Συμβασιούχοι μιας μέρας - Μεσαίωνας ταυτόχρονα και εικόνα απ” το μέλλον

Είμαστε ταυτόχρονα μεσαίωνας και εικόνα από το μέλλον.

Οδηγός επιβίωσης σε ακραίες εργασιακές συνθήκες

-Ποτέ μην πιστέψετε πως όταν πέφτουν τα κέρδη μιας επιχείρησης ή ενός Οργανισμού

Φταίνε οι εργαζόμενοι. 

-Όταν ακούτε κάτι τέτοιο ή  απολύσεις ετοιμάζονται  ή μειώσεις

Μισθών  και  ημερομισθίων.

-Ποτέ μην πιστέψετε ένα σωματείο το οποίο βγαίνει με  την βοήθεια της  όποιας Διοίκησης.

Η εκλογή αυτού του τύπου συνδικαλιστών είναι αποτέλεσμα εκβιασμού των εργαζόμενων

Και ο ρόλος τους είναι η υπονόμευση κάθε διεκδίκησης .

-Ποτέ μην πιστέψετε πως αν σας δώσουν κάτι παραπάνω, δεν εννοώ βέβαια τα νόμιμα,  είναι γιατί σας αγάπησαν ξαφνικά οι εργοδότες -απλά πάντα θέλουν  να έχουν έναν αριθμό

πρόθυμων για ρουφιανιά και απεργοσπαστισμό.

-Ποτέ μην πιστέψετε πως όσο και να είσθε συνεπείς και παραγωγικοί  θα μοιράσουν τα κέρδη τους μαζί σας -δεν σημαίνει πως δεν πρέπει  να είμαστε, απλά δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες.

– Οι τελευταίες  συμβουλές είναι εξαιρετικά αφιερωμένες στους- στις συναδέλφους μου

που επί τόσες δεκαετίες περάσαμε πολλά μαζί , αλλά μια τροπολογία μας έκανε κομμάτια

και περίγελο των υπουργείων .

-Ποτέ μην πιστέψετε αυτούς που σας έχουν σημαία και όταν πάρουν την κυβέρνηση σας 

ονομάζουν «ρουσφετολογικές προσλήψεις» .

-Ποτέ μην πιστέψετε αυτούς στα υπουργεία με τα γλυκά χαμόγελα, τις χειραψίες και τα κεράσματα, τις  καρτούλες  με τα κινητά και τα σταθερά τους τηλέφωνα. Σας τάζουν τακτοποίηση -απλά θέλουν  να σπάσουν ό,τι πιο δυναμικό, αμεσοδημοκρατικό, μαζικό κίνημα είχαμε μέχρι τώρα.

Τους ενοχλήσαμε και πρέπει να μας σταματήσουν, να μας 

διαλύσουν, να μας καταργήσουν -το κατάφεραν;

Ελπίζω και εύχομαι  να ανοίξει ο δρόμος  για μόνιμη και σταθερή δουλειά για κάποιους

Άλλωστε αυτός ήταν αγώνας ζωής της Κικής, της Έφης, της Αγγελικής και δικός μου 

απλά να μην ξεχνάτε πως εκατοντάδες από μας  είναι άνεργοι  

και δεν είμαστε πια παιδιά.

Γράφει η Ελένη Καλαμπόκα

Κάλεσμα σε άτομα και πολιτικές συλλογικότητες για Πρωτοβουλία Αγώνα ενάντια στην επιχειρηματική λειτουργία του πανεπιστημίου

«Ο μεσσίας θα έρθει όταν πλέον δεν είναι απαραίτητος, θα έρθει μόνο τη μέρα μετά την άφιξη του»

  F. Kafka, Αφορισμοί.

   

Η «Ελπίδα» του ΣΥΡΙΖΑ ήρθε, είδε, και απήλθε.

  

Μέσα στα αμφιθέατρα στα πανεπιστήμια, στα νερά της Μεσογείου πάνω σε βάρκες με κίνδυνο θανάτου, σε καταυλισμούς και σε χώρους εργασίας με φόβο, στα μυαλά μας και στα όνειρά μας-ένας είναι ο εχθρός που μας στοιχειώνει, που κατατρώει τις ζωές μας, που κλέβει την αθωότητα και κάτι από τις ψυχές μας. Η Λογική του Κέρδους. Είναι τόσο αμείλικτη και τόσο σκληρή, σαν μηχανισμός, που μπορεί να υπολογίσει πόσα παιδιά χωράνε να μεγαλώσουν και να μορφωθούν, και πόσα όχι, πόσοι μετανάστες και εργαζόμενοι χωράνε να τους εκμεταλλευτούν, και πόσοι όχι. Μας λένε ότι όλα είναι ιδιωτικά, πως όλα είναι για το κέρδος, πως μόνο αν είναι ιδιωτικά και είναι για το κέρδος, ίσως, μπορεί, να είναι και για τους ανθρώπους. Η σίτιση, τα συγγράμματα, η στέγαση στις φοιτητικές εστίες (το φαγητό, τα βιβλία, τα σπίτια), ήδη σε πολλά μέρη της Ελλάδας έχουν κοπεί οριστικά, και η εναλλακτική που μας δίνουν, είναι  να τα παραχωρήσουμε όλα αυτά σε κάποιον επιχειρηματία, για να μπορεί να βγάζει λεφτά αυτός και να πληρώνουμε εμείς.

   

Την ώρα που οι διαθεσιμότητες-απολύσεις εργαζομένων στα πανεπιστήμια συνεχίζονται, την ώρα που τζάμπα εργασία αποσπάται από τους φοιτητές σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο, αλλά πάνω από όλα, την ώρα που αποσπάται το μυαλό τους, η δημιουργικότητά τους, ο ελεύθερος νεανικός τους χρόνος, κάθε μέρα, σε αυτή την βασανιστική παραγωγή των εαυτών τους από το πανεπιστήμιο για την αγορά, σαν να ήταν εμπορεύματα. Έτοιμοι να δουλέψουν χωρίς δικαιώματα, αδυνατώντας να ασκήσουν οποιαδήποτε κριτική, να διεκδικήσουν κάτι παραπάνω, προσφέροντας τους εαυτούς τους αμαχητί για όποιον προλάβει να τους εκμεταλλευτεί. Ναι, οι φοιτητές τελειώνουν τις σχολές τους χωρίς εργασιακά δικαιώματα, εκτός και αν έχουν γνωριμίες, από κάπου να καλοπιαστούν, μάλιστα συμβαίνει και κάτι ακόμα. Μέχρι να τελειώσουν, έχουν φροντίσει διάφοροι καθηγητές να τους βγάλουν το λάδι, να τους εκδικούνται, να τους προσβάλουν, να τους υποτιμούν.

  

Ναι, συμβαίνουν όλα αυτά, και με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ!!! Η Φτώχεια θέλει καλοπέραση, μας λέει, μαζί με τα αφεντικά σε όλες (σχεδόν όλες, ευτυχώς) τις γωνιές της Ελλάδας και της Γης, μαζί και με την Ε.Ε, και με άλλα τέτοια ανθρωπιστικά ιδρύματα. Η «καλοπέραση» είναι κάποιο φοιτητικό επίδομα, ή επίδομα ανεργίας, και μια ψεύτικη ελπίδα ότι θα «προκόψεις», αν αντεπεξέλθεις στο εξοντωτικό πρόγραμμα ζωής που έχουν ετοιμάσει για σένα, χωρίς ακριβώς τη σύμφωνη γνώμη σου (λες και αποφάσισες ποτέ πραγματικά εσύ για τη ζωή σου) και το οποίο λέει πως θα εκπαιδεύεσαι, θα καταρτίζεσαι, θα ματώνεις μια ζωή να εξειδικεύεσαι διαρκώς, μπας και βρεις μια δουλειά. Σε μια δικηγορική εταιρεία, στην περίπτωσή μας, να κάνεις και τα ψώνια του μεγαλοδικηγόρου, υποαμοιβόμενος και με τρία λεπτά διάλειμμα για τουαλέτα-ναι, έχει συμβεί και αυτό, και άλλα πολλά συμβαίνουν στο πραγματικό κόσμο, που είναι ο πραγματικός γιατί δεν είναι ο μόνος δυνατός.

  

Για εμάς το έγραφε ο Kafka, στον αφορισμό του-για να μην πιστέψουμε ξανά σε κανένα Μεσσία, αλλά να μη χάσουμε την πίστη στη δυνατότητα ενός μεσσιανισμού χωρίς Μεσσία, τη πίστη στη δυνατότητα ενός καλύτερου μέλλοντος που μπορούμε να κατακτήσουμε εμείς οι ίδιοι.

  

Στην Αντινομία-ΕΑΑΚ, βλέπουμε στο κτίριο της ΝΟΠΕ, και οπουδήποτε αλλού, τη δυνατότητα να αντισταθούν οι φοιτητές ενάντια στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, της εκπαίδευσης, της κοινωνίας. Σε άτομα που συμμετέχουν στο αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο, σε πολλά μεμονωμένα άτομα και ομάδες ατόμων που δεν έχουν κάποια μόνιμη σχέση με την πολιτική, και σε άλλες πολιτικές δυνάμεις της σχολής, βλέπουμε τη δυνατότητα  να οικοδομήσουμε από κοινού αντιστάσεις ενάντια στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, της εκπαίδευσης, της κοινωνίας. Όχι για να διασώσουμε το παλιό της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Αλλά για να προστατέψουμε ό,τι αξίζει να προστατευτεί, τους ανθρώπους, τις ιδέες, τα υλικά μας συμφέροντα,  να αρνηθούμε ό,τι αξίζει κανείς να το αρνηθεί, και να αντισταθούμε απέναντι σε ό,τι αξίζει κανείς αντισταθεί. Να κάνουμε πράξη την ενότητα στη δράση ενάντια στην επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, ενάντια σε όλες τις πλευρές της, τις πιο μικρές και τις πιο μεγάλες, ενάντια στις περικοπές στα συγγράμματα, ενάντια στις απολύσεις των εργαζομένων του πανεπιστημίου, ενάντια στα δίδακτρα, ενάντια στην ιδιωτική ιδιοκτησία της γνώσης που έχουν παράγει πολλοί και την εκμεταλλεύονται λίγοι.

