Έξι χρόνια πέρασαν από το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008, το βράδυ της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον δολοφόνο αστυνομικό Ε. Κορκονέα και τον συνεργό του επίσης αστυνομικό Β. Σαραλιώτη. Σε αυτή τη χώρα φαίνεται το να είσαι 15χρονος μαθητής και εξεγερμένος, είναι έγκλημα που τιμωρείται με θάνατο. Όπως και η δολοφονία του 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά ανήμερα του Πολυτεχνείου του’85 από τον δολοφόνο αστυνομικό Μελίστα, ένας ακόμα στη μακρά λίστα δολοφονημένων αγωνιστών από το κράτος.
Η νεανική έκρηξη που επακολούθησε της δολοφονίας του Αλέξη δεν ήταν απλώς μια κοινωνική έκρηξη ενάντια σε ένα μεμονωμένο γεγονός. Ήταν μια συνολική κοινωνική εξέγερση απέναντι στη βάρβαρη κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα που βιώνει η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας μας αλλά και απέναντι στο ακόμα πιο βάρβαρο μέλλον που μας ετοιμάζουν. Άλλωστε το σύστημα τη νεολαία ανέκαθεν τη θεωρούσε «πειραματικό εργαστήρι» των αντιλαϊκών αλλαγών σε παιδεία και εργασία. Αλλά όμως η νεολαία είναι και ευαίσθητη χορδή της κοινωνικής συνείδησης και αντίστασης του λαού μας
Το αυθόρμητο ξέσπασμα χιλιάδων εξεγερμένων μαθητών, φοιτητών, εργαζομένων εκείνες τις μέρες, τις «μέρες του Αλέξη», έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να αποκτήσει μια ολόκληρη γενιά αγωνιστικές παραστάσεις. Αλλά έδειξε και τα όρια και τις αδυναμίες του κινήματος να αντιπαρατεθεί συνολικά με το σύστημα εξουσίας και να πετύχει νίκες και ανατροπές.
Στα έξι αυτά χρόνια που μεσολάβησαν στην Ελληνική κοινωνία ήρθαν τα πάνω κάτω. Ζούμε πραγματικά έναν κοινωνικό πόλεμο που εξαθλιώνει το λαό, δημιουργεί στρατιές εκατομμυρίων ανέργων σε έναν νέο εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα, διαμορφώνει το τοπίο ενός σύγχρονου κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού.
Έξι χρόνια μετά στο στόχαστρο έχει μπει ο εσωτερικός εχθρός, ο "εχθρός λαός" και κυρίως η νεολαία. Κυβέρνηση, εισαγγελείς, μαθητικό και σπουδαστικό της Ασφάλειας, Φορτσάκηδες και ΜΜΕ, έχουν λυσσάξει ενάντια στις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις και επιτίθενται με μανία στα "θρασίμια" και στους "τρομοκράτες" όπως αποκαλούνται όσοι αντιστέκονται στη βάρβαρη πολιτική τους. ΜΕ ΡΟΠΑΛΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΥΣ!
Έξι χρόνια μετά ο αυταρχισμός και η καταστολή στην Ελληνική κοινωνία, στους εργαζόμενους, στους φοιτητές και μαθητές, στους κατοίκους στις Σκουριές έχει γίνει η επίσημη κυβερνητική πολιτική!
ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΙΡΩΝΕΙΑ: Έξι χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το παιδί στα χέρια του οποίου ξεψύχησε ο Αλέξης, ο Νίκος Ρωμανός, βρίσκεται ένα βήμα πριν το θάνατο ως απεργός πείνας, επειδή ζητά το στοιχειώδες ανθρώπινο και απόλυτα νόμιμα δικαίωμά του να παρακολουθεί τα μαθήματά του στο Πανεπιστήμιο!
Οι κοινωνικοί δολοφόνοι έχουν όνομα και ιστορία. Δεν είναι γενικά «η κρίση». Είναι το κράτος, το κεφάλαιο και οι εκφραστές του, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και η Ν.Δ. που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια με τα τσιράκια τους που έβαλαν πλάτη όποτε χρειάστηκε. Είναι η Τρόικα δηλαδή η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Σ’ αυτή την συνολική επίθεση ενάντια στον «εχθρό λαό», πρέπει τώρα να απαντήσουμε μαζικά – οργανωμένα – αποφασιστικά. Δεν αρκούν τα μεγάλα λόγια και οι ανούσιες πολιτικές φασαρίες. Ούτε η αναμονή για μια δήθεν πολιτική λύση μέσω εκλογών. Πρέπει να δράσουμε μάχιμα και οργανωμένα για να τους ανατρέψουμε και να πάρουν τα όνειρά μας εκδίκηση! Το οφείλουμε σε όλους τους αγωνιστές που φύγανε δολοφονημένοι από το κράτος και το φασιστικό παρακράτος με τελευταίο θύμα τους τον Παύλο Φύσσα. Για να γίνει πράξη στην ίδια μας τη ζωή ότι «τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα!».
Στις μέρες που το Ferguson των ΗΠΑ "καίγεται", με αφορμή την μη παραπομπή καν σε δίκη του δολοφόνου αστυνομικού ενός(τυχαίο κι αυτό άραγε...)νέου ανθρώπου, στις μέρες των παιδονόμων Πρυτάνεων και Διευθυντών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, εναντίον των ΘΡΑΣΙΜΙΩΝ και ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ μαθητών και φοιτητών, απλά αποδεικνύεται πως Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΟΥΤΕ ΤΥΧΑΙΟ ΘΥΜΑ, ΟΥΤΕ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ!
ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΑΝ ΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΑ ΕΝΑΝ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ!
Στις μέρες αυτές δεν υπάρχουν δικαιολογημένες απουσίες! Η ιστορία δε θα τις ξεχάσει και δε θα τις συγχωρέσει ποτέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου