα μεγάλο χρέος. Έτσι, για να αποπληρωθεί αυτό «έπρεπε» να γίνουν κάποιες θυσίες. Στο βωμό αυτής της σωτηρίας, όπως μας έδωσαν ως συμβουλή κάποιοι πιο «έμπειροι», πρέπει να θυσιαστεί η παιδεία, η υγεία, η ενέργεια, οι συγκοινωνίες και ότι άλλο «βάραινε» ως τώρα το κράτος.Μας είπαν πως κάποιες μικρές περικοπές δεν θα έβλαπταν τόσο, από τη στιγμή που θα αποφεύγαμε την «μεγάλη καταστροφή». Έτσι, άρχισε μία επίσκεψη στο γιατρό να κοστίζει 5 ευρώ, το αντίτιμο του εισιτηρίου για τις μετακινήσεις μας να αυξάνεται κατά 20 λεπτά, η χρηματοδότηση για την παιδεία όλο και να περικόπτεται και γενικότερα ξεκίνησε μία προσπάθεια να «σώσουμε» όλοι μαζί χρήματα (γιατί εξάλλου μαζί τα φάγαμε), ώστε η χρεοκοπία να αποτραπεί και να γυρίσουμε στους κανονικούς ρυθμούς ζωής μας. Παρ’όλα αυτά έπρεπε πλέον να ληφθούν και άλλα μέτρα. Παραδόξως, πάλι τα εξιλαστήρια θύματα υπήρξαν οι ίδιοι οι πολίτες και το κοινωνικό κράτος, έπρεπε για άλλη μία φορά να περιοριστεί η «ασυδοσία» τους. Το δεύτερο κύμα όμως μέτρων ξεσήκωσε μία θύελλα αντιδράσεων, που κατά πάσα πιθανότητα ήταν υποβόσκουσα μέσα στον καθένα μας πυροδοτώντας τόσο συντονισμένες δράσεις όπως τις λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες. Εξάλλου είναι προφανές, για όποιον έχει έστω και ελάχιστη επαφή με την ελληνική πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα όλα αυτά τα χρόνια, ότι οι ίδιοι που έρχονται να επικαλεστούν την ανάγκη διάσωσης είναι οι ίδιοι που ευθύνονται έμμεσα και άμεσα για την εδραίωση της διαφθοράς και των πελατειακών σχέσεων, του ξεπουλήματος και της διάλυσης της παραγωγής και της πρόνοιας. Η πλατεία Συντάγματος, λοιπόν, άρχισε να γίνεται ένα κέντρο αγώνα, το οποίο συσπείρωνε ανθρώπους διαφορετικών καταβολών, πεποιθήσεων, αντιλήψεων, αλλά όλοι έχοντας ένα κοινό γνώμονα: τη διεκδίκηση και διασφάλιση των δικαιωμάτων τους. Ζήσαμε στιγμές άμεσης και λαϊκής δημοκρατίας, ξεπεράσαμε την ατομική και απομονωμένη προσέγγιση της καθημερινότητας και επιδιώξαμε να αποφασίζουμε συλλογικά, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, κάτι που στερούμασταν χρόνια γιατί το ίδιο το σύστημα μας έστρεφε στον ατομισμό και το προσωπκό κέρδος.Οι πλατείες όλων των πόλεων δεν ήταν η μοναδική αναδεικνυόμενη αντίσταση από πλευράς των πολιτών. Η Κερατέα αντιστάθηκε απέναντι στα συμφέροντα μεγαλοεργολάβων, το κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» άρχισε να ενδυναμώνεται και να δίνει απαντήσεις στα βάρβαρα μέτρα που έκαναν την εμφάνισή τους, ενώ η συμπαράσταση στην απεργία πείνας των 300 μεταναστών ανέδειξε την αλληλέγγυα πλευρά της ανθρώπινης φύσης και μας ενοποίησε όλους, δείχνοντας ποιός είναι ο κοινός εχθρός: η κυβέρνηση, το σύστημα, τα κέρδη των λίγων εις βάρος των πολλών. Δυστυχώς, όλη αυτή η νέα κατάσταση των πραγμάτων δεν περνάει χωρίς να αφήσει τα σημάδια της. Τα ποσοστά ανεργίας, ιδιαίτερα, στις ηλικίες 18-25, αυξάνονται εκθετικά. Παράλληλα αυξάνονται και οι ελπιδοφόρες κοινωνικές αντιστάσεις. Συγκεκριμένα, κινήματα για την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευση δεν συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη Χιλή, την Ισπανία και την Αγγλία, όπου διαμαρτυρόμενοι νεολαίοι και εργαζόμενοι αγωνίζονται για τα πραγματικά δικαιώματά τους στην εκπαίδευση. Είναι φανερό ότι οι αγώνες διεκδίκησης αυτών που μας αναλογούν, κλιμακώνονται και θα συνεχίσουν να κλιμακώνονται από βδομάδα σε βδομάδα και από μέρα σε μέρα. Με πορείες πανελλαδικά που η αφετηρία τους ήταν η 24ηΑυγούστου και με εβδομαδιαίο ραντεβού έκτοτε, ολοένα και μαζικοποιούνται και στηρίζονται τόσο από τους ίδιους τους φοιτητές, όσο και από τους εργαζόμενους, όπως αυτό έγινε εμφανές και στη ΔΕΘ.

Σαν πρώην μαθητής σίγουρα έχεις ακουστά τις ‘’ εκπτώσεις’’ της κυβέρνησης στην παιδεία με μια σειρά μέτρων, απαξιωτικό για το μαθητικό σύνολο όπως περικοπές σε βιβλία, στοίβαξη 30 ατόμων σε μία αίθουσα και συγχωνεύσεις σχολείων. Την ίδια τακτική περικοπών παιδείας ακολουθεί το υπουργείο και στον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης, όπου με πραξικοπηματικό τρόπο (δίχως καμία συναίνεση της πανεπιστημιακής κοινότητας) ψήφισε τον πλέον αντιδραστικό νόμο μέσα στο καλοκαίρι.

Κομβικά ο νόμος περιλαμβάνει τα εξής:

• Διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, καθώς με τη κρατική υποχρηματοδότηση και το άνοιγμα στις πόρτες των επιχειρήσεων οι σπουδές άμεσα θα καθορίζονται από τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς και θα βαραίνουν αποκλειστικά τις πλάτες των φοιτητών (εισαγωγή διδάκτρων, μειωμένες εκπαιδευτικές παροχές σε σίτιση, στέγαση και συγγράμματα).
• Ένταση επιχειρηματικής και ανταποδοτικής λειτουργίας. Τα φοιτητικά αμφιθέατρα μετατρέπονται σε άμεσο προθάλαμο μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων καθώς η επιβίωση των τμημάτων θα εξαρτάται, μετά από αξιολόγηση τους, από το πόσο θυσιάζουν την γνώση στις ανάγκες τις αγοράς.
• Τσάκισμα των πτυχίων και διάλυση της εργασιακής προοπτικής. Πρόκειται για αντικατάσταση των ενιαίων πτυχίων, με τον ατομικό φάκελο προσόντων, ο οποίος αντιστοιχεί σε ένα άθροισμα απλών πιστωτικών μονάδων και όχι επαγγελματικών δικαιωμάτων. Έτσι το πανεπιστήμιο θα παράγει αποφοίτους με εξατομικευμένα πτυχία, με απλή δηλαδή πιστοποίηση συγκεκριμένων δεξιοτήτων και αγορασμένων πληροφοριών και περιορισμένη δυνατότητα κοινών πρακτικών διεκδίκησης επαγγελματικών δικαιωμάτων.
• Κατάργηση κάθε δημοκρατικής κατάκτησης εντός των πανεπιστημίων Με την κατάργηση του ασύλου, εξαφανίζεται κάθε ανατρεπτικός λόγος. Επίσης εκτοπίζονται οι φοιτητές από τα όργανα συνδιοίκησης ,τα οποία θα απαρτίζονται από εκπροσώπους-μάνατζερ οι οποίοι δεν θα λογοδοτούν πια στην πανεπιστημιακή κοινότητα, δηλ θα απογειωθεί η διαφθορά.
• Εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών - Τσάκισμα κάθε φοιτητικού δικαιώματος. Και ξανά μαθητής! Με αλυσίδες μαθημάτων, όριο ν+2 κτλ, το υπουργείο θα ισοδυναμεί κάθε κινητοποίηση με χαμένες εξεταστικές, άμεσες διαγραφές φοιτητών καθώς και απολύσεις ακαδημαϊκού προσωπικού δημιουργώντας κλίμα χυδαίου εκβιασμού. Ως εκ τούτου, ο φοιτητής μέσα από την φοιτητική του πλέον επιβίωση και όχι ζωή, θα μυείται σε έναν κόσμο αδράνειας και ατομικισμού.

Το φοιτητικό κίνημα ρηξικέλευθο ιδεολογικά και οργανωτικά βρέθηκε και πάλι στην πρώτη γραμμή. Σε έναν τέτοιο νόμο-έκτρωμα οι φοιτητές απάντησαν μαζικά με 300 καταλήψεις πανελλαδικά και σε σύμπλευση του πανεπιστημιακού κινήματος συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις μέχρι την απόσυρσή του. Απαιτούμε ενιαία επαγγελματικά κατοχυρωμένα πτυχία, ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και ένα πανεπιστήμιο πραγματικά δωρεάν, δημόσιο και δημοκρατικό. Διεκδικούμαστε όχι το παλιό πανεπιστήμιο αλλά την δυνατότητα που εκείνο μας πρόσφερε να σκεφτόμαστε και να δρούμε ελεύθερα και συλλογικά. Το φοιτητικό κίνημα έχει εξίσου νικηφόρα προοπτική όπως τότε που κατάφερε υλικές νίκες απέναντι σε μια σειρά νόμων που αλλοίωναν τα πιστεύω και ξεπερνούσαν τις κόκκινες γραμμές του λαϊκού συμφέροντος (‘79 νόμος 815,΄91 νόμος Κοντογιαννόπουλου, ’98 νόμος Αρσένη, ’06-‘07 νόμος Γιαννάκου ).Αν το φοιτητικό κίνημα, επίσης δεν είχε συλλογιστεί τα άμεσα συμφέροντά του και κατά συνέπεια ολόκληρου του λαϊκού κινήματος δεν θα είχε αναπτυχθεί στη επιφάνεια ολόκληρων συστημάτων καμία νησίδα ανατρεπτικού και προοδευτικού σχεδιασμού. Ήρθε η ώρα για τη δική μας γενιά να γράψει τη δική της ιστορία Δεν είμαστε μόνοι μας! Πλάι μας στέκεται μια ολόκληρη κοινωνία.. Οι επιλογές της κυβέρνησης που ξεπουλάει το μέλλον της νεολαίας είναι καταιγιστικές! Το ίδιο καταιγιστικές απέναντι στην πολιτική αυτή πρέπει να είναι και οι κινήσεις που θα κάνουμε και εμείς ως νέοι και φοιτητές το επόμενο διάστημα!

Για μια νεολαία που βράζει, που ελπίζει- αγωνίζεται-ΝΙΚΑ!!

Ψωμί παιδεία ελευθερια-εμπρός για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία!

αγώνας διαρκείας για την ΑΝΑΤΡΟΠΉ!

Μετά το 5μελές και 15μελές, τι…;

Στο σχολείο τα 5μελή και 15μελή συμβούλια ήταν οι δομές μέσα από τις οποίες μπορούσες εσύ και οι συμμαθητές σου να διεκδικήσετε δικαιώματα και να κατοχυρώσετε τις διεκδικήσεις σας. Στη σχολή αυτό γίνεται μέσα από τα συλλογικά όργανα του φοιτητικού συλλόγου, στα οποία θα προσπαθήσουμε να σε εισάγουμε με μια περιγραφή της λειτουργίας τους.

Φοιτητικός Σύλλογος

Γενική Συνέλευση..

Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο του συλλόγου κάθε κοινωνικού χώρου. Ιδιαίτερα στο Πανεπιστήμιο, αποτελεί τη δομή μέσα στην οποία πραγματοποιείται πραγματική πολιτική ζύμωση των φοιτητών, η οποία τελικά οδηγεί στην έκφραση και οργάνωση του φοιτητικού κινήματος. Η Γενική Συνέλευση μπορεί να καλεστεί με τρεις διαφορετικούς τρόπους:

• Μετά από ορισμό της από προηγούμενη Γ.Σ.
• Με συλλογή υπογραφών.
• Αυτόκλητα, με την παρουσία στο αμφιθέατρο του απαραίτητου αριθμού ατόμων.

Η σωστή λειτουργία της συνέλευσης, αποτελεί την απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορούν οι φοιτητές να εκπροσωπούνται από τις δομές του φοιτητικού κινήματος. Τα τελευταία χρόνια, είναι αλήθεια πως παρατηρείται μια αποπτώχευση της κουβέντας εντός των φοιτητικών συλλόγων. Γι’ αυτό οφείλουμε όλοι με την παρουσία μας να βοηθήσουμε στη διεξαγωγή πολιτικών και μαζικών γενικών συνελεύσεων που θα μπορούν να αποτελούν πραγματικό ζωντανό κύτταρο της πολιτικής κουβέντας του φοιτητικού κινήματος.

Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.).

Το Δ.Σ. αποτελεί το εκτελεστικό όργανο του συλλόγου και αναλαμβάνει να

συγκεκριμενοποιεί και να επανακατοχυρώνει την τοποθέτησή του όπως αυτή προκύπτει από την Γενική Συνέλευση. Στη σχολή μας αποτελείται από 9 έδρες οι οποίες μοιράζονται με βάση το συσχετισμό που καταγράφεται στις φοιτητικές εκλογές. Πρέπει, λοιπόν, να ξεκαθαριστεί πως το διοικητικό συμβούλιο οφείλει να αποφασίζει με βάση τις κατευθύνσεις της γενικής συνέλευσης, επικυρώνοντας στην πραγματικότητα τις αποφάσεις της, μακριά από τη λογική του «παραγοντομαζέματος». Σε μια τέτοια κατεύθυνση βρίσκεται και η τοποθέτησή μας για ανοιχτά πολιτικά Δ.Σ., που θα δεσμεύουν και θα συγκεκριμενοποιούν τις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων, που θα μπορούν να παράγονται ακόμα και εκεί πολιτικές διαιρέσεις εντός των αμφιθεάτρων ως ένα ακόμα πεδίο άσκησης πολιτικής (και όχι συνδιαχείρησης).

Φοιτητικές εκλογές

Οι φοιτητικές εκλογές πραγματοποιούνται μια φορά το χρόνο και σκοπό έχουν την καταγραφή των πολιτικών συσχετισμών του φοιτητικού κινήματος. Κατά τη γνώμη μας, οι εκλογές θα πρέπει να γίνονται κάθε χρόνο, υπό την αιγίδα των οργάνων του φοιτητικού κινήματος, χωρίς εξωτερικούς παράγοντες, με πολιτικά ανοιχτά ψηφοδέλτια, ανοιχτής πολιτικής στήριξης, με ενιαίο εκλογικό κανονισμό που θα προβλέπει λευκά ψηφοδέλτια, παραβάν, κοινό τρόπο κατανομής εδρών στο Δ.Σ.

Ε.Φ.Ε.Ε. (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδος)

Η Ε.Φ.Ε.Ε. αποτελεί το κεντρικό τριτοβάθμιο όργανο του φοιτητικού συνδικαλισμού, αποτελείται από το Κεντρικό Συμβούλιο (το οποίο έχει 21 έδρες) και συγκροτείται από το Πανσπουδαστικό Συνέδριο.

Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων

Το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων (ΣΓΣκΚ) αποτελεί, σε περιόδους όξυνσης, το όργανο εκείνο που συντονίζει τους κινητοποιούμενους συλλόγους και συνολικοποιεί με έναν πιο άμεσο τρόπο τις πολιτικές θέσεις του φοιτητικού κινήματος . Σε όλες, σχεδόν, τις στιγμές στην ιστορία του φοιτητικού κινήματος προέκυπτε η ανάγκη ύπαρξης ενός δευτεροβάθμιου οργάνου, το οποίο θα μπορούσε να κατοχυρώνει τουλάχιστον την ενιαία πανελλαδική πολιτική έκφραση του φοιτητικού σώματος και να αναγκάζει όλες τις δυνάμεις να τοποθετούνται κεντρικά επί του συνόλου της πολιτικής ατζέντας

.

Η κατάσταση σήμερα

Είναι αλήθεια πως το τελευταίο διάστημα ο όρος του φοιτητικού συνδικαλισμού αμφισβητείται πολύ έντονα. Πέρα, όμως, από οποιεσδήποτε διαστρεβλώσεις πρέπει όλοι να κατανοήσουμε πως η βασική και πραγματική του στόχευση είναι η διαφύλαξη των συμφερόντων μας ως φοιτητών μέσα από συλλογικές και μαζικές δομές. Καλούμε, λοιπόν, κι εσένα να λάβεις μέρος σε κάθε συνέλευση, κάθε διοικητικό συμβούλιο ή οποιαδήποτε άλλη δομή του φοιτητικού συνδικαλισμού, ώστε να βάλεις το δικό σου στίγμα στη συζήτηση του συλλόγου και να διεκδικήσεις κάθε σου δικαίωμα μαζί με τους υπόλοιπους συναδέλφους μας, μακριά από τη λογική του ατομικού δρόμου!

«... Ξέρουμε ότι θα προσπαθήσουν να μας διασπάσουν, όπως κάνουν τόσα

χρόνια φτιάχνοντας πλαστούς διαχωρισμούς. Ξέρουμε ότι θα προσπαθήσουν να μας καταστείλουν με τα ΜΑΤ και με παρακρατικούς μηχανισμούς. Ξέρουμε όμως, και το ξέρετε και εσείς, ότι αν οι φοιτητές ενωθούν με τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς και με όλους τους εργαζόμενους, αν ο λαός βρεθεί δίπλα μας και αγωνιστούμε μαζί, αυτή η βάρβαρη κυβέρνηση, τα μνημόνια της και η αντιλαϊκή πολιτική συνολικά- που την στηρίζουν μόνο μια χούφτα μεγαλοεπιχειρηματίες, μεγαλοδημοσιογράφοι και οι δυνάμεις καταστολής – θα ανατραπεί. Δεν μπορούμε να ζήσουμε όπως σχεδιάζουν, δεν θα υποταχτούμε σ’αυτό το απάνθρωπο μέλλον που έχουν ετοιμάσει για όλους μας, δεν θα υποχωρήσουμε. Έχουμε μόνο μια επιλογή, τον αγώνα μαζί με τους εργαζόμενους για μια άλλη εκπαίδευση, για μια άλλη ζωή, για μια άλλη κοινωνία.

Εμπρός λοιπόν για πανεκπαιδευτικό- πανκοινωνικό ξεσηκωμό!

Εμπρός για καταλήψεις-απεργίες-διαδηλώσεις μέχρι τη νίκη! »

(από το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και καταλήψεων Αθήνας)