Θέλουμε να σας καλέσουμε σε μια ανοιχτή πρωτοβουλία αγώνα, που θα συσπειρώνει φοιτητές και εργαζομένους της Νομικής, του Οικονομικού, του Πολιτικού, θα συνεδριάζει τακτικά, και θα αποφασίζει δημοκρατικά σε κάθε συγκυρία σε ποιά επιχειρηματική πλευρά του πανεπιστημίου πρέπει να αντισταθεί, όλα τα άτομα και τις πολιτικές συλλογικότητες, που στα λόγια είναι-είμαστε με αυτό, αλλά στη πράξη ελάχιστα πράγματα καταφέραμε να κάνουμε έως τώρα. Επιδιώκουμε η πρωτοβουλία αυτή να γίνει κτήμα των γενικών συνελεύσεων, των φοιτητών και των εργαζομένων του συλλόγου μας, και επιδιώκουμε και να μην μείνουμε αδρανείς, να μην ασχοληθούμε μόνο με την «καριέρα» μας, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που μένουν αδρανείς, που όλη την ενεργητικότητά τους ξέρουν να την επενδύουν στην καριέρα τους, και ταυτόχρονα, κάπου κάπου, ζητούν και τα «δημοκρατικά τους δικαιώματα», χωρίς να συμμετέχουν ενεργά στη συλλογική μας ζωή οι ίδιοι.

Είμαστε αισιόδοξες και αισιόδοξοι για τη νέα χρόνια, πιστεύουμε πως μπορούν πολλές πολιτικές δυνάμεις και πολλές διαφορετικές αντιλήψεις, να δράσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν έχουμε καμία ντροπή να διαπιστώσουμε, για παράδειγμα, παρά τις διαφωνίες μας, πως ο Ριζοσπάστης περιέγραφε σωστά την ουσία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για τα πανεπιστήμια, αναφερόμενος στο νομοσχέδιο του πρώην Υπ. Παιδείας Μπαλτά:

«Το συμπέρασμα είναι ότι οι διατάξεις του πολυνομοσχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση επιδιώκουν να θέσουν σε πιο λειτουργικές βάσεις το πανεπιστήμιο-επιχείρηση, που δομείται μέσω αλλεπάλληλων αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων, με κορύφωση ως τώρα τον προηγούμενο νόμο-πλαίσιο, το ν. 4009/2011. Ταυτόχρονα, υιοθετώντας κάποιες δευτερεύουσες διεκδικήσεις του προηγούμενου διαστήματος, η κυβέρνηση επιδιώκει να ενσωματώσει το κίνημα (Δημήτρης Κοιλάκος είναι μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, Ριζοσπάστης, Σάββατο 30 Μάη 2015 - Κυριακή 31)»

Όμως καλά περιέγραφε την ουσία της κατάστασης, αρκετά πριν, και ένας ανώνυμος αναρχικός φοιτητής στο διαδίκτυο, γράφοντας τα εξής:

«Το Κράτος, με το μέτρο των διαγραφών, επιδιώκει να εντατικοποιήσει τους ρυθμούς των σπουδών μας, να μας πειθαρχήσει και να μας εκπαιδεύσει ως πειθήνια όντα. Το Πανεπιστήμιο γίνεται, με αυτό τον τρόπο, πιο παραγωγικό για τα αφεντικά και προσελκύει περισσότερες επενδύσεις, αφού αποκτά κύρος. Έτσι, προωθείται η περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση του. Ακόμη, άμεση επιδίωξη των κρατικών σχεδιασμών είναι να εμποδίσουν την πολιτικοποίηση των φοιτητών και των φοιτητριών και την συμμετοχή τους σε συλλογικές διαδικασίες και αγώνες. Τέλος, η εντατικοποίηση διαιρεί τους φοιτητές και τις φοιτήτριες σε εργατικούς και τεμπέληδες»
    
Πιστεύουμε, πως αρκετοί πρώην και νυν «φιλο-σύριζα», έχουν οδηγηθεί σε αυτοκριτική ή θα οδηγηθούν σε αυτοκριτική, και θα στραφούν ενάντια στην κυβερνητική πολιτική, θα συμμαχήσουν μαζί μας. Πιστεύουμε, πάνω από όλα, στη δύναμη του πλήθους της νεολαίας και των εργαζομένων, πως μπορούν να χτίσουν τη δική τους ζωή, χωρίς να βάζουν τα κέρδη πάνω από τον εαυτό τους, χωρίς ρατσισμό, φασισμό και ξενοφοβία, χωρίς κανένα από τα σκοτάδια του παρελθόντος.

 «Πολλοί νέοι απαιτούν, παραδόξως, να τους παρέχονται «κίνητρα», αξιώνουν περιόδους μαθητείας και διαρκή εκπαίδευση· σ’ αυτούς έγκειται να ανακαλύψουν αυτό που πρόκειται να υπηρετήσουν, όπως οι πρόγονοί τους ανακάλυψαν, όχι χωρίς δυσκολία, τις πειθαρχίες».

Gilles Deleuze, Η κοινωνία του ελέγχου




         Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΝΟΜΙΚΗ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 1:30                                                                

Ησυχία κάντε όταν τα παιδιά κοιμούνται. Όχι όταν τα σκοτώνουν.

Κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών ενάντια στην Ευρώπη-Φρούριο. 

Δε θα συνηθίσουμε τις καθημερινές εικόνες βίας, φρίκης και δυστυχίας, τους στοιβαγμένους μετανάστες που χωρίς φαγητό και νερό παρακαλούν για χαρτιά. Δε θα συνηθίσουμε τους πνιγμούς στη Μεσόγειο, τους θανάτους στα συρματοπλέγματα, το ξύλο και τα δακρυγόνα στις συνοριακές γραμμές. Δεν θ’ αφήσουμε έτσι τις εικόνες από τους βομβαρδισμούς και τα εγκλήματα των «ειρηνευτικών» αποστολών του ΟΗΕ και του ΝΑΤΟ, τη ρημαγμένη λωρίδα της Γάζας, τις  φρικαλεότητες του ISIS. Ό,τι λέγεται κομψά «κορύφωση μεταναστευτικών ροών» είναι προσφυγιά και ξεριζωμός, αποτέλεσμα πολιτικών, πολέμων και επεμβάσεων από όλες -κυριολεκτικά- τις κυβερνήσεις και τους διεθνείς οργανισμούς. Ο πόλεμος που προστάζει τόσο η ισλαμοφοβία του ISIS στη Μέση Ανατολή, αλλά και η "πολιτισμένη" Ευρώπη με τη σειρά της ( ΝΑΤΟ, ΟΗΕ) στο όνομα της "δημοκρατίας" και της "πάταξης της τρομοκρατίας ξεκινά από διαφωνίες για το μοίρασμα της πίτας, του κόσμου δηλαδή, καθώς όσο η παγκόσμια οικονομική κρίση βαθαίνει τόσο θα διαιωνίζονται και θα εντείνονται η φτώχεια η πείνα και οι πολεμικές συγκρούσεις με στόχο το ξεπέρασμά της.

Αφού, λοιπόν, καταφέρουν κάποιοι άνθρωποι να ξεφύγουν από τις βόμβες του ΝΑΤΟ και τις επιθέσεις του ISIS βρίσκουν εδώ τους φράκτες των συνόρων της Ευρώπης, και τη νεοφερμένη FRONTEX, υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό τη «λύση» του μεταναστευτικού ζητήματος. Μία «λύση» με «όπλα» την επιτήρηση στις χώρες εξόδου, αλλά φυσικά και με κανονικά όπλα προτεταμένα απέναντι στους κολασμένους της γης, που ψάχνουν απάγκιο σε μια αξιοβίωτη ζωή μακριά απ’ τον πόλεμο. Φυσικά κανένας λόγος δεν γίνεται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της για υπηρεσίες διάσωσης, υποδοχής και περίθαλψης των μεταναστευτικών ροών. Αντίθετα τα σύνορα «ανοίγουν» για συγκεκριμένο αριθμό μεταναστών με στόχο την υπερεκμετάλλευση ενός νέου εργατικού δυναμικού, που θα δουλεύει χωρίς χαρτιά, για ένα κομμάτι ψωμί, αναλώσιμοι εργάτες, σχεδόν «αόρατοι»!

Όσον αφορά την Ελλάδα, όλες οι κυβερνήσεις υπακούν πιστά τις κατευθύνσεις της ΕΕ για το μεταναστευτικό. Η σημερινή εξακολουθεί να στοιβάζει μετανάστες σε άθλιους χώρους υποδοχής, να παρατείνει το καθεστώς «παρανομοποίησης» των μεταναστών, αφού δεν τους δίνει χαρτιά για να ζήσουν με δικαιώματα και αξιοπρέπεια στη χώρα. Την ίδια ώρα που ο κυρίαρχος λόγος τους αποκαλεί «λαθρομετανάστες» το κράτος επιλέγει να τους καταστέλλει με τον πιο βίαιο τρόπο. Δεν έχουμε ξεχάσει ακόμα τις δολοφονίες στη Μανωλάδα, αλλά και την αθώωση των δολοφόνων αφεντικών.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολουθεί τυφλά την πολιτική της ΕΕ και στο ζήτημα των μεταναστών (βλ. συνθήκη Δουβλίνο 2),η οποία τους αναγκάζει να παραμείνουν στην χώρα εισόδου, εγκλωβίζοντας τους σε κελιά και στρατόπεδα συγκέντρωσης, και φυσικά δεν εκδίδει χαρτιά ώστε να μπορέσουν να μεταβούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως επιθυμούν.

 Κι εμείς;

Τι μπορούμε να κάνουμε; Εμείς, απέναντι στη "φιλανθρωπία" των ΜΜΕ, προτάσσουμε τη δική μας αλληλεγγύη, αυτή που δεν εξυμνείται ούτε προβάλλεται κατά κόρον. Συμμετέχουμε και συνδιοργανώνουμε δράσεις αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες, όπως η πρωτοβουλία του Φοιτητικού μας Συλλόγου να συλλέξει τρόφιμα και είδη πρώτη ανάγκης.  Στηρίζουμε την κατάληψη στο κτήριο του ΕΤΕΑΜ στη οδό Νοταρά 26 από συλλογικότητες, κόσμο του αγώνα και της αριστεράς, με σκοπό τη στέγαση προσφύγων για όσο χρειαστεί, στην οποία θέλουμε να εμπλακούν ενεργά οι φοιτητικοί σύλλογοι και κάθε κομμάτι του αγώνα, όπως και σε κάθε αντίστοιχη κινηματική πρωτοβουλία!

Προτάσσουμε την αλληλεγγύη, όχι ως θέση άμυνας, αλλά ως θέση μάχης στον κοινό αγώνα που έχουμε να δώσουμε ντόπιοι και πρόσφυγες, εργαζόμενοι και νεολαία για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας, ενάντια στον μονόδρομο που μας επιβάλλουν, έναν μονόδρομο που σπέρνει πολέμους, νεκρούς, φτώχεια και εξαθλίωση!

Γι’ αυτό το λόγο, παρ’ όλο που στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την κίνηση αλλυλεγγύης του φοιτητικού συλλόγου νομικής για συλλογή τροφίμων, θεωρούμε ότι η κίνηση των καθηγητών της Νομικής σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων κινείται σε εκφυλιστική κατεύθυνση. Κι αυτό γιατί ο δήμος Αθηναίων δεν έχει δικαίωμα να ζητά φιλανθρωπία για το προσφυγικό ζήτημα. Καθώς είναι ο δήμος που αφήνει τους εργαζόμενους απλήρωτους, που τα κονδύλια που παίρνει για τους πρόσφυγες τα δίνει σε μεγαλοεργολάβους. Ούτε βέβαια οι καθηγητές της νομικής μας συγκινούν ιδιαίτερα δεδομένου ότι την νομοθεσία που οδηγεί τους πρόσφυγες σε αυτό το αδιέξοδο όχι μόνο την στηρίζουν αλλά πολλοί συνέβαλαν στην συγγραφή της. Τόσο η σχολή όσο και ο δήμος αθηναίων έχουν χρέος να ανοίξουν κατάλληλους χώρους του δήμου και του πανεπιστημιακού ασύλου αντίστοιχα για την προσωρινή στέγαση των προσφύγων. Οφείλουν να πάρουν θέση για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, για τον φράχτη του Έβρου και για τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.

Για τους εργαζόμενους, τη νεολαία κα τους μετανάστες στην Ελλάδα, σήμερα, δεν υπάρχει άλλος δρόμος ικανοποίησης των αναγκών του, των δικαιωμάτων και των συνθηκών ζωής τους, πέρα από την επιβολή των δικών τους κόκκινων γραμμών, των δικών τους συνθηκών ύπαρξης, των δικών τους οργάνων και δομών. Είναι κοινωνικό και πολιτικό χρέος του ίδιου του εργατικού κινήματος, των πρακτικών του, όσων έδωσαν τιτάνιες μάχες την τελευταία εξαετία, να συγκρουστούν με τους ιστορικούς όρους που μας έφεραν εδώ, ντόπιους και μετανάστες. Να συγκρουστούμε μέχρι τέλους με τους μονόδρομους και τις ταξικές συμμαχίες τους, τις διεθνείς και εσωτερικές συμμαχίες που αναπαράγουν την εξαθλίωσή μας, τη συντριβή των επιθυμιών και αναγκών μας, τα εκβιαστικά διλήμματα ανάμεσα σε «Ευρωπαϊκή Ένωση» ή «χάος».

Γιατί στα μάτια κάθε πρόσφυγα δεν βλέπουμε τον «λαθραίο» που μας απειλεί, αλλά έναν συναγωνιστή απέναντι στην κοινωνική λαίλαπα που ζούμε. Γιατί οι «από πάνω» θέλουν να κάνουν και τη δικιά μας γενιά «σχεδόν αόρατη». Όμως εμείς μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες θα γίνουμε αυτό που φοβούνται, αυτό που μας αξίζει: το μέλλον του κόσμου!

Κατάθεση του πατέρα του Παύλου Φύσσα: "Το χτύπημα ήταν επαγγελματικό... Οι ΔΙΑΣ ήταν απ' την πλευρά των Χρυσαυγιτών."

«Είμαι ο πατέρας του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα, ο γιος μου έκανε μεροκάματα στη ζώνη του Περάματος».

Έτσι ξεκίνησε η συγκλονιστική κατάθεση του πατέρα του Παύλου Φύσσα, Παναγιώτη σήμερα στη δίκη της ΧΑ.. Μια κατάθεση συγκινητική καθώς φέρνει με λεπτομέρειες ξανά στην επιφάνεια τις στιγμές πριν και μετά την επίθεση, αλλά και ουσιαστική, αποκαλυπτική γιατί με θάρρος υπογραμμίζει τις εγκληματικές ευθύνες συνολικά της ΧΑ και το πλαίσιο λειτουργίας ανοχής της ναζιστικής οργάνωσης από το κράτος…

Συγκλονίζει ο πατέρας του δολοφονημένου μουσικού Παύλου Φύσσα, κατά τη σημερινή κατάθεσή του στη δίκη της Χρυσής Αυγής που συνεχίζεται στη δικαστική αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού.

Ρωτούσα τον Παύλο «πώς θα το πω στη μάνα σου;»

«Μου είπε ο γιατρός ότι το παιδί κατέληξε. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ρωτούσα τον Παύλο «πώς θα το πω στη μάνα σου;». Ήταν νεκρός ο γιος μου», είπε ο Παναγιώτης Φύσσας από το βήμα του μάρτυρα για να περιγράψει όσα έγιναν πριν και μετά το βράδυ της 17ης Σεπτεμβρίου 2013, όταν ο γιος του έπεσε νεκρός από τη μαχαιριά του χρυσαυγίτη Γιώργου Ρουπακιά.

Μιλώντας σιγά και κοφτά ο Παναγιώτης Φύσσας προσπάθησε με ψυχραιμία να μιλήσει για το παιδί του και για την άγρια δολοφονία. Όπως περιέγραψε, γύρω στη 1 μετά τα μεσάνυχτα της επίμαχης νύχτας, του τηλεφώνησε ο αδελφός του και του είπε: «Τρέχα Τάκη στην Τσαλδάρη, έχουν μαχαιρώσει το παιδί. Πήρα το αυτοκίνητο και πλησιάζοντας άκουγα σειρήνες. Όταν έφτασα, είδα τον Παύλο κάτω στο πεζοδρόμιο, στην αγκαλιά της Χρύσας, με τα μάτια του γυρισμένα. Δεν είδα αίματα και κάπου ησύχασα. Πήγα στο αυτί του και του έλεγα, Παύλο, Παύλο. Πίστεψα τη Χρύσα ότι όντως έχει λιποθυμήσει».

Στην κατάθεσή του, ο πατέρας του 34χρονου μουσικού αναφέρθηκε σε όσα του είπε η Χρύσα για τα γεγονότα που προηγήθηκαν της δολοφονίας. Η φίλη τού γιου του, όπως τόνισε, του είπε πως έξω, απέναντι και διαγώνια από την καφετέρια, βρίσκονταν περίπου 60 Χρυσαυγίτες οι οποίοι φώναζαν στην παρέα του Παύλου: «κότες, θα σας σκοτώσουμε». Κοντά σ” αυτήν την ομάδα Χρυσαυγιτών ήταν περίπου έξι αστυνομικοί.

«Γιατί η αστυνομία δεν ήταν με τα παιδιά; Γιατί δεν τα προστάτεψαν;»

Τα παιδιά, σύμφωνα πάντα με όσα του είπε η Χρύσα, δεν μπορούσαν να φύγουν γιατί τα αυτοκίνητά τους τα είχαν αφήσει από την πλευρά που ήταν οι Χρυσαυγίτες και οι αστυνομικοί. «Επιμένω κυρία πρόεδρε, στις θέσεις της αστυνομίας, γιατί ήταν με τους πολλούς. Κι αναρωτιέμαι, γιατί δεν ήταν με τα παιδιά; Γιατί δεν τα προστάτεψαν;», πρόσθεσε.

Στη συνέχεια της κατάθεσής του, ο Παναγιώτης Φύσσας περιέγραψε ότι στη λεωφόρο Παναγή Τσαλδάρη μία ομάδα 20 ατόμων από τους 60, ξέκοψε και άρχισε να κυνηγά τα παιδιά που πήγαιναν πεζά. «Ο Παύλος κάποια στιγμή σταμάτησε να τρέχει και οι φίλοι του απομακρύνθηκαν. Τότε, ανά δυάδες και τριάδες, του έκαναν επιθέσεις, τον εμπόδιζαν να φύγει. Μέχρι που εμφανίστηκε ο επαγγελματίας δολοφόνος Ρουπακιάς»

Ο Παύλος υπέδειξε τον δολοφόνο

Ο μάρτυρας επισήμανε ότι είδε σε βίντεο τον Ρουπακιά με το αυτοκίνητο να παρατηρεί τις κινήσεις του παιδιού του. Δεν φαίνεται, όπως είπε, στο βίντεο η σκηνή του μαχαιρώματος. «Άκουσα να λένε ότι όταν μαχαίρωσε τον γιο μου του έστριψε το μαχαίρι. Για αυτό νομίζω πως δεν είδα αίματα. Γύρισε το αίμα προς τα μέσα. Η Χρύσα μού είπε ότι ο Παύλος σήκωσε τη φανέλα για να φανούν τα τραύματά του και υπέδειξε τον δολοφόνο. Είπε, αυτός με μαχαίρωσε».

Σκυφτός καθόλη τη διάρκεια ο Ρουπακιάς

Την ώρα της τραγικής κατάθεσης του Παναγιώτη Φύσσα, ο κατηγορούμενος για τη δολοφονία του γιου του Γιώργος Ρουπακιάς καθόταν σκυμμένος, αποφεύγοντας να κοιτάξει προς το βήμα.

Νωρίτερα, πριν ξεκινήσει η κατάθεση του πατέρα του θύματος, όταν ρωτήθηκαν οι κατηγορούμενοι για τη δολοφονία για τη θέση τους έναντι της κατηγορίας, ο Ρουπακιάς απάντησε ότι αποδέχεται την ανθρωποκτονία αλλά αρνείται την εγκληματική οργάνωση.

Υπενθυμίζεται ότι η δική της Χρυσής Αυγής συνεχίζεται από σήμερα Τρίτη με την κατάθεση του πατέρα του Παύλου Φύσσα, ο οποίος είναι ο πρώτος μάρτυρας στη λίστα των 131 μαρτύρων κατηγορητηρίου που θα καταθέσουν ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων στις φυλακές του Κορυδαλλού.

Να σημειωθεί, επίσης, ότι η κατάθεση του Παναγιώτη Φύσσα, γίνεται απουσία της πλειονότητας των κατηγορουμένων ως «διευθυνόντων» την εγκληματική οργάνωση και στον απόηχο των πρόσφατων δηλώσεων του γενικού γραμματέα της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου περί ανάληψης «της πολιτικής ευθύνης για την δολοφονία στο Κερατσίνι».

-----

Παναγιώτης Φύσσας: Είμαι ο Παναγιώτης Φύσσας. Πατέρας του δολοφονημένου Παύλου Φύσσα. Τώρα είμαι συνταξιούχος. Δούλευα στη ζώνη Περάματος.

Ο Παύλος ήταν άνεργος. Εκανε κάποιες δουλειές στο Πέραμα.

Πρόεδρος: Ηταν μέλος σε κάποιο κόμμα;

Παναγιώτης Φύσσας: Οχι δεν ασχολείτο, είχε ακολουθήσει τη συμβουλή μου.

Στις 17 Σεπτεμβρίου ημέρα Τρίτη, με ρώτησε: Πατέρα, θα δούμε μαζί το παιχνίδι; όχι του είπα. Ψάξε να δεις που θα δεις το παιχνίδι. Ολες οι καφετέριες ήταν γεμάτες. Τελικά θα πήγαιναν στο Κοράλλι. Είχε ξαναπάει πολλές φορές. Αλλά η καφετέρια ήταν άδεια. Αν το ήξερα θα του έλεγα να μην πάει.

Κατά τις 12, και εγώ είχα πάει να δώ το παιγνίδι, πήγα σπίτι για ύπνο. Κατά τις 12.5 χτύπησε το τηλεφωνώ. ¨Ήταν ο αδελφός μου. Τρέχα στη Τσαλδάρη έχουν μαχαιρώσει το παιδί. Όταν έφτασα στην Τσαλδάρη είχε πολύ κίνηση. Άκουγα σειρήνες. Είδα την Χρύσα να έχει στα πόδια της τον Παύλο. Είχε τα μάτια του γυρισμένα και ήταν ακίνητος.

Πρόεδρος: Πήγε το μυαλό σας σε κάποιους;

Παναγιώτης Φύσσας: Ναι πήγε στην Χ. Α Γιατί τους ενοχλούσαν τα τραγούδια του. Σε αυτούς απευθυνόταν.

Πρόεδρος: Είχε προηγηθεί κάτι άλλο με αυτούς;

Παναγιώτης Φύσσας: Δεν ξέρω.

Οταν έφτασα, έψαχνα να δω εάν υπήρχαν αίματα. Δεν υπήρχαν. Οι μαχαιριές φαινόντουσαν σαν γρατσουνιές. Κάπου ησύχασα…. Εκείνη την ώρα έρχεται ένας αστυνομικός και μου λέει κάντε στην άκρη έρχεται το ασθενοφόρο. Και ακούω τη Χρύσα , τη φίλη του Παύλου, να λέει ρε καθίκι τώρα έρχεσαι να βοηθήσεις, όταν σου φώναζα που ήσουν;

Πρόεδρος: άλλα άτομα είδατε

Παναγιώτης Φύσσας: Αστυνομικούς, περαστικούς, …

Πρόεδρος: Ατομα της Χα;

Παναγιώτης Φύσσας: Οχι δεν είδα.

Ακολουθώ το ασθενοφόρο το οποίο πήγαινε στο κρατικό Νικαίας. Άρχισα να ανησυχώ γιατί είχε βάλει της σειρήνες. Ρωτάω τον οδηγό. Πες μου πως είναι το παιδί. Δεν ξέρω, ρώτα το γιατρό.

Στο νοσοκομείο κοιτάω το μηχάνημα και τίποτα…. Και εδώ απ΄έξω να ήτανε δεν θα προλάβαινα να κάνω τίποτα… μου είπε ο γιατρός. Ηταν πολύ επαγγελματικό το χτύπημα. Θυμάμαι μετά άρχισαν να έρχονται οι φίλοι του…

Ρωτούσα τον Παύλο τί να πάω να πω στη μάνα σου; Οτι σου σκότωσαν το παιδί;

Σκέφτηκα να της πω ότι ο Παύλος γλίστρησε και έπεσε, δεν είναι κάτι σοβαρό.. Δεν μπορούσα να της το πω…

Ηρθε στο νοσοκομείο και εκεί έμαθε από τους γιατρούς τι έχει γίνει. Μέσα στο αυτοκίνητο που ακολουθούσαμε το ασθενοφόρο, ρώτησα τη Χρύσα τι έγινε. Μου είπε ότι ήταν μία παρέα γύρω στα 7 άτομα. Και έξω από το Κοράλλι κάποιοι φώναζαν υβριστικά συνθήματα εναντίον τους. Δεν ήξεραν για ποιο λόγο τους βρίζανε… Κότες κλπ. Θα σας σκοτώσουμε κλπ…

Η αστυνομία ήταν εκεί. Γύρω στα 6 άτομα. Δεν τους είδα, αλλά έχω δει το βίντεο. Με μηχανάκια της ΔΙΑΣ. Ήταν από την πλευρά των Χρυσαυγιτών. Γιατί δεν ήταν με την πλευρά των παιδιών; Να τα προστατεύσει;

Οταν έφυγε ο Παύλος με την παρέα του, έστριψαν στην Τσαλδάρη. Άκουσαν φωνές και ποδοβολητά. Περίπου 20 άτομα, άρχισαν να τους κυνηγούν. Ο Παύλος σταμάτησε. Και ανά δυάδες τριάδες, έκαναν επιθέσεις στον Παύλο. Οι υπόλοιποι είχαν φύγει. Αυτό κράτησε….

Πρόεδρος: Δεν μπορούσε να φύγει;

Παναγιώτης Φύσσας: Οχι τον εμποδίζανε να φύγει. Τον είχαν στριμώξει σε ένα σημείο. Μέχρι που εμφανίστηκε ο επαγγελματίας δολοφόνος Ρουπακιάς… Είδα το βίντεο. Είδα τον Ρουπακιά να παρατηρεί το γιο μου… πως θα του κάνει το χτύπημα…. Πήγε στο αντίθετο ρεύμα…Είχε και κάλυψη

Άκουσα να λένε ότι ο Ρουπακιάς αφού τον μαχαίρωσε τον Παύλο έστριψε το μαχαίρι…

Το είπε και ο γιατρός ότι το χτύπημα ήταν επαγγελματικό. Γι αυτό δεν υπήρχαν αίματα έξω. Αυτό το γύρισμα, το στρίψιμο, έχει ως αποτέλεσμα το αίμα να χυθεί εσωτερικά…. Γι αυτό και δεν είδα αίματα στο πεζοδρόμιο….

Και βρήκαν και δεύτερη μαχαιριά. Ο Παύλος άντεξε 4 λεπτά. Μέσα σε αυτά άντεξε και υπέδειξε τον δολοφόνο του.

Την ώρα που πλησίαζε ο Ρουπακιάς ακούστηκε: Ελάτε, ήρθε ο δικός μας. Μου το είπε κάποιος που δεν ήθελε να έρθει στη δίκη, γιατί φοβάται…

Πρόεδρος: Ο Ρουπακιάς πριν την δολοφονία ρώτησε την παρέα του Παύλου, που είναι το Κοράλι;

Παναγιώτης Φύσσας: Ένας επαγγελματίας δολοφόνος τα ζυγίζει πριν κάνει το έγκλημα.

Ο γιος μου μπορεί να μην κατάλαβε ότι ο ήθελε να τον χτυπήσει ο Ρουπακιάς. Που πας ρε; Με μαχαίρωσες και φεύγεις; του είπε.

Πρόεδρος: Πόσες μαχαιριές δέχθηκε ο γιος σας;

Παναγιώτης Φύσσας: Τρεις. Επαγγελματικό χτύπημα είπαν οι γιατροί…

Πρόεδρος: Δηλαδή ο θάνατος απλά διαπιστώθηκε στο νοσοκομείο… Ξέρετε πότε εξέπνευσε;

Παναγιώτης Φύσσας: Εγώ όταν πήγα και του μίλησα ( στο σημείο) το παιδί είχε ήδη φύγει…

Πρόεδρος: Είδατε το μαχαίρι;

Παναγιώτης Φύσσας: Οχι το πέταξε κάτω από το αυτοκίνητο…

Πρόεδρος: Ποιο ήταν το κίνητρο πιστεύετε;

Παναγιώτης Φύσσας: Αυτή η οργάνωση κλείνει τα στόματα σε φωνές που είναι αντίθετες. Ο γιός μου τους ενοχλούσε με τα τραγούδια του. Έγραφε κατά του φασισμού…

Πρόεδρος: έκανε συναυλίες;

Παναγιώτης Φύσσας: Ναι… μάζευαν και χρήματα για φτωχούς και μετανάστες.

Οταν βρίζεις κάποιον πιστεύοντας ότι εσύ είσαι ο Ελληναράς που θα σώσεις την πατρίδα σου…αυτό είναι το στιλάκι του Ρουπακιά…. Μου είπαν ότι όταν σκότωσε το παιδί, έδειξε με ένα ύφος: έτσι σκοτώνουν ρε..»

Πρόεδρος: Πιστεύετε ότι το έκανε μόνος του;

Παναγιώτης Φύσσας: όχι βέβαια… αφού υπήρχαν συνεργοί.. Αυτή η οργάνωση συνεννοείτο μεταξύ της με τηλέφωνα… Δέχθηκε τηλέφωνο από κάποιον ανώτερο. Εντολή πήρε…Αυτοί έχουν διαβαθμίσεις… Εξάλλου ο Μιχαλολιάκος δεν είπε τελευταία ότι αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη;

Τώρα πηγαίνουν στο μνημείο και το σπιλώνουν και γράφουν τα σύμβολά τους…

Πρόεδρος: ξέρετε αν υπάρχει κάποια δομή σε αυτήν την οργάνωση;

Ξέρετε ποιοι έχουν την διεύθυνση; Τί κάνει ο καθένας εξ αυτών;

Παναγιώτης Φύσσας: Ξέρω ότι ο κ. Μιχαλολιάκος είναι πρόεδρος της Χρυσής Αυγής….

Πρόεδρος: από πλευράς εντολών ξέρετε ποιοι δίνουν εντολές, ποιοι εκτελούν, ποιοι οργανώνουν;

Παναγιώτης Φύσσας: Δεν ξέρω…

(UPD) 1:45 : Η κατάθεση συνεχίζεται. Ερωτήσεις κάνουν στον Παναγιώτη Φύσσα οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής και οι συνήγοροι υπεράσπισης των Χρυσαυγιτών. 

Πηγή