ας μιλήσουν τα νούμερα..
Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής οι άνεργοι ανήλθαν στα 1.033.000 άτομα, ενώ το ποσοστό ανεργίας στους νέους ηλικίας 15-24 ετών άγγιξε το τρομακτικό 51,1%... Ενώ, η ολομέλεια των δικηγορικών συλλόγων της χώρας παρουσίασε τα εξής στοιχεία: το 2009 έγιναν 72.364 παραστάσεις, το 2010 έγιναν 63.754 παραστάσεις και το 2011 και μέχρι σήμερα 24.538 παραστάσεις. Επίσης, όσον αφορά αναλυτικά τις παραστάσεις δικηγόρων: 8711 δικηγόροι χωρίς παράσταση, 5180 δικηγόροι από 1 – 2 παραστάσεις, 4500 δικηγόροι από 3 – 5 παραστάσεις, 1831 δικηγόροι από 6 – 12 παραστάσεις, 1225 δικηγόροι με πάνω από 12 παραστάσεις. Η ρήση του πάλαι ποτέ Γ.Α. Παπανδρέου για τον έναν εργαζόμενο σε κάθε οικογένεια έπιασε τόπο.
ποιος φταίει...
Υπάρχουν πολλοί λόγοι, στους οποίους μπορείς να αποδώσεις την ανεργία. Ακροδεξιές και φασιστικές αντιλήψεις μιλούν για τους μετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές. Οι εργοδότες και ο Πάγκαλος πάντα υπερτονίζουν τη δικιά μας ευθύνη με ρητά τύπου ΄μαζί τα φάγαμε'. Τα ΜΜΕ ανάγουν τις αιτίες της σε εθνικό,πολιτισμικό επίπεδο με εξώφυλλα για την εθνική τεμπελιά. Οι καθηγητές και ο Paulo Coehlo πως δεν το θέλαμε αρκετά για αυτο δεν τα καταφέρνουμε.
Όμως, για μας όταν κάποιος μιλά για την ανεργία ή και για την αθέατη όψη της( ελαστική ανεργία, υποαπασχόληση κ.τ.λ.), δεν μπορεί να μην κάνει λόγο και για τις μαζικές απολύσεις, τις διακοπές συμβάσεων, την εφεδρεία και τα χιλιάδες λουκέτα. Και για αυτά δεν φταίμε εμείς ούτε λόγω της προσωπικότητας μας, ούτε λόγω του IQ μας και του DNA μας. Πολύ περισσότερο οφείλονται σε στρατηγικές πολιτικές, που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και ολοκληρώνει η συγκυβέρνηση μαζί με την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. , στηρίζονται από την εργοδοσία, ενισχύονται από τον μπαμπούλα του χρέους και της εξόδου από την Ε.Ε. και τον παροξυσμό της κρίσης.
γιατί το κάνουν...
Εδώ μάλλον πρέπει να σοβαρευτούμε και να είμαστε αναλυτικοί. Σε πρώτο επίπεδο είναι σαφές πως σε κάθε περίπτωση η ανεργία και η ανασφάλεια αποτελεί ένα ισχυρό μοχλό πίεσης και τρομοκράτησης των εργαζόμενων για τον αφανισμό μέχρι και του τελευταίου συλλογικού εργατικού δικαιώματος. Σε δεύτερο επίπεδο, το τσάκισμα των όρων εργασίας, ακόμα και των επαγγελμάτων με τους καλύτερους όρους εργασίας, αυτόματα οδηγεί αυτόματα και σε μείωση του κόστους της, ενώ παράλληλα, ο εφεδρικός στρατός της ανεργίας και η απειλή της πιέζει ακόμα πιο κάτω τους μισθούς και τα δικαιώματα των εργαζομένων. Όλα μέσα στην ίδια συνταγή, αυτή που προστάζει πως η αποπληρωμή του χρέους και το ξεπέρασμα της κρίσης θα γίνει απο τις θυσιές των εργαζόμενων, των συνταξιούχων και της νεολαίας.
και τώρα τί κάνουμε...
Για να προσεγγίσει κανείς ωστόσο, μια λύση στο ζήτημα της ανεργίας δεν χρειάζεται μόνο σοβαρότητα, η οποία απαιτείται σε περιστάσεις που έχουν να κάνουν με την απελπισία εκατοντάδων οικογενειών, αυτοκτονίες και εξαθλίωση. Χρειάζονται άλματα:κουλτούρας και πολιτικής. Να ξεπεράσουμε τα σύνδρομα ανωτερότητας που μας καταβάλει μπαίνοντας στη Νομική και άρα αυτόματα σε μια ισχυρή επαγγελματική συντεχνία και τον κόσμο του Boston Legal. αρνούμενοι να δούμε την πραγματικότητα του ανασφάλιστου ασκουμένου των 300 ευρώ, τις μαζικές αναστολές δικηγορικών αδειών λόγω των φοροεπιδρομών και των ψηλών ασφαλιστικών εισφορών, της συγκέντρωσης των υποθέσεων σε μεγάλες δικηγορικές εταιρίες και της μετατροπής του μέσου δικηγόρου σε παρατρεχάμενους γραμματείς. Να μην αφήσουμε κανένα μόνο του στην κρίση, να σταθούμε αλληλέγγυοι και να σπάσουμε την απομόνωση των ανέργων. Και πάνω από όλα βρίσκοντας την μοναδική ελπίδα στους συλλογικούς αγώνες και την αριστερά να διεκδικήσουμε το δικαίωμα μας στη δουλειά και την αξιοπρέπεια, να βγάλουμε εμείς τη συγκυβέρνηση, την Ε.Ε. Και το Δ.Ν.Τ. μια για πάντα στην ανεργία.
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ, ΠΕΜΠΤΗ 15/03 ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου