Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

Καταγγελία στη Δ.Α.Π-Ν.Δ.Φ.Κ


Την Πέμπτη 26/3 με πρωτοβουλία της Αντινομία Ε.Α.Α.Κ. κατατέθηκε ψήφισμα στο Δ.Σ. του Συλλόγου μας για την υπεράσπιση πέντε φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστημίου στο Τμήμα Ξένων Γλωσσών Μετάφρασης και Διερμηνείας που διώκονται ποινικά, μετά από καταγγελία και παράσταση πολιτικής αγωγής από τον καθηγητή τους Ιωάννη Σαριδάκη.

Οι φοιτητές διώκονται άδικα για τη συνδικαλιστική τους δράση, με μια δικογραφία-χάος και για την αποκάλυψη από μέρους τους του πελατειακού διορισμού του καθηγητή, από τον κουμπάρο του, στο τμήμα Τουρκικών Σπουδών της Αθήνας, καθώς και για την απουσία του από τις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις, κατά ένα ολόκληρο εξάμηνο και ενόσω ανέμενε το διορισμό του.

Ο Ιωάννης Σαριδάκης γίνεται ίσως ο μοναδικός καθηγητής ελληνικού πανεπιστημίου στη Μεταπολίτευση που δηλώνει πολιτικός ενάγων κατά φοιτητών. Δηλαδή όχι μόνο κατήγγειλε φοιτητές του ενώπιον της Πρυτανικής Αρχής, αλλά και αποφάσισε να υπερασπιστεί τη δίωξη ενώπιον του δικαστηρίου.

Το ψήφισμα υπογράφηκε από την ΠΚΣ και την ΑΡ.ΕΝ, όχι όμως και από τη Δ.Α.Π-Ν.Δ.Φ.Κ η οποία αρνήθηκε μέχρι και να τοποθετηθεί εγγράφως για το ζήτημα. Η κατά τα άλλα «υπεύθυνη δύναμη», όχι μόνο δεν υπερασπίζεται τα δικαιώματα των φοιτητών, αλλά στηρίζει απροκάλυπτα τον ακροδεξιό καθηγητή που έχει επανειλημμένως εκφράσει φασιστικές αντιλήψεις και καλύπτει τον πελατειακό του διορισμό, όπως εξάλλου πάντα έκανε και ο κομματικός της φορέας, η Νέα Δημοκρατία.

Η σαπίλα της ΔΑΠ-Ν.Δ.Φ.Κ αποκαλύπτεται για ακόμη μία φορά! Η παράταξη του φασιστικού μίσους τολμά να στρέφεται ενάντια στους φοιτητές που αγωνίζονται για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο στηρίζοντας ακροδεξιά στοιχεία! Δεν περιμέναμε όμως κάτι καλύτερο από τους υποστηρικτές του Φορτσάκη που απειλούσε με πανεπιστημιακή αστυνομία και ξυλοκοπούσε φοιτητές έξω από τη Νομική! Δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τους εφαρμοστές των μνημονίων με απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων, περικοπές φοιτητικών παροχών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των φοιτητικών συλλόγων!

Ας γυρίσουμε όλοι την πλάτη στη ΔΑΠ που παλεύει να λιπάνει τη συνείδηση του φοιτητή με την ενάντια στην αριστερά και ενάντια στους αγώνες ρητορεία της. Που παλεύει να στρέψει τους φοιτητές στον σκληρό ατομικό δρόμο και τον ανταγωνισμό μεταξύ τους διασπώντας τους και στρέφοντάς τους μακριά από τις συλλογικές διεκδικήσεις, παλεύει να εμπεδωθεί στις σχολές η καταστροφική πολιτική της Ε.Ε, της φτώχειας και της εξαθλίωσης!


Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΑΘΩΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΤΩΡΑ!

Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ: ο ποιητής της οδύνης, του πάθους και της οργής

Σαν σήμερα στις 29 Μαρτίου του 2005 έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ποιητής Μίλτος Σαχτούρης. Παρότι έντονα επηρεασμένος από τον υπερρεαλισμό, απέκτησε μια καθαρά προσωπική φωνή, σε ένα κράμα οδύνης, παραλόγου και συμβολισμού.
Ο Σαχτούρης εντάσσεται στην οµάδα των ποιητών που κινούνται στο ρεύµα του πρώτου υπερρεαλισµού που γεννήθηκε στη Γαλλία και καρποφόρησε πριν από τον πόλεµο, µε εισηγητές στην Ελλάδα τον Ανδρέα Εµπειρίκο και το Νίκο Εγγονόπουλο.
«Το έχω τονίσει επανειλημμένα, ο υπερρεαλισμός έδρασε πάνω μου σαν καταλύτης. Με λευτέρωσε στην ποίηση και στη ζωή, αλλά δεν μπορώ να πω ότι η ποίησή μου είναι υπερρεαλιστική. Η ποίησή μου είναι ιδιότυπα δραματική και λυρική» , δήλωνε ο ίδιος. (περιοδικό Τέταρτο, Μάρτιος 1987).

Από τους σημαντικότερους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, έχει χαρακτηριστεί ως ποιητής του παραλόγου και του συμβολισμού. Ο διαρκής στοχασμός του πάνω στην έννοια της οδύνης, ως βαθύτερη ουσία και μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης, οδήγησε σε μια λιτή και ξεκάθαρη χαρτογράφηση του εσωτερικού πόνου του σύγχρονου ανθρώπου.
Αυτή η «εμμονή» στην οδύνη δεν μπορεί να ιδωθεί εκτός του ιστορικού πλαισίου στο οποίο έζησε, επηρεάστηκε και έγραψε ο ποιητής. Η αιµατηρή περίοδος του παγκοσµίου πολέµου και του εµφυλίου που ακολουθεί, καθώς και η εκτρωµατική κοινωνική και πολιτική ζωή, εκφράζονται στην ποίησή του µέσα από εικόνες που συνθέτουν ένα παράλογο σκηνικό, αγνοώντας κάθε συµβατική τάξη του κόσµου.
Στη ποίησή του αποτυπώνεται ένας κόσµος παράφρονας, παράλογος και εφιαλτικός, όπου οι ηθικές και πνευµατικές αξίες έχουν τορπιλιστεί και κυριαρχεί το χάος. Ωστόσο, όπως ο ίδιος είχε πει:
«Τα ποιήματά μου δεν είναι απαισιόδοξα. Απεναντίας, είναι σαν τα ξόρκια. Ξορκίζουν το κακό. Μοιάζουν με μάσκες αφρικάνικες. Με μάσκες ζώων και προγόνων, για να ξορκιστεί ο θάνατος. Όπως συμβαίνει απαράλλαχτα και με τις μάσκες των ιθαγενών».
Γεννημένος το 1919, ο Μίλτος Σαχτούρης απεβίωσε στις 29 Μαρτίου 2005 στην Αθήνα και ετάφη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη.

                                                             ΟΙ ΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΕΣ
                                                                           Ὅμως ὑπάρχουν ἀκόμα
                                                                                λίγοι ἄνθρωποι
                                                                            ποὺ δὲν εἶναι κόλαση
                                                                                    ἡ ζωή τους
                                                                  ὑπάρχει τὸ μικρὸ πουλὶ ὁ κιτρινολαίμης
                                                                                    ἡ Fraülein Ramser
                                                                καὶ πάντοτε τοῦ ἥλιου οἱ ἀπομείναντες
                                                                  οἱ ἐρωτευμένοι μὲ ἥλιο ἢ μὲ φεγγάρι
                                                                                       ψάξε καλὰ
                                                                              βρές τους, Ποιητή!
                                                                   κατάγραψέ τους προσεχτικὰ
                                                                 γιατί ὅσο πᾶν καὶ λιγοστεύουν
                                                                                                                    λιγοστεύουν

Σάββατο 28 Μαρτίου 2015

Τσάμπα εργαζόμενους ψάχνουν στην ΑΣΟΕΕ ΟΤΕ και COSMOTE



Τσάμπα εργαζόμενους στον τομέα της έρευνας φαίνεται πως ψάχνουν ο ΟΤΕ και η COSMOTE, στους φοιτητές του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΟΠΑ, πρώην ΑΣΟΕΕ).

Ο ΟΤΕ, η COSMOTE και η διοίκηση του ΟΠΑ προχώρησαν στην υπογραφή συμφωνίας (μνημονίου) για ανταλλαγή τεχνογνωσίας, δημιουργία εργαστηρίου νέων τεχνολογιών και κοινή συμμετοχή σε έργα έρευνας και ανάπτυξης.

Με αυτήν τη συμφωνία, την οποία υπέγραψαν ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΤΕ, Μ. Τσαμάζ και ο πρύτανης του ΟΠΑ, καθηγητής, Κ. Γάτσιος, εγκαινιάζεται «μία νέα εποχή στις συνέργειες μεταξύ επιχειρηματικής και ακαδημαϊκής κοινότητας», όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ΟΠΑ.

Η συμφωνία προβλέπει μεταξύ άλλων τη συνεργασία σε κοινούς τομείς δράσης, την ανταλλαγή τεχνογνωσίας και την αναζήτηση λύσεων σε τεχνικά και επιχειρηματικά θέματα για την αναβάθμιση προϊόντων, εφαρμογών και υπηρεσιών.

Στο πλαίσιο αυτό, περιλαμβάνεται και η δημιουργία κοινού τεχνολογικού εργαστηρίου, σε χώρο του Ομίλου ΟΤΕ, με συμμετοχή στελεχών του ΟΤΕ και της COSMOTE, καθηγητών και φοιτητών του ΟΠΑ.

Επίσης, προβλέπεται και η από κοινού συμμετοχή σε ευρωπαϊκά και εθνικά έργα έρευνας και ανάπτυξης.

