Ο πόλεμος “ξεκινά” από το Πανεπιστήμιο.

Πλέον, 8 χρόνια μετά το βίαιο ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, η διάλυση του πανεπιστημίου, όπως το ξέραμε, έχει εμπεδωθεί. Η υποχρηματοδότηση, οι προσλήψεις προσωπικού με το σταγονόμετρο, οι περικοπές αναγκαίων παροχών μας και η αρπαγή των αποθεματικών των πανεπιστημίων, είναι εκφράσεις που περιγράφουν την καθημερινότητά μας σε όλη της την έκταση.

Και όσο πετσοκόβεται η εκπαίδευση (9,5 εκατ. Ευρώ  οι κυβερνητικοί πόροι για την λειτουργία του ΕΚΠΑ το 2016, σχεδόν δυόμιση φορές κάτω από περίπου μια δεκαετία πριν) και γενικότερα κάθε δημόσια παροχή (πχ. Υγεία), ο στρατός εξακολουθεί να λαμβάνει αμείωτα δημόσιο χρήμα που αντιστοιχεί στο 2,38% του ΑΕΠ, ένα ποσό πραγματικά τεράστιο, αν λάβουμε υπ'οψιν πως οι στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας είναι οι δεύτερες μεγαλύτερες μεταξύ των χωρών του ΝΑΤΟ. 

Εδώ έρχεται το ερώτημα: “Τι σχέση έχουν οι περικοπές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με τον στρατό;”

Σε αυτό το σημείο αξίζει μια σύντομη ανασκόπηση για την σχέση πανεπιστημίου-κεφαλαίου, την υπαγωγή του πρώτου στις ανάγκες που δεύτερου, με μοχλό τις επώνυμες έδρες και την δραστηριότητα γύρω από αυτές.

Το 2013, ο νόμος Διαμαντοπούλου δίνει την δυνατότητα δημιουργίας επίσημων εδρών, με την συμφωνία ΔΕΗ και Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Οι επίσημες έδρες, τα συνέδρια, οι χορηγίες, και οι υποτροφίες παρουσιάζονται, πλέον, σαν μια ευκαιρία για τα ιδρύματα και τους μεγαλοκαθηγητές να λάβουν χρήματα από δημοσίους φορείς και ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ένα χρόνο μετά, το 2014 εγκαινιάζεται συμφωνία μεταξύ ΕΜΠ και Πολεμικού Ναυτικού, η οποία μέσω ερευνητικών προγραμμάτων JASON-POSEIDON, προσβλέπει στην βελτίωση της ασφάλειας των συνόρων, αποφέροντας τεχνογνωσία στους μέν, υπέρογκα ποσά στους δε.  Άξιο αναφοράς είναι ότι σε κάθε πανεπιστημιακό ίδρυμα, τα ερευνητικά προγράμματα, τα επιστημονικά συνέδρια, οι δωρεές αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, όλο αυτό το διάστημα. Και φτάνουμε λίγους μήνες πριν, το καλοκαίρι του 2016, όπου ο Ιβάν Σαββίδης-μεγαλοεπιχειρηματίας- στο ΑΠΘ, με δύο επώνυμες έδρες, αλλάζουν τα πάντα στην Φιλοσοφική Σχολή.  Η μια έδρα θα αφορά στις Ποντιακές Σπουδές και η δεύτερη στη Ρωσική Γλώσσα και τον Πολιτισμό. Όλα αυτά δείχνουν με άμεσο τρόπο πως η κερδοφορία του κεφαλαίου, καθορίζεται μέσω της έρευνας που παράγουν τα Πανεπιστήμια, η οποία είναι χαμηλού κόστους λόγω της απλήρωτης - ή σχεδόν απλήρωτης- εργασίας, που αναλαμβάνουν φοιτητές κάθε βαθμίδας. Φανερώνουν, επίσης, την τάση “μοριοποίησης”  της εφαρμοσμένης έρευνας και επιστήμης, που πρακτικά σημάνει την μονομερή ανάπτυξη και το πετσόκομμα της εργασιακής προοπτικής.

Με δεδομένα τα παραπάνω, έρχεται η απάντηση, στο αρχικό ερώτημα για την σχέση πανεπιστημίου-στρατού. Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας αποφάσισε να χρηματοδοτήσει επώνυμες έδρες στο ΕΚΠΑ και στο ΠΑΜΑΚ. Συγκεκριμένα εξέδωσε έναν σχεδιασμό που περιλαμβάνει τα εξής:

• Ίδρυση της έδρας «Στρατιωτικής Ιστορίας και Γεωπολιτικής Αναλύσεως του Ελληνισμού στη ΝΑ Ευρώπη και την Ανατολική Μεσόγειο, Ηρόδοτος» του Τμήματος Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του ΕΠΑ, σε συνεργασία με τη ΣΕΘΑ.
• Ίδρυση έδρας «Στρατηγικών Σπουδών ΓΕΕΘΑ, Θουκυδίδης» του Τμήματος ΔΕΣ του ΠΑ.ΜΑΚ., σε συνεργασία με την ΑΔΙΣΠΟ.
• Οι έδρες να λειτουργήσουν για τέσσερα έτη, με δυνατότητα ανανεώσεως από το ΓΕΕΘΑ εφόσον κριθεί επιτυχής η λειτουργία τους.
• Αίτημα για να συμπεριληφθούν αντίστοιχα με τις έδρες μαθήματα στο εκάστοτε Τμήμα των δύο Πανεπιστημίων.

Έδρες που θα συνδέονται με την Σχολή Εθνικής Άμυνας και την Ανώτατη Διακλαδική Σχολή Πολέμου. Από τότε έχει διαφοροποιηθεί ο σχεδιασμός σε κάποια σημεία και έχει καταλήξει ,στην πρόσφατη απόφαση της Βουλής, το ΥΠΕΘΑ να μην ιδρύσει αλλά να χρηματοδοτήσει μόνο παρόμοιες έδρες με το λόγο για το τι θα διδάσκεται και το ποιος θα διδάσκει να τον έχει η Κοσμητεία-Σύγκλητος. Αυτό όμως δεν κάνει την κατάσταση καλύτερη. Οι Ένοπλες Δυνάμεις έχουν  πλεόνασμα και “επενδύουν” στο Πανεπιστήμιο. Και μάλιστα οι “επενδύσεις” αυτές, δεν κάποιο project της Ε.Ε, αλλά επιλογή του ελληνικού κράτους. Οι κόποι και τα χρήματα των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων, χρηματοδοτούν τα γεωπολιτικά παιχνίδια του ελληνικού κράτους και της αστικής τάξης. Μάλιστα, η ανάμειξη του πανεπιστημίου με τον στρατό ξεπερνά και τα εθνικά όρια.   Λίγο πριν το 2016, έλληνες ακαδημαϊκοί επισκέφτηκαν το Ισραήλ όπου συνομίλησαν με τους αντίστοιχους ακαδημαϊκούς για την επιχειρηματικότητα στα πανεπιστήμια, και την σύνδεση τεχνογνωσίας, στρατού  και πανεπιστημιακής έρευνας.

Στο όνομα του οικονομικού οφέλους, το Πανεπιστήμιο δέχεται τον στρατό με “ανοιχτές αγκάλες”, βοηθώντας τον να αναπτυχθεί υλικοτεχνικά, ώστε να διατηρήσει το αξιόμαχο και να εμπλακεί σε κάθε ιμπεριαλιστικές αποστολές, πολεμικές συρράξεις και καταστάσεις αντιμετώπισης ασύμμετρων απειλών (απεργίες, εξεγέρσεις κλπ.).  Ο μιλιταρισμός, παράλληλα, εισέρχεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα σαν κυρίαρχη αφήγηση για την γνώση και την αξιοποίησή της στην παραγωγή, δείχνοντας την τροπή της επιστήμης σε μια κατεύθυνση που έρχεται να εξυπηρετήσει την αυταρχικοποίηση του κράτους και να ενισχύσει την εμπέδωση της πολεμικής απειλής.

Τα δυο τμήματα που επιλέγει ο στρατός- σε στάδιο πειραματικό για αρχή- να χρηματοδοτήσει, προαγγέλλουν τους διαύλους επικοινωνίας που θεμελιώνονται, από το κεφαλαίο,τον στρατό και τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, ώστε να ωφεληθούν στις πλάτες των εργαζομένων, των φοιτητών, των ανέργων και των μεταναστών.

Είναι υποκριτικό να βιώνουμε τις συνέπειες της κρίσης, που έχουν οδηγήσει σε πολέμους, σφαγές, ξεριζωμούς, φτώχεια ,εξαθλίωση, ανεργία και ότι άλλο στιγματίζει την καθημερινότητά μας, την στιγμή που το ελληνικό κράτος (κυβέρνηση-υπουργεία-στρατός) στις πλάτες μας, προσπαθεί να εδραιωθεί στην γεωπολιτική σκακιέρα για να φέρει κέρδη στους ντόπιους μεγαλοεπιχειρηματίες.

Τα χρήματα και ο κόπος μας πρέπει να πηγαίνουν στην εκπαίδευσή μας, στην υγεία, στις δημόσιες παροχές μας, που έχουν πετσοκοπεί, και όχι στην πολεμική μηχανή του κράτους!  Οφείλουμε, τουλάχιστον, μέσα στα Πανεπιστημιακά Ιδρύματα να εμποδίσουμε, την προσπάθεια εδραίωσης των επώνυμων εδρών, τόσο των επιχειρήσεων, όσο και του Στρατού. Είναι αναγκαίο να φέρουμε τον κοινωνικό πόλεμο μέσα στις σχολές μας, ενάντια σε όσους υπηρετούν την εξαθλίωση, το κράτος και τον πόλεμο που θερίζει λαούς.

                                                         ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ - ΕΑΑΚ

3 χρόνια από τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

"Μου είπαν να μην κάνω όνειρα τρελά
να μην τολμήσω να κοιτάξω τ' αστέρια
μα εγώ ποτέ μου δεν τους πήρα σοβαρά
πήρα τον κόσμο ολόκληρο στα δυο μου χέρια!"

Συμπληρώνονται τρία χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη φασιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής. Η 18η Σεπτέμβρη δεν αποτελεί απλά ημέρα μνήμης, γιατί αυτή η δολοφονία δεν ήταν ένα μεμονωμένο, τυχαίο γεγονός. Για μας είναι η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στη συγκαλυμμένη φασιστική δράση της ΧΑ, η οποία για χρόνια δρούσε ανενόχλητη διαπράττοντας ξυλοδαρμούς  και δολοφονίες εναντίον μεταναστών, τραμπούκικες επιθέσεις εναντίον ανθρώπων του κινήματος. Κυβέρνηση και ΜΜΕ προσπαθούν να μας πείσουν ότι τελειώσαμε με τον φασισμό επειδή τάχα οι φασίστες της χρυσής αυγής βρίσκονται στα χέρια της δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης, βέβαια, που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να τους απαλλάξει, να περιγράψει το γεγονός ως «μεμονωμένο και ασύνδετο με τη φύση της ΧΑ», να αφαιρέσει από τη δίκη το πολιτικό της πρόσημο. Δε μας εκπλήσσει, όμως, αφού ο φασισμός δεν νικήθηκε ποτέ από «θεσμοθετημένες, νομότυπες διαδικασίες» του ίδιου του κράτους. (από ΠΑΦ-ΕΑΑΚ)

Όλοι και όλες σήμερα Σάββατο 17 Σεπτέμβρη, στις 18:00 στο Κερατσίνι, οδός Αντιφασίστα Παύλου Φύσσα (πρώην Π.Τσαλδάρη)

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΝΕ

Καταγγέλουμε την απαράδεκτη στάση των δυνάμεων της ΚΝΕ στο ΤΕΙ Πάτρας, που με μεθοδεύσεις που θα ζήλευαν ακόμα και οι αστικές παρατάξεις, αφού συγκρότησε το ΔΣ του συλλόγου της Σ.Ε.Υ.Π χωρίς να καλέσει τις υπόλοιπες δυνάμεις, απέκλεισε από το ΔΣ το σχήμα της ΑΠΣ-ΕΑΑΚ, που με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών και τον εκλογικό κανονισμό, δικαιούται μια έδρα.

Σαν ΕΑΑΚ, όπου και να παρεμβαίνουμε, ποτέ δεν μπήκαμε στο "τρυπάκι" της αέναης καταγγελιολογίας, παρά τις πολλές προκλήσεις από τις δυνάμεις της ΚΝΕ που έχουμε δεχτεί κατά καιρούς. Ίσα ίσα που πάντα πρεσβεύουμε και καλούμε στην ανατρεπτική κοινή δράση των μαχόμενων δυνάμεων της αριστεράς στο κίνημα, για την υπεράσπιση των αναγκών του λαού και της νεολαίας. Ωστόσο το συγκεκριμένο ζήτημα έχει πολύ σοβαρές προεκτάσεις και γι' αυτό αποφασίσαμε να το καταγγείλουμε.

Το πρώτο ζήτημα που θέλουμε να θίξουμε είναι το ζήτημα της δημοκρατίας μέσα στους συλλόγους. Η στάση των δυνάμεων της ΚΝΕ δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την διαμόρφωση φοιτητικών συλλόγων που θα μπορούν να κουβεντιάζουν μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, να αποφασίζουν και να συντονίζονται προκειμένου να συγκρουστούν και να ανατρέψουν την επίθεση του αντιπάλου. Περισσότερο προσομοιάζει σε λογική τσιφλικά, ότι "εδώ κάνω κουμάντο εγώ" και καταλήγει να απονεκρώνει και να γραφειοκρατικοποιεί τους συλλόγους. Είναι συμπεριφορά που βάζει την κομματική οικοδόμηση πάνω από την ανασυκγρότηση του φοιτητικού κινήματος και καταλήγει σε τέτοιες πρακτικές. Επιπλέον, για να δικαιολογήσουν τις παραπάνω κινήσεις, οι δυνάμεις της ΚΝΕ έφτασαν στο σημείο να επικαλεστούν το καταστατικό της ξεφτιλισμένης ΓΣΕΕ, τις πρακτικές δηλ. με τις οποίες ,τόσα χρόνια, η συνδικαλιστική γραφειοκρατεία και ο εργοδοτικός συνδικαλισμός προσπαθούν να διαλύσουν το εργατικό κίνημα και που οι ίδιες οι δυνάμεις του ΚΚΕ καταγγέλουν στα σωματεία.

Τελικά, η ΚΝΕ με την στάση που κρατάει συνολικά στο φοιτητικό κίνημα, σε μια περίοδο που αυτό θα έπρεπε να ανασυγκροτείται και να προετοιμάζει την απάντηση του στα αντιλαϊκά μέτρα που έρχονται, καταλήγει να το διασπά, να το αποπροσνατολίζει και άρα να το αποδυναμώνει. Έτσι, παρά την ρητορεία της και την προσπάθειά της να πείσει ότι η ΕΑΑΚ φταίει μέχρι και για την υπογραφή των μνημονίων, μάλλον είναι η ΚΝΕ αυτή που παίζει ένα πολύ χρήσιμο ρόλο για την κυβέρνηση, σε μια περίοδο που η ένταση της επίθεσης μπορεί να φέρει στο προσκήνιο εκ νέου λαϊκές και νεολαιίστικες αντιστάσεις.

Εμείς από την πλευρά μας, δεν λογοδοτούμε ούτε μας νοιάζει να απαντήσουμε στην ΚΝΕ και στην προκλητική συμπεριφορά της. Λογοδοτούμε όμως στους συμφοιτητές μας, στον κόσμο που μας στήριζε και μας στηρίζει, ακόμα και στον κόσμο που περιμένει πολύ περισσότερα από εμάς. Γι' αυτό, απαιτούμε από τη μία το αυτονόητο, που είναι η απόδοση της έδρας στο σχήμα της ΑΠΣ-ΕΑΑΚ και από την άλλη παλεύουμε ώστε συμπεριφορές σαν κι αυτές να εκλείψουν μια και καλή από τους συλλόγους, ώστε αυτοί να μην είναι "κομματικά παράσημα" της μιας ή της άλλης παράταξης, αλλά όπλα επιβολής και αντεπίθεσης για την σπουδάζουσα νεολαία.

Μεταπτυχιακά στη Νομική, ή αλλιώς, πώς οι τσέπες μας θα "ξηλωθούνε" πάλι..!

Στα «κλεφτά» πήγε να περάσει πάλι η Κοσμητεία της Νομικής Σχολής τα δίδακτρα στα Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Π.Μ.Σ.), ανακοινώνοντας στις 29 Ιουλίου ότι από εδώ και πέρα η γνώση κοστίζει, και μάλιστα ακριβά. 1.200 ευρώ σε δύο δόσεις (η πρώτη κατά την εγγραφή και η δεύτερη στην έναρξη του εαρινού εξαμήνου) ζητάει η Κοσμητεία από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες που επιθυμούν (και συνάμα αναγκάζονται από τις ανάγκες της εύρεσης εργασίας) να κάνουν ένα Μεταπτυχιακό, την ίδια ώρα που το Πανεπιστήμιο προσφέρει υπερογκώδη ποσά για τις ανάγκες του κεφαλαίου, των επιχειρήσεων και των μεγαλοκαθηγητάδων. Όλο αυτό μάλιστα γίνεται ένα χρόνο μετά την επιβολή διδάκτρων στο Π.Μ.Σ. του τομέα Διεθνούς Δικαίου, τα οποία ήταν απαραίτητα κατά την κυρία Γαβουνέλη και θα επωφελούνταν και οι ίδιοι οι φοιτητές από αυτό (π.χ. κωδικοί για πρόσβαση σε βάση δεδομένων, συγγράματα, κλπ.). Ωστόσο οι φοιτητές, όπως οι ίδιοι ομολογούν, ουδέποτε είδαν τα 60.000 ευρώ που συγκεντρώθηκαν από τα δίδακτρα!!! Καμία εντύπωση δεν μας προξενεί, αφού όπως μάθαμε, τουλάχιστον τα μισά από αυτά (30.000 ευρώ) πήγαν σε ξενοδοχεία για τη διαμονή “guest- star” καθηγητών από το εξωτερικό!

Είναι προφανές πως άμα αφήσουμε να καθιερωθούν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, ανοίγει ο δρόμος για να γίνει το ίδιο και σε προπτυχιακό επίπεδο. Τότε θα μιλάμε για ένα πλήρως ιδιωτικοποιημένο Πανεπιστήμιο, για λίγους κι εκλεκτούς, με ελάχιστες κοινωνικοπολιτικές διεργασίες,  αποστειρωμένο από τα προβλήματα της κοινωνίας.

Μία άλλη κατεύθυνση που μπαίνει από την ανακοίνωση της Κοσμητείας, όσον αφορά τα Π.Μ.Σ., είναι η πλήρης εξειδίκευση για τις ανάγκες της αγοράς εργασίας (χαρακτηριστικό είναι πως τα 8 από τα 22 Μ.Δ.Ε. αφορούν ειδικεύσεις του Αστικού Δικαίου). Κάτι τέτοιο βέβαια θα οδηγήσει σε ένα διαρκή κύκλο επί πληρωμή, ειδίκευσης και επανειδίκευσης των φοιτητών, ανάλογα με τις ανάγκες της εκάστοτε εταιρίας και των συμφερόντων του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα, δεν θα μας αναγνωρίζονται τα σημερινά επαγγελματικά δικαιώματα, καθώς αυτά θα κατακερματιστούν λόγω της μεγάλης εξειδίκευσης.

Τέλος, θεώρησαν ότι με το να βγάλουν την ανακοίνωση τελευταία στιγμή, όλα αυτά θα περνούσαν απαρατήρητα από τους φοιτητές, αλλά έκαναν μεγάλο λάθος. Δε θα κάτσουμε να τους κοιτάμε να καταστρέφουν το μέλλον μας! Ζητάμε την άμεση κατάργηση των διδάκτρων σε όλα τα Π.Μ.Σ. της Νομικής Σχολής, καθώς και η πανεπιστημιακή έρευνα να γίνεται με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τα συμφέροντα της κάθε εταιρείας. Θέλουμε σφαιρική και ολόπλευρη γνώση και όχι την –ακριβή πλέον- γνώση που μας πλασάρουν για τα κέρδη τους. Το κόστος των μεταπτυχιακών και όλων των σπουδών μας να καλύπτεται αποκλειστικά από το κράτος και για το σκοπό αυτό να αυξηθεί η χρηματοδότηση για την παιδεία. 

Όλοι/όλες οι φοιτητές/-τριες στην κινητοποίηση στη Γραμματεία της Νομικής Σχολής τη Δευτέρα 12/09 στις 12:30 ενάντια στην κατεύθυνση που μπαίνει για τα Μεταπτυχιακά. 

Να είσαι ήσυχος όταν κοιμούνται τα παιδιά, όχι όταν βιάζονται-Για το 14χρονο κορίτσι στην Λάρισα

Μια είδηση, από αυτές που είτε δεν περνάνε πια στις στήλες των ΜΜΕ, είτε περνάνε στα ψιλά, ως μια ακόμα «ενημέρωση» της κανονικότητάς μας. Μιας κανονικότητας που ορίζει τον βιασμό απλά ως μια ατυχή στιγμη ή ακόμα χειρότερα ρίχνοντας την ευθύνη στο θύμα.

Ένα 14χρονο κορίτσι απήχθη από τα μέσα Αυγούστου, κακοποιήθηκε, βιάσθηκε συστηματικά και ομαδικά,φυλακίστηκε σε ένα διαμέρισμα και εξαναγκάστηκε να εκδίδεται σε πορνοπελάτες.Πόσα ύματα χρειαζόμαστε μέχρι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας ως κοινωνία.Πόση βία βιωμένη από ένα ανήλικο παιδί;

Ήδη έχουν συλληφθεί οι Ιωάννης Γιολδάσης του Βασιλείου, Κωνσταντίνος Καψάλης του Ευαγγέλου, Αχιλλέας Τσακίρης του Νικολάου και Aliu Krenar του Rapo που οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Λάρισας, κρίθηκαν προφυλακιστέοι και θα μεταφερθούν στις Φυλακές Κορυδαλλού. Οι κατηγορίες που τους αποδόθηκαν κάνουν από μόνες τους ξεκάθαρο το μαρτύριο που έζησε το κορίτσι στα χέρια των βιαστών:Aρπαγή ανηλίκου με σκοπό τη μεταχείρισή του σε ανήθικες ασχολίες, βιασμός από κοινού και κατά μόνας, αποπλάνηση ανήλικης που συμπλήρωσε το 14ο έτος και σωματεμπορία κατ’ εξακολούθηση κατ’ επάγγελμα σε βάρος ανηλίκου.

Οι τρεις από του τέσσερις κατηγορούμενους είναι ελληνικής καταγωγής άνω των 50 ετών, ενώ ο τέταρτος είναι υπήκοος Αλβανίας, 35 ετών. Όπως αναφέρει το ρεπορτάζ τοπικών εφημερίδων που επικαλείται αστυνομικές πηγές, ο ένας εκ των συλληφθέντων είχε συγγενική σχέση με το κορίτσι, ενώ όλοι τους είχαν «ευυπόληπτες» επαγγελματικές ιδιότητες (συνταξιούχος, δημόσιος υπάλληλος, εποχιακός υπάλληλος).