ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ?ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ?

ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ;

Η Γ. Συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο κάθε φοιτητικού συλλόγου. Εκεί συναντιούνται οι διαφορετικές πολιτικές τοποθετήσεις και αγωνίες των πολιτικών δυνάμεων του συλλόγου αλλά και των ανεξάρτητων φοιτητών. Μόνο μέσα στη συνέλευση ξεδιπλώνονται τα πολιτικά σχέδια όλων παρατάξεων σε σχέση με την φοιτητική καθημερινότητα, τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια και τα κοινωνικά ζητήματα μέσω της ανάλυσης, του σχεδιασμού και της πρότασης, που αυτές καταθέτουν.  Με όπλο τη δημοκρατία και τον ουσιαστικό διάλογο διαπλέκονται μεταξύ τους και εντέλει μέσω της ψηφοφορίας, το πλαίσιο που πλειοψηφεί αποτελεί την πολιτική τοποθέτηση και απόφαση του συλλόγου. Η μοναδικότητα των ελληνικών πανεπιστημίων να συγκροτούνται σε συλλόγους, όπου κάθε φοιτητής παρεμβαίνει, τοποθετείται και αποφασίζει συλλογικά, χαρίζει την πρωτοτυπία στην ελληνική νεολαία να πολιτικοποιείται, να διεκδικεί και να νικά.

Ακριβώς αυτή η αμεσοδημοκρατία και η απουσία χαρακτηριστικών που έχουν τα διοικητικά συμβούλια των συλλόγων( κεκλεισμένων των θυρών, μόνο παρατάξεις, ένα θέμα τη φορά) καθιστούν τη Γ. Συνέλευση το μοναδικό όπλο των φοιτητών. Κάθε φοιτητής έρχεται αντιμέτωπος με ζητήματα που δυσχεραίνουν τους όρους φοίτησης του, με νομοσχέδια που τροποποιούν το πτυχίο του, με επιθέσεις που πλήττουν την εργασιακή του προοπτική. Προφανώς ο ατομικός δρόμος είναι ατελέσφορος. Στη συνέλευση ωστόσο, υπάρχει η δυνατότητα το σύνολο των φοιτητών που πλήττονται τα συμφέροντα τους να συζητούν επί πραγματικής βάσης τα ζητήματα αυτά και να λαμβάνουν αποφάσεις που προασπίζονται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα τους και  διεκδικούν τις ανάγκες τους τόσο ως φοιτητές όσο και ως μελλοντικοί εργαζόμενοι. Με αποφάσεις που έχουν δεσμευτικό χαρακτήρα και διεκδικητικό ρόλο απέναντι στους καθηγητές και τα υπουργεία. Με λίγα λόγια απέναντι στην ατομική διαπραγμάτευση, η οποία δεν μπορεί να εξασφαλίσει καμία νίκη ούτε ατομικά αλλά ούτε για τους υπόλοιπους φοιτητές, προτάσσονται οι αποφάσεις του συλλόγου μέσω της Γ.Σ., που ως αποφάσεις μαζικού συλλογικού φορέα, είναι  οι μόνες που μπορούν να επιφέρουν νίκες για το σύνολο των φοιτητών.

Η αναγκαιότητα διεξαγωγής Γ.Σ. φαντάζει ακόμα πιο επιτακτική σε μια περίοδο κατά την οποία το μνημόνιο, το ΔΝΤ και η ΕΕ μέσω της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του υπουργείου Παιδείας φέρνουν μέτρα που αλλάζουν προς το χειρότερο τους όρους φοίτησης και εκπαίδευσης αλλά και πλήττουν όλο τον κόσμο της εργασίας. Οι αλλαγές αυτές ακριβώς επειδή επηρεάζουν ριζικά τους φοιτητές πρέπει να απασχολούν το σύνολο του συλλόγου τόσο σε επίπεδο ενημέρωσης όσο και σε επίπεδο δράσης. Όλοι οι φοιτητές πρέπει να συμμετέχουν στις γενικές συνελεύσεις για να υπάρξει συλλογική τοποθέτηση και απόφαση σε σχέση με το αν είναι με τα νέα μέτρα ή όχι και αν θα επιτρέψουν να περάσουν ή όχι.

Στα ατομικά διλλήματα, ας δώσουμε συλλογικές απαντήσεις

ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ;

Πολλές φορές τα αγωνιστικά πλαίσια των φοιτητικών συλλόγων ενάντια στα μέτρα καλούν σε κατάληψη των σχολών ως το μοναδικό μέσο πάλης που μπορεί να δώσει ένα ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση. Σε αυτή τη βάση η κατάληψη ιδιαίτερα όταν αποτελεί απόφαση μαζικής Γ.Σ του συλλόγου δεν είναι φετίχ, δεν είναι αυταξία, δεν είναι εμμονή. Αντίθετα, η κατάληψη προτείνεται με ένα συγκεκριμένο σκεπτικό και μια συγκεκριμένη ιστορική εμπειρία.  Η σταδιακή μαζικοποίηση των συνελεύσεων που λαμβάνουν αγωνιστικές αποφάσεις, οι μαζικές και δυναμικές πορείες και οι καταλήψεις που αποκτούν πανελλαδικό χαρακτήρα δίνουν εκείνη την πνοή και μαχητικότητα στο φοιτητικό κίνημα ώστε να υπάρξουν πραγματικές πιέσεις στην κυβέρνηση, πραγματικές υποχωρήσεις από τα υπουργεία και εν τέλει πραγματικές νίκες για τους φοιτητές. Γιατί το Υπουργείο Παιδείας δεν πιέζεται για να αποσύρει τα νέα μέτρα με μια διακήρυξη των φοιτητών ότι είναι απλά και μόνο ενάντια σε αυτά αλλά κλυδωνίζεται μόνο όταν 400 σύλλογοι πανελλαδικά δηλώνουν μέσω των κλειστών σχολών και των ορμητικών διαδηλώσεων των φοιτητών ότι τα νέα μέτρα δεν θα περάσουν γιατί υποθάλπτουν ένα ζοφερό μέλλον. Οι καταλήψεις άλλωστε ιστορικά δεν σήμαιναν ποτέ το νέκρωμα των σχολών αλλά ζωντανές διαδικασίες εντός αυτών που προωθούν την κοινωνικοποίηση και πολιτικοποίηση των φοιτητών.

 Αυτό που παραμένει αινιγματικό είναι το πώς εν τέλει τα πλαίσια που λένε όχι στα νέα μέτρα θα πραγματώσουν τη διακήρυξη αυτή με τρόπο που να προκαλεί μετατοπίσεις και τριγμούς στο Υπουργείο Παιδείας, με τρόπο που να είναι αποτελεσματικός και νικηφόρος. Το δίλλημα λοιπόν δεν είναι ανοιχτή σχολή ή κατάληψη αλλά ποιος είναι με τα μέτρα ή όχι. Γιατί η απάντηση ανοιχτή σχολή στην πραγματικότητα νομιμοποιεί το Υπουργείο να περάσει ό, τι  θέλει γιατί η ομαλή λειτουργία, η τάξη και η ειρήνη από μέρους των συλλόγων σηματοδοτούν και την αποδοχή των μέτρων. Άρα αυτοί που δεν είναι με τα μέτρα τι προτείνουν αν όχι κατάληψη.

Παράλληλα, σε αυτούς που προβάλλουν την κατάληψη σαν μπαμπούλα και σαν φόβητρο σε σχέση με το ότι θα χαθούν μαθήματα, θα καθυστερήσουν οι εξεταστικές και η λήψη του πτυχίου, εμείς θεωρούμε ότι αν μερικά χαμένα μαθήματα ή μια χαμένη εξεταστική έπειτα από απόφαση του συλλόγου εξασφαλίζει τους ανθρώπινους  όρους φοίτησης μας, την ύπαρξη εξεταστικών, την ισχύ του πτυχίου μας, ως τέτοιου για μια αξιοπρεπή δουλειά και της ύπαρξης μιας πραγματικά δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, τότε αυτά που διασφαλίζουμε και κερδίζουμε είναι πολύ περισσότερα από αυτά που θεωρητικά χάνουμε. Το ερώτημα λοιπόν παραμένει:

Θα κλείσουμε εμείς τις σχολές ή θα κλείσουν αυτοί το μέλλον μας ;