Και τι θα κερδίσουν οι φοιτητές από τη τσάμπα εργασία για τον ΟΤΕ και την COSMOTE;

«Οι ταλαντούχοι φοιτητές του Πανεπιστημίου θα έχουν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν τις γνώσεις, τις δυνατότητες και την αγάπη τους για την τεχνολογία, ενώ παράλληλα θα αποκτήσουν ουσιαστικές εμπειρίες που θα αποτελέσουν εφόδιο για την είσοδό τους στην αγορά εργασίας», απαντά ο Διευθύνων Σύμβουλος του ΟΤΕ.

Δουλέψτε τσάμπα και εισπράξτε… ηθική ικανοποίηση, είναι λογική των μανατζαρέων που θα βρεθούν να κάνουν κουμάντο στους φοιτητές του ΟΠΑ!

Το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο βγαίνει από τα χαρτιά και παίρνει σάρκα και οστά, ληστεύοντας την εργατική δύναμη και τη φαντασία των σπουδαστών, με «καρότο» μια αράδα στο βιογραφικό μέσα στο τοπίο της ανεργίας και της ανασφάλειας που το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, από κοινού με την ΕΕ και το ΔΝΤ, δημιούργησαν.

Παράλληλα οι εταιρείες «πατάνε πόδι» στα προγράμματα σπουδών, πριμοδοτώντας εργαστήρια, κατευθύνσεις και τμήματα που τους αποφέρουν κέρδη, οδηγώντας τα υπόλοιπα στο μαρασμό.

Για το φοιτητικό κίνημα η ακραία αυτή πρόκληση πρέπει να σημάνει συναγερμό, για να πεταχτούν έξω από τα πανεπιστήμια οι εταιρείες και να πάψει το αίσχος της απλήρωτης εργασίας για τις επιχειρήσεις.


Καταγγελία της ΑΝΤΙΝΟΜΙΑΣ ΕΑΑΚ για την ημερίδα της ΔΑΠ στη Νομική



Σήμερα, σάββατο 28/3, έγινε ημερίδα της ΔΑΠ νομικής με τίτλο «Θάλασσα ως πολιτικός και οικονομικός χώρος» και ομιλητές μεταξύ άλλων την καθηγήτρια διεθνούς δικαίου Μαρία Γαβουνέλη, τον καθηγητή Γιάννη Βαληνάκη (εμπνευστή της έναρξης των διαπραγματεύσεων για την οριοθέτηση της ελληνικής ΑΟΖ), τον Άγγελο Συρίγο (εταίρο του ινστιτούτου διεθνών σχέσεων του Πάντειου και μέλος της εταιρείας διεθνούς δικαίου και διεθνών σχέσεων, ειδικευμένο στην εξωτερική πολιτική με κύρια αντικείμενα το δίκαιο της θάλασσας ,τα Βαλκάνια και τις μειονότητες), τον αναπληρωτή ευρωβουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Γιώργο Κώτσηρα και τον Νίκο Χαραλάμπους (πρόεδρο και διευθύνων σύμβουλο της Hellenic Seaplanes).  Ως Αντινομία ΕΑΑΚ βρεθήκαμε για να καταθέσουμε την πολιτική μας τοποθέτηση πάνω στο ζήτημα της μετανάστευσης , δεδομένου ότι έμπαινε και εισηγητικά στη μπροσούρα που μοίραζε η ΔΑΠ για την εκδήλωση.

Αυτό που αντιμετωπίσαμε ήταν  ένας παροξυσμός πολιτικής υστερίας όπου τόσο οι ΔΑΠίτες όσο και το πάνελ των ομιλητών δε μας επέτρεπαν να αρθρώσουμε λέξη προς το αμφιθέατρο και μας κατηγορούσαν για φασιστικές μεθοδεύσεις τη στιγμή που οι ίδιοι από τα μικρόφωνα τους έκαναν χυδαίου και φτηνού τύπου πολιτικαντισμούς. Ωστόσο, δεν περιορίστηκαν σε αυτό καθότι ο Συρίγος άσκησε βία σε μία συνδικαλίστρια από την Αντινομία ΕΑΑΚ σπρώχνοντας τη στα σκαλιά ,ενώ την ίδια στιγμή η κα Γαβουνέλη είχε σφιχταγκαλιασμένο το μικρόφωνο αρνούμενη να μας το παραχωρήσει ,μη πάει και το ιερό κονκλάβιο των «ειδημόνων» αποστερηθεί το λόγο του από την παρέμβαση μας.


Όση τρέλα κι αν προσπαθούν να πουλήσουν, ότι τάχα μου έθιγαν αμιγώς ζητήματα δικαίου θάλασσας κι ότι βγάλαμε από το κεφάλι μας την αντιμεταναστευτική τους προπαγάνδα, η αλήθεια είναι ότι έχουμε βαρεθεί την ίδια ιστορία. Τέτοιου τύπου εκδηλώσεις και συζητήσεις ,ενδεδυμένες με το πέπλο μιας θετικιστικής νομιμοφροσύνης κι ενός αστικού λεγκαλισμού, αναπαράγουν και προωθούν την ίδια φασίζουσα ρητορική που εξοπλίζει κι επιρρώνει ιδεολογικά (και ουχί μόνον) ένα ευρύ φάσμα της ακροδεξιάς, είτε αυτή βρίσκεται στα βουλευτικά γραφεία της Νέας Δημοκρατίας είτε συναντάται στους ναζί της Χρυσής Αυγής.

Αναζητώντας εξιλαστήρια θύματα σε μια εποχή ακραίας εξαθλίωσης των εργατικών ,ταξικών στρωμάτων, τους φταίνε οι μετανάστες και ψάχνουν «μέτρα επίλυσης για τη μάστιγα της παράνομης μετανάστευσης». Ανοίγουν έναν εθνικιστικής απόχρωσης μονόλογο (μια και περιθώρια για διάλογο δεν αφήνουν) για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ώστε να νομιμοποιούν στη συλλογική συνείδηση κάθε μιλιταριστική παπάντζα περί αξιομάχου και υπεράσπισης των εθνικών-κρατικών συνόρων λες κι εμάς εχθροί μας είναι οι Τούρκοι εργάτες κι όχι το κεφάλαιο (ξένο κι εγχώριο). Προβάλλουν ως πανάκεια τα αναπτυξιολάγνα μοντέλα της χάραξης ΑΟΖ για την εκμετάλλευση των υποθαλάσσιων υδρογονανθράκων του Αιγαίου, λες και θα πάρουν τίποτα τα πληττόμενα λαϊκά στρώματα από την διύλιση του πετρελαίου πέρα από πόλεμο, περιβαλλοντική καταστροφή και στυγνή εκμετάλλευση ,όταν θα τσεπώνουν αμέτρητα χρήματα οι αστικές τάξεις (ξένες κι εγχώριες).

Τα εθνικά σύνορα έχουν μεταβληθεί σήμερα σε κύριο πολιτικό εργαλείο για τη διατήρηση των ανισοτήτων στην παγκόσμια οικονομία μέσα από το διαχωρισμό των δικαστικών αρμοδιοτήτων και τον ορισμό της πολιτικής ένταξης. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με τα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι χώρες της αντιμετώπισαν τη μετανάστευση από την Ανατολική και Νότια Ευρώπη με μια εξαιρετικά περιοριστική και κατασταλτική πολιτική: "έκλεισαν" τα σύνορα, τροποποίησαν τη νομοθεσία περί ασύλου, εισήγαγαν επιλεκτικά ποσοστά ετήσιας μετανάστευσης και γενικά επέλεξαν μια πολιτική ελέγχου και αστυνομικής καταστολής. "Τάξη και ασφάλεια" ενάντια στους μετανάστες που επιδιώκουν να εγκατασταθούν στην προνομιούχα Ευρώπη.

Μετά από τη Συμφωνία του Σένγκεν η νομοθεσία περί αλλοδαπών δημιούργησε ένα δυιστικό δικαστικό σύστημα: ένα κανονικό για τους ευρωπαίους πολίτες με συνταγματικές και λοιπές εγγυήσεις και ένα εξαιρετικό για τους "εξωκοινοτικούς" με ελάχιστες εγγυήσεις και ανατεθειμένο στην εκτελεστική εξουσία. Το ότι η "ιδιότητα του πολίτη" στην οικοδομούμενη Ευρώπη καθορίζεται από μια "γραφειοκρατία του αποκλεισμού" δεν είναι κάτι καινούριο. Βάσει της τελευταίας έκθεσης του Human Rights Watch για τις συνθήκες ζωής των προσφύγων, πολλοί εξ αυτών είναι έγκλειστοι σε φυλακές όπου και τιμωρούνται με σωματικά βασανιστήρια και απομονώσεις. Στις χώρες της ΕΕ οι μετανάστες "χωρίς χαρτιά" εγκλείονται σε "κέντρα κράτησης" εν αναμονή της απέλασής τους. Αυτά τα "κέντρα" ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που είχαν οργανώσει οι ευρωπαϊκές δυνάμεις στην περίοδο της ιμπεριαλιστικής αποικιοκρατίας . Σ' αυτά τα στρατόπεδα εκδηλώνεται η κρυμμένη μήτρα ,ο νόμος, του πολιτικού πεδίου στο οποίο ζούμε. Αποτελούν την πιο εμφανή έκφραση μιας ολοκληρωτικής κυριαρχίας. Οι έγκλειστοι των στρατοπέδων βρίσκονται στο πεδίο κυριαρχίας ενός κράτους, το οποίο τους στερεί τα δικαιώματά τους και τους αποκλείει από την εφαρμογή των γενικών κανόνων. Εκεί αποκτά υλική έκφραση το ρήγμα που υπάρχει στη σύγχρονη φιλελεύθερη-αστική σκέψη ανάμεσα στη γέννηση ενός προσώπου και στα δικαιώματα που του αντιστοιχούν σε ένα ορισμένο εθνικό-κρατικό έδαφος ανάλογα με το εάν είναι πολίτης ή αλλοδαπός.

Πρόσφατα επανήλθε στο προσκήνιο η θεωρία περί σχέσης «μεταναστών-εγκληματιών-τρομοκρατών», που έχουν προβάλλει  συστηματικά ήδη από τον Δεκέμβρη 2008 τα κόμματα εξουσίας, ΜΜΕ, ΕΥΠ και μιλιταριστικά έντυπα. Και παράλληλα να υπενθυμίσουμε ότι τον Ιούνη του ‘14, η ΕΕ κατέληξε στο νομικό πλαίσιο για την ανάπτυξη αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων σε όλη την Ευρώπη.Ήδη εδώ και καιρό η χρήση της «Ευρωπαϊκής Στρατοχωροφυλακής» (EUROGENDFOR), είναι δυνατή βάσει του άρθρου 222 της συνθήκης της Λισσαβόνας (solidarity clause - ρήτρα αλληλεγγύης). Η ρήτρα αυτή είναι η εκδοχή στο εσωτερικό του άρθρου 5, της «ρήτρας αμοιβαίας άμυνας» για καταστάσεις οι οποίες «μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στους ανθρώπους, το περιβάλλον και την ιδιοκτησία», περιλαμβάνοντας ακόμα και καταλήψεις σε ενεργειακά και μεταφορικά κέντρα καθώς και γενικές απεργίες. 

Τι ακριβώς σημαίνει τελικά η χρησιμοποίηση στρατιωτικών μέσων τόσο στα σύνορα όσο και στα αστικά κέντρα; Κι αν τελικά η φύλαξη των συνόρων ως αντιτρομοκρατική επιχείρηση είναι ένα κοινό πεδίο ασφάλειας μαζί με τις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις φύλαξης των πόλεων, τότε που βρίσκεται η άμυνα της χώρας; Το 2001 ,χρονιά της εντεκάτης Σεπτεμβρίου και της αιματηρής καταστολής στη σύνοδο G-8 στη Γένοβα, κηρύχτηκε ο «Πόλεμος Κατά της Τρομοκρατίας», ένας πόλεμος που μπορεί να μην «κηρύχτηκε επίσημα», αλλά κρατάει μέχρι σήμερα ως αιχμή του δόρατος του πολέμου που διεξάγει ο κόσμος του κεφαλαίου ενάντια στον κόσμο της εργασίας. Πρόκειται για έναν διαρκή πόλεμο που εναλλάσσει χαμηλές και υψηλές εντάσεις, θερμά επεισόδια και «ανθρωπιστικές εκστρατείες», εσωτερική καταστολή και επαπειλούμενες διεθνείς συρράξεις. Έναν πόλεμο απολύτως παρανοϊκό στα αποτελέσματα και τις στοχεύσεις του.

Έναν πόλεμο, όμως, που διέπεται απόλυτα από τις ορθολογικές αρχές υπεράσπισης της σύγχρονης αστικής δημοκρατίας και της ομαλότητας του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Η καταστολή, ως διαρκής στρατιωτική επιχείρηση, εκτός από τα άμεσα αποτελέσματά της, γίνεται εργαλείο παραγωγής συμπεριφορών και συναίνεσης του κοινωνικού σώματος. Παράγει με την επαναληπτική επιτέλεσή της τον «φιλήσυχο» πολίτη που μαθαίνει να αντιμετωπίζει ως καθημερινότητα τον τυπικό έλεγχό του από τους εκπροσώπους του «νόμου και της τάξης» και τις στρατιωτικού τύπου εισβολές στους δημόσιους χώρους και στα σπίτια των γειτόνων του. Η μηδενική πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων μεταφράζεται φυσικά ως πολιτική της «μηδενικής ανοχής» σε ολόκληρες κοινωνικές κατηγορίες και πολιτικές ομάδες.

Μπορεί ,λοιπόν, η ΔΑΠ-ΟΝΝΕΔ μαζί με το πολιτικό της επιτελείο και την πιστή αρωγή του καθηγητικού κατεστημένου να μας λένε ότι διεξάγουν καθαρά νομικίστικες εκδηλώσεις χωρίς ρατσιστική/εθνικιστική κατήχηση μισαλλοδοξίας και κοινωνικοπολιτικής αποχαύνωσης αλλά δεν μας πείθουν. Κάθε μορφή πολιτικής διαπάλης μπορεί εκείνοι να την εισπράττουν σαν «φασισμό» γιατί η αλήθεια είναι ότι φοβούνται μήπως και ακουστεί η αλήθεια σκίζοντας τα γυαλιστερά ζελοφάν της νομικής ακαδημαϊκής αυθεντίας και των πολιτικών και οικονομικών «ειδικών». Όμως, η νομική σχολή ήταν και είναι ένας μαχητικός σύλλογος με ενεργή πολιτική δράση ήδη από τα χρόνια του αντιδικτατορικού αγώνα και δε δεχόμαστε να διεξάγονται άνευ ουδενός σχολιασμού ημερίδες μίσους και ακροδεξιάς προπαγάνδας όσο κυριλέ και σπουδαγμένοι κι αν το παίζουν οι εκάστοτε φασίστες.

Πιστεύουμε ότι είναι η ώρα της δράσης για το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Παίρνοντας την κατάσταση στα χέρια τους οι φοιτητές, νεολαίοι και εργαζόμενοι, επιδιώκοντας τον μεταξύ τους διάλογο και την ανάπτυξη κοινών αγώνων. Με παρανομαστή τη διάθεση ανάπτυξης ενός νέου εργατικού διεθνισμού, των σύγχρονων αντικαπιταλιστικών κινημάτων που απαιτεί η εποχή μας, να φέρουμε στο προσκήνιο την απαίτηση ικανοποίησης των εργατικών αναγκών και δικαιωμάτων. Την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών δικαιωμάτων, διεκδικώντας λιγότερη δουλεία-δουλειά για όλους, με τα ίδια δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους ανεξαρτήτως της φυλής-θρησκείας-εθνικότητας τους, με αξιοπρεπή μισθό και σύνταξη. Το σεβασμό των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και την αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων στους μετανάστες. Ελεύθερη μετακίνηση για όλους. Διάλυση της frontex και εκκαθάριση των ναρκοπεδίων. Αναγνώριση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των μειονοτήτων. Την ταυτότητα καθορίζει ο αγωνιζόμενος άνθρωπος και η ταξική πάλη και όχι οι διακρατικές συμφωνίες, που εκφράζουν αστικά-κρατικά συμφέροντα, επιδιώξεις και συσχετισμό δύναμης μιας συγκεκριμένης περιόδου.

Κείμενο παρέμβασης στην εκδήλωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ


ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΣΥΛΟ

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η νεολαία του ακροδεξιού Σαμαρά πάγια υιοθετεί ρατσιστικά παραληρήματα για να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα βαθιά κοινωνικά προβλήματα, την οικονομική κρίση, την μνημονιακή πολιτική που 4 χρόνια τώρα υιοθετούσε η κυβέρνηση της ΝΔ και έστειλε τους εργαζόμενους στην ανεργία, την φτώχεια και την εξαθλίωση! Χρησιμοποιώντας ένα λεξιλόγιο που θυμίζει τις πιο ζοφερές στιγμές της ευρωπαϊκής ιστορίας, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, χαρακτηρίζει συλλήβδην τους ξένους εργάτες «εγκληματίες» και «απειλή για τη δημόσια υγεία», προσπαθώντας να ενοχοποιήσει τα πιο μεγάλα θύματα της ίδια της πολιτικής που προωθεί το κόμμα της, η ΝΔ . Θέλει να μετατρέψει τους μετανάστες στους αποδιοπομπαίους τράγους της κοινωνικής κρίσης, στους αποδέκτες της γενικευμένης οργής για την εξαθλίωση. Είναι γνωστό άλλωστε ότι σε περιόδους κρίσης ο ρατσισμός, η ξενοφοβία και ο φασισμός αποτελούν με τους πολέμους τα τελευταία αναχώματα του καπιταλισμού.

Η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης, τείχους στον Έβρο, καθώς και χωριστών πτερύγων στα νοσοκομεία για τους μετανάστες, αποτελούν μέτρα φασιστικής νοοτροπίας που θεσμοθέτησε η κυβέρνηση της Ν.Δ. Μαζί με τα καθημερινά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας, και με την γενική όξυνση της καταστολής τόσο εναντίον των μεταναστών όσο κι εναντίον όσων αγωνίζονται, δημιουργησαν ένα πλαίσιο απαρτχάιντ και αστυνομοκρατίας. Και αυτή ακριβώς η πολιτική, χέρι χέρι πάντοτε με την προπαγάνδα των media, είναι αυτή που ενίσχυσε και εξακολουθεί να ενισχύει την ακροδεξιά συμμορία της Χρυσής Αυγής.

Θα επαναλάβουμε για πολλοστή φορά ότι οι Έλληνες και ξένοι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, αλλά πρέπει να παλέψουν μαζί ενάντια στη μνημονιακή πολιτική που καταστρέφει εξίσου τις ζωές μας. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι για την άνοδο της ανεργίας και της εγκληματικότητας φταίνε οι μετανάστες, την ίδια στιγμή που οι μνημονιακές κυβερνήσεις της τρόικας και της εργοδοσίας έσπρωξαν μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας στην εξαθλίωση, καταστρέφοντας τις υπηρεσίες πρόνοιας για τους κοινωνικά αποκλεισμένους. 

Στο φασιστικό τους παραλήρημα, εμείς απαντάμε με κοινό αγώνα πλάι στους μετανάστες για τα μεροκάματα, την ασφάλιση, τις ελευθερίες μας! Αντιστεκόμαστε στην συντήρηση στρατοπέδων συγκέντρωσης και ζητάμε άμεση κατάργησή τους, διεκδικούμε νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα για όλους. Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της λαϊκής αντίστασης σε παλιά και νέα μνημόνια και τον εκφασισμό της κοινωνίας.

Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

21 Μαρτίου


21 Μαρτίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού αλλά και Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης… 

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω…

Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, που διαμαρτύρονταν ενάντια στο Απαρτχάιντ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Έτσι, καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών η μέρα αυτή, ως μέρα κατά του ρατσισμού.

Το 1999, στη Γενική Διάσκεψη της UNESCO στο Παρίσι, η 21η Μαρτίου ανακηρύχθηκε Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. Είναι η ημέρα της εαρινής ισημερίας, όπου ο άξονας της γης ευθυγραμμίζεται παράλληλα και σε ορθή γωνία με τον άξονα του ηλίου, με αποτέλεσμα η νύχτα και η ημέρα να έχουν ίση διάρκεια σε οποιοδήποτε σημείο της γης.

Και να, τι θέλω τώρα να σας πω
Μες στις Ινδίες, μέσα στην πόλη της Καλκούτας, 
φράξαν το δρόμο σ’ έναν άνθρωπο.
Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο `κει που εβάδιζε.
Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι
να υψώσω το κεφάλι στ’ αστροφώτιστα διαστήματα.
Θα πείτε, τ’ άστρα είναι μακριά
κι η γη μας τόση δα μικρή.
Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ’ άστρα, 
εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω.
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, 
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, 
είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, 
είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.
Ναζίμ Χικμέτ

* Η φωτογραφία είναι από την αντιρατσιστική ταινία, "Όταν σπάσαμε τις αλυσίδες” (1958) του Stanley Kramer.

Διώξεις φοιτητών στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο


Καταγγελία Συλλόγου Φοιτητών Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. (Τμήμα Ξένων Γλωσσών, Μετάφρασης και Διερμηνείας) για την πολιτική αγωγή του καθηγητή Ιωάννη Σαριδάκη κατά φοιτητών του Ιονίου Πανεπιστημίου:
"Πέντε φοιτητές του Ιονίου Πανεπιστημίου βρίσκονται αντιμέτωποι με τις κατηγορίες της “παράνομης βίας” και της “διατάραξης οικιακής ειρήνης” με μια δικογραφία-χάος που περιλαμβάνει περιστατικά από το 2011 έως και το 2013 και σχηματίστηκε έπειτα από καταγγελίες του πρώην καθηγητή του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. Ιωάννη Σαριδάκη και του καθηγητή του Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. Σταύρου Κάτσιου.

Διώκονται για ειρηνικές, μη βίαιες πράξεις διαμαρτυρίας, ενημερωτικές παρεμβάσεις, συμμετοχή σε πανελλαδική, πανεκπαιδευτική απεργία, δημιουργία στεκιού σε αχρησιμοποίητη αίθουσα του πανεπιστημίου και καταλήψεις σε σχολές έπειτα από αποφάσεις Συλλόγων Φοιτητών. Διώκονται με άλλα λόγια επειδή επιχείρησαν να υπερασπιστούν το δημόσιο πανεπιστήμιο και την ίδια του την ουσία, που δεν είναι άλλη από την κριτική σκέψη, τον διάλογο, τη ζύμωση και την αμφισβήτηση.                 

Στις 16 Μαρτίου οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν άπαντες στο δικαστήριο για να αποδείξουν τη σαθρότητα των εις βάρος τους ισχυρισμών και να καταρρίψουν μια προς μια τις κατηγορίες, δηλώνοντας αθώοι. Βρέθηκαν όμως αντιμέτωποι με μια πρωτοφανή εξέλιξη της ούτως ή άλλως αδιανόητης δίωξης. Ο Ιωάννης Σαριδάκης δήλωσε παράσταση πολιτικής αγωγής μέσω του συνηγόρου του και ταυτόχρονα αιτήθηκε αναβολή της δίκης. 

Ο Ιωάννης Σαριδάκης με αυτή του την κίνηση γίνεται ίσως ο μοναδικός καθηγητής ελληνικού πανεπιστημίου στη Μεταπολίτευση που δηλώνει πολιτικός ενάγων κατά φοιτητών. Δηλαδή όχι μόνο κατήγγειλε φοιτητές του ενώπιον της Πρυτανικής Αρχής, αλλά και αποφάσισε να υπερασπιστεί τη δίωξη ενώπιον του δικαστηρίου.                                    

 Η εν λόγω στάση του καθηγητή Ιωάννη Σαριδάκη δικαιολογείται αφενός από τις ακροδεξιές πολιτικές του απόψεις, εκπεφρασμένες επανειλημμένως και δημοσίως, με τη γνωστή φρασεολογία του χώρου περί “ταγμάτων εφόδου της αριστεράς” και “κοκκινόμαυρων φασιστών” και αφετέρου από το προσωπικό του μένος κατά των εκπροσώπων του Συλλόγου Φοιτητών Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ. που κατήγγειλαν τη διαρκή απουσία του από τις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις κατά ένα ολόκληρο εξάμηνο, όσο δηλαδή περίμενε να βγει το Φ.Ε.Κ. διορισμού του στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών, με Πρόεδρο τον κουμπάρο του Γιάννη Μάζη. Τη στιγμή που διενεργείται Ε.Δ.Ε. και έχει ασκηθεί μήνυση εις βάρος του για τη μη διδασκαλία των μαθημάτων του επί ένα ολόκληρο ακαδημαϊκό εξάμηνο, ο Ιωάννης Σαριδάκης θεωρεί πως δικαιούται να δικάσει τους εκπροσώπους του Συλλόγου Φοιτητών που τον κατήγγειλε και το φοιτητικό κίνημα εν γένει.                                     

Ο Σύλλογος Φοιτητών ΤΞΓΜΔ καταδικάζει ομόφωνα την εντελώς πρωτοφανή για τα ελληνικά χρονικά, αντιπαιδαγωγική, απαράδεκτη, ανήθικη και αδιανόητη εν γένει στάση του Ιωάννη Σαριδάκη, όχι μόνο να καταγγείλει φοιτητές του και να τους οδηγήσει στο δικαστήριο ως κατηγορούμενους για τη φοιτητική και συνδικαλιστική τους δράση, αλλά και να αναλάβει ο ίδιος την πολιτική αγωγή εναντίον τους στο δικαστήριο! 

Ο Ιωάννης Σαριδάκης έχει απέναντί του ολόκληρο τον Σύλλογο Φοιτητών Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ., ο οποίος καλεί όλους τους Συλλόγους Φοιτητών πανελλαδικά να καταδικάσουν την απίστευτη στάση του, που σε καμία περίπτωση δεν συνάδει με το ρόλο του ακαδημαϊκού δασκάλου και πρέπει να καταστεί άμεσα μεμονωμένη περίπτωση προς αποφυγή. Οι καθηγητές οφείλουν να βρίσκονται στο πλευρό των φοιτητών τους και όχι να τους δικάζουν επειδή υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους και διεκδικούν ένα καλύτερο πανεπιστήμιο. 


Η ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
ΑΘΩΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ"

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Τ.Ξ.Γ.Μ.Δ.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

Δελτίο τύπου Φοιτητικών Συλλόγων 19/3/15


Σήμερα, Πέμπτη 19/3, μια σειρά φοιτητικών συλλόγων, μετά από αποφάσεις των γενικών μας συνελεύσεων, πραγματοποιήσαμε μαχητική κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας.

Η πραγματικότητα δείχνει ότι, παρά την κυβερνητική εναλλαγή και τις προεκλογικές δεσμεύσεις, τα προβλήματα στα πανεπιστήμια και τις σχολές μας, όχι μόνο δεν έχουν λυθεί, αλλά συνεχώς οξύνονται. Η ίδια δυσχερής κατάσταση επικρατεί σε ολόκληρη την κοινωνία, και όσο η κυβέρνηση ιεραρχεί ψηλότερα την αποπληρωμή του χρέους και την τήρηση των συμφωνιών με την ΕΕ και το ΔΝΤ από τις ανάγκες της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, δε φαίνεται να αλλάζει.

Υπό αυτό το πρίσμα, απαιτήσαμε και επιβάλαμε τη μαζική παρουσία στο εσωτερικό του υπουργείου όλων των φοιτητών που βρέθηκαν στη σημερινή κινητοποίηση, για να καταθέσουμε τα αιτήματά μας ενώπιον του υπουργού. Με τοποθετήσεις από το σύνολο των φοιτητικών συλλόγων, κάναμε σαφές πως το φοιτητικό κίνημα έχει πάγια αιτήματα για τα οποία δεν συνδιαλέγεται και δεν κάνει βήμα πίσω.

Συγκεκριμένα, απαιτήσαμε την άμεση αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία, την κατάργηση των διαγραφών και των ορίων φοίτησης, την επιστροφή των ήδη διαγραφέντων, την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος και την επαναπρόσληψη μόνιμου προσωπικού από τα ιδρύματα με συλλογικές συμβάσεις εργασίας για τις διοικητικές λειτουργίες, τη φύλαξη και την καθαριότητα των τμημάτων. Επίσης, κάναμε ξεκάθαρο ότι ο κατακερματισμός της εργασιακής μας προοπτικής μέσα από τις αντιδραστικές αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, τη διάσπαση των πτυχίων, την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων και το νέο σχέδιο συγχωνεύσεων και καταργήσεων τμημάτων και σχολών, βρίσκεται απέναντι στις ανάγκες μας, γι’ αυτό και θα μπλοκάρουμε κάθε προσπάθεια εφαρμογής τους.

Για εμάς, η κατάργηση του συνόλου του νόμου Διαμαντοπούλου και των Οργανισμών που έρχονται να τον εφαρμόσουν, η αύξηση των παροχών για σίτιση – στέγαση – μεταφορές - συγγράμματα, η επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου, η έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τους ιδιώτες και η σύγκρουση συνολικά με τις επιταγές της ΕΕ για την παιδεία, αποτελούν κόκκινες γραμμές!

Απέναντι σε όλα αυτά, η τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας ήταν αφενός ελλιπής, αφετέρου οριοθετημένη σε ζητήματα χωρίς δημοσιονομικό κόστος, όπως οι διαγραφές, τα Συμβούλια Ιδρύματος και το άσυλο. Για όλα τα υπόλοιπα, αλλά και για τις μετεγγραφές φοιτητών, δήλωσε ότι θα απαντήσει μακροπρόθεσμα με νομοσχέδια, τα οποία όμως θα είναι εντός των πλαισίων των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, της αποπληρωμής του χρέους, των κατευθύνσεων του ΕΣΠΑ και της εργασιακής κατάστασης της ελαστικής εργασίας, των voucher και της ανεργίας.

Η αναμονή και η εναπόθεση ελπίδων στη θέσπιση ενός δήθεν καλύτερου νόμου, δε χωράνε! Ο μόνος τρόπος να ανατραπεί αυτή η κατάσταση είναι με όρους ρήξης να βρεθούμε στο πεδίο του δρόμου και να επιβάλουμε τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας. Δεν ανεχόμαστε αυταρχικές πρακτικές των πρυτανικών αρχών. Δεν θα πληρώσουμε εμείς το χρέος που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε! Η γενιά μας θα αμφισβητήσει στη πράξη την ελαστική εργασία, τα voucher, τον διαχωρισμό του κατώτατου μισθού για τους νέους και θα διεκδικήσει ένα καλύτερο αύριο. Με τις Γενικές μας Συνελεύσεις και το συντονισμό μας, με κοινή δράση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, να συγκρουστούμε με τις κυβερνητικές επιλογές, την ΕΕ, το ΔΝΤ και με όλους εκείνους που τσακίζουν τις ζωές μας.

·  ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 2 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Φ.Σ. Φυσικού, Βιολογικού, Πληροφορικής, Μεταλλειολόγων Μεταλλουργών Μηχανικών, Σ.Ο. ΦΕΠΑ

Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

"Τί είναι η κομμούνα, αυτή η σφίγγα που υποβάλει σε τόσο σκληρή δοκιμασία το αστικό μυαλό;"



Κ.Μάρξ, Ο Εμφύλιος Πόλεμος στη Γαλλία

Στα μέσα του 1870 ο Αυτοκράτωρ της Γαλλίας Ναπολέων ο 3ος κήρυξε τον πόλεμο στην Πρωσία με απώτερο σκοπό να αποτρέψει την γερμανική ενοποίηση, την οποία προωθούσε τόσο η σύσταση του Βορειογερμανικού συνδέσμου όσο και η γρήγορη και βιομηχανικά προσανατολισμένη ανάπτυξη του χώρου που αργότερα θα ονομαστεί Γερμανία. Το αποτέλεσμα ήταν η πανωλεθρία των γαλλικών στρατευμάτων με αποκορύφωμα της αιχμαλώτισή τους στις 1 Σεπτεμβρίου 1870 στη μάχη Σεντάν. Γα γεγονότα οδηγούν στον επιμερισμό του γαλλικού έθνους σε δυο «στρατόπεδα».

Από τη μια μεριά συγκεντρώνονται οι πολιτευτές του « Κόμματος Τάξης» που αποτελούνται από οπαδούς του αυτοκράτορα Βοναπάρτη και συντηρητικούς αστούς δημοκράτες και σχηματίζουν την κυβέρνηση της «Εθνικής Άμυνας» με αρχηγό τον Τιερ ή Θίερσο συνεχίζοντας την αντιλαϊκή πολιτική του βοναπαρτισμού. Μαζί του συντάσσονται γαιοκτήμονες, χρηματιστές, βιομήχανοι ενώ παράλληλα νομιμοποιείται υποτυπωδώς από την σιωπηρή πλειοψηφία των αγροτών. Και στη Γαλλία ανακηρύσσεται  η 3η δημοκρατία.

Από την άλλη μεριά έχουμε τον παρισινό λαό, που αποτελείται από μια πολυπληθή εργατική τάξη ( 57%) απασχολούμενη κυρίως στη βιομηχανία. Στις 18 Σεπτέμβρη 1870 το Παρίσι πολιορκείται από τα γερμανικά στρατεύματα, γεγονός που προκαλεί τη γρήγορη εγκατάλειψή του από τους αστούς. Ελλείψει στρατού και αστυνομίας η Εθνοφυλακή οργανώνεται και αναλαμβάνει την προάσπιση των Παρισίων με κανόνια που αγοράστηκαν από τους πολίτες με έρανο. Το Παρίσι , λοιπόν, παρ’ ότι απροετοίμαστο ριζοσπαστικοποιείται σε σχέση με την υπόλοιπη επικράτεια. Με συνοπτικές διαδικασίες αναδεικνύονται λαϊκοί ηγέτες οι Προυντόν και Μπλανκί , οι οποίοι αργότερα αναλαμβάνουν τον έλεγχο και το συντονισμό της δράσης.

Η πολιορκία από τους Γερμανούς συνεχίζεται μέχρι και τις 28 Γενάρη 1871 οπότε και η κυβέρνηση της «Εθνικής Άμυνας» με επικεφαλής τον Θίερσο συνθηκολογεί με τον Βίσμαρκ, καγκελάριο της Πρωσίας, και παραδίδει τα όπλα. Η Εθνοφρουρά των Παρισίων αρνείται, όμως, να παραδώσει τα όπλα λέγοντας πως τα κανόνια αγοράστηκαν με λεφτά του λαού και σε αυτόν ανήκουν, και ξεκινάει η επιχείρηση αφοπλισμού της. Ο Θίερσος διεκδικεί με τα στρατεύματα του τα κανόνια της Μονμάρτης, το οχυρό της οποίας επιχειρεί και να καταλάβει τη νύχτα της 18ης Μαρτίου. Μετά από λίγο αποχωρεί με τις λιγοστές δυνάμεις που του απέμειναν ηττημένος. Εξάλλου, το 81ο Σύνταγμα πεζικού αγνοώντας τις διαταγές εκτέλεσης συναδελφώθηκε με το λαό.

Μετά τα γεγονότα και, αφού συνειδητοποίησαν οι κάτοικοι του Παρισιού ότι στην ουσία ήταν μόνοι τους, αντιμέτωποι με τα πρωσικά στρατεύματα, άρχισαν να λαμβάνουν δραστικά μέτρα για την οργάνωση τους. Πρώτο βήμα, χωρίς να λείπουν οι αντιδράσεις, ήταν η προκήρυξη εκλογών στις 26 Μαρτίου με καθολική ψηφοφορία των ανδρών και η οποία και οδήγησε στην ανάδειξη της «Κομμούνας» στις 28 Μαρτίου. Η Κ.Ε. της Εθνοφυλακής παραιτείται θεωρώντας πως έχει φέρει εις πέρας το αγωνιστικό κομμάτι της επανάστασης και καταλείπει κάθε εξουσία στο 92μελες Συμβούλιο Δήμων και Κοινοτήτων, πρόεδρος του οποίου αναδεικνύεται ο Λουί Μπλανκί (φυλακισμένος από 17 Μάρτη).

Από το πρώτο διάταγμα της Κομμούνας, με την κατάργηση της εθνοφυλακής και την αντικατάστασή της από λαϊκή πολιτοφυλακή, γίνεται ξεκάθαρη η επιδίωξή της να συντρίψει τις παλιές κρατικές μορφές και να γεννήσει νέες που θα εκφράσουν το πρωτόγνωρο, επαναστατικό περιεχόμενο, όπου όλοι οι αξιωματούχοι αμοίβονταν με το μέσο εργατικό μισθό. Πολύ γρήγορα, η Κομμούνα αφοσιώνεται στον αγώνα κατά των κυβερνητικών δυνάμεων, ενισχυμένων πλέον από τα πρωσικά στρατεύματα του Βίσμαρκ, αλλά και τους «πραιτωριανούς» του Βοναπάρτη που ο Βίσμαρκ είχε ελευθερώσει με αντάλλαγμα η συνθήκη ειρήνης να υπογραφεί με τους δικούς του όρους. Έτσι, ο πόλεμος ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις της Γαλλίας και της Πρωσίας μετασχηματίζεται σε κοινό πόλεμο των δυο τους εναντίον της κομμούνας των εργατών.

Οι επιχειρήσεις πολιορκίας της 3ης Απριλίου αναγκάζουν την Κομμούνα να σκληρύνει τη στάση της. Συστήνει «Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας» και συλλαμβάνει 68 επιφανείς Παριζιάνους ως ομήρους, μεταξύ των οποίων τον αρχιεπίσκοπο και μερικούς καταδότες. Στις 21 Μαϊου οι δυνάμεις του Θιέρσου έχοντας τη αριθμητική υπεροχή (200.000 εναντίον 60.000) μπαίνουν στο Παρίσι και επιδίδονται σε πρωτοφανείς σφαγές. Οι Κομμουνάροι σε αντίποινα εκτελούν τους ομήρους. Ακολουθεί η λεγόμενη «Ματωμένη Βδομάδα» μέχρι και τις 28 Μαϊου οπότε και οι Πρώσοι επικρατούν πλήρως.

Οι νεκροί, πάνω από 30.000, θα μας θυμίζουν πάντα τη πρώτη έφοδο στον ουρανό της εργατικής τάξης που χαιρέτισαν οι Μάρξ-Ένγκελς, μολονότι γνώριζαν καλά τα ιστορικά της όρια.


Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

Ανακοίνωση από την ΑΝΤΙΝΟΜΙΑ ΕΑΑΚ για την κατάληψη στη Νομική

                                       
Ήδη από τις 2 Μαρτίου, πολιτικοί κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας με βασικά αιτήματα την κατάργηση των “αντιτρομοκρατικών” νόμων 187 και 187Α, του ειδικού κατασταλτικού νόμου (γνωστός και ως “κουκουλονόμος”) και των φυλακών τύπου Γ' .

Σε ένα καθεστώς διαρκούς έκτακτης ανάγκης όπου η οποιαδήποτε πολιτική δράση μπορεί να στοχοποιηθεί ως οιονεί «τρομοκρατία» (βλ. τρομονόμο 187Α)  δεν θα μπορούσαμε παρά να στηρίζουμε τα αιτήματα των απεργών πείνας για επανακατοχύρωση βασικών δημοκρατικών ελευθεριών και άρση του σωφρονιστικού μεσαίωνα.  Ωστόσο, η  κατάληψη της νομικής  που ξεκίνησε την Παρασκευή 13/3 εμμένοντας  σε μια λογική πολιτικής εσωστρέφειας αρνήθηκε εξαρχής τον όποιο πολιτικό διάλογο με τους φοιτητικούς συλλόγους του κτιρίου. Λογική μας είναι ότι τέτοιας μορφής  αντικοινωνικά μέσα πάλης υστερούν πολιτικής αποδοτικότητας και αφήνουν μία  αρνητική παρακαταθήκη στο πεδίο ανάδυσης νέων πλατύτερων κινηματικών διεργασιών.

Στα πλαίσια της προάσπισης του πανεπιστημιακού ασύλου βανδαλισμοί και πρόκληση κάθε είδους υλικών ζημιών προφανώς και μας βρίσκουν αντίθετους. Όμως η εισαγγελική εντολή για επέμβαση στη νομική με τα ΜΑΤ δεν παύει να είναι μορφή καταπάτησης του ασύλου. Για εμάς ο πανεπιστημιακός χώρος δεν αποτελεί ούτε σχολείο μετ’απουσιολογίου ούτε και «δεξαμενή σκέψης» προς το συμφέρον ινστιτούτων κι επιχειρηματικών φορέων. Ανήκει στους φοιτητές ,στους εργαζόμενους του και σε όλη την κοινωνία γιατί συνιστά έναν χώρο πολιτικής ζύμωσης, πολιτιστικού αντιπροτάγματος κι ορμητήριο εξώστρεφων κινηματικών δράσεων.

Η επιλογή της καταστολής από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τυχαία (σκουριές, αμυγδαλέζα). Ένα μήνα πριν, στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ με πρόσχημα την «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» αποφασίστηκαν –με συμφωνία και της ελληνικής κυβέρνησης- η ενίσχυση του πλέγματος καταστολής με τη λήψη νέων μέτρων (διεύρυνση φακελώματος, ένταση συνοριακών ελέγχων, «Πρόληψη της ριζοσπαστικοποίησης»). Η όξυνση της καταστολής από τη μεριά του Σύριζα με την πρόφαση του πολέμου κατά της τρομοκρατίας στόχο έχει να διαμορφώσει ένα υποτιθέμενο άλλοθι ώστε να αποκρύψει την σκληρή πραγματικότητα. Ότι όσο υπάρχουν ρεφορμιστές πολιτικοί που ξεπουλούν τους αγώνες των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων μαζών και τα κάνουν πλακάκια με την αστική τάξη, θα δημιουργούνται τάσεις εξέγερσης και ανταρσίας.. Όσο τα καθεστώτα που στηρίζονται στην εκμετάλλευση, την αλλοτρίωση και την θεσμοθετημένη τρομοκρατία εξακολουθούν να υπάρχουν αλλάζοντας πρόσημα (ή/και ονόματα) τόσο εμείς θα προβάλλουμε ότι τα όποια αντιδραστικά νομοθετήματα δε μεταρρυθμίζονται αλλά ανατρέπονται μέσα από αγώνες επιβολής.

O ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας, και κατά καιρούς κατήγγειλε με πύρινους λόγους τους αντιτρομοκρατικούς νόμους. Τώρα, καλείται να υλοποιήσει αυτές τις δεσμεύσεις του. Αν είχε συμβεί αυτό, θα μιλούσαμε με άλλους όρους σήμερα, και η κριτική μας θα στρεφόταν αλλού. Γιατί κομμάτι κομμάτι και διεκδίκηση στη διεκδίκηση χτίζεται μια άλλη κοινωνία, με σθένος και αλήθεια, και όχι με «ευφημισμούς» και «δημιουργικές ασάφειες» στα ευρωπαϊκά γραφεία αυτών, που όλο το σθένος τους και όλη τη ψευτιά τους την δείχνουν απέναντι στους λαούς.

Υπόμνημα Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων Θεσαλλονίκης στον υπουργό Δικαιοσύνης



Το Υπόμνημα που κατέθεσε η Εναλλακτική Πρωτοβουλία Δικηγόρων στον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλο, ο οποίος επισκέφθηκε σήμερα το ΔΣΘ. Δυστυχώς, δεν δεσμεύτηκε για τίποτα, σχετικά με τα θέματα που θα ανακουφίσουν τους δικηγόρους, δεν ανέφερε κάποιες ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και περιορίσθηκε σε γενικότητες και παράθεση καλών προθέσεων. Για το νέο ΚΠολΔ, σε πίεση που του ασκήσαμε, δεν δεσμεύτηκε ότι θα αλλάξει το ν/σ Αθανασίου και τα είπε πολύ θολά...

Υπόμνημα της Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων Θεσσαλονίκης 
προς τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλο

Θες/νίκη 16 Μαρτίου 2015
Κύριε Υπουργέ, 

Τα προηγούμενα πέντε χρόνια οι μνημονιακές πολιτικές που ακολουθήθηκαν, οδήγησαν πολλούς δικηγόρους στην έξοδο από το επάγγελμα και το σύνολο σχεδόν του κλάδου στην υποαπασχόληση και στην ανέχεια. Τα επαγγελματικά δικαιώματα των δικηγόρων συρρικνώθηκαν, το ασφαλιστικό σύστημα κατέρρευσε, μαζί με την ελπίδα για μία αξιοπρεπή σύνταξη και έγινε αδύνατη η πρόσβαση των πολιτών στη Δικαιοσύνη. Παράλληλα οικοδομήθηκε ένα αυταρχικό κράτος, για να περάσει ευκολότερα η πολιτική των μνημονίων, με βασικό σύμμαχο αυτού του κράτους, Δικαστές και Εισαγγελείς, από τα ανώτατα μέχρι τα κατώτερα Δικαστήρια.

Θεωρούμε, πως υποχρέωση της νέας ηγεσίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης είναι να ανατρέψει όλες αυτές τις δυσμενείς αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο χώρο της Δικαιοσύνης και να αντιστρέψει το αίσθημα «αδίκου», που νιώθουν οι πολίτες τα τελευταία πέντε χρόνια. Δεν μας αρκούν πλέον τα μεγάλα λόγια και οι καλές προθέσεις, ούτε οι ήσσονος σημασίας «μεταρρυθμίσεις» 

Ζητούμε, από το νέο Υπουργό Δικαιοσύνης, να ενσκύψει πάνω στα προβλήματα των δικηγόρων και της Δικαιοσύνης, να δεσμευθεί για την επίλυσή τους και να μας παραθέσει χρονοδιάγραμμα των ενεργειών, στις οποίες προτίθεται να προβεί, προς την κατεύθυνση αυτή. 

Σας παραθέτουμε τα κυριότερα προβλήματα, τα οποία κατά τη γνώμη της Εναλλακτικής Πρωτοβουλίας Δικηγόρων αλλά και των περισσότερων συναδέλφων, είναι αυτά που χρειάζονται άμεσες λύσεις.

1. Κατάργηση του ΦΠΑ.
2. Κατάργηση του φόρου 26% από το πρώτο ευρώ, αφορολόγητο στις 12.000€.
3. Κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος.
4. Επαναφορά της υποχρεωτικής παράστασης δικηγόρων στα συμβόλαια.
5. Επαναφορά της ελάχιστης αμοιβής στις παραστάσεις.
6. Μείωση ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση των προσαυξήσεων.
7. Κατάργηση ΚΕΑΟ και λήψης αναγκαστικών μέτρων σε όσους αδυνατούν να καταβάλουν ασφαλιστικές εισφορές.
8. Κατάργηση της Διαμεσολάβησης, που αποτελεί μόρφωμα ιδιωτικής Δικαιοσύνης και δίνει περισσότερα επαγγελματικά δικαιώματα σε όσους δικηγόρους έχουν την οικονομική δυνατότητα, μειώνοντας παράλληλα την αξία του πτυχίου της Νομικής.
9. Ο νέος ΚΠολ να τείνει προς την ποινική διαδικασία, με την ενίσχυση της ζωντανής διαδικασίας και όχι προς τη διοικητική και τη γραφειοκρατία. Να απαγορευθούν οι πλειστηριασμοί πρώτης και δευτερεύουσας κατοικίας για οφειλές πολιτών από στεγαστικά και άλλα δάνεια.
10. Απαγόρευση στους Καθηγητές ΑΕΙ όλων των βαθμίδων να δικηγορούν στα δικαστήρια όλων των βαθμών δικαιοδοσίας.
11. Κατάργηση όλων των παραβόλων που εμποδίζουν την πρόσβαση των πολιτών στη Δικαιοσύνη.
12. Λύση στο θέμα των δανείων του πρ. Ταμείου Νομικών, που έχουν βάλει θηλιά στο λαιμό των συναδέλφων.
13. Πρόσληψη δικαστικών υπαλλήλων.
14. Απομαγνητοφώνηση των πρακτικών στην ποινική δίκη.
15. Κατάργηση όλων των τρομονόμων.
16. Κατάργηση του κουκουλονόμου.
17. Αμνηστία σε όσους αγωνιστές συνελήφθησαν στα χρόνια των παλαιών μνημονίων σε κινητοποιήσεις ενάντια στην εφαρμογή των πολιτικών λιτότητας και καταδικάσθηκαν ή διώκονται.
18. Κατάργηση των αδικημάτων «διατάραξης κοινής ειρήνης» και «διέγερσης», που δίνουν αφορμή στις δυνάμεις καταστολής να συλλαμβάνουν άτομα «στο σωρό», χωρίς να έχουν τελέσει κάποια συγκεκριμένη πράξη.
19. Να δοθεί τέλος στην ιδιότυπη ασυλία των Δικαστικών και κυρίως των εισαγγελικών αρχών προς τις δυνάμεις καταστολής. Τα μέλη της Εναλλακτικής έχουν καταθέσει τουλάχιστον δέκα εγκλήσεις και μηνυτήριες αναφορές κατά αστυνομικών για πολύ σοβαρά αδικήματα (ακόμα και για απόπειρα ανθρωποκτονίας), οι οποίες τέθηκαν ΟΛΕΣ στο αρχείο.
20. Να επανέλθει η δημοσιότητα των ποινικών δικών, η οποία έχει σχεδόν καταργηθεί τα τελευταία χρόνια, σε δίκες με αγωνιστές των κινητοποιήσεων, καθώς οι αίθουσες που εκδικάζονται τα αδικήματα είναι συνήθως μη προσβάσιμες από σειρές αστυνομικών που ελέγχουν την είσοδο και προβαίνουν σε σωματικούς ελέγχους. 
21. Παρέμβαση για να σταματήσει η εκδικητική δίωξη εκατοντάδων αγωνιστών στις Σκουριές.
22. Έλεγχος των Δικαστών για εξοντωτικές ποινές που επιβάλουν σε πρώην χρήστες και εν γένει σε άτομα που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό.
23. Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’.
24. Ενίσχυση των δικαιωμάτων των κρατουμένων. Όχι περιστολή των αδειών σε όσους τις δικαιούνται.
25. Να ανοίξει η διαδικασία νομιμοποίησης των μεταναστών.
26. Άνοιγμα όλων των θυρών του Δικαστικού Μεγάρου, όπως έχει ζητήσει η Πυροσβεστική Υπηρεσία, χωρίς όμως να υλοποιείται από τις κατά καιρούς Διοικήσεις του Μεγάρου.

Κυριακή 15 Μαρτίου 2015

Ένα αντίο και μια υπόσχεση στο συμφοιτητή μας Βαγγέλη Γιακουμάκη


Δεν θα σιωπήσουμε ποτέ!

Ένας συμφοιτητής μας είναι νεκρός. Για όποιον αξιώνει να λέγεται άνθρωπος η δολοφονία αυτή δεν μπορεί να είναι μία ακόμα στατιστική, και ας είναι αυτοί οι νεκροί πολλοί. Καθένας απο αυτούς με τη μοναδικότητα του και όλοι μαζί είναι εδώ παρόν σαν υπενθύμιση της σήψης και της ανελευθερίας αυτής της κοινωνίας. Δεν αρκεί η οργή πόσο μάλλον μια συγκαταβατική θλίψη, είναι χρέος μας προς το Bαγγέλη να σταματήσουμε να σωπαίνουμε, ειναι χρέος προς τον εαυτό μας να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Να διαλέξουμε την ζωή και όχι την επιβίωση της άλλης μιας μέρας φορτωμένοι με σιωπή ,αφήνοντας πίσω μας οτιδήποτε ανθρώπινο !

Παράλληλα με την κοινωνική εξαθλίωση των μνημονίων και της ανελευθερίας, του ακήρυχτου πολέμου των λίγων πάνω στους πολλούς ανθεί ο επιβιωτισμός και η περιθωριοποίηση σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον που εξοντώνει βιολογικά (αυτοκτονίες , δολοφονίες κτλ ) και ψυχολογικά η κυρίαρχη στάση λέει "κοίτα την δουλειά σου, εσένα τι σε νοιάζει; " αλλά και " εσύ μπορείς να τα καταφέρεις αρκεί να γίνεις καλύτερος και ανταγωνιστικότερος απο τους άλλους " .Απαραίτητη προϋπόθεση η κοινωνική αποδοχή και η εναρμόνιση με τα κυρίαρχα πρότυπα συμπεριφοράς .Καμία διαφορετικότητα δεν είναι αποδεκτή έξω απο τα στενά αυτά όρια .Έχεις να κάνεις έτσι μια επιλογή ή να προσποιηθείς οτι ζεις μια ζωή που δεν διάλεξες να σιωπήσεις καταπιέζοντας τον εαυτό σου ή να τιμωρηθείς -περιθωριοποιηθείς φτάνοντας όπως φαίνεται μέχρι και στην βιολογική σου εξόντωση. Αυτην την επιλογή αντιμετώπιζε ο Βαγγέλης κάθε μέρα , αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.

Ο Βαγγέλης με καταγωγή απο ένα χωριό της Κρήτης φοιτούσε τα τελευταία 2 χρόνια στην Γαλακτοκομική σχολή Ιωαννίνων. Η ζωή του εκεί όπως αποκαλύφθηκε αργότερα ήταν μια καθημερινή κόλαση. Μια ομάδα τραμπούκων με φυσική και ψυχολογική βία καθημερινά απαιτούσε ο Βαγγέλης να εναρμονιστεί με τα πρότυπα του νταή "άντρα" που όπως έλεγαν "ταιριάζει στην Κρήτη". Ο Βαγγέλης αρνούμενος να απορρίψει την διαφορετικότητα του το πλήρωσε με την ίδια του την ζωή. Οι δολοφόνοι του μπορούν πια να είναι περήφανοι για το έργο τους και μαζί τους όλοι εκείνοι που ήξεραν και σιώπησαν υπακούοντας στα κάθε είδους "κοίτα την δουλειά σου ". 

Αλλα η ιστορία δεν σταματά εδώ .Ενω η εξαφάνιση του δηλώθηκε στις 6 Φεβρουαρίου πολύ νωρίτερα είχαν ακουστεί διαμαρτυρίες για την συμπεριφορά αυτή των υπανθρώπων. Καταγγελίες που ο βουλευτής της ΝΔ Μαρκογιαννάκης φρόντιζε μέσω της θέσης του να μείνουν στην αφάνεια υπηρετώντας όπως φαίνεται επάξια κάθε φάσμα της κοινωνικής σήψης απο την εξαθλίωση των μνημονίων μέχρι το σκοτάδι του ρατσισμού και του κοινωνικού κανιβαλισμού. O επίλογος της ιστορίας αυτής ανήκει στην οικογένεια του θύματος . Κάλυψη μέσω του διαδικτύου στους τραμπούκους του Βαγγέλη με το "αφήστε ήσυχα τα παιδιά" , αρνούμενοι μέχρι τέλους να καταθέσουν στον ανακριτή για την εξαφάνιση του παιδιού τους. Προφανώς η διαφορετικότητα του Βαγγέλη ήταν για τους ίδιους μια ντροπή που έπρεπε να μείνει μυστική , μια ντροπή που εκ του αποτελέσματος ήταν πάνω και απο την αξία της ίδιας του της ζωής . Έτσι φτάσαμε στην είδηση που μένει στην απλότητα της να θυμίζει τις βαριές ευθύνες όλων μας " Ο εικοσάχρονος φοιτητής Βαγγέλης Γιακουμάκης, που είχε εξαφανιστεί από τις 6/2/2015,  βρέθηκε νεκρός σε περιοχή πέριξ της πανεπιστημιακής σχολής στην οποία φοιτούσε στα Ιωάννινα. Έφερε τραύμα στο δεξί του χέρι, ενώ δίπλα του βρέθηκε ένα μαχαίρι "

Είτε πρόκειται για αυτοκτονία είτε για δολοφονία, είμαστε οργισμένοι για τα βασανιστήρια τα οποία υπέστη ο Βαγγέλης από συμφοιτητές του στη φοιτητική εστία όπου διέμενε και τα οποία βγήκαν στη δημοσιότητα από συγκάτοικο του παιδιού. Για τη ψυχολογική κακοποίηση που υπέστη ένας άνθρωπος, επειδή, ανεξάρτητα από το αν ήταν ομοφυλόφιλος ή όχι, δεν ταίριαζε στα κυρίαρχα κανονιστικά πρότυπα συμπεριφοράς που προάγει μία κοινωνία που δεν ανέχεται οτιδήποτε το «διαφορετικό». Για την κάλυψη που φαίνεται ότι έχουν τα ανθρωπόμορφα κτήνη που εξευτέλισαν την αξιοπρέπεια ενός νέου ανθρώπου από βουλευτή της ΝΔ, όμοια με την κάλυψη που απολάμβαναν τόσα χρόνια από κράτος και παρακράτος ναζιστικές -φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές στις κυβερνητικές θέσεις και τις κρατικές υπηρεσίες. Για τη σιωπή που βασίλευε τόσο καιρό στη φοιτητική εστία από ιθύνοντες και διαμένοντες. Κυρίως για την συνεχιζόμενη αναπαραγωγή από την ελληνική οικογένεια και όλη την κοινωνία της ομοφοβίας, του σεξισμού, της ξενοφοβίας και κάθε άλλης ρατσιστικής και φασιστικής νοοτροπίας που πνίγει τη διαφορετικότητα και την ελευθερία.

Η κάθε μία, ο κάθε ένας μας και όλοι μαζί έχουμε ευθύνη να μην κάνουμε βήμα πίσω απέναντι σε κρούσματα βίας ενάντια σε ομοφυλόφιλους, διεμφυλικούς, γυναίκες και μετανάστες, σε άτομα με ειδικές ανάγκες και «ψυχικά νοσούντες». Έχουμε καθήκον να κόψουμε από τη ρίζα το φασισμό και το ρατσισμό. Επιμένουμε να απλώνουμε το χέρι της συλλογικότητας ,να συζητάμε και να αντιστεκόμαστε σε κάθε αδικία οποιασδήποτε μορφής ! Γι αυτό οφείλουμε μια συγγνώμη στον Βαγγέλη και στον εαυτό μας που δεν καταργήσαμε τις σιωπές , που δεν έχουμε αλλάξει ακόμα αυτόν τον κόσμο ώστε να ήταν και αυτός μέρος του . Αλλά και μια υπόσχεση :
                                            
                                 ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΙΩΠΗΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ!

Σάββατο 14 Μαρτίου 2015

Ανακοίνωση ΕΑΑΚ ΝΟΠΕ για την κατάληψη στη Νομική




Ήδη από τις 2 Μαρτίου, πολιτικοί κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας με βασικά αιτήματα την κατάργηση των “αντιτρομοκρατικών” νόμων 187 και 187Α, του ειδικού κατασταλτικού νόμου (γνωστός και ως “κουκουλονόμος”) και των φυλακών τύπου Γ.

Προκειμένου, λοιπόν, να στηρίξουν τον αγώνα των απεργών πείνας, άτομα και συλλογικότητες προχώρησαν  σήμερα, Παρασκευή 13/3, σε κατάληψη του κτιρίου της Νομικής διεκδικώντας με τη σειρά τους την υλοποίηση των παραπάνω αιτημάτων.

Υπενθυμίζουμε ότι οι φυλακές απομόνωσης αποτελούν ακόμη έναν εκσυγχρονισμό της ελληνικής «δημοκρατίας». Η γενική κατακραυγή μιλά για ελληνικό Γκουαντανάμο. Για να είμαστε όμως δίκαιοι, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο «ευρωπαϊκός νομικός πολιτισμός»  έχει προηγηθεί, επιδεικνύοντας «λευκά» κελιά ήδη από τη δεκαετία του ’70,  στη Γερμανία,  στη Γαλλία, στην Ισπανία και αλλού, μέχρι σήμερα που εμφανίζεται μια τάση γενίκευσής τους σε όλο το χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης..  

Η απομόνωση, ο αποκλεισμός της  επικοινωνίας, έχει αποδειχθεί εξοντωτική.  Είναι ευρέως γνωστό ότι οι κρατούμενοι σε καθεστώς απομόνωσης αναπτύσσουν ψυχικά νοσήματα σε ποσοστά 25% τουλάχιστον. Δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό όμως, ότι τα όργανα του ανθρώπινου σώματος παύουν να λειτουργούν μετά από μακρόχρονη απομόνωση. Τύφλωση, κώφωση, καρδιακή ανεπάρκεια και ένας καρκίνος για το τέλος, είναι συνήθης «πορεία» για ένα σώμα του οποίου οι αισθήσεις και τα όργανα δεν χρησιμοποιούνται για το σκοπό που προορίστηκαν, δηλ. την κοινωνικά οργανωμένη ζωή.

Η καταδίκη σε απομονωτικό εγκλεισμό αποτελεί καταδίκη σε θανατική ποινή η οποία εκτελείται αργά και βασανιστικά, παράγοντας αποτελέσματα (αναπηρίες) σε όλο το διάβα της. Γι’ αυτό άλλωστε, αναγνωρίστηκε ως βασανιστήριο από όλους τους διεθνείς οργανισμούς (στους οποίους βέβαια συμμετέχουν και οι χώρες που την επιβάλουν).

Προφανώς προσχηματικά τίθενται στο νομοσχέδιο τα «αντικειμενικά» κριτήρια .Όλη η ουσία βρίσκεται στην κρίση «ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη χώρα ή τη φυλακή» … Μια φράση που αντιστοιχεί στον ορισμό του τρομοκράτη κατά τον ευρωπαϊκό τρομονόμο: «όποιος επιχειρεί τη σοβαρή μετατροπή των κοινωνικών, πολιτικών ή οικονομικών δομών της χώρας ή διεθνούς οργανισμού που αυτή συμμετέχει»…

Σχετικά με τον τρομονόμο και τον κουκουλονόμο, το νομικό του πλαίσιο αποτελεί ένα αντι-σύνταγμα που καθιστά «ευέλικτα» τα ατομικά και συλλογικά δικαιώματα όλων των πολιτών, προσαρμόσιμα στις διαθέσεις του εκάστοτε πολιτικού διαχειριστή και των, ας μην το ξεχνάμε, υφισταμένων του διωκτικών και δικαστικών αρχών.  Εισάγει νέα φρονηματικά αδικήματα, αλλά και νέα ερμηνεία παλαιότερων διατάξεων,  διαχέει στον κορμό του ποινικού κώδικα και της έννομης τάξης   την έννοια του εχθρού, ο οποίος  είναι ταυτόχρονα εσωτερικός και εξωτερικός, προσδιοριζόμενος μόνο από την πιθανολογούμενη εχθρότητά του (κάποιες φορές μόνο από την χρησιμότητά του) προς τις πολιτικές κοινωνικές και οικονομικές δομές του συστήματος. Η νομιμότητα έχει αποκτήσει γκρίζες ζώνες στις οποίες συνωστίζεται η πλειοψηφία των πολιτών και όχι μόνο οι συμμετέχοντες σε συλλογικές αγωνιστικές δραστηριότητες (πολύ περισσότερο βέβαια αυτοί). Αντιστρόφως ανάλογα, οι κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές δομές καθίστανται ανελαστικές ακόμη και στην κριτική και προστατεύονται έναντι των κατά τεκμήριο ύποπτων πολιτών Στην πραγματικότητα, η αντιτρομοκρατική νομοθεσία θεσπίστηκε ακριβώς για να επιδράσει στη ρύθμιση των σχέσεων πολιτείας και πολιτών. Δημιούργησε ένα χώρο απουσίας δικαιωμάτων, ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτεία (και τις δομές). Από τη στιγμή που ο πολίτης έρχεται, εκούσια ή μη, σε αντιπαράθεση με αυτές, εντάσσεται στο χώρο αυτό και εκχωρεί αναγκαστικά το σύνολο των δικαιωμάτων του, στα «πάντοτε αρμόδια» όργανα της πολιτείας τα οποία θα τα ερμηνεύσουν, παραμορφώνοντας ή και ακυρώνοντάς τα, προκειμένου να προστατευτούν οι δομές και να εξουδετερωθεί η απειλή.

Υπό αυτή την έννοια, ως σχήματα της ΕΑΑΚ, δεν θα μπορούσαμε παρά να στηρίζουμε τα αιτήματα των απεργών πείνας για επανακατοχύρωση βασικών δημοκρατικών ελευθεριών και άρση του σωφρονιστικού μεσαίωνα. Αν όμως θέλουμε τα παραπάνω αιτήματα να αποκτήσουν γείωση, να μπορέσουν οι κινητοποιήσεις και όλο αυτό το κύμα αλληλεγγύης να προσλάβουν μαζικά χαρακτηριστικά και να χαίρουν της νομιμοποίησης της πλειοψηφίας των φοιτητών, δεν μπορούμε να παρακάμπτουμε με τέτοια ευκολία τον δρόμο των συλλογικών διαδικασιών. Θεωρούμε ότι οι  γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών μας συλλόγων είναι τα πλεόν αρμόδια όργανα για να συζητάμε και να αποφασίζουμε την αιτηματολογία μας, τα μέσα πάλης μας και την στοχοθεσία μας για το επόμενο διάστημα. Στη βάση αυτού, θεωρούμε οτι η κατάληψη του κτιρίου της Νομικής θα έπρεπε να αποτελεί απόφαση γενικής συνέλευσης, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε ή να υποτιμούμε την κομβικότητα των αιτημάτων των απεργών πείνας και τον αγώνα που δίνουν αυτή τη στιγμή.

Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να επιτρέψουμε,ως φοιτητικοί σύλλογοι, να αποτελέσει η εν λόγω κατάληψη δικαιολογία για την καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Τον λόγο για το άσυλο τον έχουν οι φοιτητικοί σύλλογοι και μόνο αυτοί θα διασφαλίσουν ότι αυτό ούτε θα καταργηθεί, όπως προβλέπει ο ν. Διαμαντοπούλου, ούτε θα καταπατηθεί από όποιον ψάχνει προσχήματα προκειμένου να κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση. Στηρίζουμε τα αιτήματα των απεργών πείνας και τις κινητοποιήσεις που καλούνται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Καλούμε όλους τους φοιτητές στις γενικές συνελεύσεις της επόμενης βδομάδας για να συζητήσουμε τα κοινωνικά ζητήματα που θέτει η συγκυρία με στόχο την επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος  και την  κατοχύρωση των πάγιων αιτημάτων του.