Σε μια περίοδο που πολλοί σφύριζαν αδιάφορα για τις εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας και περίμεναν το πότε θα κατατεθεί το περίφημο προσχέδιο νόμου για την οργάνωση και λειτουργία των ΑΕΙ και ΤΕΙ,η Υπουργός Παιδείας Αννούλα Διαμαντοπούλου έδωσε στη δημοσιότητα το περίφημο κείμενο διαβούλευσης για την έναρξη διαλόγου(!) στη Σύνοδο Πρυτάνεων που έγινε το διάστημα 23-24 Οκτώβρη στο Ρέθυμνο.Όπως προμηνύετο και από τις εξαγγελίες της Διαμαντοπούλου το προηγούμενο διάστημα στους Δελφούς,είναι σαφές πλέον ότι το όραμα του Υπουργείου για το Πανεπιστήμιο της Κρίσης παίρνει σάρκα και οστά.
Συνοπτικά το σχέδιο διαβούλευσης του Υπουργείου κινείται στους εξής βασικούς άξονες:
1)ΠΤΥΧΙΑ-ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ
· Απαξίωση των πτυχίων και εξατομίκευση των σπουδών: Διαλύεται η έννοια του πτυχίου που παρείχε γνώσεις σε ένα γνωστικό αντικείμενο και ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα στην εργασία. Το πτυχίο γίνεται ένας ατομικός φάκελος προσόντων που θα περιλαμβάνει «γνώσεις δεξιότητες και ικανότητες» τις οποίες ο φοιτητής θα παίρει σε όλη του την εργασιακή του διαδρομή δημιουργώνταςι έτσι ένα προσωπικό και μοναδικό σύνολο προσόντων που θα στερεί από τον εργαζόμενο κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Παράλληλα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων ο απόφοιτος ουσιαστικά χάνεται σε ένα λαβύρινθο πιστοποιήσεων και εξετάσεων που όμως δεν εξασφαλίζει κανένα δικαίωμα σε σταθερή δουλειά με αποδοχές αντίστοιχες της γνωστικής του επάρκειας.
· Αλλαγές στη φοιτητική καθημερινότητα: Επανεισάγεται η έννοια των προαπαιτούμενων μαθημάτων (π.χ δε μπορείς να εξεταστείς στην Πολιτική Δικονομία 2 αν δεν έχεις περάσει την 1), της διαγραφής των «αιώνιων» φοιτητών και της συρρίκνωσης ή και ακόμα κατάργησης των εξεταστικών (αρχίζοντας από την εξεταστική του Σεπτέμβρη!) επιχειρώντας παράλληλα να μετατρέψουν σε εξεταστική όλο το εξάμηνο. Προβλέπονται υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, καθημερινά απουσιολόγια και μετρήσεις της απόδοσης των φοιτητών και φυσικά μεγάλος ανταγωνισμός…
· Αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής-προπαρασκευαστικά έτη: Αλλαγή η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από τον αλλοτριωτικό χαρακτήρα των εισαγωγικών εξετάσεων αλλά θα βάλει ένα ακόμα χρόνο εντατικού χωρίς ουσία διαβάσματος, φροντιστηρίων και άγχους μέσα στα πανεπιστήμια αυτή την φορά ενώ θα προλειάνει και το έδαφος για το σπάσιμό των σπουδών σε 3+2 έτη. Αυτή η αλλαγή στοχεύει στην ένταση των εξεταστικών φραγμών, στην εντατικοποίηση με την επίφαση του ανταγωνισμού, ενώ προωθεί ένα μοντέλο πλήρως κατακερματισμένων γνωστικών αντικειμένων.
2)ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ
· Αλλαγές στο πλαίσιο διοίκησης: Aνατρέπεται πλήρως το μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων που έλεγε ότι τις αποφάσεις μέσα στις σχολές θα τις παίρνουν τα συλλογικά όργανα με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών. Το κράτος αποσύρει μεγάλα κομμάτια των υποχρεώσεων του προς τις μισθοδοσίες και την έρευνα εντός των πανεπιστημίων, ωθώντας έτσι τα ΑΕΙ και ΤΕΙ στην ομηρία των χρηματοδοτήσεων από τον ιδιωτικό τομέα. Επιπλέον, για τον πλήρη έλεγχο των πανεπιστημίων και για την αποφυγή οποιονδήποτε αντιδράσεων, το κράτος σπεύδει να θεσπίσει τα συμβούλια διοίκησης (κατά τα αγγλικά πρότυπα αντικαθιστά τον πρύτανη με εξωπανεπιστημιακού manager), τα οποία θα διορίζονται από την κυβέρνηση και θα ελέγχουν την οικονομική και διοικητική λειτουργία των ιδρυμάτων το οποίο μεταφράζεται από τη χρηματοδότηση ως την λειτουργία του Ακαδημαϊκού Ασύλου!!! Τέλος, καταργείται ή περιορίζεται σημαντικά η συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης. Μια κίνηση που προφανώς αποσκοπεί στη θωράκιση του πανεπιστημιακού μηχανισμού απέναντι σε κάθε δυνατότητα παρέμβασης των φοιτητικών συλλόγων στα όργανα διοίκησης. Τελικά , αυτό που επιχειρείται είναι η προσπάθεια συγκέντρωσης αρμοδιοτήτων από όργανα ασφυκτικά ελεγχόμενα από τον κρατικό μηχανισμό.
· Οικονομική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων: Με τον όρο εννοούνε την δραματική μείωση της χρηματοδότησης και την στροφή των ΑΕΙ στην αγορά για την ανεύρεση πόρων. Αυτό σημαίνει πανεπιστήμια που θα πουλάνε την έρευνα, που θα αναζητούν χορηγούς και θα κάνουν business. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ιδιώτης που θα βάλει χρήματα θα έχει προφανώς και απαιτήσεις για το τι μαθήματα θα διδαχθούν, ποιές σχολές θα ανοίξουν και ποιές θα κλείσουν, τι έρευνα θα γίνει, πόσα χρήματα θα φύγουν για φοιτητική μέριμνα. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής και η πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών, όπου για πρώτη φορά η ύπαρξη μιας θέσης ΔΕΠ θα εξαρτάται από τα συμφέροντα του ιδιώτη χορηγού.
· Κάρτα φοιτητή που σημαίνει πως η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα είναι με το κομμάτι, ανάλογα με το πόσους φοιτητές θα προσελκύσουν. Κάθε φοιτητής θα παίρνει μια κάρτα η οποία θα αντιστοιχεί σε όλα τα χρήματα που το κράτος επιθυμεί να δαπανά ανά φοιτητή. Με αυτή την κάρτα οι φοιτητές θα γράφονται (πράγμα που θα συνεπάγεται ότι το πανεπιστήμιο θα παίρνει κάποια χρήματα από την κάρτα για να καλύψει τα έξοδα φοίτησης) και μέσω αυτής θα κάνουν χρήση όλων των κοινωνικών παροχών για τους φοιτητές(από τα συγγράμματα ως τη σίτιση και από την στέγαση ως τις καθημερινές φοιτητικές παροχές βλ. και κατάργηση των ΠΑΣΟ!). Με αυτό τον τρόπο το κράτος δεν χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, αλλά δίνει ένα «πρίμ» ανάλογα με τα πόσους φοιτητές το κάθε πανεπιστήμιο έχει. Αυτό το στοιχείο θα οδηγήσει τα ιδρύματα να βλέπουν τους φοιτητές σαν πελάτες ενώ παράλληλα ανοίγεται ο δρόμος για την άρση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
· Καλλικράτης στα πανεπιστήμια: Ο «εκπαιδευτικός Καλλικράτης»θα έρθει να κλείσει τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ οδηγώντας έτσι τους φοιτητές και τους αποφοίτους τους στον δρόμο. Προφανώς, αυτή η κίνηση εντάσσεται στα σχέδια ριζικής μείωσης του δημόσιου τομέα στο επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ενισχύοντας παράλληλα την λειτουργία των ΚΕΣ.
