ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ... ...ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ

1ος δρόμος : ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ

Εδώ και 6 μήνες ερχόμαστε αντιμέτωποι καθημερινά με δημοσιεύματα, ρεπορτάζ, δελτία τύπου κτλ, που μας πληροφορούν ποιά επιπλέον δικαιώματα αποφάσισαν το ΔΝΤ, η ΕΕ και το ΠΑΣΟΚ να καταστρατηγήσουν. Αρχές Μάρτη πια και μετράμε ήδη το μνημόνιο νούμερο 4 και ένα πολυνομοσχέδιο που δεν έχει ψηφιστεί. Το περίφημο πολυνομοσχέδιο για την εκαίδευση, ένα νομοσχέδιο που ακριβώς λόγω του αντικειμένου και της κοινώνικης ομάδας,την οποία αφορά, εκκρεμεί. Γιατί στην Ελλάδα καμιά κυβέρνηση και κανένα υπουργείο δεν επέλεγε με έναν εύκολο τρόπο να πλήξει τα δικαιώματα της νεολαίας και να βρεθεί αντιμέτωπη με αυτό που φοιτητές και μαθητές ξέρουν να κάνουν πολύ καλά: να ορθώνουν μαχητικά κινήματα συμπαρασύροντας και τα στρώματα των εργαζομένων.

Όσον αφορά στους φοιτητικούς συλλόγους παρ'όλο που οι περισσότεροι ασχολούνται με ημερίδες, πάρτι και χώρους για αφίσσες, πραγματοποιείται πολιτική διαπάλη για τη καυτή πατάτα του πολυνομοσχεδίου. Μόνο που όταν αύτο έχει να κάνει με τις καθεστωτικές παρατάξεις ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, η πολιτική δε γίνεται στους μαζικούς χώρους των γενικών συνελεύσεων αλλά πίσω από τις πλάτες των φοιτητών μέσω internet και facebook.

Για τη ΠΑΣΠ, τη κυβερνητική παράταξη, τα λόγια είναι περιττά. Ενώ έχει βουήξει ο τόπος από την κεντρική ανακοίνωση της ΠΑΣΠ-ΤΕΙ που υποστηρίζει το νομοσχέδιο, ποτέ και πουθενά η ΠΑΣΠ δεν διέψευσαι τίποτα. Όμως ξέρουμε καλά οτί σε τέτοιες περιόδους η σιωπή για αυτά τα ζητήματα σημαίνει συναίνεση και υποταγή στις επιλογές του υπουργείου.

Βασιλικότερη του βασιλέως εμφανίστηκε σε κεντρική της εκδήλωση η “ανεξάρτητη” ΔΑΠΝΔΦΚ με χειροκροτητή της το Σαμαρά. Στη συνάντηση αυτή η ΔΑΠ δε περιορίστηκε στο να υιοθετήσει τις προτάσεις του υπουργείου που δυσχεραίνουν τους όρους φοίτησης μας και απλά διαγράφουν την εργασιακή μας προοπτική αλλά επέκτεινε το αντιδραστικό της σχέδιο μέχρι και στις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες των φοιτητών. 

 

• Πιο συγκεκριμένα τα βασικά σημεία της πρότασης ΔΑΠ ΑΕΙ για τη παιδεία είναι:
• Ιδιωτική χρηματοδότηση των προπτυχιακών και μετατυχιακών σπουδών
• Αξιολόγηση των πανεπιστημίων από την οποία θα εξαρτάται και η χρηματοδότηση
• Μη κρατικά πανεπιστημία
• Κατάργηση δωρεάν διανεμόμενων συγγραμμάτων και αντικατάσταση τους από το e-reader
• Κατάργηση ασύλου
• Διάλυση της ΕΦΕΕ και φοιτιτηκές εκλογές ανά 2 χρόνια με δικαστικό αντιπρόσωπο

Ένα είναι το σίγουρο, λοιπόν, ότι πολύ περισσότερο από τα συμφέροντα των φοιτητών που την ψηφίζουν η ΔΑΠ ΑΕΙ βάζει πλάτες και είναι στυλοβάτης του υπουργείου παιδείας. Και ένα είναι το ερώτημα αν η ΔΑΠ εγγυάται ότι:

• θα έχουμε διασφαλισμένα και ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα με βάση το πτυχίο μας και όχι μια εργασιακή προοπτική που θα κρίνεται με βάση τις διαθέσεις της αγοράς και εργασιακά δικαιώματα με βάση τις διαθέσεις των εργοδοτών
• θα φοιτούμε με ανθρώπινους όρους, θα παίρνουμε ενιαία πτυχία από ένα πανεπιστήμιο που θα χρηματοδοτείται σταθερά ανεξάρτητα από τη βαθμίδα στην οποία θα το κατατάσει ο εκάστοτε ειδήμων
• θα παίρνουμε δωρεάν το αντίστοιχο με την ύλη του μαθήματος σύγγραμμα, το οποίο θα μπορούμε να το σημειώνουμε, να το υπογραμμίζουμε κτλ και όχι μια ολόκληρη ηλεκτρονική βιβλιοθήκη, από την οποία δεν εξασφαλίζεται η ενιαία για όλους τους φοιτητές και συγκεκριμένη για το κάθε μάθημα ύλη ή ένα ηλεκτρονικό μέσο λες και διαβάζουμε τα e-mail μας.
• Θα μπορούμε να προβαίνουμε σε μαζικές διαδικασίες και κινητοποιήσεις χωρίς τη φυσική και ιδεολιγική καταστολή απο πλευράς αστυνομικών και πανεπιστημιακών αρχών και θα εξασφαλίζουμε εμείς οι ίδιοι τα συμφέροντά μας με συνεχείς και δυναμικές πολιτικές διαδικασίες και δε θα αποφασίζει ο άρχοντας εκλογικά των συλλόγων, ο οποίος μάλιστα θα κρίνεται ανά 2 χρόνια.

Ή απλά εγγυάται τη μακροπρόθεσμη και συνολική υλοποίηση της αναδιάρθρωσης που επιβάλλει το υπουργείο παιδείας υπό τη σκιά του μνημονίου και με την επίβλεψη της τρόικας.

2ος δρόμος: ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Είναι σαφές ότι υποψιασμένοι πλέον από όλες τις μεταρρυθμίσεις που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση διαγράφοντας με αυτό τον τρόπο το μέλλον πολλών κλάδων των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων, δεν θα έχει ένα λαμπρό σχέδιο για τη νεολαία. Το πολυνομοσχέδιο για την εκπαίδευση, το οποίο ελλείψει στιβαρής και σοβαρής κυβερνητικής παράταξης προσπαθεί να υπερασπίσει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, επιχειρεί να αναδιαρθρώσει τη λειτουργία του ελληνικού πανεπιστημίου με ριζικό τρόπο. Το ζήτημα είναι οτί όπως μας δίδαξε ο ένας χρόνος διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ αύτο δε γίνεται για να καλυτερέψει τη μοίρα της νεολαίας αλλά για να αποδεκατίσει ολόκληρες γενιές, τις οποίες προσφέρει ως καύσιμα στους εργοδότες για να κινηθεί ο μηχανισμός της λεγόμενης αποπληρωμής του λυστρικού χρέους που δε δημιουργήσαμε εμείς. Γιατί τι άλλο μπορεί να δημιουργήσει αυτό το νομοσχέδιο τερατούργημα πέρα από φοιτητές που θα σπουδάζουν με τους χειρότερους και πιο εντατικούς ρυθμούς για να πάρουν ένα πτυχίο που δεν θα αντιστοιχεί σε ένα συγκεκριμένο επάγγελμα και δεν θα τους εξασφαλίζει κανένα εργασιακό δικαίωμα.

Αυτό που απαιτείται είναι η συστράτευση όλων των δυνάμεων του κινήματος... Πρέπει να ξεπεραστούν λογικές τύπου ΠΚΣ, που παρ'όλο που βρίσκονται με την πλευρά αυτών που έρχονται αντιμέτωποι με το υπουργεί επιλέγουν να διασπούν το σύλλογο και να καλούν σε καθαρές κομματικές επιτροπές( δηλαδή αυτός που δεν υποστηρίζει το πολιτικό περιεχόμενο του ΜΑΣ δεν αξίζει να πάρει δωρεάν σύγγραμμα?????) και λογικές εύκολης λύσης όπως το ασφαλές τρίπτυχο συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις. Χρειάζεται η συμμετόχη όλου του δυναμικού του συλλόγου και όλων των παραγόντων της πανεπιστημιακής κοινότητας, που με μαζικές και αγωνιστικές συνελεύσεις και αποφάσεις θα υψώσουν εκείνο το μαχητικό κίνημα και θα δημιουργήσουν εκείνες τις ριζοσπαστικές δομές που θα σταθουν στο ύψος των περιστάσεων: την συγκρότηση ενός ευρύτερου λαικού κινήματος που θα ανατρέψει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ- ΔΝΤ-ΕΕ.... Επιλέγουμε να θεωρούμε πως η Τυνησία των χιλιάδων μορφωμένων- ανέργων που κατάφεραν με μερικές εβδομάδες να ανατρέψουν την τυραννία δεκαετιών είναι πιο κοντά μας από ότι θέλουν να μας παρουσιάζουν...Μια πραγματικότητα, δυο δρόμοι!