ΤΟ “ΟΧΙ” ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ!
Η πολύμηνη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τους “θεσμούς”
(ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΕΕ), η οποία κατέληξε σε “ναυάγιο” τις προηγούμενες μέρες έπειτα από
τις σκληρές απαιτήσεις των δανειστών για νέα δυσβάστακτα μέτρα, επιβεβαιώνει το
εξής: δεν μπορεί να υπάρξει καμία φιλολαϊκή διαπραγμάτευση και πόσο μάλλον
φιλολαϊκή πολιτική, εντός των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών της ΕΕ και του ΔΝΤ. Γίνεται
ξεκάθαρο ότι Ευρωπαϊκή 'Ενωση και Ευρωζώνη σημαίνουν μνημόνια διαρκείας,
φτώχεια και λιτότητα, επιτροπεία, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και
κατάλυση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Γίνεται ξεκάθαρο σε κάθε 'Έλληνα και
Ευρωπαίο εργαζόμενο ότι η ΕΕ του κεφαλαίου, των πολυεθνικών και των τραπεζιτών
“δεν αλλάζει” και όταν αλλάζει, γίνεται ακόμα πιο αντιδραστική, ακόμα πιο αντιλαϊκή
και εκμεταλλευτική προς τους λαούς. Γίνεται ξεκάθαρο σε κάθε νέο ότι η ΕΕ
σημαίνει ανεργία ή μετανάστευση και στην καλύτερη περίπτωση ελαστικές σχέσεις
εργασίας και μισθούς πείνας.
Η κυβέρνηση, κάτω από τα
συνθήματα “ούτε ρήξη, ούτε υποταγή” και “εύρεση μιας αμοιβαίας επωφελούς
λύσης”, προσπάθησε να έρθει σε συμφωνία με τους “θεσμούς”, προτείνοντας ένα νέο
μνημόνιο, σε αντάλλαγμα με την ρύθμιση του ελληνικού χρέους (αφού
πρώτα είχε δεσμευτεί για την αποπληρωμή του συνόλου του). Η άρνηση από πλευράς
ΕΕ και ΔΝΤ και η αντιπρόταση ενός άλλου μνημονίου, ακόμα πιο σκληρού και
δυσβάστακτου, δείχνει ότι το μαύρο μέτωπο του κεφαλαίου, επιδιώκει την συνέχιση
της πιο βάρβαρης εκμετάλλευσης και παράλληλα την παραδειγματική τιμωρία του
ελληνικού λαού, ώστε να καταστήσει σαφές σε όλους τους λαούς της Ευρώπης ότι τα
μνημόνια, η λιτότητα και οι αντιλαϊκές πολιτικές είναι μονόδρομος
Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ήρθε
η αναγγελία της κυβέρνησης για δημοψήφισμα με ερώτημα το “ναι ή όχι στην
πρόταση των δανειστών”. Η απόφαση αυτή έρχεται κάτω
από την πίεση των λαϊκών διαθέσεων να μπει τέρμα σε αυτή την πολιτική και από
τη μαζική αντίσταση στο συμβιβασμό της κυβέρνησης με την ΕΕ και το ΔΝΤ, η οποία
ανάγκασε την κυβέρνηση να μην δεχτεί την πρόταση των δανειστών.
Απέναντι στο δημοψήφισμα
στάθηκε από την πρώτη στιγμή η “δεξιά” αντιπολίτευση των “μένουμε Ευρώπη”, των
μνημονιακών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ και λοιπών μεγαλοδημοσιογράφων, οι οποίοι επανέφεραν τα εκβιαστικά διλλήματα του τύπου “μνημόνιο ή
χρεοκοπία” και “ευρώ ή χάος”. Αποτελούν το μέτωπο του “ΝΑΙ”, τους πιο
ξεκάθαρους εκπροσώπους των νεοφιλελεύθερων-αντιλαϊκών πολιτικών και αυτούς που
τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπούν ταυτίζονται με τη συνέχιση των μνημονίων
και την σκληρή εκμετάλλευση των εργαζόμενων.
Από την άλλη, η συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ζήτησε το “ΟΧΙ” του ελληνικού λαού, εντάσσοντας το όμως, στην
λογική της συνέχισης των διαπραγματεύσεων για έναν “έντιμο συμβιβασμό”, εντός
του ευρώ και της ΕΕ. Το “ΟΧΙ” που ζητάει η κυβέρνηση, αποτελεί “ΝΑΙ” στην δική
της πρόταση-συμφωνία, στις 47 μνημονιακές σελίδες συνέχισης της αντιλαϊκής
πολιτικής που κατέθεσε προς τους δανειστές. Η τελευταία επιστολή του Τσίπρα
στους «θεσμούς» λίγο πριν την εκπνοή του
τρέχοντος «προγράμματος» με την οποία αποδέχεται τις προτάσεις των «εταίρων» με
μικρο-αλλαγές, επιβεβαιώνει την κατεύθυνση αυτή.
Το δίλλημα για τη νεολαία και τον λαό δεν πρέπει να είναι ποιο μνημόνιο θα
επιλέξει: των “θεσμών” ή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Το πραγματικό δίλημμα για τη νεολαία και το λαό είναι ποια πολιτική θα επιλέξει:
αυτή της συνέχισης των αντιλαϊκών μνημονίων,
όποια μορφή και αν πάρουν ή αυτή που βάζει τα εργατικά και λαϊκά
συμφέροντα στο προσκήνιο και έρχεται σε ρήξη με το κεφάλαιο και τους
μηχανισμούς του.
Το “ΟΧΙ” που πρέπει να εκφράσει ο λαός είναι διαφορετικό από της
κυβέρνησης!
Είναι το “ΟΧΙ” απέναντι :
· στους εκβιασμούς των δανειστών,
· στην μνημονιακή πρόταση της κυβέρνησης,
· σε ΕΕ και Ευρωζώνη.
Το αναγκαίο μαχητικό και
αγωνιστικό “ΟΧΙ” της νεολαίας, των εργαζόμενων και των ανέργων είναι αυτό που διεκδικεί: κατάργηση όλων των μνημονίων, αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις,
πλήρη εργασιακά δικαιώματα, παύση
πληρωμών και διαγραφή του χρέους, έξοδο από ΕΕ/Ευρωζώνη, εθνικοποίηση των
τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από εργατικό/κοινωνικό έλεγχο.
Με ένα τέτοιο πολιτικό περιεχόμενο και πλαίσιο διεκδικήσεων το λαϊκό κίνημα
να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων και ο παράγοντας που θα καθορίσει την
ατζέντα των γεγονότων. Να αποκρούσει κάθε προσπάθεια τρομοκράτησης και
εκτόνωσης της οργής από όσους το επιχειρούν. Το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία πρέπει να απαντήσουν με ένα
αγωνιστικό και ανυπότακτο “ΟΧΙ” μέσα από τους μαζικούς και μαχητικούς αγώνες
ανατροπής παλιών και νέων μνημονίων, αλλά και μέσα από όποια κάλπη στηθεί.
Ειδικά η νεολαία που
αποτέλεσε το πιο σκληρά πληττόμενο κομμάτι από τις μνημονιακές πολιτικές, έχει
κάθε συμφέρον να αντιπαλέψει όλα τα μνημόνια, παλιά και νέα. Τόσο η σπουδάζουσα νεολαία, που οι εφαρμοζόμενες πολιτικές της ΕΕ για τα
πανεπιστήμια δυσχεραίνουν αρκετά τους όρους φοίτησής της, διαλύουν τα πτυχία
της και καταστρέφουν το εργασιακό της μέλλον, όσο και η εργαζόμενη νεολαία του
“60% ανεργία”, των voucher, της ελαστικής
απασχόλησης, των μισθών πείνας και των ανύπαρκτων εργασιακών δικαιωμάτων. Για
να βρουν οι νέοι άνεργοι δουλειά με αξιοπρεπείς όρους, για να λειτουργήσουν τα
δημόσια και δωρεάν πανεπιστήμια, για να κερδίσουν τα δικαιώματα και οι ανάγκες
της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας, είναι απαραίτητη ανάγκη η νίκη του
ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της Κυριακής, η ανατροπή παλιών και νέων μνημονίων.
Το “ΟΧΙ” στα μνημόνια πρέπει
να συνοδευτεί με ένα μεγάλο “ΝΑΙ” στον άλλο δρόμο που περνάει μέσα από την ρήξη
με την ΕΕ και το ΔΝΤ και την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης του μαύρου
μετώπου του κεφαλαίου. Μέσα από ένα νέο γύρο νεολαιίστικων και λαϊκών αγώνων να
σταλεί μήνυμα φόβου στους “δυνάστες” των
ζωών μας και μήνυμα ελπίδας στους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου,
για μια κοινή διεθνιστική πάλη με στόχο την απελευθέρωση από τα δεσμά του
κεφαλαίου.
ΕΑΑΚ σε ΑΕΙ-ΤΕΙ