· Αξιολόγηση: Όλα τα παραπάνω θα επιστεγαστούν με τον θεσμό της αξιολόγησης ο οποίος θα γίνει ο εκβιαστικός τρόπος για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα. Με την αξιολόγηση (που θα είναι υποχρεωτική με απειλή παύσης κάθε χρηματοδότησης) θα κατατάσσονται τα πανεπιστήμια με βάση το κατά πόσο εφαρμόζουν τις τομές της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.Πιο συγκεκριμένα,η χρηματοδότηση των ΑΕΙ θα εξαρτάται από τις επιδόσεις τους στις διαδικασίες αξιολόγησης.Την ευθύνη της χρηματοδότησης θα έχει μια νεοσυσταθείσα από το Υπουργείο «Ανεξάρτητη Αρχή» και θα την κατανέμει με βάση δείκτες ποσοτικούς που θα αφορούν το βαθμό συμμόρφωσης στο κυρίαρχο πρότυπο για την εκπαίδευση όπως αυτό το ορίζει το Υπουργείο και την έρευνα με βάση τις απαιτήσεις της αγοράς (π.χ. το βαθμό συμμετοχής στα ευρωπαϊκά προγράμματα κτλ).Έτσι λοιπόν βασικό κριτήριο θα αποτελέσουν η επιχειρηματικότητα και η σύνδεση με την οικονομία της αγοράς οδηγώντας μια σειρά απο σχολές στον Καιάδα και απειλώντας με απαξίωση και υποβάθμιση κατ’ αρχήν τις ανθρωπιστικές σπουδές και τις κοινωνικές επιστήμες.
Οι σκοποί όλων των παραπάνω είναι να πετύχουν μια σειρά από στόχους:
· Να αναδιατάξουν συνολικά την εκπαίδευση στη χώρα μας. Όπως λένε θέλουν να τελειώνουν με το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης δηλαδή το πανεπιστήμιο που είχε στοιχειώδη δικαιώματα για τους φοιτητές, στοιχειώδη δημοκρατία στον τρόπο λειτουργίας του. Θέλουν να φέρουν την Μπολόνια και το ΔΝΤ μέσα στα πανεπιστήμια και να απαξιώσουν τα πτυχία και συνολικά την εκπαίδευση όπως έχουν κάνει σε τόσους άλλους τομείς (υγεία, ασφάλιση, εργασία, μεταφορές κ.α.).
· Να αναιρέσουν κάθε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Η εκπαίδευση στο μνημόνιο επαναπροσδιορίζεται: Καταργούνται οι κεντρικές χρηματοδοτήσεις ανά ίδρυμα και τμήμα και εισάγεται η λογική του προϋπολογισμού ανά φοιτητή. Με αυτήν την έννοια καθιερώνεται το «κουπόνι φοιτητή» (το οποίο υπάρχει και στο εξωτερικό), με το οποίο μετρώνται οι παροχές εντός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που δικαιούται ο κάθε φοιτητής. Οι παροχές στους φοιτητές κόβονται(εστίες, εστιατόρια, πάσο, συγγράμματα ) με αποτέλεσμα να απομακρύνουν μεγάλα κομμάτια της νεολαίας από την πανεπιστημιακή μόρφωση. Η δωρεάν παιδεία υπονομεύεται από την «κάρτα του φοιτητή» και την ανάθεση της σίτισης και της στέγασης σε «Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα». Οι φοιτητές εξωθούνται στα φοιτητικά δάνεια (πριμοδοτούμενα απο το νέο νόμο-πλαίσιο!) και την υπερχρέωση.Γίνεται έτσι φανερό ότι σε περίοδο τρομακτικής πολιτικής δημοσιονομικής λιτότητας, το όριο αυτής της αλλαγής είναι μια διαδικασία πληρωμής από πλευράς των φοιτητών ενός κομματιού -σε πρώτη φάση- των εκπαιδευτικών παροχών που θα έπρεπε να προσφέρει το κράτος.Συν τοις άλλοις τα ΑΕΙ θα διαγκωνίζονται να ιδρύσουν Κέντρα Αριστείας, με την ελπίδα είτε να προσελκύσουν ιδιώτες χορηγούς είτε να πάρουν κάποια επιπλέον χρηματοδότηση.
· Να εντατικοποιήσουν και πειθαρχήσουν τους φοιτητές. Το κράτος θέλει εργαζόμενους, οι οποίοι θα δρουν ατομικά, δε θα έχουν συλλογικές διεκδικήσεις και θα σκύβουν το κεφάλι στις απαιτήσεις του εκάστοτε εργοδότη. Αυτό επιχειρείται μέσα από αλλαγές στο ίδιο το ελληνικό πανεπιστήμιο που αποσκοπούν στο να διαμορφώσουν αυτή τη λογική στους φοιτητές – αυριανούς εργαζόμενους. Η διαδικασία αυτή διενεργείται σε δύο επίπεδα. Σε πρώτο επίπεδο, στο εσωτερικό των σχολών, με την προσπάθεια πολλών καθηγητών να καθιερώσουν ως υποχρεωτική την παρακολούθηση των μαθημάτων, τα projects, προόδους κλπ. Σε δεύτερο επίπεδο, με νόμους του Υπουργείου που προβλέπουν απουσίες σε υποχρεωτικά /μη μαθήματα, διαγραφές φοιτητών και κόψιμο εξεταστικών.
· Να εντείνουν την ιδιωτικοοικονομική-ανταποδοτική λειτουργία του πανεπιστημίου. Στο πανεπιστήμιο, την εποχή της κρίσης και του μνημονίου, την εποχή των μάνατζερ και της ιδιωτικής εκπαίδευσης ο επιχειρηματικός χαρακτήρας γίνεται πιο βαθύς παρά ποτέ. Δεν θα υπάρχει πλέον χώρος μέσα στα ιδρύματα για έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες, για αμφισβήτηση στην γνώση, για πολιτική δράση. Διευρύνεται με το νέο νομοσχέδιο η λογική των αγοραίων κριτηρίων εντός των πανεπιστημίων και ενισχύεται η ιδιωτική πρωτοβουλία στο εσωτερικό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ συνδέεται άμεσα με την ανταπόκριση στα κριτήρια της αξιολόγησης. Προφανώς αυτό πρόκειται για έναν ξεκάθαρο -αλλά μη ρητό- εκβιασμό όπου η αδιαφάνεια και η αμιγώς επιχειρηματική λογική επιχειρείται να παρουσιαστεί ως αντικειμενική και αναπόφευκτη κατεύθυνση για τη συνέχιση ύπαρξης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Προφανώς υπό τη δαμόκλειο σπάθη της περικοπής της χρηματοδότησης μεθοδεύεται η πλήρης ευθυγράμμιση των ιδρυμάτων με τη στρατηγική του Υπουργείου-Κυβέρνησης και με τις επιδιώξεις της αγοράς.
Στον ιστορικών διαστάσεων πόλεμο που δέχεται το δημόσιο πανεπιστήμιο σήμερα πρέπει όλοι η ακαδημαϊκή κοινότητα με πρώτους τους φοιτητές να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων.Είναι σαφές ότι κανείς διάλογος δε μπορεί να γίνει με όσους απαξιώνουν και πολεμούν το δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο.Είναι σαφές πως μόνο προσχηματικός και εκβιαστικός μπορεί να είναι ο διάλογος όταν το Υπουργείο απαξιώνει την τοποθέτηση των φοιτητών(σ.σ ‘‘ Δε μ’ ενδιαφέρει όσες καταλήψεις και αν γίνουν’’-δηλώσεις Άννας Διαμαντοπούλου).Ξαναπιάνοντας το νήμα των αγώνων του μεγαλειώδους φοιτητικού κινήματος του 2006-2007 ενάντια στο νόμο-πλαίσιο Γιαννακου και τη μάχη για το άρθρο 16 και με αναγκαία την κοινή δράση όλων όσων ζητούν και θέλουν να μη περάσει αυτή η χωρίς προηγούμενο επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο:
Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να ξεσηκωθεί μέσα από τις συνελεύσεις του και τις διαδικασίες του, να ξαναβγεί δυναμικά στο δρόμο του αγώνα με μέσα πίεσης τις καταλήψεις και τις μαζικές παραστάσεις σε τμήματα και συγκλήτους και τις μεγάλες και νικηφόρες διαδηλώσεις.. Πρέπει να έρθει σε ευθεία σύγκρουση με την κυβέρνηση του ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ. Για την συνολική ανατροπή της επίθεσης σε νεολαία και εργαζόμενους .
ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ,
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΠΡΩΤΗ ΓΕΝΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΖΗΣΕΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ
ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΩΝ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ
ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟ ΣΤΗΜΕΝΟ-ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΕΚΤΡΩΜΑ-ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΡΗΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου